პოლიტიკოსი და პილოტი

პოლიტიკოსი და პილოტი უნდა შეაფასო არა (მხოლოდ) ყოველდღიური რუტინული

სამუშაოს დროს, არამედ ექსტრემალურ სიტუაციაში მოქმედებით.

პოლიტიკოსის ყველაზე ღირებული უნარები იმ სიტუაციაში ჩნდება, როცა მისი საქციელი, ქმედება არის გზაჯვარედინზე გზის არჩევის ტოლფასი, როცა ერთი მიმართულებით ნაბიჯი ხსნაა მეორე მხარეს კი დაღუპვა.

საქართველოს ხელისუფალს პილოტთა 99,9%-ისა და ევროპული ქვეყნების ლიდერთა 80%-საგან განსხვავებით აუცილებლად (ე. ი. 100%-ში) მოუწევს ქვეყნისათვის აუცილებელი რთული, ბევრისათვის საბედისწერო და მტკივნეული გადაწყვეტილების (გადაწყვეტილებების) დაუყოვნებლივ მიღება.

საქართველოს ლიდერს სწორედ ექსტრემალური, დაძაბული, სუბიექტური ემოციების ბურუსში გახვეულ სიტუაციაში მოუწევს სწრაფი და უშეცდომო ორიენტირება.

უნდა იქონიოს ერთის მხრივ სისხარტე, პრინციპულობა, უშიშარობა, რისკიანობა და მეორე მხრივ ჯორის ამტანობა.
და რადგანაც ოპოზიციური პოლიტიკური პარტიების ლიდერები საქართველოს მართვის უფლებისათვის მებრძოლი პოლიტიკოსები არიან, სწორედ ასეთ სიტუაციებში უნდა მოხდეს მათი უნარიანობის შეფასება.

2003 ეიფორიული წლის შემდეგ საქართველო რამოდენიმეჯერ იყო განსაცდელში.
სროლა ცხინვალთან, ხიდების აფეთქება აჭარაში და კოდორის კვიციანის ამბოხება მათ შორის ყველაზე მნიშვნელოვანი და მასშტაბური იყო.

დღევანდელი ოპოზიცია ამ მოვლენების დროს იშვიათ ბრძნულ-პესიმისტურ პროგნოზებს აფრქვევდა და ძირითადად ტელემაყურებლის როლით კმაყოფილდებოდა (მართალია ბერძენიშვილები და დავითაშვილი აქტიურად იბრძოდნენ ასლანის წინააღმდეგ, მაგრამ მაშინ ისინი ჯერ ნაციონალების სიაში ისხდნენ).


უფრო აქტიური იყო ოპოზიცია კვიციანის ავანტიურის დროს.
კოდორის ხეობიდან შემოთვლილ მუქარას, აქ ფეხი არ დაადგათ, მე ვარ აქ მეფეო უკრიტიკოდ შეხვდნენ. პრეზიდენტის პრინციპული პასუხის შემდეგ კი დაირაზმნენ და ერთობლივი კომუნიკე გამოაცხეს.
უსუფაშვილი კვიციანის ამბოხის დროს ოპოზიციის ერთობლივი კომუნიკეს გამნცხადებელი და ალბათ ავტორიცაა.

კომუნიკე პატრიოტულ, ღირსების მქონე ქვეყანაში ამ პოლიტიკური განცხადებისათვის ხელმომწერთათვის პოლიტიკური თვითმკვლელობის ტოლფასი იქნებოდა. ჩვენთან ეს არ მოხდა.

პოლიტიკური პარტიების ჯგუფმა მაშინ სრულიად უსუსური, კაპიტულანტური, ან სულაც ვირეშმაკული პოზიცია დაიკავა.

კვიციანის ფეოდალურ ღალატს პოლიტიკური გამართლება მოუძებნეს, ხელისუფლებას სისხლისღვრის შემთხვევაში მთელი პასუხისმგებლობა აკიდეს და ხელების ფშვნეტით, ახლა სააკაშვილი კისერს მოიტეხავსო გვერდზე გადგნენ.

კუკავა კვიციანის ამბოხის დროს, რუსთავი2-თან სადღაც გურიიდან სატელეფონო ინტერვიუში ამბობდა,"ჩვენ, ხალხი, იმდენად აღშფოთებულნი ვართ ხელისუფლების ქმედებებით, რომ ამიერიდან მთელ საქართველოს ხანძრად მოედება ოპოზიციის ახალი ტაქტიკა, რომელიც ჯერ მხოლოდ კოდორის ხეობაშიაო. აქ (სადაც იყო) იგივე განწყობაა ხალხში"-ო.

კოდორის კრიზისის ის რისკიანი გამოსავალი, რომელიც ხელისუფლებამ თავის თავზე იტვირთა საქართველოსთვის უფრო მნიშვნელოვანი GAMARJVEBA აღმოჩნდა ვიდრე ეს ჩვენ მაშინ გვეგონა.
ჩვენ ეს ომი მაშინ კინაღამ თბილისშივე წავაგეთ "ყველა მინუს ერთი" პოლიტიკური პარტიის ქვეშაfs/jvია პოზიციის გამო.