საკუთარი სარკმელიდან

ამ დღეებში ახალი წარწერები გაჩნდა კედლებზე "მახსოვს 7 ნოემბერი"

ძალიანაც კარგი რომ გვახსოვს, მაგრამ ერთი თვის ხანგრძლივობის მახსოვრობა რა საამაყოა.

თუ ტვინი გიჭრის იქნებ 16 წლის წინანდელი 1991 წელი გაიხსენო.

სიძულვილი

წინასაარჩევნო ბასტიბუბუ სრული სიჩქარით მიექანება.
ყველა კანდიდატმა ჩაატარა ხალხმრავალი შეხვედრები და სატელევიზიო მიმართვებით მიმართა საქართველოს..

და რა?

ჩვენ არ ვიცით რას გააკეთებენ ეს ოპოზიციური კანდიდატები მათი გაპრეზიდენტების შემთხვევაში.

ერთადერთი რაც ვიცით არ გაიმეორებენ სააკაშვილის "შეცდომებს": არ მოიძულებენ გარე მოვაჭრეებს, ელიტარული კოლეჯების აბიტურიენტებს, გარაჟებისა და მიშენებული ლოჯების პატრონებს, ცნობილ სპორტსმენებს, ავტორიტეტებსა და ქურდებს, კვიციანს, აბაშიძეს და ოქრუაშვილს.


და მაინც, რატომ მისცემს მათ (ოპოზიციურ კანდიდატებს) ხმას ბევრი ქართველი?
ერთადერთი მოტივით - სააკაშვილის სიძულვილით.

საიდან მოდის ეს სიძულვილი იმ ხალხში რომელმაც ის 95%- ით აირჩია პრეზიდენტად?

პასუხი ალბათ ყველას გაქვთ:

80.000 გარე მოვაჭრე + 80.000 ყოფილი პოლიციელი + 5.000 კონტრაბანდისტი + 5.000 მებაჟე+20.000 პატიმარი+ 50.000 პოტენციური პატიმარი+5.000 ქონება ჩამორთმეული+ 100.000 ფიზიოლოგიური ფატალისტი + 5.000 ყოფილი მხედრიონელი+ 3.000 გამსახურდიას წინააღმდეგ იარაღით მებრძოლი +1.000 პარტიზანი +2.000 ასლან აბაშიძის პირადი ჯარისკაცი+ 2.000 დანგრეული ლოჯებისა და გარაჟების პატრონები = ერთად 359.00 და მათი ოჯახები სულ დაახლოებით (ერთი ოჯახი - 3 კაცი) 1.077.000 ადამიანი, თუ მხოლოდ საკუთარი სარკმელიდან შეხედავს ამ ქვეყანას ხმას არ მისცემს სააკაშვილს.