ფილი ვარ თუ ფობი? რუსო მაქვს მხედველობაში

.
ამწინეებზე ჩემი ბლოგის ერთმა მართლა პატივცემულმა სტუმარმა კომენტში ჩამიწერა, რუსოფობი თუ იყავი არ მეგონაო.ჩემთვის ვფიქრობ.
რუსოფილი ვარ თუ რუსოფობი?
ვთქვათ თამაშის პირობა ასეთია, ან ფილი უნდა იყო, ან ფობი, შუალედური პოზიცია არ შეიძლება. ვის ბანაკში წავალ მე?
მოგეხსენებათ ფობია შიშს ნიშნავს, ფილია სიყვარულს.
ჩვენს რეალობაში რუსოფობია რუსულის სიძულვილად ტრანსფორმირდა, მაგრამ ძირი იგივე დარჩა - შიში.
მე რომ რუსოფობი ვიყო გავუგებდი ნოღაიდელსა და ოპოზიციას, იქნებ მათი აქტივისტიც გავმხდარიყავი. აბა წარმოიდგინეთ პოზიცია კაცისა ვისაც რუსეთის ეშინია. ის თვლის რომ რუსეთი მოვა და დაგიპყრობს, ქუჩების თავში და ბოლოში ბლოგპოსტებს ჩაგვიყენებს (გვახსოვს 20 წლის წინანდელი აპრილი), ყველას აგიმხედრებს, უფროსად მლიქვნელს დაგინიშნავს ძეშვილი გვარით. თვლი რომ საქართველო ვერასდროს გაერთიანდება და რუსეთს ყოველთვის ექნება სამხედრო უპირატესობა საქართველოს ტერიტორიაზე (როგორც ახლაა).
რაღა დამრჩენია, ნოღაიდელის იმედადღა უნდა ვათენო და ვაღამო.

ეხლა კი ფილია, სიყვარული. ერთი საათიც არ არის გასული რაც ფორუმზე ერთერთი ფორუმელის მიერ რუსული ინტერნეტ ფორუმებიდან ქართველებსა და საქართველოზე ამოკრეფილი "მარგელიტები" წავიკითხე, ყველა შეურაცხმყოფელი და ველიკოძერჟავული, ზიზღის პოეზია მოკლედ.

ამის მიუხედავად ვიტყვი, რომ მე საქართველოს გაერთიანების იმედი მაქვს (თარიღს არ ვასახელებ) და ეს აუცილებლად უნდა მოხდეს რუსების თანხმობით. იმედი მაქვს დღეს დაჩმორებული ე.წ. მეორე რუსეთის, რომელიც მჯერა რომ არსებობს. ანუ რუსოფილი მე ვყოფილვარ. რუსის წინააღმდეგ თუ საჭირო გახდა ვიბრძოლებ კიდევაც, მოვკლავ იმ მიზნით, რომ ამ ქვეყანამ თვითონ ჩაგთვალოს მებრძოლად, გულწრფელ სამშობლოს დამცველად, როგორიც მას მილიონები ჰყავს.
ყველაფერს გავაკეთებ ჩემი შესაძლებლიობის ფარგლებში, რათა რუსებმა თავის ფორუმზე ჩემი ომი "პინოკ-ად" არ მოიხსენიონ. გულწრფელად შევეცდები ამ ბეგემოტს თავისი 8 სმ-იანი კანით ტკივილი ვაგრძნობინო და არა ქავილი.
და ამ ჩემი ბრძოლის ადრესატი იქნება მეორე რუსეთი, რომელსაც მე პატივს ვცემ, და რომელიც დღეს გაყურსულია, გაგრაში წარსულ დიდებას დაუბრუნდა და ნებივრობს.