ექიმო

მოდი რა, დაანონსებულ "კრულვა რუსეთს" ცოტა გვიან შემოგთავაზებთ.

კრულვის ხასიათზე ვარ, კრულვის წერის კი ვერა, მაგრამ აუცილებლად დავწერ.


ამიტომ, განსამუხტად სხვა "ქვეყანაში" დაგპატიჟებთ.

ეს ექიმური კურიოზების ქვეყანაა. ყველა მათგანის ეპიცენტრში ექიმია და არა პაციენტი და ყველა მათგანის თვითმხილველი მე ვარ.

1. ბავშვთა საავადმყოფო, ახალი დაღამებულია. პალატაში შემოვლაზე დედაშვილს 4 ქირურგი, 1 ანესთეზიოლოგი და 2 სტუდენტი დავადექით. ბავშვის მუცელი სათითაოდ ყველამ დაჭყლიტა (ანესთეზიოლოგის გარდა) და ყველა პროფესორს მიაჩერდა. სასწრაფო საოპერაციოაო, განუცხადა პროფესორმა შეშინებულ რუსქართველა დედას, რომელიც ცდილობდა ქართულად ნათქვამი ზუსტად გაეგო.
შეთანხმდნენ, დედა თანახმაა, ანესთეზიოლოგი დამატებით შეკითხვებს აძლევს დედას. ქირურგები ცალკე ჩურჩულობენ. მათ ერთი ახალგაზრდა ქირურგი (არანაკლებ რუსქართველა) გამოეყოფა და კვლავ დედასთან ბრუნდება
-თქვენ გინდათ, რომ მაინცდამაინც პროფესორმა დაიბანოს ხელი?
ეკითხება გულწრფელი ინტერესით.

შეშინებული დედა საბოლოოდ მოცელილია, მისი ტვინი ჰადაჰაა გადაიწვება " მაინცდამაინც მინდა რომ პროფესორმა დაიბანოს ხელი?" მე მინდა?, სწორად გავიგე, ჩავეკითხო? რა ჩავეკითხო? ოპერაცია სასწრაფოაო და მე სწორი პასუხი ვერ ვიპოვე, რაო?
მაინცდამაინც ხელი დაიბანოს?


ბოლო კეთილია, როგორც იქნა ირკვევა, რომ:
"მაინცდამაინც გინდათ რომ პროფესორმა" ნიშნავს პაციენტმა აირჩიოს ოპერატორად პროფესორი,


"ხოლო პროფესორმა დაიბანოს ხელები" ნიშნავს პროფესორმა გააკეთოს ოპერაცია.

2. ისევ შეშინებული, ამჯერად აზერბაიჯანელი დედა და თეთრ ბოხოხიანი ქირურგი.
ქირურგი ჩვენ, სტუდენტებს გვიხსნის ავადმყოფი ბავშვის ოპერაციისა და ოპერაციის შემდგომი პერიოდის თავგადასავალს, მერე დედას მიუბრუნდება და ეკითხება "პერისტალტიკა ააქვს?"


დე ნირო ვერ გააკეთებს იმ სახეს, რა გამომეტყველებაც იმ საწყალ დედას ბუნებრივად ებეჭდება.

ცნობისთვის, პერისტალტიკა ნაწლავთა მოძრაობას ნიშნავს და იმ დედას როგორ უნდა ცოდნოდა, მეც არ ვიცი.

3. კამოზე სამშობიაროში სტუდენტები პრაქტიკაზე ვართ, ეზოში გამოვედით მაგრამ ჯერ ხალათები გვაცვია. ერთი მაღალი ღონიერი (ე. წ. ახმახი)კაცი მომიახლოვდა და შეწუხებული ხმით მკითხა " ძმაო, ერთი გამაგებინე, ფიზიოლოგიური ბავშვი რა არის?"

მე მხარზე ხელი მოვუთათუნე და ვუთხარი "მომილოცავს ჯანმრთელი ბავშვი შეგეძინა" მეთქი.
ახმახი მოიკუნტა, მუშტები შეკრა და ღმუილივით ჩაილაპარაკა "უუუხ მაგისიი".
ვიღაც ჩერჩეტს "ეხარებინა" - ფიზიოლოგიური ბავშვი გაგიჩნდაო.

4.
ისევ კამოს სამშობიარო, ისევ სტუდენტი ვარ. ვესწრებით მშოიბიარობას.
სამშობიარო სავარძელი თუ მაგიდა ასეთია - საწოლის ბოლოს ტერფების დასაყრდნობი პედლებია (თითქმის ველოსიპედის პედლების მსგავსი) პედლებს შორის, იქ სადაც ბავშვი საშოდან უნდა გამოძვრეს, უჟანგავი მეტალის ბრჭყვიალა თასი-ნახევარძაბრია, ალბათ იმისთვის, რომ დაღვრილი სანაყოფე წყლები და სისხლი ადვილად ჩაიღვაროს და მერე ადვილად გაირეცხოს.
ასეთი სამშობიარო საწოლი მასშემდეგ არ მინახავს, მას შემდეგ ჩემს მიერ ნანახ ყველა სამშობიარო საწოლ-სავარძელს ფეხების ჩამოსადები ღარები აქვთ. მაგრამ ჯერ იქ ვართ.
უნებურად სამშობიაროს დიასახლისის (სანიტრების უფროსის) და სანიტრის საუბრის მსმენელი ვხდებით.
"ქაა, იცი პირველად რომ მითხრა ექიმმა მიდი მაგიდაზეო რა მომივიდა?"
..

"მაშინ მე თვითონ ვიყავი სამშობიაროდ მოსული, მტკიოდა რომელია, კედლებზე გავდიოდი, ხოდა ექიმმა რომ მითხრა მიდი მაგიდაზეო იცი რა ვქინი?
ამ პედლებზე ხელები დავაწყე, ამ ძაბრზე კი ნიკაპიო" ..თანაც განასახიერა პოზა, წარმოიდგინეთ?
ქალი მაგიდაზე არ წევს, მაგიდის ბოლოშია ჩამჯდარი, ხელები პედლებზე უდევს, ყბა მონდომებით წაუწევია წინ და ნიკელის ძაბრში აქვს მოთავსებული.

იმისთანა მიყვირა რას შვებიო, ხუთ წუთში ბავშვი გავაჩინეო.

ბოლო შემთხვევაში სასაცილო მდგომარეობაში ხომ დიასახლისი გგონიათ.
მეც სიცილით ვყვებოდი ამ ამბავს წლების განმავლობაში, სანამ ამერიკელი ინდიელების მშობიარობის ამსახველი ეთნოგრაფიული სურათები არ ვნახე.
ესაა თურმე მშობიარობის ფიზიოლოგიური პოზა, ჩამჯდარი, ხეზე მიყუდებული და ხელებით ზურგსუკან ხეზე შემოჭდობილი.
ყველაფერი სპირალურად ვითარდება. მშობიარობის თანამედროვე მეთოდში - მშობიარობა წყალში, ხომ ზუსტად ეს პრინციპი გამოიყენება - მშობიარე ვერტიკალურადაა, ნაყოფი ქვემოთ მიდის და გრავიტაცია დედას ეხმარება.







გაგრძელება იქნება.