Friday, May 29, 2009

თავხედი ბებრები



მანქანების მართვის ქართულ ეროვნულ ტრადიციას ყველანი ვხედავთ.
ერთმანეთის უპატივცემულობა, შეშინება, მიჩმორება, თვითკმაყოფილება, უმიზეზო და უმიზნო რისკი, თანაც სხვისი სიცოცხლის. მოკლედ სამარცხვინო ასოციალურობა, ახალს არ ვამბობ.

მე ერთი ქვეთავისებურება მინდა მოვყვე. ბებერი თავხედები.

არა, ახალგაზრდა, ლაწირაკი რომ თავის ადრენალინს ვერ თრგუნავს, გამოუცდელი როა და თავისი მგზავრი ძმაკაცის წინაშე რომ უნდა სტატუსი შეინარჩუნიოს ეს მე, როგორც მინიმუმ მესმის. ექიმი ვარ და ვიცი რას ნიშნავს ჰორმონებისა და უტვინობის კომბინაცია. მე სხვა მაქვს სათქმელი.

ბებერი თავხედი მძღოლები მაცოფებენ.

2002 წელს ეუთოს მისიის ექიმი ვიყავი და რამოდენიმეჯერ მომიწია ეუთოს მანქანით, ეუთოს ევროპელი ოფიცრის მძღოლობით მგზავრობა. სხვა დროს იყოს...

მას შემდეგ დამჩემდა, ჩვენ გზას უცხოელის თვალით ვუყურებ.

ბებერი თვხედები მაცოფებენ. ეს ყველაზე თვალსაჩინო სიმპტომია ამ ქვეყნის განვითარებულობის და მოსახლეობის IQ-ს.
ვერ ვხვდები, როგორ შეიძლება 40 წელი საჭესთან გაატარო და ასე ტავხედურად და თანაც არხეინად ატარო მანქანა.
ერთი უცხოელი ოფიცერი, რომელმაც უმიზეზოდ მის (ჩვენ) ხაზზე გადმობოდიალებული მოხუცი მძღოლის მართული მანქანა დაინახა და გაჭირვებით შეინარჩუნა ხაზი, მერე უკან გაჰყვა, გვერდით ამოუდგა და კარგად დააკვირდა, მე მკითხა როგორც ექიმს, ხომ კარგად არისო, დიაბეტი ხომ არ აქვს ან გულის შეტევაო, ძალიან შეწუხებული იყო იმ მძღოლის ჯანმრთელობით. ვერ წარმოიდგინა რომ ასეთი ჭაღარა და ჭკუადამჯდარი ჰაბიტუსის მქონე ადამიანი უზრდელი იქნებოდა.

იმავე ოფიცერმა ერთი წლის შემდეგ მიმიყვანა აეროპორტიდან სახლში, უკვე გათვითცნობიერებული იყო გარემოში, თქვენს ქუჩებში მე კომპიუტერულ თამაშს ვთამაშობ, ექსტრიმ ტურისტი ვარო.

მას შემდეგ წარმოვიდგენ ხოლმე საკუთარ მანქანაში მჯდომ პოტენციურ უცხოელ ინვესტორს, რომელიც ბიზნესგეგმით დაინტერესდა და ... შემდეგ ქუჩაში მოძრაობისას ასეთ ბებერ თავხედებს დაინახავს. როგორ? იკითხავს ის, როგორ შეიძლება ქალაქში კაცმა ათეული წელი მანქანა ატაროს და თეორიით თუ არა, ცდისა და შეცდომის წესით მაინც ვერ ისწავლოს წესიერი მართვა?

აჰაა, აღმოაჩენს ის, ეს ხომ ის ქვეყანაა სადაც შეგიძლია გზებზე 40 წელი ითავხედო და შეგრჩეს, არასდროს დაისაჯო.
და შედეგად "ხაჭაპური, ანანური, ხინკალი, გულიანი ჯიგრები ხართ, და..
მე სომხეთში წავალ"...


რაღაც ჩემი თაობა ვერ ყოჩაღობს მიტინგებზე, რატომღაც ჭაღარები და ტინეიჯერები ჭარბობენ.

ჩემი თაობით კი ვერასდროს ვიამაყებ, დაკარგული და დამპალი თაობაა, მრავალგზის "ნამხედრიონალ", "ნასაძმოარ", "ნაჩხერალ", "ნახიშტარი" და .. წაგებული. მაგრამ, შედეგად როგორც ჩანს ბებრებსა და ტინეიჯერებზე უფრო მეტად გამოცდილი და აცრილი.

ჰა?

იქნებ უბრალოდ თავის ნაცნობ თამაშის წესებს ელოდებიან? ტაში და მიკროფონი მათი საქმე არ არის.



Thursday, May 28, 2009

აფცხიიი...




-სიცოცხლე
-იცოცხლე
-მილიონი
-ხეირი
-ხრჩობა
-გახეთქვა
-ჯანი
-შენ ბებოს
-არ გადარჩენა

6:3

Wednesday, May 27, 2009

26 მაისი. აიწონა დაიწონა



საპრეზიდენტო არჩევნებზე პატარკაციშვილს 350.000 კაცმა, უპირატესად თბილისელმა მისცა ხმა. ამ ადამიანებს მე ვერასდროს გავუგებ, მაგრამ მათ არსებობას ეჭვის ქვეშ არ ვაყენებ. სად არიან ახლა ეს 350.000 ადამიანი? რატომ არ მივიდნენ სტადიონზე უკლებლივ? რამ გადააფიქრებინათ. 26 მაისს თბილისის სტადიონს 60.000 ადამიანი ეწვია იმის სათქმელად, რომ სურს სააკაშვილი გადადგეს და ქვეყანა ოპოზიციის ლიდერებმა მართონ.60.000 ადამიანი, ბევრია თუ ცოტა? პასუხი დამოკიდებულია შეფასების და ხედვის კუთხეზე:
1. ოპოზიციამ დაინახა რომ ანგარიშგასაწევ ძალას წარმოადგენს. დაამტკიცა რომ რაც გათვალა კარგად შეასრულა კიდევაც - სტადიონი გაავსო. ეს იმედია მათ თვითშეფასებას გაზრდის და დღევანდელ ფაციფუცს უფრო გამოზომილი ნაბიჯებით შეაცვლევინებს.
2. ქვეყანამ დაინახა რომ მაქსიმალური მობილიზებით შეკრებილი ის ხალხი, ვინსც პრეზიდენტის გადადგომას უჭერს მხარს არ არის "მთელი ქართველი ხალხი", "ქართველი ხალხი" ან "ქართველი ხალხის უდიდესი უმრავლესობა". ფაქტობრივი მასალა ადასტურებს რომ სააკაშვილის გადადგომას ერთი სტადიონი ხალხი მოითხოვს. პლიუს მაქსიმუმ 1000 ინვალიდი, ვინც სტადიონზე მისვლა უფეხობის გამო ვერ შეძლო (არ თქვათ ახლა, რადიკალები სახლში ისხდნენ, განრისხებულები იდაყვებს იკბენდნენ და სტადიონზე არ წავიდნენო).
3.ოპოზიციას არ აქვს სხვა ბერკეტი გარდა დაბლოკვისა და გადაკეტვის, რაც თავისთავად მათ რეიტინგს განუხრელად ამცირებს.
4.პატრიარქმა ვერ გაუმართლათ, სააკაშვილის საწინააღმდეგო იდეოლოგიური ღერძი, რომელიც ზოოლოგიურ ზიზღზეა დამყარებული, პატრიარქმა მოწამებრივ-განმანთავისუფლებელ მანტიაში არ შეუმოსა. პირიქით, ჩემს მასხსოვრობაში ყველაზე მკაფიო და araორაზროვანი პოლიტიკური განცხადება გააკეთა. 60 ათასი აღტყინებული მომიტინგის სურვილის საწინააღმდეგოდ, ოპოზიციასა და ხელისუფლებას პრობლემების დიალოგით გადაჭრა ურჩია.
5.მართალია დადასტურდა რომ ეს ხალხი უმრავლესობას არ წარმოადგენს, მაგრამ ჯერ კიდევ ჰაერში ტრიალებს თეზა, რომ ეს 60.000 კაცი არიან ენერგიული და საუკეთესო ქართველები. ეს თეზა მეორე თეზასაც გულისხმობს - ვინც ჩვენთან არ არის ის უმნიშვნელოა, მძინარეა, მონაა, ბრმაა, სოროშია, ჭურშია და ა. შ.
პატრიარქის სიტყვამ ამ თეზას როგორც მინიმუმ რიხი დაუკარგა.

bonus
http://www.youtube.com/watch?v=3ycBGkLkEkg

Saturday, May 23, 2009

მე და ჩემი ლიფტი

2002 წელს, როდესაც ჩემი სადარბაზოს ორიდან ერთადერთი მომუშავე ლიფტი თითქმის ყოველთვიურად ერთი-ორი დღით ჩერდებოდა დენის გადაუხდელობის გამო, როცა მცირე რემონტის საჭიროებაც ულიფტოდ გვტოვებდა კვირების განმავლობაში, როცა ხალხური ფოლკლორის ჰიტი-მარგალიტები იყო "მე ლიფტით არ დავდივარ", "მაშინ ნაგავი სანამ ჩემამდე არ ამოვა ნაგვის ფულს არ გადავიხდი", "ყოველთვიურად სამი ლარი რა ამბავია, მდიდრდებიან მეზობლების ხარჯზე", აი ასეთ დროს გადავწყვიტე მთელი ჩემი საზოგადოებრივი პასუხისმგებლობის გრძნობა მომეკრიბა და ლიფტში ავტომატი დამეყენებინა.

ეს ავტომატები უკვე ერთი თუ ორი წლის გამოჩენილი იყო ქალაქში და ერთხელ "ევრონიუსის" რეპორტაჟშიც კი მქონდა ნანახი, როგორც თბილისის ღირსშესანიშნაობა.
საწყისი მონაცემები საიმედო იყო:
ლიფტის მუდმივი ხარჯი იყო დენი დაახლოებით 30 ლარი და ლიფტიორი 25 ლარი.

ჩემი ვარაუდით 12 სართულიან სადარბაზოში ავტომატს ყოველთვიურად 100 ლარი უნდა დაეტოვებინა. ყოველთვე 50 ლარი დიდი ფული იყო (2002 წელს განსაკუთრებით)

მეზობლებში იდეის პრომოცია ჩავატარე: შიდა განათებას გავაკეთებთ (არ გვქონდა), ეზოში ერთ პროჟექტორს გადავკიდებ, ჩამოსასვლელ კიბეს (რომელიც ყინულივით იყო დამდნარი) აღვადგენ, ლიფტს დავასუფთავებინებთ, ერთი კედელი, რომელიც ვიღაცის წიხლის შემდეგ 4 წლის ბავშვის ზომაზე იყო გამონგრეული (წლების განმავლობაში), და რომლის შიშითაც მეგობარმა ჩემთან სტუმრად მოსასვლელად თავისი ბავშვი ვერ დაითანხმა , გავაკეთებთ, სადარბაზოს წინ პალმას დავრგავ, ეზოში ონკანს გავიყვან. ..
მეზობლები უნდობლად მიყურებდნენ. მინდოდა ვინმეს ჩემთან ერთად აეღო პასუხისმგებლობა ამ საქმეზე. ეს საჭირო იყო საქმისათვისაც (მე მაშინ 3 სრულ შტატზე ვმუშაობდი ექიმად) და უაზრო ეჭვების დასაძლევადაც. ვერავინ დავიამხანაგე. ის ქალები, რომლებიც თითქმის ყოველთვიურად კრეფდნენ სადარბაზოში ლიფტის ფულს, რისთვისაც თითქმის ყოველთვე უწევდათ უაზრო კამათი და პრეტენზიების მოსმენა მეზობელთაგან, არ წამომყვნენ. ჩვენ ამ ხალხს ვერ გავუძლებთო. მე კი უსაზღვრო ოპტიმიზმი მქონდა, დაინახავენ თავისი თვალებით რაცაა და როგორცაა, მიხვდებიან რომ ეს მათთვის სასიკეთოდ კეთდება და მერე მომეხმარებიან მეთქი. თავიდანვე არ შევუშინდი მოსალოდნელ ეჭვებს ჩემს მიმართ ლიფტის საერთო ფულის მოტეხვის შესაძლებლობაზე. ჯერ ერთი, ჩემს და ჩემი წინაპრების ოჯახს იცნობდნენ, ვერ უნდა ეეჭვათ ჩემგან უნამუსობა და მეორე, ვაპირებდი სამ თვეში ერთხელ დეტალური ფინანსური ანგარიში ამომებეჭდა და დამერიგებინა ყველა ოჯახისათვის.

მოკლედ, ავიღე ჩემ თავზე წვალებაც და ხარჯიც (ფულს თანდათან დავიბრუნებ მეთქი) დავხარჯე 320 ლარი (დიდი ფული) და სალარო აპარატი დავაყენე.

სალაროს ორი ბოქლომი შევაბი, ერთი მე მქონდა, მეორე კი მეზობელს ცალცალკე ვერცერთი ვხსნიდით. კვირაში ორჯერ შევიკრიბებოდით, გავხსნიდით ერთობლივად აპარატს, ამოვიღებდით ხურდას, დავთვლიდით და ხელს ვაწერდით.

თანხა სავარაუდოზე მეტი ამოვიდა!
აი ახლა დამაფასებენ რომ ნახავენ რა ყოჩაღი ვყოფილვარ მეთქი, რომ დაინახავენ განათებულ (მანამდე ჩაწკვარამებულ) ეზოს მეთქი.
მაგრამ დაიწყო დასანანი წვრილმან მსხვილმანი დროებითი "შეფერხებების" მთელი სერიალი.
ლიფტის კარის მოტორი დაიწვა, სათადარიგო ტროსი გაცვდა, ლიფტის მოტორის დეტალი მოიპარეს ლიფტის მოტორის ოთახიდან. ამ საქმეში ჩემი ოჯახიდან გასულ თანხას ამოღება აღარ ეღირსა კარგა დიდი ხნით, პირიქით, ყველა ამ ავარიის დროს ისევ ჩემს ფულს ვხარჯავდი ერთბაშად დასახარჯად და მერე 10-20 ლარებით ვიბრუნებდი.

აღარ დადგა ჩემი დაპირებების აღსრულების დრო. ერთადერთი რაც თავიდანვე შევძელი იყო ლიფტის კაბინის რეგულარული დასუფთავება და გამონგრეული კედლის შეკეთება.

ლიფტის ყველა გაფუჭება კი მთელი სამეზობლოს თვალში ჩემი ბრალი იყო, არადა ხშირად ფუჭდებოდა 25 წლის ლიფტი.
მირეკავდნენ, პასუხს მთხოვდნენ, მოითხოვდნენ, ხომ ვიხდითო ორჯერ 50 თეთრიასნიც კი ჩავაგდეო და ა.შ.

ჩემი ენთუზიაზმი ამ გამოცდას უძლებდა. გაუძლო მას შემდეგაც რაც ეს აპარატი ... მოიპარეს.

ყველაფერი თავიდან გასაკეთებელი გამიხდა: ახალი აპარატი, ახალი ხელოსანი, 2 კვირა უფასოდ მგზავრობის ხარჯის ვალი..
ავაწყვე თავიდან, ჩემს ხარჯებს უკვე აღარ ვუყურებდი, უნდა გავსულიყავი ჩემი პირობების შესრულების კონდიციამდე. ათჯერ მეტი დრო წამართვა ვიდრე ვფიქრობდი. (ყველაფერი საქმე გახდა: ფულის გადახურდავება, გადახერხილი ბოქლომების შეცვლა, რომ ვერ გადავხერხეთ ერთერთი ძალით გაფუჭებული ბოქლომი, მოსაჭრელად ელიავადან შემდუღებლის მოყვანა, 30 დეკემბერს 30 პროფილაქტიკისა და საწყობის დარბენა რაღაც მითიური ლიფტის კარის დეფიციტური შკივისთვის. ლიფტის შახტაში ხანძრის გამო კაბელის დაწვისა და შეცვლა, ვერ მოვთვლი ყველას..

6 თვის მერე ქალაქგანათების "კალათა" ვიქირავეთ და ეზოში განათები გავაკეთეთ. 3 ნათურა სამი სადარბაზოს წინ. ჩემი სადარბაზოს წინ ვერ გააკეთეს, მეზობლის ტალავერმა შეუშალა ხელი.
რაღაც ჯადოთი ეს ლამპიონის ნათურები ხშირად იწვებოდა. თავიდან მივდიოდი ხელოსნებთან, ვეჯღანებოდი, გიჟი ვეგონეთ ალბათ.
ეს ყველაფერი კი იმ მონოტონურ ფონზე რომ, სალაროში ფული ხან იჭედებოდა (წინასწარ ჩაგდებული ნაგვის, ასანთების, პლასტიკატების გამო) ან ვარდებოდა და ყლაპავდა (ანუ ლიფტი არ მოძრაობდა).
გამოიძახა კაცმა ლიფტი, მოვიდა ჩაჯდა, უნდა ზემოთ ავიდეს და.. ვერ ადის.. ჩემს გამო. ასე იდგა საკითხი.

"მოვხსნათ რაა", "შეიკრიბება ეს ოხერი ფული", "ხომ იკრიბებოდა ადრე არაა", "მოიგონებენ რაღაც -ობას".

გაჩნდა უფრო თამამებიც, სად მიაქვს ამდენი ფული?
(მხოლოდ 5 და 10 თეთრიანი ვარდებოდა და ისიც მხოლოდ ასვლაზე). ჩამოსვლა უფასო იყო, მაგრამ ეჭვიანები მაინც გამოჩნდნენ.


2 წლის თავზე ბაზრობაზე პატარა პროჟექტორი ვიყიდე და აივნიდან გადავკიდე, მთელ ეზოს მისწვდა, კუნაპეტი აღარ იყო.

ამასობაში ლიფტის დენის ხარჯი 30 ლარიდან 70 ლარი გახდა, ლიფტის დასუფთავება 8 ლარიდან 20 ლარამდე დამიჯდა (მეზობლის უმუშევარი ქალი ამ საქმეს ისე გულმოდგინედ შეუდგა, რომ მერე სხვა მეზობლები გადმომცემდნენ მის დანაბარებს, მომიმატოს ფულიო, მოვუმატე).
ლიფტის ძრავის ოთახს რკინის კარი შევაბით, ხარჯი იყო ესეც.

კიდევ ბევრი, ვერ ვიხსენებ ახლა.

ფულს ყოველთვის კაპიკ-კაპიკ ვწერდი და ანგარიშს (შემოსავალი, გასავალი, ნაშთი) ამობეჭდილს ვაბარებდი მეზობლებს.
ლიფტიორს, ლიფტის გაფუჭების შემთხვევაში მხოლოდ მე ვურეკავდი მობილურით. ახლაც არ იციან მეზობლებმა ხელოსნის მობილური, ბევრმა არ იცის. მე მირეკავდნენ სახლში, ჩემები მობილურზე რეანიმაციაში, სადაც თვეში 16 დღეს ვმორიგეობდი და მე იქიდან ვურეკავდი ლიფტიორს,თითქოს მე ვყოფილიყავი მოცლილი. კარგი სერვისია არა, და მუდმივი ტვირთი იმისა რომ ეს ხალხი მე მთვლის პასუხისმგებლად ლიფტის გამართულ მუშაობაზე.


ერთხელ ერთერთ ანგარიშში დავუწერე კიდევაც, მე არც ჯადოქარი ვარ და არც ლიფტიორი, მე არ ვარ ლიფტის მუშაობაზე პასუხისმგებელი, მე გპირდებით რომ ამ საქმეს, აკრეფვას, განაწილებას, მისვლა მოსვლას, მოყვანას, დროის ხარჯვას გავაკეთებ, და გავაკეთებ ისე რომ ჩემს ოჯახში აქედან კაპიკი არასდროს არ შევა, მაგრამ.. არასოდეს შეგპირებივართ რომ ლიფტი იმუშავებს მეთქი.
2005 ში ჩემი მბჟუტავი ეზო მერიამ გააბარჩხალა, მთელი ღამე 8 ლამპიონი ანთია, ჩამოსასვლელი კიდეები ახალი ბეტონით გააკეთა და მუაჯირიც გაუკეთა , შუა ეზოში ნაგავსაყრელად დარჩენილი ამოღებული გრუნტის ნაცვლად სპორტული მოედანი გააკეთა, თავისი განათებით, წყლის ფანტანიც დადგა, ბავშვთა სასრიალო-საქანაოც და კვირაში ერთხელ 5-10 მეეზოვეც "შემოუსია" დასალაგებლად. ამ მეეზოვეებმა ისეთი კუნჭულებვიც კი დამოწმინდეს, არასდროს რომ არ დაგვილა.


აი პალმა კი არ დაურგიათ, ფიშტი მათ.


სალარო აპარატი კი მეორედაც მოიპარეს და მეც გავთავისუფლდი, ერტერთი ვარ, ერთერთი მგზავრი, კრიბონ, იხადონ, არემონტონ, უჩემოდ!

ალბათ სამოცდაათმა პროცენტმა გრეჩიხას მისცა ხმა.
იქნებ მეტმაც.

მასოვკის მსახიობი


დღეს TV1000-ზე ერთ ფრაზას გადავაწყდი. ფილმში ერთი გამოცდილი მასოვკის მსახიობი მეორე, გამოუცდელ მასოვკის მსახიობს ჭკუას არიგებდა. - მთავარია კამერაში არ შეიხედო, შენი მზერა არ უნდა დაფიქსირდეს, ასე შეგიძლია სხვა დროსაც მიიღო როლიო.

მთავარი ყოფილა. წარმატებისთვის მთავარი ყოფილა მასოვკის მსახიობებისათვის. იბრაკებიან თურმე აქტიური და დასამახსოვრებელი სახეები, სახელები და ადამიანები.

ჩუმად, აუჩქარებლად, არ გამოეყო ბრბოს, თვალი თვალში არ გაუსწორო მაყურებელს და... მუდმივად წარმატებული მასოვკის მსახიობი გახდები. იაფი, უზრუნველყოფილი და მშვიდი
მასოვკის მსახიობი.

Saturday, May 16, 2009

მსოფლიოს რუკა ასეთი რომ ყოფილიყო




რა დააკლდებოდა მსოფლიოს, რუკა ასეთი რომ ყოფილიყო?
არაფერი.
ფაქტიურად არაფერი.
რადიო ჩვენ არ გამოგვიგონია, რადონი ჩვენ არ აღმოგვიჩენია, რადიატორი, რადარი, რადიაცია, რაქველ ველჩი, რასტაკამანია, რადედორმი და რადიონოვი საქართველოს გარეშეც იქნებოდნენ ამ დედამიწაზე.

ყველას მადლობა ვინც ჩვენ მხარს გვიჭერს და ჩვენი გულისთვის რუსეთს ანაწყენებს.


არავითარი "გამოგვიყენეს დიდმა იმპერიებმა და მიგვაგდეს".
პირიქით, უფრო თვისი ღირსების საქმედ ჩათვალეს ჩვენი დაცვა და არა თავისი ინტერესებისათვის.

ჩვენში დაინახეს ღირსება და იმიტომ დაგვიდგნენ გვერდზე.

უფრო სწორედ, ხედავდნენ.

კრულვა რუსეთს



რუსეთი მსოფლიოს ჭირია. როცა ის ძლიერეია 007-ის ფინალებში ძლევამოსილ ბოროტს ემსგავსება, ბოროტს,რომელიც მთელი მსოფლიოს თავისი მონობის ქვეშ მოქცევას ცდილობს.
მისი ძალა მაღალტექნოლოგიურ საშიშ მეცნიერებას და ამ მეცნიერების ზედნაშენ სამხედრო წარმოებას ეფუძნება, რომლის წყალობითაც მას დღესვე შეუძლია დედამიწა 3-ჯერ გახეთქოს.

ეს თამაშის წესი მთელი მსოფლიოსთვის გასული საუკუნის 50-იანი წლებიდან მოდის, როცა ამ ქვეყანამ ატომური ბომბების ჩეკვა და დასაწყობება დაიწყო.

უპირობო გამარჯვებულია. ამის შემდეგ მხოლოდ მის კეთილ ნებაზეა დამოკიდებული, წააგებს თუ არა.
ავღანეთიდან გამოვიდა. 22ათასი ჯარისკაცი შეახოცა და ვაჟკაცობა ეყო, გამოვიდა დამარცხებული.
მთელ მსოფლიოში გაფანტული სოციალისტურ-კომუნისტური კოლონიებსაც მშვიდობიანად შეელია. მართალია კუბა, ვიეტნამი, ზიმბაბვე, მონღოლეთი, ლაოსი და მთელი აღმოსავლეთუი ევროპა უსისხლოდ გახდნენ დამოუკიდებლები 1992 წელს, მაგრამ რუსეთს ლაჯებში ამოჩრილად ჯერ კიდევ ელანდება ყოფილი საბჭოთა კავშირის 15-იდან 12 რესპუბლიკა (ბალტიისპირეთის ქვეყნებმა ბევრი სხვა ფაქტორის გარდა, სამქვეყნიანი ცოცხალი ჯაჭვის მეშვეობით აჩვენეს რუსებს, რომ ეს ქვეყნები რუსული ოცნებებიდან სამუდამოდ უნდა ამოეშალათ). ბელორუსია, უკრაინა, საქართველო, სომხეთი, აზერბაიჯანი და შუა აზია ვერ აღმოჩნდა საკმარისად ორგანიზებული და თვითგამორკვეული. ეს ქვეყვები 200 წლიანი, მათ შორის 70 წლიანი სსრკ-ის მახსოვრობიდან ვერ ამოვიდნენ. დეკლარირებული "დამოუკიდებლობების მარშის" შემდეგაც ამ ქვეყნების მოსახლეობა რუსეთისთვის ადვილი სამართავი დარჩა.

რუსეთი ამ ქვეყნებს ორი გზით მართავს, ან პირდაპირი იერარქიით (პრეზიდენტი აღიარებს პუტინს მის უფროსად) ან შემოვლითი გზით (პრეზიდენტი ემორჩილება რუსეთის ქვეშევრდომობას მონატრებულ საკუთარი ქვეყნის მოსახლეობის უმრავლესობას მაგ სლავური და შუააზიური ქვეყნები). ასეთ ქვეყნებში, სადაც პრეზიდენტი საკუთარ რუსეთუმე მოსახლეობას არ დაჰყვება, გადატრიალებებს, სეპარატისტულ ომებსა და მუდმივ პოლიტიკურ დესტაბილიზაციას უქმნის.

გაუმარჯოს ღმერთმა, მაგარი ყოფილა და ღმერთმა მისცესო, იტყვის ვიღაც გვერდზე მყოფი, მაგრამ..

მაგრამ,..
არა,მართლა მაგარია, შეუძლია, სსრკ-ს რღვევიდან 20 წლის შემდეგაც მისი მეზობელი ქვეყნების მოსახლეობის ტვინების ერთ ნახევარსფეროს ფლობს.
მეტსაც გეტყვით, თუკი სსრკ-ს დროს მისი კულტურული ზეგავლენა ერთეული ნიჭიერი ფილმებით ამოიწურებოდა, ახლა მას არსენალში თანამედროვე მუსიკა, ტელევიზია და კინოც ჩაუდგა, ჩაიყენა უფრო სწორედ. შეძლო ზარისხიანი ინტელექტუალური პროდუქტების კონვეიერების შექმნა. ეს აბსოლუტურად ახალია ჩვენ სივრცეში. ძველი რსფსრ-ის კულტურულ ექსპანსია ხომ წარმოუდგენელი იყო უხარისხობის გამო. ახლა კი სხვადასხვა გაქანების, გემოვნებისა და ინტელექტის მქონე მაყურებელ მსმენელისათვის მზადაა რამდენიმე კულტურულ-ექსპანსიური ეშელონი, კონვეიერი თუ ექსკალატორი. ამ ნაკადებს სხვადასხვა სახელი აქვთ, მაგალითად "ზემფირა" "ჩორნი ბუმერი", "ფაბრიკა ზვიოზდ", "ბრიგადა", "ბლატნოი-არმიულ-პატრიოტული", "შარაპოვა-არშავინი", დაბალი გემოვნების მასისთვის შესაბამისად დაბალი გემოვნების უსახელო მუსიკისა და სერიალების დაუსრულებელი მდინარეც აქვეა, ინტელექტუალები კი რუსულ ენაზე უყურებენ "კულტურას" "დისქავერის", "ნატ.ჯეოგრაფიკს", "ჰისტოტის".
"ნოვოსტი" "ვესტის" გარდა "ევრონიუსიც" რუსულად მაუწყებლობს, თანაც როცა ჭირდებათ საკუთარი რედაქტირებული ტექსტით, ვითომ ევროპის ნათქვამი ნიუსებით.
ეს ქვეყანა უპირობოდ ძლიერია არა მარტო საქართველოსა და ყოფილ საბჭოთა ქვეყნებზე, არამედ იქნებ მთელ დანარჩენზეც. მთელი მსოფლიოს ღირსეული და ძლიერი ქვეყნები ხომ ნატოში ამიტომ გაერთიანდნენ, რომ მეორე მსოფლიო ომიდან გამობრძმედილ და გაძლიერებული რუსეთს შეწინააღმდეგებოდნენ. არადა გეგმა ჰქონდა გამზადებული რუსეთს - მთელი მსოფლიოს ექსპანსია კომუნიზმის დროშით. 1991 წლამდე სადაც უნდოდა იქ აურევდა ბრიტანეთის შახტებით, საფრანკეთის, იტალიის კომუნისტებით, ვენესუელა, ნიკარაგუას სამოქალაქო ომებით დაწყებული და ვიეტნამსა და კუბაში მესამე მსოფლიო ომისათვის მზადყოფნის დამაჯერებელი დემონსტრირებით.
50 წელი მსოფლიო ორად იყო გაყოფილი. მთელი მსოფლიო თავისი ბუნებრივი ეკონომიკით ერთ მხარეს და რუსეთი მეორე მხარეს. რუსეთი მსოფლიოს ღირსეულ წინააღმდეგობას უწევდა. ყველა კინტინენტზე (ანტარქტიკის ჩათვლით) შეჰქონდა თავისი იმპერიულ-კომუნისტური მმართველობა.
და ვინაიდან ეს მმართველობა არასწორ, არაბუნებრივ ფორმაციას - სოციალიზმ-კომუნიზმზე იდგა თავიდანვე განწირული იყო ჩიხში შესასვლელად. რუსეთმა სისხლითა და ცეცხლით გაავრცელა თავისი ბატონობა ბევრ ქვეყანაში რითაც ამ ქვეყნებმა არაფერი მოიგეს, პირიქით, წააგეს და წააგეს არა მერტო იმ დროს, რა დროც რუსეთის ბატონობის ქვეშ იყვნენ, არამედ წააგეს ის რომ დაკარგეს ნორმალური ევოლუიციური განვითარების შანსი ამ მძაფრი კონკურენციით აღსავსე დედამიწაზე.
დღესაც მსოფლიოში გაფანტულია რუსეთის დატორილი ქვეყნები, რომელთა მოსახლეობის 90% უბედურია და შვილიშვილიც უბედური ეყოლება, საითაც გინდა გავიხედოთ - ჩრდილოეთი კორეა, ვიეტნამი, კუბა, ნიკარაგუა,ნაწილობრივ ირანი და ნახევარი აფრიკა, მაგრამ განსაკუთრებული აღნიშვნა რა თქმა უნდა ავღანეთსა ეკუთვნის.
ავღანეთში რუსეთმა ისეთი სასტიკი ქაოსი დაატრიალა და დატოვა, რომ ეს უმნიშვნელო ქვეყანა დღესაც მთელ სამყაროზე შურისმაძიებელ ჭირად იქცა.

მსოფლიო რამდენჯერმე გახდა მესამე მსოფლიო ომის საფრთხის წინაშე ამ ქვეყნის უზომო ამბიციების გამო:
კუბა, ვიეტნამი, პალესტინა, ჩრდ.კორეა, ერაყი, ნიკარაგუა ეს ის ქვეყნებია, რომელთაგანაც ნებისმიერი შეიძლება გამხდარიყო აპოკალიფსის აკვანი, რა თქმა უნდა რუსეთის შესრულებით.

ყველგან, სადაც მსოფლიო საზოგადოებრუობა ერთიანი, სოლიდარული პოლიტიკით ცდილობდა რეგიონული პრობლემის მოგვარებას, რუსეთი ცუდი ძალის მხარეს დგებოდა, აიარაღებდა და თავისი კომუნისტური დროშის საფარს ამოფარებულს ათასგვარი თავხედობისკენ აქეზებდა.

პლანეტას დღესაც სისხლი სდის ამ ჭრილობებიდან: რომ არა რუსეთი, უფრო სწორედ რომ არა რუსეთის ასეთი ზღვარსგადასული იმპერიალიზმი, არ იქნებოდა დღევანდელი ომი ავღანეთში, ერაყში, პალესტინაში, თვინსებიც იდგებოდა თავის ადგილზე, ირანი და ჩრდ. კორეა ატომურ ბომბზე ვერც იოცნებებდა.
თქვენ წარმოიდგინეთ, ნოსტრადამუსის ბჟუტურსაც არავინ წაიკითხავდა შიშითა და კრძალვით.

და მაინც, რუსეთი ძლიერია, მაგარია, ყოჩაღია, ორგანიზებულია, გამჭრიახია, მომთმენია, ნებისყოფიანია, გამოცდილია, მდიდარია, დიდია, ლამაზია ხალხიან ბუნებიანად და... ჩემი მტერია.

ის დათვია
მე კი სურიკატი, ან მელა, ან სპანიელი, ან ტაქსა, მინდა რომ ზღარბი ვიყო, მაგრამ არ ვარ, იქნებ ვარ? საქმეც ისაა რომ არც კი ვიცი ვინ ვარ. ჯერ სარკე არ უჩვენებიათ ჩემთვის, რომ ვიცოდე ვინ ვარ.
მაგრამ ვარ, ჯერ ვარ!
მინდა, მიყვარს, ვბრაზობ, მტკივა, მახსოვს.. ე. ი. ვარ.
ვიცი რომ პატარა ვარ მტერთან შედარებით. წაქცეული ვარ. დათვს ჩემი ერთი ფეხი პირში აცვს მოქცეული და წუწნის-აგემოვნებს, მეორეზე კი ტორი უდევს. ვერ ვინძრევი, ვერ ვდგები ფეხზე.
მაგრამ ვერ!
თავისუფლება მინდა. ის ჩემზე ძლიერია, ლამაზია, ბრაზობს თუ არა ვერც მიხვდები, დათვია.
მე კი თავისუფლება მინდა.
ჩემი მინდა, სხვისი არა.
საქმე იმაშია რომ ეს საქართველო ჩემი იყო სანამ რუსეთი არ გვესაზღვრებოდა იმ დროიდან. ჩემი წინაპრები ქრისტეს დაბადებამდე კვდებოდნენ ამ მიწისთვის, ჩემი (მათი შთამომავლების) სივრცისთვის, პატარა სივრცისთვის რუსული მასშტაბებით.
ეს მიწა ჩემია დედამიწის გულიდან მოყოლებული ჩემი წილი ვარსკვლევიანი ცის ჩათვლით.
მე მრცხვენია ჩემი შვილების რომ წაქცეული და დაღეჭილი ვარ. მე მრცხვენია ჩემი 14 წლის შვილის, რომელიც აფხაზეთის ომის შემდეგ გაჩნდა და რომელსაც ჯარის ასაკი ჯერ არ ვიცი როგორ საქართველოში დახვდება. მე მრცხვენი ჩემი 1991 წელს, საქართველოს დამოუკიდებლობითანავე დაბადებული უფროსი შვილის, რომელიც წელს ინსტიტუტში მიდის, მე მცხვენია ჩენი 4 წლის უმცროსი შვილის, რომელიც წელს ბაღში წავა პირველად და რომელიც ჯერ აზრზე არ არის რამხელა ტკივილი უნდა აკიდოს მას მამამ იმით რომ ქართველია.
და ყველაფერი ამის სათავე არის რუსეთი.

ჩემი სირცხვილი რუსეთის ბრალია.
დედაჩემი,ბებიაჩემი,მამიდაჩემი ამქვეყნიდან უბედურები რუსეთის გამო წავიდნენ.
მე რუსი მესროდა სალდაფონური ყიჟინით გუმისთაზე 1992-ში.


"ენიმალ პლანეტზე ჩართეთ" დღესვე ნახავთ თუ როგორ მისდევს გრაციოზიული დიდებული ვეფხვი, ზვიგენი, დათვი თუ არწივი ლამაზ და მოქნილს, მაგრამ პატარა შველს, კურდღელს თუ მელას, სურიკატს თუ ქედანს.

ის ძლიერია, ის გაიმარჯვებს... ან ვერ.
მე კი მე ვარ. სიცოცხლე და თავისუფლება მინდა მიუხედავად იმისა ის კარგია თუ არა.

ამიტომ. ყველა შეიარაღებული საქართველოს ტერიტორიაზე ჩემი მთავრობის ნებართვის გარეშე ჩემი მტერია. ერთხელაც ვიომებ და ისე არ ვიქნები გახიდული ჩემს აზრებში, როგორც აფხაზეთში ვიყავი.
ახლა ზუსტად ვიცი რომ პაცანუშკები, რებიატუშკები, ჩუვაკები, ბრატავა თუ ჯანდაბა ჩემ და ჩემი შვილების კუთვნილ დედამიწის ცენტრს მედავება.

Thursday, May 14, 2009

ვითომ რუსეთი არც არსებობს



"ჩვენ ქართველები " ვინ ვართ?
დღეს, როცა დაბნეული ქართველობა საყრდენ ორიენტირებს თვალების ცეცებით ეძებს, უფრო და უფრო ხშირად აკითხავს ეკლესიას. მართლმადიდებელ ჩვენს ეკლესიას.
პატრიარქი ლამისაა პოლიტადვოკატებზე ხშირად ჩანს ეკრანზე.
ჯერ გამოსდის..
გამოსდის ხრამის პირზე სიარული: ამბობს იმას, რაც არცერთი ძალის ინტერესებში არ შედის და რაც მთავარია იმას, რაც... ერთი შეხედვით არ უნდა თქვას.
არ შეიძლება პატრიარქმა ის მოითხოვოს, რაც არ ასრულდება. სტატუსის ამბავია.
მე როგორც ქართველი ათეისტი მას ვგულშემატკივრობ. მინდა შეუმცდარი იყოს. ეს საქართველოს სახელმწიფოს ჭირდება.
ბეწვის ხიდზე გადის მეთქი აი, ამაზე ვამბობ:
თქვა სახელმწიფომ ძალა არ უნდა გამოიყენოსო - იმუშავა.
"ტოპ-10ეულში" წმინდანები არ უნდა იყვნენო - არ გაუვიდა.
ჟურნალისტის მცემელი ხულიგნები გამოუშვითო - იმუშავა.
დიალოგია საჭირო ხელისუფლება-ოპოზიციას შორისო - იმუშავებს? მცდელობა იყო, ყოველ შემთხვევაში.

რისკავს!

ალბათ ის დუმილი აწუხებს, რომელიც 1991 წელს დაიცვა. ალბათ მაშინ ჩათვალა რომ არ უნდა წაეგო, არ უნდა დარჩენილიყო წაგებულის მხარეზე, ან თავისი სიტყვის ფასი უმნიშვნელო ეჩვენა და.. გაჩუმდა.

დღეს რისკზე მიდის. ღმერთმა ხელი მოუმართოს.
ამ ხელისუფლებამ მინიმუმ ორჯერ დიდი ვაივაგლახით შეინარჩუნა წონასწორობა. ორივეჯერ პატრიარქს შეეძლო დესტრუქციული ყოფილიყო, არ ქნა.
მართალი რომ გითხრათ, ეს ჩემთვის მოულოდნელი იყო. მით უფრო 1991 წლის შემდეგ.


თავიდან დავინახე ეს კაცი.
დავაფასე.

აი, გუბაზი, ბათიაშვილი, გრეჩიხები, ნათელაშვილი და სხვები კონსერვატიულები (ლამაზად რომ ვთქვათ) აღმოჩნდნენ, პატრიარქი კი - პატრიოტი და მოდერნისტი.

ვისურვებ რომ ასევე გაეგრძელებინოს. ძალიან შევწუხდები, თუკი ერთხელაც მისი ძალაუფლება დესტრუქციული გახდება. ერთ შეცდომასაც კი შეუძლია მისი ეს დღევანდელი როლი ყველას დაავიწყოს და ისტორიაში შევიდეს ერთი დესტრუქციული ფრაზით, რომელსაც ქვეყნის აყირავება მოჰყვება. ჩვენი ქვეყანა ხომ ქანქარის რეჟიმში აგრძელებს არსებობას.


ეს შესავალ ფრაზას მოყოლილი აზრებია. დღევანდელი პოსტის სათქმელს კი ახლა ვიტყვი.
დღეს myvideo.ge-ზე ეს ჩანაწერი ვნახე.

რომელი ხართ უფრო ქართველი ამ აჭარელ ბიჭზე?
თუნდაც უფრო კონსერვატიული, წარსულის პატივისმცემელი და პატრიოტი?
ქართველებმა ერთმანეთი უნდა დავინახოთ:-ქრისტიანებმა მუსულმანები,
-მოდერნისტებმა ტრადიციონისტები,
-უმრავლესობამ უმცირესობა,
-უმცირესობამ უმრავლესობა,
-მორწმუნეებმა მატერიალისტები,
-მთავრობამ ხალხი,
-52%-მა 48%,
-48%-მა 52%,
-ხალხმა მთავრობა,
-გრეჩიხისტებმა მიშისტები,


მოკლედ ქართველებმა ქართველები უნდა დავინახოთ.

ოღონდ, ცოტა მეტი თანაგრძნობით.
ცოოტა მეტი თანაგრძნობით.

დღეს კი ერთმანეთს ვერ ვხედავთ
.


არ თქვათ ახლა მთავრობის ბრალიაო, ასე ვართ უკვე 20 წელია.
ეს საქართველო ხომ ყველასი ამათია თანაბრად.

ჯერ ჩვენ უნდა ავაშენოთ ყველა ამათი ერთიანი ქვეყანა რომ მერე ამ ქვეყანაში მოვიწვიოთ ოსები და აფხაზები ჩვენიანის სტატუსით. სხვა გზა არ არის, არც არასდროს ყოფილა.
ვითომ რუსეთი არც არსებობს, ისე უნდა ავაშენოთ ახალი სახელმწიფო.ან.. შევეგუოთ იმ ვაშლის ნაჭამში ცხოვრებას , "უცნობი" რომ გვიბეჭდავთ თავში.

P.S.ეს ვიდეო მეორეჯერაც ნახეთ (მოუსმინეთ), და მოუსმინეთ ბოლო ფრაზას, და.. გასკდი გულო.

Monday, May 11, 2009

forum.ge


მიშა ვარ.
წავიდე?
(გამოკითხვა რომელსაც მნიშვნელობა აქვს).






ჯგუფი: Registered
წერილები: 246
წევრი No.: 71208
რეგისტრ.: 17-October 08

გამოგზავნილია: 11 May 2009, 16:00 #13799559 · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ელფოსტა · ვებგვერდი
--------------------------------------------------------------------------------

მე ვარ, ეხლა გამოვედი შეხვედრიდან და 5 წუთში უნდა შევბრუნდე.
მეუბნებიან - "მთელი ქართველი ხალხიო, ხალხის ნებაო, ..."


მოკლედ. გინდაათ, დაგიტოვოთ ეს სვორა?
ჰა.

პასუხები დროზე.
სტატისტიკა მჭირდება.


ლაპარაკი არა, პული მხოლოდ.

wavide?









ar waxvide [ 168 ] [55.63%]
wadi [ 118 ] [39.07%]
Total Votes: 286

Guests cannot vote

უკეთესი პასუხი ვიდრე ველოდი.
5 იანვრის საპრეზიდენტო არჩევნებზე უკეთესი!
წავიდე? გამოკითხვა რომელსაც მნიშვნელობა აქვს.

Friday, May 8, 2009

5,6 და 7 მაისი

თუკი რაიმე მიზანი ჰქონდა იმას რომ ადამიანს მიეცა საკუთარი ბლოგის კეთების საშუალება, ეს იმ დღეებზე დაწერაზე შეიძლება ითქვას, მე რომ მქონდა 5,6 და 7 მაისს.

ასეთი კონტრასტი მე მგონი სერიალების სცენარისტებსაც არ მოაფიქრდებათ.

5 ში პრეზიდენტთან ერთად ვიყავი ჯერ ვაზიანში და შემდეგ ჯერ ბოლომდე გაუწმენდელ ამბოხებილ და დანებებულ მუხროვანში.
6-ში ღუდუშაურში მორიგეობისას ჩემ ხელში გაიარა ჩემთვის როგორმა იცით ოპოზიციის თითქმის ყველა ლიდერმა. ეს ინფორმაცია საჯაროა, ლამის პირდაპირი ეთერით გადაიცა და ამიტომ შემიძლია აქაც ვახსენო ჩემი ავადმყოფები.
ორივე გაჩეჩილაძემ, გეგიძემ, ოგბაიძემ, ვიღაცეებმა კიდევ უკანა პლანზე რომ ციმციმებენ ხოლმე მიტინგებზე, ჩემს ხელში გაიარეს.
ხო, ხელით უნდა შეამოწმო გულმკერდის მტკივნეულობა, დაწვრილებით ჩამეკითხა ყველა შეგრძნებაზე.
7 ში იქვე, საავადმყოფოში ჩემი დაბადების დღე დადგა.
მორიგეობის შემდეგ აღვნიშნეთ "ლუდის მოედანზე" იმ ხალხთან ერთად, ვინც ერთად ვმორიგეობდით.


6-ში 21 კაცი იყო მიტინგიდან. ისტორიებში ანამნეზში თავიდან ვწერდი, "პოლიციური ოპერაციის დროს მიიღო ბლაგვი ტრავმები.."
მაშინ მეგონა, რომ პოლიციამ მიტინგი დაარბია, ჯერ ტვ ნანახი არ მქონდა.

შემდეგ, ტვ-ში კადრებს მოვკარი თვალი, თვითონ მიტინგი მივარდნია პოლიციას და შემდეგ ანამნეზებში ჩავწერე "პოლიციასთან შეტაკებისას მიიღო"

21 კაციდან საავადმყოფოში 9 კაცი დარჩა (ანუ ისტორია გაიხსნა და ემერჯენსიდან სხვა განყოფილებაში გადავიდა).
მათგან 4მა კლინიკა 6 საათში დატოვა, დანარჩენმა კი დილით.

ძალიან უცნაური და ალბათ იშვიათი ამბავია ასეთი მოვლენებისათვის ის რომ ამჯერად დაშავებულთა 80-90 პროცენტი ლიდერები იყვნენ. უსახელო მომიტინგეები კი უმცირესობა.
როგორც წესი პირიქით ხდება, ხელისუფლება ყოველთვის ცდილობს მოწინააღმდეგის ავტორიტეტები ხელშეუხებელი დატოვოს და სამაგიეროდ უსახელობასის გაცილებით ბევრ მომხრეს გაუსწორდეს.
არ ვიცი ეს თანაფარდობა (ისე, როგორც მოხდა) კარგია თუ ცუდი. ალბათ ამას შემდეგი დღეები გვიჩვენებს, მაგრამ ფაქტია რომ ლიდერებს მიზანმიმართულად ჰქონდათ მჯორტყმული რეზინის თუ პლასტმასის ტყვიები. ყველა მათგანი გონების ხანმოკლე დაკარგვასაც ამბობდა, ე.ი. რაღაც ნოკდაუნის მსგავსი ეფექტი ჰქონდა.
გამოუგონიათ იდეალური იარაღი უკვე მეთქი, გავიფიქრე.
საქმე იმაშია რომ, პოლიციას სასიკვდილო იარაღი იმიტომ აქვს რომ ცეცხლსასროლი იარაღით შეიარაღებულ ყაჩაღს აჯობოს.
პოლიციის მიზანი მოწინააღმდეგის მოკვლა არ არის (ჯარისკაციგან, სამხედროებისგან განსხვავებით).
პოლიციის მიზანია დანაშაულის შეწყვეტა და დამნაშავის დაჭერა.
თუკი ამ იარაღს შორ მანძილზეც შეუძლია იგივე წარმატებით ადამიანის შეჩერება, მომავალში ბევრი ისეთი ტრაგედია აღარ მოხდება, რომელთაც უდანაშაულო ეჭვმიტანილთა სიკვდილები მოჰყვება მთელ მსოფლიოში და მათ შორის საქართველოში.
ხო, აუცილებლად უნდა აღვნიშნო, ალბათ ლიდერების სასახელოდ, მიუხედავად ფიზიკური ტკივილისა და ემოციური ფონისა, მიუხედავად უამრავი ადამიანის (პოლიტიკოსები, ჟურნალისტები) რიარიისა, არცერთი მათგანი არ იგინებოდა.
ამ სცენაზე რა ეტაკებათ ნეტა.

ხო, ჩემი პოლიტიკური შეხედულებები საქმეში არ ვრცელდება, ახლავე ვაცხადებ როგორც შევძლებ ჩემთან მოხვედრილს გადავარჩენ ყველას: სატანას, არძინბას, კოკოითს. მეტსაც გეტყვით, როცა შევარდნაძის ექიმი ვიყავი (მართალია მეორე ეშელონში, ანუ ტერაქტის დროს მისი დახმარება მევალებოდა) ჩემს თავს ვეკითხებოდი, შემიძლია კი ამ კაცის გადასარჩენად დენთის სუნში და ტყვიების ზუზუნში გავფორთხდე მეთქი. სანამ შემეძლო ვმუშაობდი იმ საქმეზე.
ახლა კი, მას შემდეგ რაც მიშას ექიმი ვარ იმავე ფუნქციით, რომ დავეხმარო ტერაქტის დროს, გავხოხდე კი არა, მისი მოსახვედრი ტყვია თუ ჩემი გადასაფარებელი იქნა მაგასაზეც დავთანხმდები. ნუ ძნელი ასახსნელია, სხვა დროს, ან უფრო სწორედ, არასდროს.
ჩემსა და დაზიანებულ პოლიტიკოსებს შორის ურთიერთობაზე იმიტომ დავიწყე, რომ მეთქვა, ძალიან შემეცოდნენ, ჩემთვის ჩვეულებრივი შეწუხებული პაციენტები გახდნენ, რომელთათვისაც მინდოდა ნუგეში მიმეცა და მეთქვა რომ ნუ ეშინიათ, ნუ წირავენ საკუთარ და სხვის სიცოცხლეებს არასწორ მიზანს, რომ მიშა 2013 წლის საპრეზიდენტო არჩევნებამდე საქართველოს უფრო ძლიერს და რეიტინგულს ჩააბარებს, ვიდრე დღესაა, ვიდრე თუნდაც 08.08.08-მდე იყო.

წინა დღეს, 5-ში საქართველო დიდ სისხლსა და ბევრ გვამს გადარჩა, ან სულაც სამხედრო გადატრიალებას.
იყო ალბათობა იმისა, რომ მუხროვანის ტანკებსა და საზენიტო დანადგარებს თბილისამდე მოეღწიათ დილის 12 საათამდე. ამ დროს ოპოზიციას თბილისის შემოსასვლელები უნდა დაეკეტა და ამბოხებულებს ყვავილებით დახვედროდა.


მიშას მუხროვანში ასაღწევად ხეობის აღმართებში, ტალახში სიარული ბევრი მოუწია , ეტყობა შარვალზე. გაადიდე.

ის სამხედროები, მიშამ მერე რომ შეჯორა, იქნებ ტანკებზე გაჩაჩხულები მჯდარიყვნენ ოპომიტინგის შუაგულში ყურებამდე გაღიმებულები ოპოლიდერების საქებარ სიტყვებში გაბადრულები. რა ვიცით რომ არა?
რომელიმე ოპომ დაგმო?
არა!

ძალიან საშიშ თამაშს თამაშობენ სხვისი სიცოცხლეებით.
ქართულმა სახელმწიფომ ძალიან ეფექტურად და ოპიოერატიულად იმუშავა. ამბოხებულები საკმარისი ძალით ძალიან მალე იქნა ალყაშემორტყმული, მანამდე მათი ზრახვები ფარული ჩანაწერებით მხილებული ტელევიზიით.
პრეზიდენტის პირადი როლი მნიშვნელოვანი გამოდგა. იქნებ გადამწყვეტიც.
ახლა მოვყვები.
5 მაისს დაახლოებით 11 საატზე პრეზდენტი უკვე ვაზიანის სამხედრო ნაწილში იყო და სამხედრო საკითხებს განიხილავდა. დამატებით მოითხოვა არტილერიისა და ავიაციის მზადყოფნა და ფრონტის ხაზზე წინწაწევა. მუხროვანი სამმაგ ალყაში იყო:
2-3 კილომეტრში არტილერია, ერთ კილომეტერში "კობრების" დიდი რკალი, 500 მეტრში კი განსაკუთრებული ქვეითი ჯარი.
ჯარისკაცის, სამხედროების მიზანი მოწინააღმდეგის მოკვლა არის (პოლიიცისგან განსხვავებით).
და იარაღიც შესაბამისად პლასტმასისა და რეზინისა კი არ აქვთ, არამედ მეტალის, მკვლელია ეს იარაღი.

აჯანყებულებთან მოლაპარაკებაზე მერაბიშვილი იყო შესული.
ვაზიანში მყოფი პრეზიდენტი ტელეფონით დაელაპარეკა მეამბოხეთა მეთაურს.
უთხრა, -თუ გინდა ოდესმე სახლში მიხვიდე, ახლავე დაყარე იარაღი და წინააღმდეგობის ყოველგვარი ნიშნის გარეშე დაგვნებდე, თუ არადა 1 საათში საფლავში გაგიშვებო. და მერე დიდი და შინაარსიანი ხანგრძლივი გინება მიაყოლა.



გაჭრა ეტყობა.
ერთ საათში (ექსკორტით, ფეხით,2 გადაჯდომით ჰაილუქს პიკაპებზე, ვინაიდან გზა ჯარს ჰქონდა ჩახერგილი) მუხროვანში შევიდა და იმ მაგიდაზე, სადაც სატელეფონო "საუბრისას"ამბოხებულთა მეთაური იჯდა, დახვდა ამბოხებულთა მეთააურის კუთვნილი საფულე, რაცია და საბუთები.
ეტყობა სატელეფონო გარკვევის შემდეგ დაუყოვნებლად გაძურწულა, ღობეზე გადამხტარა და ტყის ბილიკებით გაპარულა.



აი გრეჩიხების გინებას კი გაჭრა აშკარად აკლიათ, მეორე წელია ტუილად ყიამყრალობენ.

საქართველო ბევრ გვამს გადარჩა, უბრალო ტეტია სამხედროების სიკვდილებს გადარჩა, რომლებმაც მას შემდეგ რაც მათთმა მეთაურმა დაუმორჩილებლობა გამოაცხადა, მისი ქვეშევრდომობა არ შეწყვიტეს, სულ 3-4 საათით.
6-ის პოლიციასთან "პაბედანოსნაია" რიარიაც ალბათ ამბოხის ამბის გადასაფარად იყო მოგონილი, ეგ კი წარმატებით გამოუვიდათ.
აღარავის ახსოვს ეგ ამბავი, პირწმინდად, უმსხვერპლიდ დამთავრებული ჯანყი.
10-ში დამარხავდნენ ალბათ.

Wednesday, May 6, 2009

MUXROVANI

დღეს მაღაზიაში გამყიდველი ქალების გადაძახილში ჩავერთე.
გუშინ ნახეო, ერთი მეორეს ეძახდა დახლებს გადაღმა, ნახეო გუშინ რა იყოო, იმ სამის აღმოჩენაში, რომლებიც გაქცეულები ყოფილან, თითოში 50.000-ს იძლევიანო.

საწყალი ბავშვები იქნებიანო, იმედია ვერ იპოვიანო.

ისე მართლა რა იყოო ეს, დავიჯერო რასაც გვეუბნებიან მართალიაო?

ისეთი ბრძნული მიხვედრით გახარებული იერი მიიღო იმ ნოქარმა, რომ ვერ გავჩერდი, ვუთხარი
-ნუთუ ას ძნელია საკუთარ თვალებს დაუჯერო, მეთქი.
-მე ტელევიზორის არ მჯერაო, მიპასუხა.

ხოდა
-მეც მაგას გეკითხები მეთქი, ნუთუ ასე ძნელია საკუთარ თვალებს დაუჯერო, მეთქი.



ერთხელაც ვერ გააკეთებს ვანო მერაბიშვილი ამ ვირტუოზულ ანონსს, გაეპარება შემდეგი ღალატი (CIA-ს გაეპარა 9.11 და ვანოს რომ გაეპაროს რა ძნელი წარმოსადგენია) და ისევ უკან აღმოვჩნდებით. უკან თანაც ძალიან ღრმად.

Monday, May 4, 2009

ბიორკი



ბიორკი მეც მიყვარს.
+ზუსტად ჩემიკბილაა.

იმდენად რომ.. თან მყავს, ანუ ძალიან იშვიათად ვუსმენ, ისევე როგორც რედიოიჰედს, სხვათაშორის დიფფარფლი ჩადის (ჩამოდის) სტამბულშიო, რაიმე კონკრეტული ხომ არ გაგიგიათ (ტური, პირობები)?
არაფრით ჯდება ჩემს გეგმებში, არადა როგორ გინდა გააცდინო ასეთი შანსი, ეთერნითი მუსიკა შენგან 50$-იან ავტობუსის გზაზე.
მუსიკა, რომელიც 1000 წლის შემდეგაც იქნება.

დეილ კარნეგი

დეილ კარნეგის თუ დავუჯერებთ, ადამიანებს (განსაკუტრებით მამაკაცებს) მოქმედების 3 ძირითადი მოტივი აქვთ:

-იყოს მნიშვნელოვანი
-იყოს ძლიერი
-იყოს მდიდარი

აქედან პირველი, იყოს მნიშვნელოვანი, იმდენად დიდი პრიორიტეტია, რომ შეუძლია დაჩრდილოს პიროვნული სურვილები, მიდრეკილებები და უნარები.

მაგალითად მოზარდი, რომელიც 16 წლის ასაკში 196 სმ-ია, თავის ცხოვრების მიზნად კალათბურთელობას ისახავს და თრგუნავს თავის თავში გეოლოგს, მოჭადრეკეს, იურისტსა და პოეტს.


ეს შენც გაგივლია, თავს რომ ეკითხებოდი, რა საქმეში ვიქნები მე წარმატებული, რა პროფესია მომიტანს მე აღიარებასო.
და წარმოიდგინე მთელი მსოფლიო ცალხელა რომ ყოფილიყო, და შენ კი ის, ვინც ხარ.
ხომ იქნებოდი წარმატებული კალათბურთელი.
NBA-ში მიგიწვევდნენ, ზღაპრულ ჰონორარებს მოგცემდნენ, "გრუპიე"-ბი და პაპარაცები ტუალეტამდე მიგაცილებდნენ.

ყველა ქართველი ყრუ რომ იყოს ან ბრმა, არ იკისრებდი ამ ქვეყნის პრეზიდენტობას?
გამოგივიდოდა როგორღაც.


ჰოდა საით მიმყავს.
2 წლის წინ ვინმეს რომ ეთქვა "მიშისტს" დაგიძახებენ და შენ არ ღშფოთდებიო, ვერ დავიჯერებდი.
მაშინ მეგონა რომ ხალხი ჩემს გარშემო ისევე ფიქრობდა როგორც მე, დაახლოებით მაინც.
მაგრამ ბოლო ორმა წელიწადმა დამანახა რომ მე დაახლოებით იმ მდგომარეობში ვარ, როგორშიც ორხელა ცალხელებში ან მსმენელი ყრუებში.


ანუ, ის მასა, რომლის ნორმალურობის იმედი მქონდა, აღმოჩნდა შუასაუკუნოვანი ქერქით დაფარული, ბოღმითა და შურით დაბრმავებული.



მე კი ჩვეულებრივი ვიყავი და ჩვეულებრივი დავრჩი, მაგრამ ახალ რეალობაში - ორხელა ცალხელებში ან მსმენელი ყრუებში.
და როგორც შენ, ორხელა, იზრუნებდი შენი საკალათბურთო უნარების პრომოციაზე, ასევე მეც მომიწია "მიშისტობა".

ანუ ეს ჩემი ბუნებრივი მოთხოვნილება, ნიჭი ან მოწოდება ან თუნდაც სურვილი კი არ არის, არამედ სიტუაციური ამოცანაა, რომელშიც მე მერფის კანონით ვმოქმედებ - გააკეთე ის, რისი გაკეთებაც მარტო შენ შეგიძლია.
ეს ჰიპერბოლა მაპატიე ჩემო მკითხველო, ვინაიდან შენ (ვინც აქამდე კითხულობ), შენც ჩემი ჭკუის უნდა იყო, შენც ჩემსავით უნდა გჯეროდეს რომ ადამიანები ქმნიან წესიერ ქვეყანას და რომ წესიერი, დემოკრატიული, ტოლერანტული, კანონდამჯერე ქვეყანა საქართველოსთვის არსებობის ერთადერთი შანსია .

და რომ ეს ქვეყანა ამ გზას ასცდა 2007 წლის 2 ნოემბრიდან.


და როგორც ჩვეულებრივ ორხელას, ჩვეულებრივ ორყურას, ჩვეულებრიბ IQ-ს პატრონს, მინდა ვიცხოვრო ჩვეულებრივად. ანუ ჩემი პროფესიული საქმის გარდა არაფერი ვიტვირთო.
არ მინდა მიშისტობა, პოლიტიკოსობა, მჩხიბაობა.
ეს კი მხოლოდ მაშინ მოხდება, რაც ჩვენ, ჩვეულებრივები, ამ ტვინით ინვალიდების უზურპაციას დავაღწევთ თავს.



დღეს კი...
დღეს დიდ უმცირესობაში ვართ. ამ ქვეყნის საჭეთმპყრობელობის ამბიციის მცონე ჭმპპ *(ჭიანჭველებივით მომრავლებული პილიტიკური პარტიები) და მათი ლიდერების მხოლოდ 10% ისახავს მიზნად ისეთი ქვეყნის აშენებას, როგორიც მე მინდა ჩემს შვილებს დავუტოვო.
დანარჩენი 90% კი, უკან უკვე აცრილ-გადატანილ-მოხდილ ავადმყოფობაში გვექაჩება.
კარგია, რომ ის 10% დღეს ჯერ კიდევ ინარჩუნებს ხელისუფლებას.
თანაც ჩვენთვის - ჩვეულებრივ წესიერთათვის ძალიან კომფორტულად, ბრძოლებში ჩვენი მონაწილეობის გარეშე.
მაგრამ თუ ვერ გაუძლო, ვაპატიებთ მერე ჩვენ ჩვენ თავს ახლანდელ დუმილს?




*ჭმპპ -შალვა რამიშვილის 1992 წელს მოგონილი ტერმინია

Sunday, May 3, 2009

შენი ოჯახი შენს ხელშია, არ ენდო მთავრობას!



ფრინველის გრიპმა განიცადა მუტაცია და ღორის გრიპი გახდა. და შემდეგ ღორის გრიპი კვლავ მუტირდა და (დედამუტირდა მაგის!) და ...
ადამიანზე გადმოვიდა - ადამიანიდან ადამიანზე გადადების უნარი შეიძინა.


ქალბატონებო და ბატონებო,
ეს ჩვენს ბიოგრაფიებში პირველია, ნუ აურევთ ფრინველისა და ღორის გრიპში, ეს ადამიანის მკვლელი ვირუსია.
პანდემია გამოცხადებულია.
ჯანმო ცდილობს მსოფლიო რაციონალურად მართოს და პანიკას არ მისცეს საშუალება გრიპზე მეტი წაახდინოს.

7 დღის წინ მექსიკაში, 5 დღის წინ აშშ-ში, 4 დღის წინ ესპანეთში, 3 დღის წინ გერმანიაში...

გრიპის ვირუსი (ყოფილი ქათმის, ყოფილი ღორის) ადამიანიდან ადამიანზე გადავიდა.


თუ დაიწყო მასშტაბური პანდემია და შედეგად პანიკა, ყველამ უნდა მოვიმარაგოთ რაც შეიძლება ადრე (დავასწროთ სხვებს)...

ნიღბები 100ც. მინიმუმ
ხელთათმანები 10ც. მინიმუმ



სარეზერვო საჭმელი





ესენია:


სარეზერვო მარაგი:
Baking mixes (Pie crust mix plus canned pie filling =cobbler)
Baking powder
Baking soda
Barley
Bay leaves (delicious in beans, and insects avoid foods like flour with a bay leaf stored inside the bag)
Beans-dry
Bottled drinks and juices (not refrigerated type)
Brown Sugar
Bullion, concentrated broth
Butter flavoring, like Molly McButter. Freeze for storage if you can.
Candy
Canned beans
Canned broth
Canned chicken breast
Canned chili
Canned diced tomatoes, other tomato products, and sauces
Canned French fried onions for green bean casserole
Canned fruit
Canned milk, evaporated milk
Canned pie filling (don't overlook, great item)
Canned pumpkin
Canned Salmon
Canned soups
Canned stew
Canned sweet potatoes
Canned Tuna
Canned veggies
Cans of lemonade mix, other canned dry drink mixes
Cheese dips in jars
Cheese soups, like cheddar, broccoli cheese, and jack cheese
Chinese food ingredients
Chocolate bars
Chocolate chips
Chocolate syrup, strawberry syrup squeeze bottles (about that dry milk, again)
Coffee filters (also for straining silt out of water)
Corn Masa de Harina or corn tortilla mix
Corn meal
Corn starch for thickening
Cream of Wheat
Cream soups (good for flavoring rice & pasta, too)
Crisco
Dried eggs
Dried fruit
Dried onion (big containers at warehouse stores)
Dried soups
Dry cocoa
Dry coffee creamer (big sealed cans, many uses including making dry milk taste better)
Dry milk powder
Dry Mustard
Flour, self rising flour Flour tortilla mix for flour tortillas, wraps, and flatbread
Garlic powder
Granola bars (not great shelf life)
Hard candy
Honey (also reputed to reduce viral load in throat and esophagus)
Hot chocolate mix
Instant coffee if you drink it, or coffee and a manual drip cone or similar
Instant mashed potatoes
Jarred or canned spaghetti sauce
Jarred peppers
Jellies and Jams
Jerky
Ketchup
Kool Aid
Lard, Manteca (good in beans, substitute for bacon or salt pork, tortilla making, many other uses)
Large packages dry pasta, thinner type saves fuel
Marshmallow cream
Marshmallows
Mayo packets from warehouse store, if you must, not really a good value.
Mexican food ingredients
Mustard
Nestle Table Cream (substitute for sour cream, cream, or half-and-half) in lots of ethnic stores, including British)
Nuts (freeze if you have room)
Oatmeal
Oil (Shelf life not great, freeze if you have room)
Olive oil
Olives, green and black
Onion powder
Packaged bread crumbs
Pancake mix, one step, and other mixes that already have the eggs in them
Parmesan
Peanut butter, nut butters
Pepper
Pet food
Pickles, relish (not refrigerator case type)
Powdered sugar
Power bars
Raisins
Ramen
Ravioli or any canned pasta you can stand
Real butter or favorite margarine-keep frozen until disaster if you can. Butter keeps a long time in cool temps)
Rice (cheap and filling)
Salsa and hot sauces (Franks Hot Sauce!)
Salt
Spam or Treet :( !
Spices and herbs your family likes
Stovetop Dressing mix
Sugar
Summer sausage ( cheaper around holidays)
Sweetened condensed milk
Syrups
Tea
Trail mix
Ultra pasteurized milk (expensive)
Vanilla (improves dry milk, too)
Velveeta (watch carton date, freeze for storage if possible)
Vienna sausage
Yeast, if you think you would use it. May be frozen.

Baby food
Pet food
Please use the button below to send this list to friends and relatives. Every family, every person who is prepared decreases the pressure on others.

სარეზერვო მარაგი
*Gas in cars, always. (Ask the people trying to escape hurricane Rita)

*Non-electric can opener

*Clorox, plain kind
*Dishwashing detergent
*Small scrubbie
*Paper Towels
*Toilet paper, a very important item
*Tissues

*Matches
*Long-snout type lighters
*Candles
*Portable heater
*Emergency radio
*Emergency lighting
*Camp stove & fuel
*Games, playing cards, craft supplies, hobby supplies, free word games and other games off the net

*Containers, including at least one 5 gallon or similar bucket (emergency potty and many other uses)
*Plastic bags, different sizes, including large ones, many uses
*Duct tape
*Scissors
*Disposable plates, forks, spoons, hot and cold cups
*Knives
*Cooking pots and a few utensils (in case you are forced to leave)
*Hand beater, non-electric, like in the old days (many uses including mixing dry milk)
*Ziplock bags
*Aluminum foil

*Extra set of car keys
*Sleeping bags or plenty of blankets
*Sturdy shoes
*Glasses, sunglasses
*Clothes pins
*Clothes line rope and other rope (multiple uses)
*Surgical type gloves
*Work gloves
*A little shovel (what if the potty doesn't work.. and other uses)
*A small saw, tools or toolkit
*Non-electric clock or watch
*Batteries
*Duct Tape and sheet plastic
*Mylar type emergency blankets (good over windows, too)

*Sunscreen
*Purell or generic alcohol gel hand cleaner (Very Important)
*Nail brush
*Wipes or baby wipes, refills are usually cheaper (get several kinds, brands smell differently)
*Bug repellent, skin type
*Insect killers, flying type also
*Shaving supplies
*Nail clippers
*Toothpaste, mouthwash, dental floss
*Tampons or other sanitary needs
*Shampoo
*Soap
*No-rinse face wash, like Cetaphil (generic OK)

*Mop bucket with wringer to use as a washing machine (Dollar Stores, discount store, inexpensive)
*Maps, atlas
*Compass
*Metal garbage can to burn trash
*Paper and pen
*Magnifier
*A Sharpie type waterproof marker
*Note paper
*Photocopies of important documents such as birth certificates, drivers' licenses and so on for the entire family
*A cell phone charger, if you have a phone. Even when phone service was available, many Katrina survivors could not call out because their phones were dead and there was no power. When phone service is bad, small text messages can sometimes get through.
*A corded phone, they don't need electricity like a cordless phone
*Camping toilet, or perhaps your family has a bedside potty stored?
*Generator
*Solar panels and battery system
*Oil lamps and pure lamp oil
*Firewood
*Coleman lanterns with fuel & mantels
*Items for self protection
*Good locks on doors and windows
*Water containers
*Gasoline containers
*Hatchet or Axe

*Wound closure strips
*Gauze and tape
*Band aids
*Betadine or Hibiclens to wash injuries
*Anesthetic, like Lanacaine or Solarcaine
*Vitamins
*Imodium (generic is fine and cheaper)
*Tylenol or Ibuprofen
*Theraflu
Vitamin C, or Ester-C, Emergen-C
*Extra bottles or packages of all of your regular prescriptions, B.C. pills
*Contact lens solution
*Antibiotic ointment
*Thermometer

*Pet supplies (Pet birds, kept indoors, are NO risk to you)



და თუკი იმ დროისთვის , ღმერთმა არ ქნას, ოპოზიცია იქნა ამ ქვეყნის სათავეში აუცილებლად დაგჭირდებათ ცეცხლასაროლი იარაღი საკუთარი თავისა და ოჯახის სიცოცხლის დასაცავად.
ასევე არ გაწყენთ ელექტროშოკები ყველა ოჯახის წევრზე, სასიგნალო მაშხალები, აკუმულატორზე მომუშავე სირენა. გისოსები ფანჯრებზე და რკინის კარები თავისთავად.



ვღადაობ?

ვნახოთ.

gadamaTargmnineTt raa.

Friday, May 1, 2009

დღეს გადავწყვიტე ტოპ.გე-ში თავიდან დავრეგისტრირდე.
აღმოჩნდა რომ ჩემი საიტი სხვსთვის უჩინარია და ამიტომ ტოპ.გე-ს მკითხველები ჩემამდე ვერ აღწევდნენ.
დღევანდლამდე სტატისტიკა კი აქაა.

Joaos statia


დოჩანაშვილის არ იყოს, ჟოაოს ეს სტატია საკნებში უნდა დაურიგო და ძალით წააკითხო მაგ მოსალოცებს.
მაგრამ ვერ ჩერდებიან თავისივე მოფიქრებულ საკნებშიც და ძალით როგორ შესვამ?

LUCKYMAN


-----------------------------------"შოკოლადში ვარ"...
მე, როგორც ფორუმიდან იძულებით გადასახლებაში მყოფს (ჩემი IP დაბლოკილია) ფორუმში შეჭყეტვა მხოლოდ იშვიათად მიწევს. გუშინ სტუმრადყოფნისას შემთხვევით აღმოვაჩინე რომ..

ლაქიმენი, ფორუმის ერთერთი კარგი ადამიანი, იქნებ საუკეთესოც, "ვარსკვლავების აკადემიის" შენობის ჩამონგრევას შეეწირა. ერთერთი მემონტაჟე (თუ ოპერატორი) ყოფილა იმ ორთაგან, რომელნიც ამ უბედურ შემთხვევას ემსხვერპლნენ.
2 წლის შვილი დარჩა.


ფორუმზე ას ამბავი ყველა თემაში იგრძნობა.

ელდა გადავლილია, მაგრამ ტკივილით კი ყველას ტკივა.
ძალიან ბევრს თავისი ავატარი ლაქიმენის ავატარით -ტუტანხამონის ოქროს სარკოფაგის სახით შეუცვლია.


ასევე ძალიან ბევრს თავისი ავატრის ნაცვლად შავი , სამგლოვიარო კუბი უდევს.



მეც ძალიან შევწუხდი.

პატივს ვცემდი ამ ადამიანს, დაუსწრებლად .
თქვენ წარმოიდგინეთ - გოგო მეგონა.


რატომ?

მის საიტზე გადავედი და რაღაც მცირე ფილმები დამხვდა გოგოების მონაწილეობით, ერთერთი მეგონა.

საინიჩა ჰქონდა "შოკოლადში ვარ",

და რაც მთავარია - ძალიან უბოროტო და გაწონასწორებული იყო. ენამოსწრებული და პრინციპული. შეეძლო თავისი აზრი, რომელიც მასის აზრისგან განსხვავდებოდა ეთქვა და დაეცვა.

გუშინ დაასაფლავეს.


წავაო, ალბათ თქვა იმ დედანაქინძმა ინჟინერმა ვინც იმ საყრდენ კედლებს შეეხო
(ასე იყო ალბათ. ბოდიში თუ უბედური შემთხვევა იყო და არა სხვისი სიცოცხლეების გარისკვა).


არ წავიდა.


არ წავიდა ისე როგორც ...ბევრი დავწერე ასეთ ამბებზე, როცა ქართველებს გვეგონა რომ წავიდოდა, მაგრამ საბედისწერო გახდა.
უწესობა ჩვენი მთავარი მტერია.

გვეშველება?
ღმერთმა აცხონოს LUCKYMAN-ი.
და რა ვიფიქრე იცით?

ასი წლის (რატომ მეტის არა) შემდეგ როცა ყველა ფორუმელი გამოტირებულები ვიქნებით, ფორუმი და მისი თემები იქნებ ისევ არსებობდეს, რას ეტყვის ის შთამომავლებს?
ლაქიმენის შვილი ალბათ ლაქიმენების დინასტიას გააგრძელებს, საამაყო დასაწყისი გარანტირებული აქვს.

-----------------------------------"შოკოლადში ვარ"...


წესიერი იტალიელები შეწუხდნენ, უწესო იტალიელები გვარცხვენენო.

ლინგვისტუსს დავესესხე.