ანალოგია - აცრა

ანალოგია – აცრა.
"ვარდების რევოლუციის" შემდეგ რამდენიმეჯერ მომიწია პირად საუბრებში ერთი ფრაზის გამეორება. საქართველო აცრილია სამოქალაქო ომების წინააღმდეგ. 1991 მა წელმა ისეთი მწარე გაკვეთილი ჩაუტარა საქართველოს, რომ საქართველოში მომავალი პოლიტიკური ვნებათაღელვის პიკზეც კი არ აღმოცენდება ისეთი ძალა, რომელიც სისხლისღვრას დასაშვებად ჩათვლის. უფრო სწორედ, რომ აღმოცენდეს, გავლენას ვერ მოიპოვებს მეთქი. და.. რა დავინახე 2007 წლის ნოემბრის აქციებზე? და.. 2008 წლის საპზიდენტო არჩევნების შემდეგ? ისევ გამოჩნდა ადამიანების არცთუ მცირერიცხოვანი ჯგუფი, რომლებიც სიტუაციის უკიდურესი გამწვავებით, პრეზიდენტის პიროვნული შეურაცყოფით ცდილობს თავისი გაიტანოს. მათ მომხრეებთან ჩემი საუბრებისას (რეალურად კი ჩხუბებისას) რამდენიმეჯერ გავიგე "ჯობია რამდენიმე კაცი მოკვდეს ვიდრე ესენი ხელისუფლებაში დარჩნენ". პრაიმტაიმის ოპოზიციის მხარდამჭერი ერთერთი ახალგაზრდა კი რიხით აცხადებდა ადამიანის უფლებების კონვენციაში წერია ისეთი მთავრობის იარაღით გადაგდების უფლება როგორიც ჩვენიაო.

analogia - შეგონება

წარსდექ მშიერი - არა შიშველი

სოფელი მუცო. გადაღებულია XIV საუკუნეში

" წარსდექ მშიერი, არა შიშველი". ეს არის უძველესი ქრისტიანული შეგონება. საქართველოს ისტორია ამ შეგონებით ცხოვრების ისტორიაა. წარსდექ მშიერი არა შიშველი ნიშნავს შეზღუდული რესურსების პირობებში იზრუნო არა საკუთარ კუჭზე, საკუთარი ფიზიოლოგიის კომფორტზე, არამედ იზრუნო შენს ადგილზე სოციუმში, იზრუნო მომავალზე, პერსპექტივაზე, ღირსებაზე. წარსდექ მშიერი არა შიშველი ნიშნავს არ იყო სასირცხვილო მდგომარეობაში და ამით შეინარჩუნო ავტორიტეტი და ადგილი გარემოში. საქაართველოს ისტორია ეს არის ეკლესიებისა და ციხესიმაგრეების შენების ისტორია და დღეს როცა მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნიდან ჩამოსულ სტუმრებთან თავს ვიწონებთ ამდენი უმშვენიერესი და ულამაზესი ეკლესიითა და გალავნებით, და საქართველოში ეკლესია და ციხე-კოშკები მუდამ ერთად იგებოდა, ეს ხალხი, სტუმარი კითხულობს კი მაგრამ სად არის თქვენი ფეოდალებისა და მეფეების სასახლეები? სად არის იმ ხალხის სასახლეები, რომელთაც ჰქონდათ რესურსი Vსაუკუნეში აეგოთ ანჩისხატი, XII-ში სვეტიცხოველი, 14-ეში ალავერდი? და რა არის ქართული ისტორიის პასუხი მსოფლიო ცივილიზაციისათვის. ის რომ შეზღუდული რესურსების პირობებში ქართველები ზრუნავდნენ სულიერებასა, მომავალზე, გადარჩენაზე და არა სასახლეებსა და "ხორცის ლხენაზე".
დღეს გაისმის ბევრი ბრალდება საქართველოს ხელისუფლების მიმართ იმაზე რომ ხელისუფლება ხალხს პატივს არ სცემს, რომ ხელისუფლება რესურსებს ხარჯავს გარეგნულობაზე და არა ხალხის დაპურებაზე. და გაისმის საქართველოს ისტორიისთვის უცხო შეგონებები: არ მინდა შეღებილი სახლი, შადრევნები, მოასფალტებული და განათებული ეზო, სპორტული მოედანი, არაფრად მიღირს თუ ჩემი ქვეყნის ჯარის, საზღვრის დაცვის, პოლიციის, კულტურის ზეგლთა აღდგენის, გზათა მოვლის ბიუჯეტი გაოთხმადგა თუ გახუთმაგდა და ზოგ შემთხვევაში გაათმაგდა არაფრად არ მიღირს, მე მინდა სოსისი საკუთარ მაცივარში. მე, მე მომცენ ფული რომ ვიყიდო ძეხვი და ნუ ააშენებენ ქვეყანას, ნუ იზრუნებენ ქვეყნის მომავალზე, ღირსებასა და წარმატებაზე .და დღეს ჩვენ ჯერ არ გამოგვივლია ის ძნელი ეტაპი, რომელსაც საქართველოს დაგვა, და უფთავება, განათება და წაქცეული მდგომარეობიდან წამოდგომა ჰქვია. 2007 წლის ნოემბრიდან მოყოლებული “ქართველი ხალხი” დაახლოებით ისევე როგორც პატარა ბავშვი ჭირვეულობს და დასაბანად აბაზანაში ჩასმას აპროტესტებს.უარს უცხადებს ქვეყნის დაგვა დასუფთავებაზე. მათ კამფეტი და მულტფილმი არჩიეს.

analogia - fiziologia

ფიზიოლოგიაში არსებობს "ან სულ ან არაფრის" კანონი. რას ნიშნავს ეს? კუნთის ბოჭკოს თu მზარდ ელექტრულ იმპულსს მისცემ, ძაბვის ზრდის საწყის ეტაპზე კუნთი არ რეაგირებს. გარკვეული ზღვრის მიღწევის შემდეგ კუნთი იკუმშება. ძაბვის შემდგომი ზრდის მიუხედავად კუნთი ისევე შეკუმშული რჩება, როგორც შეიკუმშა ზღვრის მიღწევისას. ანუ კუნთს შეესაბამება ძაბვის ზღვრუ ერთი მუდმივი ოდენობა რომელზე მცირე იმპულსზე ის არ რეაგირებს. ზღვრული იმპულსის ან მასზე მეტი ძაბვის მიწოდებისას კუნთი იკუმშება. სამედიცინო ინსტიტუტის პირველკურსელებს ზუსტი ციფრი ემახსოვრებათ, მე კი თუ არ ვცდები ესეთი ზღვარი მგონი 50 მილივოლტია. თუ კუნთს მივცემთ 5, 15 ან 47 მვ იმპულსს კუნთი არ შეიკუმბა. თუ კუნთს მივცემთ 50, 70 ან 94მვ-ს კუნთი შეიკუმშება ერთნაირი ძალით. ჩვენი არჩევნების შედეგით პრეზიდენტმა გაიმარჯვა 53%-ით. ოპოზიცია აცხადებს რომ არ ცნობს არჩევნების შედეგებს. და აპირებს თავისი მიღებული 25+7+7+4+1+1=47%-ით მართოს ქვეყანა, 47%-ით მაინც მართოს. მედიცინაში მდგომარეობას, როცა კიდურის ორი ანტაგონისტურ კუნთთა ჯგუფი ერთდროულად არის შეკუმშული სპასტიური პარეზი (ქართულად დამბლა) ქვია და მკურნალობას საჭიროებს. ასეთი დაავადით შეპყრობილი ადამიანი ვერ ახერხებს სწრაფ და ზუსტ მოძრაობებს. მისი კუნთები ერთმანეთს ეწინააღმდეგებიან და ხელს უშლიან. როგორ ქვეყანაში ვიცხოვროთ შემდეგი 5 წლის განმავლობაში? პრეზიდენტს ხელთ აქვს ზღვრული იმპულსი. ერთადერთი გზა ქვეყნის გამოჯანმრთელებისა არის პრეზიდენტის ანტაგონისტური ოპოზიციური ძალის სპასტიური შეკუმშვის შემცირებაა. ეს კი თვით ოპოზიციისა და ხალხის პრეროგატივაა, ასე ვთქვათ მათ ნამუსზეა.

stoun heji

თუ ჯოჯოხეთში ხარ, განაგრძე სვლა. უინსტონ ჩერჩილი

ბოლო 100 000 წელია ადამიანის გონებრივი შესაძლებლობები მნიშვნელოვნად არ შეცვლილა. "სტოუნ ჰეჯის" ასტრონომიული კანონზომიერებების შესაბამისად აგებიდან 60 საუკუნე გავიდა, კაცობრიობის ისტორიის შემქმნელ ჩვენი წინაპრებს, ჩვეულებრივი, ჩვენთვის უსახელო ადამიანებს, ეჭვადაც არ მოუვიდიდათ რომ მათი განცდების, მიზნების და წარმატებების დიდი ნაწილი მათსავე შთამომავლებისათვის გაუგებარი და დაუფასებელი გახდებოდა. მათ უმეტესობას განსაკუთრებული კვალი არ დაუტოვებიათ. ყველაზე მნიშვნელოვანი რაც გააკეთეს ის იყო რომ ჩვენ, შთამომავლები დაგვტოვეს და მსოფლიო ისტორიაში მონაწილეობა მიიღეს ხმლით ან გუთნით.
კაცობრიობამ ადამიანებს შორის გასაგები, სამართანი და მეტნაკლებად თანასწორი ურთიერთობები მხოლოდ 50 წელია რაც ისწავლა. ეს ის დროა როდესაც დემოკრატიის ფლაგმანის, ამერიკის ცხოვრებაში აფროამერიკელებმა მშვიდობიანი დისციპლინირებული და თავგანწირული ბრძოლის შედეგად ძირითად მოსახლეობასთან თანაბარი უფლებები მოიპოვეს. განვლილი 50 საუკუნის მაცხოვრებელ ჩვენ წინაპრებს კი, მიუხედავად იმისა რომ ჩვენნაირი გონებრივი შესაძლებლობები ჰქონდათ, ჩვენ, დღევანდელი მოქალაქენი მათ მაინც როგორც საყოფაცხოვრებო უსამართლობასთან შეგუებულ, ცოტათი განუვითარებელ, ცოტათი გაუნათლებელ, ცოტათი ეგზოტიკურ, უცნაურად ჩაცმულ, გაცრეცილ უზუსტო სურათებზე შემორჩენილ არსებებად მივიჩნევთ.
დღეს ვერაფერი გვაიძულებს საკუთარი ჩაცმის სტილად მივიღოთ ევროპის შუასაუკუნეების ჩაცმის სტილი და ვიმეგობროთ ადამიანთან რომელიც ინკვიზიციას ამართლებს და ინდულგენციით ცოდვების ჩადენის უფლებას ყიდულობს. 200 წლის შემდეგ ისეთივე მითიურ აგრესიულ ბნელ ისტორიულ მოვლენად დარჩება რასობრივი სეგრეგაცია, ფაშიზმი, კომუნიზმი, პოლპოტიზმი თუ სტალიმიზმი როგორც დღეს ვუყურებთ მონათმფლობელობას, ინკვიზიციას, მსხვერპლშეწირვასა და გლადიატორებს.
ადამიანთა ყოფამ, ურთიერთობებმა, ტანსაცმელმა, სოციუმთან, სახელმწიფოსთან დამოკიდებულებამ მეტ ნაკლებად სრულყოფილი და უნივერსალური ფორმა მიიღო. წარმატებისთვის ადამიანს აღარ ჭირდება განსხვავებული ენით ლაპარაკი და პარიკის ტარება. სახელმწიფოში ცხოვრების წესები უნივერსალური ხდება. სტაბილური დემოკრატიული სახელმწიფოებრიობის დიდი ისტორიის მქონე ქვეყნების კარგ მაგალითზე სხვა ქვეყნებიც თანდათან სწავლობენ ფეოდალური შეცდომებისგან თავის დაღწევას. სწავლობან დემოკრატიის უმთავრეს პრინციპს - სხვისი უფლების დაცვას და კოლექტიურ პასუხისმგებლობას სახელმწიფოს მიმართ.

მომავალ მსოფოში ისევე მიუღებელი იქნება საკუთარი სახელმწიფოს რყევა, როგორც დღესაა მიუღებელი ინკვიზიციის დროინდელი სასაცილო პანტალონებით თავმოწონება. იქნება დაუწერელი წესები რომელთაც თითქმის ყველა გაიზიარებს, გამონაკლის რადიკალებს კი საზოგადოება კუთვნილ ადგილს მიუჩენს გასართობ ტელეგადაცემებში. მომავალში ის ვინც 18 წლის ასაკს მიღწევის შემდეგ 2 ჯერ შეიცვლის პოლიტიკურ ორიენტაციას, ვინც ძველ პარტნიორს ფეოდალური სისასტიკით უღალატებს, ვინც საკუთარი ქვეყნის პრეზიდენტს საჯაროდ შეაგინებს, ვინც იდეურ მოწინააღმდეგეს დაუმეგობრდება საერთო მეტოქის დამარცხების მიზნით, ვინც ადამიანთა ემოციებს ისტერიის ასაგორებლად გამოიყენებს, ვინც მშენებარე ქვეყნის ხელისუფლების დამხობას მოინდომებს მას საზოგადოება აღარ მოუსმენს. ესეთი “მოღვაწე” დარჩება ეგზოტიკურ ექსტრემალად და ვერ მოიპოვებს გავლენას ქვეყანაზე.
ადამიანთა დაუწერელი კანონები- წესები ანუ ჩვეულებრივი ადამიანური წესიერება დაბლოკავს ექსტრემიზმს. ჩვენი შთამომავლები ჩვენ, 2008 წლის ქართველობას ისეთივე უცნაურ აბსურდულ განუვითარებელ ადამიანებად შეგვაფასებენ როგორც ჩვენ ვაფასებთ დღევანდელ ჩალმა-ბალდახინიან კამიკაძე ერაყელებსა და ავღანელებს, როგორც ჩვენ ვიხსენებთ ინკვიზიციის სასამართლოების მომწყობ ადამიანებსა და ქურუმებს, რომელნიც ბელადის ცოლებს ბელადის სიკვდილის შემდეგ კლავდნენ რათა ერთად დაემარხთ.

დღევანდელმა საქართველომ ძალა მისცა ისეთ პოლიტიკოსებს, რომელთაც უკვე დაუშვეს მომავალი სახელმწიფოსათვის სრულიად მიუღებელი შეცდომები: გაერთიანებული ოპოზიცია განუდგა ქვეყნის ინტერესებს როცა საქართველოს შეიარაღებული ძალა კოდორის ხეობაზე კონტროლს აწესებდა. (ერთობლივი კომუნიკეთი გაერთიანებულმა ოპოზიციამ სისხლის დაღვრა ხელისუფლებას დააბრალა), მემარჯვენე და კანონზე ორიენტირებული პარტიებმა სოლიდარობა გამოუხატეს სასამართლოს დამრბევ რეკეტიორების დამცველ სპორტსმენებს და გრანდიოზული მიტინგები დაგეგმეს, არცერთი სოლიდარობის ფრაზა არ წამოცდენიათ ხელისუფლების მიმართ ქურდების წინააღმდეგ ბრძოლაში, არცერთი შეფასება არ გვსმენია ე. წ. ექსპერტებისაგან საქართველოში ჩატარებულ რეალურად სახელმწიფო მნიშვნელობის გადადგმულ ნაბიჯებზე: საბაჟო, ჯარი, საზღვარი, ენერგეტიკა, სკოლები, გზები, ინვესტიციები, ბიუჯეტი და სხვა. მაგრამ ეს შეცდომები დღევანდელმა განუვითარებელმა საზოგადოებამ მათ აპატია, ზოგმა კი პლიუსადაც მიუთვალა. ჩვენი შთამომავლები უცხოელ თანატოლთათვის საქართველოს ისტორიის გაცნობისას შეეცდებიან გვერდი აუარონ იმ ფაქტს რომ 21-ე საუკუნის დამდეგს საქართველოს საზოგადოება ჯერ კიდევ არ იყო თავისუფალი ფეოდალურ- პროლეტარული მენტალიტეტიდან. რომ საქართველოს მოსახლეობის დიდი ნაწილი ჯერ კიდევ ვერ ერკვეოდა სახელმწიფოს საფუძვლებსა და პიროვნების ადგილზე სახელმწიფოში.

ჩემი ადრესატი ხალხია, მოსახლეობა, ამომრჩეველი. ჩემი გულისტკივილი წესიერი ადამიანების ყოფნაა ოპოზიციაში. რამ აიძულა მშვიდობიანი მოქალაქე ხმა მიეცა იმ პოტიკოსებითვის, რომელთაც არ იცნობენ. რომელთაც ტელეეთერში გატარებული 1000 საათის განმავლობაში ერთხელ არ წამოსცდენიათ რას გააკეთებენ, რიგორ განაგრძობენ ქვეყნის შენებას, შენებას რომელიც დაიწყო მტკივნეული ფორმების შედეგად. როგორ გააგრძელებენ შენებას ისე რომ არავინ არ გადაიმტერონ? ან იქნებ სულაც არ თვლიან შენებად იმას რაც დღეს დიდი შიდა ბრძოლითაა მოპოვებული? რომ არ გაეთავისუფლებინათ ძველი მებჯეები და პოლიციელები, დაეჭირათ თავისივე ხესუფლების კორუმპირებული ჩინოვნიკები და მოსამართლეები არ იქნებოდა ბიუჯეტის ზრდა. რომ არ მოემტერებინათ ბაზრობებისა და ქუჩების მოვაჭრეები, რომ არ დაეხარჯათ მილიონები ქალაქების ღებვას, გზების დაგებასა და შადრევნებზე არ იქნებოდა 1 მილიარდზე მეტი ინვესტიცია იმ ქვეყანაში სადაც 2003 წლამდე მთელი ქვეყნი ბიუჯეტი არ აღემატებოდა 1 მილიარდს.

წესრიგი და კანონიერება ძირითადად მიიღო აქამდე კანონების დამრღვევმა ქართულმა საზოგადოებამ. მოსახლეობის უმეტესობამ დაიჯერა რომ კანონები რომელიც გზღუდავს, საბოლოოდ მაინც შენს სასიკეთოდ მუშაობს. მართალია ხელისუფლებამ რამდენიმე სიტუაციაში ბოროტად გამოიყენა წინა ხელისუფლების მიერ დატოვებული იურიდიული ღრიჭოები და რევოლუციური რიხითა და აგრესიით მოიპოვა რიყის რესტორნების, აბანოთუბნისა და ათონელის ქუჩის მაცხოვრებელთა კერძო ქონება, მაგრამ ამ იურიდიული ნების აღსრულებით მან მოსახლეობას საკუთრების ხელშეუხებლობის რწმენა დაუკარგა. მიუხედავად იმისა რომ აბანოთუბანზე, რიყესა და ათონელის ქუჩის ტერიტორიებზე ხელისუფლებამ შევარდნაძის საქართველოსდროინდელი ბიუჯეტის ოდენობის ინვესტიცია მოიზიდა თითოეულზე, და ამ ტერიტორიების ინვესტორისათვის გამზადებაც ხელისუფლების ვალდებულება იყო, ძველი მფლობელების შევიწროება და ფაქტის წინაშე დაყენება მაინც არ შეიძლებოდა. მართალია ასლან აბაშიძეს ისტორიულ დამსახურებად ჩაეთვალა ბათუმის ბევრი უსახური სახლის დანგრევა და მათ ადგილზე სკვერების მოწყობა, არავის არ უკითხავს იქაური გასახლებული ოჯახების ბედი, იმიტომ რომ აბაშიძის მმართველობის პირობებში მისი სურვილისთვის შეწინააღმდეგებას ვერავინ ვერ გაბედავდა. სააკაშვილი არ არის აბაშიძე და მისი ხელისუფლებისაგან აბაშიძის ილეთების გამოყენებამ იმედგაცრუება მოიტანა შედეგად.

საქართველოს მომავალი წარმატების საიდუმლო კანონიერი, მოწესრიგებული ქვეყნის შექმნაა, კანონდამჯერე მოქალაქეებით დასახლებული ქვეყნის შექმნა. aმიტომ პრინციპულია ხელისუფლებამ არა მხოლოდ კანონის ძალა და პრინციპულობა აგრძნობინოს, არამედ კანონის პატივისცემა და დაცვის სურვილი ჩამოუყალიბოს მოსახლეობას. აგრძნობინოს რომ კანონი მისთვის და მისნაირებისთვისაა შექმნილი და არა მის და მისნაირების წინააღმდეგ.

ცოტა მახსოვრობა

ამ კოშკმა 2 რუსულ რაკეტას გაუძლო. ჩემი გადაღებული ეს კოშკი პირიქითა ხევსურეთში, სოფელ ახიელში დგას 2002 წელს მას რუსულმა სამხედრო ვერტმფრენმა "კრაკადილმა" ოსტატურად გაარტყა 2 რაკეტა. არ გჯერათ? დააკვირდით.

ცოტა მახსოვრობა

ამ ბოლო დროს ხშირად ახსენებენ სიტყვა ხსოვნას, ერთნი მოუწოდებენ მოსახლეობას ახსოვდეთ 7 ნოემბერი, მეორენი უფრო ძნელ საქმეს ითხოვენ - ახსოვდეთ 1991 წელი. მოდი 1992 წელიც გავიხსენოთ როცა გენერალმა ყარყარაშვილმა აფხაზებს შეუთვალა -"თქვენ 80 000 ხართ და აბა დაგვიდექით 5 მილიონსო".
მაგრამ მას შემდეგ ეს 5 მილიონი ადამიანი აგერ უკვე 15 წელი გადის რაც მთელი ფილტვებით ვერ ვსუნთქავთ, იმიტომ რომ იმ 80 000მა ჩვენ, 5 მილიონს მოგვიგო. საქართველოს ყველა მომავალმა პრეზიდენტმა უნდა შეძლოს უმცირესობების; სომხების, აზერბაიჯანლების, ოსების, აფხაზების, რუსების, ქრისტიანების, მუსულმანების და სხვა მრავალი ჯგუფის ნდობის და შესაბამისად ხმების მოპოვება. "ეროვნული საბჭო" ამბობს - ჩემი მიღებული თბილისელების 100 ხმა გადაწონის სააკაშვილის მიღებულ არათბილისურ 200 ხმას. მე კი მგონია რომ სააკაშვილის მთელ საქართველოში პროპორციულად მიღებული 100 ხმა გადასწონის გაჩეჩილაძის მიღებულ 200 თბილისურ და ბათუმურ ხმას ვინაიდან სააკაშვილს არჩევაზე პასუხისმგებლობას მთელი მრავალეროვანი (და მრავალპოლუსიანი) საქართველო ღებულობს.

არჩევნებში მონაწილეთა 28 პროცენტი ნატოში გაწევრიანების წინააღმდეგია. და რა თქმა უნდა ხმას აძლევს ოპოზიციის კანდიდტს. ვის აძლევს ეს ხალხი ხმას? არ მგონია რომ გამYრელიძისა და მაისაშვილის მხარდამჭერებს ხმა ნატოს წინააღმდეგ მიეცათ. ვთქვათ 0,4 % სარიშვილს, 6% ნათელაშვილს, 7% პატარკაციშვილს და... 25%-14% =11% გამოდის რომ გაჩეჩილაძეს?! ე. ი. გაჩეჩილაძის ელექტორატის 45% საქართველოს სიძლიერის წინააღმდეგია?
“სკინემ ეტუ ამერიკანსკუიუ მრაზ" უთხრა ერთმა სამნდომიანმა ხნიერმა რუსმა თბილისელმა მეოს, CD-აუდიო მაღაზიის გამყიდველს. მეორემ უპასუხა არაფერი გამოგვივა თორე მეც ეგ არ მინდაო. ეს დიალოგი შედგა 2004 წელს როცა კობა დავითაშვილი გaრე მოვაჭრეებს სამიტინგოდ უხმობდა. დღეს სად არიან ეს პატიოსანი საბჭითა მოქალაქენი. დარcმუნებული ვარ მათ გულში "ისკრა" კვლავ აკიაფდა. სანამ ჩვენ, "ჰომო სოვეტიკუსები" ცოცხლები ვართ, საქართველოში დარჩება "მესამე კოლონაც" (გახსოვთ ეს სახელი პერესტროიკის დროიდან?), ეს არიან ადამიანები რომელნიც რუსეთისა და სოციალიზმის მისტირიან. ამ ხალხში დაიბადა ფრთიანი ფრაზა - იმის დედაც, ვინც რუსის ძუძუ წაგვართვა და თურქის პენისი მოგვცაო. "ჩარეცხილებისა" არ იყოს, ვინც თავი ჩარეცხილად ჩათვალა და თურქის პენისს გრძნობს თავის თავს დააბრალოს. უბედურება ისაა რომ ეს ხალხი მართლაც ბევრია და რა თქმა უნდა ოპოზიციას აძლევს ხმას. ესენი ალბათ მაინც პატარკაციშვილს მისცემდნენ ხმას და არა გაჩეჩილაძეს, თუმცა საპარლამენტო მოდელი შეიძლება მათ ნაწილსაც დაუჯდათ ჭკუაში. თუმცა ჩემთვის ნათელია რომ პატარკაციშვილს კანდიდატრურა რომ მოეხსნა მისი ნოქარი ამომრჩეველი ხმას გაჩეჩილაძეს მისცემდა.
მე გულს მიკლავს "ეროვნული საბჭოს" მომხრე წესიერი ადამიანების არსებობა , არადა ისინი ცოტანი არ არიან.

ცოტა ციფრები არჩევნებზე

ცოტა ციფრები არჩევნებზე



ამომრჩევლების 53%-მა ხმა მისცა სააკაშვილს. მისი კონკურენტები არიან პატარკაციშვილი 7% ით, ნათელაშვილი 7%-ით, გამყრელიძე 4%-ით, მაისაშვილი 1%-ით და სარიშვილი 1%-ით. ამრიგად სააკაშვილმა თავის უახლოეს კონკურენტებს პატარკაციშვილსა და ნათელაშვილს მოუგო ანგარიშით 53 ით 7 ანუ თითოზე დაახლოებით 7 ჯერ მეტი ხმა მიიღო.
არჩევნებისას ასევე ჩატარდა სამი პლებისციტი: გსურთ თუ არა საქართველოს ნატოში გაწევრიანება, საპარლამენტო არჩევნები გაზაფხულზე იყოს თუ შემოდგომაზე და გსურთ თუ არა საქართველო გახდეს საპარლამენტო რესპუბკა. ამ ბოლო შეკითხვაზე ვისაც დადებითი პასუხი ჰქონდა უნდა შემოეხაზა ნომერი - 1 (ლევან გაჩეჩილაძე).
პლებისციტების შედეგებით საქართველოს მოსახლეობას; უნდა საქართველო გაწევრიანდეს ნატოში, არჩევნები ჩატარდეს გაზაფხულზე და დარჩეს საპრეზიდენტო მმართველობა (75%-25%-ის წინააღმდეგ).



არჩევნების შემდეგ რა სურთ “პარლამენტისტებს” იგივე “ეროვნულ საბჭოს” იგივე “გაერთიანებულ ოპოზიციას”? არ ცნობენ არჩევნების შედეგებს. რა არის აქ მოულოდნელი? მე მგონი არც არაფერი. ისინი არ ცნობენ 53%-ით არჩეულ პრეზიდენტს რომელსაც 2 თვის წინ 94%-ით არჩეულსაც არ ცნობდნენ.
ისინი ამბობენ რომ არ სურთ საქართველო საპრეზიდენტო მმართველობის ქვეყანა იყოს და - არ ცნობენ პრეზიდენტს. თუმცა რაც არ უნდა ომახიანად იძახონ არჩევნები ჩვენ მოვიგეთო რეალური ინფორმაცია თვითონ მაინც ხომ აქვთ, ეს არჩევნები დიდი სხვაობით წააგეს.
მაგრამ ისინი თვლიან რომ მათ მიერ მიღებული ხმები უფრო მაღალი დონის, მაღალი ღირებულების ადამიანების ხმებია და ეს ადამიანები თავისი მნიშვნელობით, თბილისელობით გადასწონიან საქართველოს მოქალაქე ორჯერ მეტ ადამიანს. დავით გამყრელიძემ ოპოზიციის მიტინგზე განაცხადა - სააკაშვილი ვერ იქნება საქართველოს პრეზიდენტი შემდეგი 5 წლის განმავლობაში ვინაიდან მან თბილისში არჩევნები წააგოო. ეს კიდევ ერთი დასტურია რომ გამყრელიძე თბილისის რომელიმე უბნის და არა საქართველოს დონის პოლიტიკოსია. მე მიკვირს იმ ადამიანების ვინც ყიჟინით ხვდება ამ პარალოგიკას. მე მგონი თბილისელებმა ამ არჩევნების შედეგების გათვალისწინებით კრიტიკულად უნდა შეხედონ საკუთარი პოზიციას, აიღონ პასუხისმგებლობა ქვეყნის და არა ბინისა და საკუთარი ტელევიზორის მასშტაბით.
თბილისელების შეკვეთით (ან მათი აგრესიული თანხმობით) დაიწყო ომი თბილისში, ცხინვალში და აფხაზეთში. თბილისელი “ერის სინდისები” მშვიდად შეხვდნენ სამეგრელოსა და აფხაზეთში თბილისელთა ორგანიზებულ მორადიორობისა და ყაჩაღობას ( "საომრად" ტბილისელი "მეომრები" დასაყაჩაღებელი მაცხოვრებლების და მათი ქონების ჩამონათვლიანი სიებით მიდიოდნენ), მანამდე 1990 წელს ოპოზიციის მიერ ტელევიზიის ხანმოკლე დაპყრობისას შენობის ნარკომანთა ნახმარი შპრიცებით გავსებას და ა. შ. მოკლედ ჩვენი "ერის სინდისი" თვლემს როცა უნდა იყვიროს და ყვირის როცა გამორჩენის სუნი დგას.
თუ 2007 წლის ნოემბერში ჩვენ გადავურჩით სახელმწიფო გადატრიალებასა და არალეგიტიმურ ქვეყანას თავისი ნაცნობი კომპლექტით, 2008 წლის 5 იანვარს საქართველო გადაურჩა იმ ადამიანების უპასუხისმგებლო ჯგუფურ ხელისუფლებას რომელთაც 2007 წლის ნოემბერი თავს დაატეხეს. და ამ ბრძოლაშიც თბილისი განზე გადგა.



თუმცა, არჩევნებში სააკაშვილმა თბილისიც მოუგო პრეზიდენტობის სხვა კანდიდატებს. თბილისელთა დიდი ნაწილისათვის მიმზიდველი აღმოჩნდა ქვეყნის საპარლამენტო მოდელი, რაც დაადასტურეს ამ იდეის "ფეისის" ლევან გაჩეჩილაძის შემოხაზვით. მაგრამ პარლამენტული სახელმწიფოს მოდელმა თბილისშიც ვერ გაიმარჯვა; 40% უნდა საპარლამენტო რესპუბლიკა და 60% პრეზიდენტობის სხვადასხვა კანდიდატს მისცა ხმა.

ამომრჩეველთა შემადგენლობა

ეს თბილისი არის
ეს თბილისი არ არის, მაგრამ ამ ქალაქშიც ისევე როგორც თბილისში მძღოლების 90% ორთვლიან კომბინაციას თავს ვერ ართმევს.


ამომრჩეველთა შემადგენლობა


სააკაშვილს წამოაძახეს შენ აზერბაიჯანელებისა და სომხების ხმების ხარჯზე მოიგეო. ვიფიქროთ თავიდან. სააკაშვილმა პირველივე ტურში გაიმარჯვა იმიტომ რომ: მას ხმა მისცა ადამიანთა ისეთმა კატეგორიამ, რომელთაც 3 წლის წინ არ გაემტყუნებოდათ იმედგაცრუებულებს საერთოდ რომ არ მიეღოზთ მონაწილეობა არჩევნებში. კოდორის მოსახლეობამ, გალის მოსახლეობამ, ზუგდიდის მოსახლეობამ, ზემო აჭარამ, ახალქალაქმა და მარნეულმა. ანუ არჩევნებში გადამწყვეტი აღმოჩნდა ის რეგიონები, რომლებიც სააკაშვილმა სახელმწიფოსაკენ შემოაბრუნა, დაანახა მათ რეალური საქმე და ჩაუნერგა რაციონალური იმედი მომავალი უკეთესობისა.


თუკი საქართველო აზერბაიჯანის დიდ გეოპოლიტიკაში ერთ გუნდად მონაწილეობა და ამ ქვეყნების პრეზიდენტთა არაერთხელ დემონსტრარირებული მეგობრობა საქართველოს აზერბაიჯანელი მოსახლეობის პროსახელისუფლებო განწყობას წინასწარ პროგნოზირებადს ხდიდა, ასევე მარტივად არ იდგა საკითხი ახალქალაქი-ახალციხის სომხური მოსახლეობის შემთხვევაში. ალბათ გახსოვთ ექსპერტთა პროგნოზები, "ეს რეგიონი საქართველოს ერთერთ ღარიბ, გეოგრაფიულად განცალკევებულ და კლიმატური პირობების მხრივაც რთულ რეგიონს განეკუთვნება და რუსული ბაზების საქართველოდან გასვლის შემდეგ ეს მოსახლეობა სიძნელეების წინაშე მარტო დარჩება და აქ სეპარატიზმი თავს წამოყოფსო.
არჩევნებმა დაგვანახა ის რაც არ ვიცით თბისელებმა - ამ სახელმწიფომ, ამ ხელისუფლებამ შექმნა სახელმწიფოს რწმენა საქართველოს როგორც ქართულ ასევე უპირატესად არაქართველებით დასახლებულ რეგიონებშიც. არჩევნებში მეორე ადგილზე გასულმა აზრმა "ჩვენ გვინდა საპარლამენტო რესპუბლიკა"( და არა ამ აზრის "ფეისმა" - გაჩეჩილაძემ) ვერ გაიმარჯვა. არჩევნებში მონაწილეთა 75% წინააღმდეგია საქართველოს საპარლამენტო რესპუბლიკად გადაკეთების. მართალია ამ 75%ში ბევრია ის ხალხი რომელიც ასე მსჯელობს - " ოღონდ სააკაშვილი ვნახო გამწარებული და ქვეყანაში როგორი და ვისი მმართველობა იქნება ეს სულ ერთია.

ოპოზიციას სააკაშვილის გამარჯვების აღიარებასთან ერთად საქართველოს მოსახლეობისთვის ბოდიშის მოხდაც მოუწევთ (ყოველ შემთხვევაში ეკუთვნით) პრეზიდენტი შეუგინეს. და იმ დროს შეუგინეს როცა მას მომხრეთა 53% ზე მეტი ჰყავდა. მართალია მათივე ბრძოლის შედეგად მომხრეთა რაოდენობა 53% მდე ჩამოვიდა, მაგრამ ესეც პრეზიდენტობისათვის საკმარისზე 100 000(?) კაცით მეტია.

სააკაშვილის ელექტორატი იმეორებს საქართველოს დემოგრაფიულ სურათს.
ღმერთმა დაიფაროს საქართველო მომავალში ისეთი ფსევდო გამარჯვებისაგან რის შედეგადაც რეგიონების ქართველი და განსაკუთრებით არაქართველი მოსახლეობა რომ იფიქბს - ქვეყანას ის ძალა მართავს, რომელმაც ჩემს რეგიონში ხმების 10% მიიღოო. სეპარატიზმი და დეზინტეგრაცია მაშინ ნახეთ. მოსახლეობის გეოგრაფიული განაწილებით ოპოზიციის ელექტორატი ძალიან დაუბალანსებელია: მათ ხმების უმეტესობა დიდ ქალაქებში - თბილისს, ქუთაისსა და ბათუმში მიიღეს.




ვინ არის გაჩეჩილაძის ამომრჩეველი?

ყველა ერთნაირი მიზნითაა გამსჭვალული თუ სხვადასხვა მოტივები და იმედები ტრანსფორმირდა ოპოზიციის ძალად. მე მგონი რომ ოპოზიციის ელექტორატს ერთმანეთისგან განსხვავებული, იქნებ რადიკალურად განსხვავებული მიზნები აქვთ. მათ აერთიანებთ იმედი რომ სააკაშვილის გადაგდებით მათი კონკრეტული იმედების ასრულება დაიწყება, მაგრამ.. ოპოზიციური ელექტორატის დიდი ნაწილი სოციალური პირობების მოგვარებას თხოულობს. მათ უცებ მდიდარ და უზრუნველ ადამიანად თუ ვერ გახდი, პირველ ეტაპზე ის მაინც უნდა გამოუსწორო რამაც დღეს ქუჩაში გამოიყვანა - პოლიციელის ადგილი ძველ პოლიციელებს, სავაჭრო ადგილი გარე მოვაჭრეებს, შემოსავლიანი სამსახურები ძველ მებაჟეებს, სხვადა ხვა სამსახურებიდან შემცირებებისა თუ ტეტსტირების შედეგად გათავისუფლებულ მოქალაქეებს.

საპროტესტო ელექტორატის ასევე დიდი ნაწილი ვერ შეეგუა სახელმწიფოში cხოვრების თანმხლებ ატრიბუტებს რომელთა არსებობა ჩვენ არ ვიცოდით იმიტომ რომ სახელმწიფო არ გვქონდა. მათ აღიზიანებთ წესრიგის აუცილებლობა თავისუფლებასთან ერთად, ისინი იგინებიან ყველა ვიდეოთვალიანი გზაჯვარედინის გავლისას ყველა მუნიციპალური ავტობუსის დანახვისას, ტელევიზორში ყველა დაჭერის ჩვენებისას, პატრულის სირენის გაგონებისას, ყველა სიტუაციაში სადაც სახელმწიფოს გადააწყდებიან. მათ აღიზიანებთ რომ თავისი კონკრეტული საჭიროებების განსახორციელებლად მოეჭრათ ქრთამითა და ჩაწყობით მოგვარების საშუალება. სინანულით იხსენებენ იმ დროს როცა გაზისა და დენის გადახადებს ხელიდან ხელში ასწორებდნენ მაქინატორ-ინკასატორებთან რომლებიც თვითონვე აჩერებდნენ მრიცხველებს, 50 ის ნაცვლად 15-ს იღებდნენ და სალაროში კი 7 შეჰქონდათ. მათ ურჩევნიათ სახელმწიფო რომელიც ქრტამის სანაცვლოდ აპატიებს საჭეზე მთვრალ ან კაიფში ჯდომას, ჩხუბში დანით გამოკიდებას და ხულიგნობას. ოპოზიციური ელექტორატის ასევე დიდი ნაწილი არის წესიერი ადამიანები რომელთა არგუმენტი არის სასამართლოს სახელმწიფოს გავლენის ქვეშ ყოფნა, კერძო საკუთრებისადმი უპატივცემულობა. ამ ადამიანებს ზუსტად ესმით რაც უნდათ, მაგრამ არაობიექტურად იმედიანები არიან თუ ამ მიზნების იმ ადამიანებს ანდობენ ვინც არჩევნებამდე ვერ ითმენს და "ხელისუფლების დამთავრება" მაშინვე უნდება როგორც კი მიტინგების ორგანიზებას შეძლებს. მე მგონი ამ ადამიანებს ოპოზიციის გამარჯვების შემთხვევაში მოუწევდათ დიდი იმედგაცრუება, დაახლოებით ისეთი როგორც კ/ფ "მონანიებაში" კახი კავსაძის გმირს. გაჩეჩილაძის (ანუ საპარლამენტო მმართველობის) მომხრეებს ერთი გამაერთიანებელი კარგი თვისება აღმოაჩნდათ: ისინი არიან გაჩეჩილაძის და არა პატარკაციშვილის ამომრჩევლები. ე. ი. მათთვისაც მიუღებელია ქვეყნის სარფიანად გაყიდვის იდეა. თუმც პატარკაციშვილს კანდიდატობაზე უარი რომ ეთქვა ჩემთვის ნათელია რომ ეს ხალხი გაჩეჩილაძეს მისცემდა ხმას. (გახსოვთ ალბათ, გაჩეჩილაძწე საქართველოს გადარჩენას პატარკაციშვილის "კეთილი ბაბუობის" ხარჯზე რომ გეგმავდა). ისეთ ამომრჩეველსაც ვიცნობ, უაღრესად წესიერ ადამიანს, რომელმაც მითხრა - მე მიშას მხარეზე ვიყავი როცა ის ქალაქს ბაზრობებისგან ასუფთავებდა, სალარო აპარატები შემიჰქონდა და კოლეჯის სტუდენტებს სამედიცინო ინსტიტუტის კარებდს უკეტავდა, მაგრამ მას შემდეგ რაც წინასაარჩევნოდ სალარო აპარატები გააუქმა და უკანონო შენობები დაუკანონა მე თავს შეურაცხოფილად ვგრძნობ და ხმას გაჩეჩილაძეს ვაძლევო.