ორი საბრალდებო სიტყვა ისმოდა ამ დღეებში ხშირად:
შეატოვა და შეახოცა.
ორივე სააკაშვილის მისამართით.
პირველი- "შეატოვა" ეხებოდა ცხინვალის რეგიონის ართული სოფლების მოსახლეობას, რომელიც წლებია უკვე შეტოვებულია ოსების უკონტროლო ცეცხლს.
კვირაში ერთხელ სარდაფებში და ლოგინის ქვეშ წოლას, შიშს საკუთარ და შვილების სიცოცხლეზე.
მეორე -"შეახოცა" ეხებოდა ჯარისკაცებს, რომლებიც იბრძოდნენ.
თავისი სკამისთვის შეახოცა და ახლა კიდევ ბევრს შეახოცავსო ამბობდნენ.
დე გოლის ფრაზას მოვიშველიებ - პოლიტიკა არის ორ ცუდ გადაწყვეტილებას შორის ნაკლებად ცუდის მოძებნა.
ჩვენ შემთხვევაში ერთერთი ბრალდება "შეახოცა" ან "შეატოვა" მეტად აქტუალური იქნება, მეორე კი ნაკლებად, მაგრამ უსაფუძვლო არცერთი მათგანი არ დარჩება.
ეს ორი ბრალდება ერთმანეთს ეწინააღმდეგება. პირველი საყვედური თუ არ გინდა მიიღო, მეორე გზით უნდა წახვიდე, და პირიით, თუ გინდა რომ მეორე საყვედური არ მიიღო, პირველი უნდა მიიღო.
როგორც საყოველთაო დიალექტიკაშია, საჭიროა ოქროს შუალედის მოძებნა.
ეს კი ძალიან ძნელია, მით უმეტეს თუ რეგბს გგონია თამაშობ წესების დაცვით და აღმოჩნდება რომ მოწინააღმდეგე დანებითაა შეიარაღებული და მოგსდევს, მსაჟი კი გამარჯვებას მას უთვლის.
Sunday, August 17, 2008
მე სააკაშვილის ადვოკატი ვარ: არ ეცოდება ჯარისკაცები?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment