კობა დავითაშვილი

" ისენი ტყვიებს გვესვრიან, ჩვენ ყვავილები ვესროლოთ! " ტყვიით მოკლული ზ. გამსახურდია 1991 წ.

კობა დავითაშვილი
დღეს 8 ნოემბერია გუშინ მზად ვიყავი ეს კაცი მეცემა. ის ამაზრზენად იქცეოდა მიტინგებზე. იბღინძებოდა ქვეყნის ბატონ პატრონივით, აგულიანებდა ხალხს საქართველოს აყირავებისკენ, სამ მიკროფონ ჩაბღუჯული ტელეკამერების წინ აგინებდა პრეზიდენტს. ტელეეკრანზე მის ყველა თვითდაჯერებულ იდიოტურ გამოჩენას ჩემგან გინება მოჰყვებოდა, მიიღებ ცხვირში მეთქი ვუთვლიდი, მაგრამ..
ამ ამბავს სანერვიულო გაგრძელება მოჰყვა. 8 ნოემბერს, საგანგებო მდგომარეობის პირველ დღეს, დილით გავიგე ჩურჩულით ნათქვქმი სამწუხარო ამბავი, რომ კობა დავითაშვილი მკვდარია.. ეს ამბავი უკვე მოსდებობა თბილისს და ახალშეხვედრილი ადამიანები უკვე ერთმანეთს უდასტურებდნენ ამ ამბის სიმართლეს. საკუთარი სიმართლის დასადასტურებლად მოჰყავდათ ის ფაქტები რომ დღეს დილიდან საინფორმაციო გადაცემები აიკრძალა და ქალაქის დიდი ქუჩები ავტობუსებით იყო გადაკეტილი. მეც დავავიჯერე რომ ასეა, ძალიან შევწუხდი. ძალიან შემეცოდა ეს მსუქანი, ენერგიული, ხშირად მომღიმარი, კარგად მეტყველი და უბრალო ხალხის დამცველი კაცი, რომლის პოლიტიკურ შეხედულებებს არ ვიზიარებდი, მაგრამ მის გულწრფელობაში ეჭვი არ შემიტანია. ერთია რომ შემეცოდა კობა, მეორეა რომ შემეცოდა მიშა. ისინი ხომ ერთმანეთის მეგობრები და ნათელმირონები იყვნენ განხეთქილებამდე. და ახლა რომელიღაცა უშიშროების უსახელო მუშაკებმა, პრეზიდენტისათვის, თუ თავის უშუალო უფროსისათვის თავის მოსაწონებლად იმდენად უმოწყალოდ ცემეს კაცი რომ შემოაკვდათ. საწყალი ერთი დღის ნაშიმშილარი იქნებოდა მეთქი, გავიხსენე წინა დღის მისი შიმშილობის დაწყება. დაახლოებით 3 საათი მე მისი სიკვდილი შემდგარი ფაქტი მეგონა. ჩემი პირადი გეგმები გადავდე, სახლში დავრჩი, დავწექი, გადასაფარებელში შევძვერი და ეს სამი საათი ჩუმად ვიყავი, ჩემთვის ვფიქრობდი მომავალ ცხოვრებაზე, მთავრობაზე, ოპოზიციაზე, ხალხზე, ჩამესმოდა ჟურნალისტების მიერ მოზელილი ფრაზები: "მკვლელების ბრიგადები ძალას იკრებენ, შენ იქნები შემდეგი", "არ არის კაცი, არ არის პრობლემა. პრეზიდენტმა მკვლეობის ბრძანება გასცა", "ჟვანია, დავითაშვილი, რომელია რიგში.." "ძირს ძალადობა, მკვლელები, მანქურთები, სააკაშვილები, ბოკერიები, მერაბიშვილები..". წარმოვიდგინე რომ მიშაც გატეხილია, დანაშაულის გრძნობა და სინანული ჭამს. იქნებ სულაც ფიქრობს აჰა თქვენ ,ვიღაცეები ხართ , ეს საქართველო რომელსაც მე ვერაფერი დავანახე, რა სიკეთეც დავგეგმე ყველაფრის შესასრულებლად ძველ წყობას მორგებული ადამიანების მოძულება მომიწია, მე წავედი ამ ტკივილზე, რაღაცა გავაკეთე კიდევაც მაგრამ მოსახლეობის უმრავლესობამ თავისი თავი სწორედ ჩემგან დაზარალებულებს მიაკუთვნა და ვერ გაიგო, რომ ეს ცვლილებები მე მათთვის და მათი შვილებისათვის გავაკეთე. მომბეზრდა ამდენი ბრალდებების მოსმენა და თავის მართლება, ახლა ჟვანიას სიკვდილსაც მე მომაწერენ. არ გამოვიდა, წავიდე ჯობია შორს ამ საგიჟეთიდან..."
და ვინ რჩება ქვეყანაში იმედია ნინო ბურჯანაძე შეძლებს პრეზიდენტობას, მაგრამ მის ხელში კვლავ თავს წამოყოფენ მაქინატორები, ქურდები ასეთი ენერგიით აღარ გაგრძელდება არაპოპულარული რეფორმები, რომლებიც კონკრეტულ ადამიანებს პრობლემებს უქმნის მაგრამ აუცილებელი ჩასატარებელია.
უარეს შემთხვევაში ძალაუფლებას ეს ოპოზიცია ჩაიგდებს. ყველა უბედურაბასთან ერთად ერთი 3 წელი დასჭირდებათ ერთმანეთში საომრად. მოკლედ რა..
და კიდევ ბევრი სისულელე თუ სიჭკვიანე დამიტრიალდა თავში სანამ არ გავიგე და მერე ჩემი თვალითაც ვნახე რომ, კობა დავითაშვილი ცოცხალია ერთი მაგის..