მამა ერები-შვილი ქვეყნები

კარგი, გენდერულ საკითხში არაკორექტულობა რომ არ დამწამონ - დედა ერები-შვილი ქვეყნები.

არიან ერები მსოფლიოში, რომლებმაც არა მხოლოდ საკუთარი ქვეყანა შექმნეს, არამედ შეძლეს სხვა მიწაზე შეექმნათ საკუთარი ქვეყნის ჯერ "ფილიალები", შემდეგ კი, მას შემდეგ რაც ეს "ფილიალები" იმპერიის ცენტრისგან დამოუკიდებლები გახდნენ, დედაქვეყნებად იქცნენ.

ბრიტანეთმა შვა/ინგლისელებმა შვეს:
აშშ,კანადა და ავსტრალია. (თუმც კანადას დედაც ჰყავს და მამაც-ბრიტანეთი და საფრანგეთი).
ესპანეთმა შვა/ესპანელებმა შვეს:
მექსიკა, პანამა,კუბა, ჰონდურასი, ბოლივია, ვენესუელა, კოლუმბია, პერუ, ჩილე და არგენტინა.
პორტუგალიამ შვა/პორტუგალიელებმა შვეს:
ბრაზილია.
სხვაგვარადაა საქმე ჩინელთა და არაბებთან მიმართებაში:
ჩინელებსა და არაბებს სხვა ნაციები არ გაუჩენიათ (ისე როგორც ბრიტანელებმა გააჩინეს ავსტრალიელები და ზელანდიელები, ხოლო პორტუგალიეპებმა ბრაზილიელები).
მათ შექმნეს ჩინური სახელბწიფოები: ტაივანი, ჰონგკონგი და საკუთრივ ჩინეთი.
არაბებმა კი: მაროკო,ალჟირი,ლივია,ეგვიპტე,იორდანია,ლიბია,ბახრეინი,იემენი და საკუთრივ არაბეთი.






შვილი-ერობაა ცუდი არაა. პირიქით, შვილი ერები და ქვეყნები ძალიან ხშირად მშობელ ერებს ჯობნიან:

აშშ ბრიტანეთს, ბრაზილია პორტუგალიას,
არგენტინა ესპანეთს (ფეხბურთში ),
ჰონგკონგი ჩინეთს (ტექნოლოგიები,ცხოვრების დონე).

შვილ ერებს მინიმუმ ერთი ქვეყნის, თანაც მაგარი ქვეყნის "უპირობო სიყვარული" და მხარდაჭერა მუდმივად აქვთ.


ჩვენ მცირერიცხოვანი ერი ვართ მართლაცდა საუკეთესო ადგილზე.
ერთი მოვალეობა გვაქვს შთამომავლობის მიმართ, ეს მიწა შევინარჩუნოთ.
არც დედა ერი ვართ და არც შვილი, არც დედა ერის უპირობო დახმარების იმედი გვაქვს და არც შვილი ქვეყნის.



დედა ერები: ინგლისელები, ესპანელები, პორტუგალიელები, ჩინელები, არაბები ორი გზით გახდნენ სხვათა ქვეყნების შემქმნელები:
ინგლისმა, ესპანეთმა და პორტუგალიამ თავისი ქვეყნის წყობა-წესრიგი, კარგი წესრიგი დააფუძნეს სხვათა ტერიტორიებზე.
ჩინელები და არაბები კი საკუთარ ტერიტორიაზე დაიყვნენ, მათ სხვა ქვეყნის უკეთესი წყობა-წესრიგი შემოეპარათ.
ჰონგ-კონგსა და ტაივანში კი ორი დედაერი ერთმანეთს დაეჯახა.
ინგლისმა საკუთარი წარმატებული წყობა-წესრიგის უპირატესობის წყალობით 200-ჯერ მასზე დიდსა და ხალხმრავალ ჩინეთს ჰონგკონგი და ტაივანი გამოგლიჯა.
სიმართლე ყველაზე ძლიერი არგუმენტია, ყოველთვის იმარჯვებს, თუკი საკმარისი დრო გაქვს სიმართლის შესაფასებლად.
ჰონგკონგისა და ტაივანის წარმატებამ იგივე ხალხი, ჩინელები წაახალისა ჩრდილოეთკორეულისნაირი ქვეყნისაგან ჰონგკონგისნაირი ქვეყანა შეექმნათ.

საით მიმყავს.
ქვეყნის შიდა წყობა-წესრიგი არის მთავარი იარაღი, რომელიც ადამიანს არჩევანში ეხმარება თუ რა უნდა.
საქართველოს იარაღი ტერიტორიების შემოსაერთებლად მისი უნარია გახდეს საუკეთესო დემოკრატია, საუკეთესო წესრიგი და დააფუძნოს თანაბარი უფლებები ქვეყნის ყველა მოქალაქისათვის.

მაგრამ, რუსეთს ცრემლების არ ჯერა, სხვათა შორის არც მსოფლიოს. ეს ცრემლები ოფლითა და ... სისხლით უნდა იყოს შეზავებული მსოფლიომ რომ გცნოს, გამარჯვების ღირსად რომ გცნოს.

ობამას გამოსვლა იყო გუშინ გაეროს ტრიბუნაზე.

ეს გამოსვლა თითქმის ასეთივე ტექსტით იქნებოდა რუსეთ-საქართველოს ომის გარეშეც, მაგრამ ომი რომ არ ყოფილიყო, ზუსტად ის სიტყვები, რომელსაც ჩვენ ახლა საქართველოს მხარდაჭერად ვისმენთ, პირიქით, საქართველოს დამქუცმაცებელი იქნებოდა "ჩეინჯებიანი" მსოფლიოსთვის.
და ამიტომ, და ამიტომაც მადლობა საქართველოსთვის დაღუპულ ბიჭებს, მათ ოჯახებს.


გენგეგმით აქ ადგილები კიდევაა.
დაკავებული ჯერ მეოთხედია.





მშობელი ერებისგან განსხვავებით ისტორიაში ბევრი ერი იყო , რომელმაც არათუ გავრცელება და გამრავლება შეძლეს, არამედ საწინააღმდეგოდ, მოახერხეს უდიდესი კულტურული და ეკონომიკური უპირატესობები, რომლებიც მათ იმდროენდელი მსოფლიოს სხვა ქვეყნების მოსახლეობისთან ჰქონდათ, უაზროდ გაეფლანგათ და საკუთარი სახელმწიფოებრიობაც დაეკარგათ.
ცივილიზაციის აკვანი ასირიელებმა დაარწიეს, დღეს ისინი მსოფლიოში გაფანტულ ეროვნულ უმცირესობებად შემორჩნენ, მაგრამ ისინი ყველაზე ცუდ მდგომარეობაში არ არიან. აღარ დარჩა ადამიანი მსოფლიოში, რომელიც სიამაყით იტყვის: მე ფინიკიელი ვარ, მე ბაბილონელი ვარ, მე ხეთი ვარ. ეგვიპტელობას, პალესტინელობას, დღეს სხვა ხალხი იბრალებს, ნამდვილი ეგვიპტელები და პალესტინელები გაითქვიფნენ.

1000 წლის შემდეგ ვინმე იტყვის თუ არა, რომ ქართველია, და იტყვის თუ არა ამას სიამაყით ეს ალბათ ჩვენს დღევანდელ ქცევაზე მნიშვნელოვნადაა დამოკიდებული.

ჩვენ უნდა გავხდეთ ის, რაც არის ინგლისელი ამერიკისა და ავსტრალიის არაინგლისურფესვებიანი მოსახლეობისათვის, ხოლო ესპანელი ლათინური ქვეყნების არაესპანურფესვებიანი მოქალაქეებისათვის არის.
ჩვენი მოქალაქე არაქართველებისათვის, პირველ რიგში აფხაზებისა და ოსებისათვის წესიერი, განათლებული, კანონდამჯერე და დემოკრატიული ქვეყნის გარანტი უნდა გავხდეთ. უნდა გავხდეთ მოდუსი, კონსტანტა, მუდმივა, გარანტი ყველა კვადრეტულ მეტრზე. ვერ უნდა მოვითმინოთ სიბინძურე, უწესრიგობა, უზრდელობა, ნეპოტიზმი, თავხედობა. ჩვენი მტერი ჩვენს გვერდზეა, და ის უზრდელია, ის უწესოა, ის ჩამწყობია, ის გამჩარხავია, ის მუდმივად პრივილეგიებს ეძებს და თუ არ ეკუთვნის ძალით მოიპოვებს, მას უნდა სასტარტო პოზიცია ყოველთვის უკეთესი ჰქონდეს ვიდრე ქალს, არაქართველს, ნაკლებიფასიანმანქანიანს, ბავშვს, გამხდარს, უზურგოს, მოკლედ... სხვას, სხვანაირს.
ის შუქნიშანზე გაჩერებულ მანქანებს გვერდის ავლით უსწრებს,
ორმაგ უწყვეტ ხაზს სლალომით კვეთს 30 გაჩერებულ მანქანას შორის, თუ ვერ გააღწია და თავის რიგს ურქენს, ჩამაყენე შენს წინ, ვერ ხედავ მე მოვედიო.მას რიგში არ ეკადრება, ის ჩემი მტერია. გადაეცით რომ ჩემი მანქანიდან დედებს ვაგინებ.