ობობას რეჟიმში ვარ.
ანუ ეს მუდრეგი 3 თუ 4 მილიონი ქართველები გასუსულები და განაბულები ვუყურებთ იმას რაც ხდება.
ასეც არის საჭირო.
აღარ მხვდება გულზე არც ტანკებზე მჯდომი რუსების ირონიულ-კმაყოფილი გამოხედვები ქართული სოფლებიდან, აღარც სენაკის აეროპორტის აფეთქების შემხედვარეს გამიწვრილდა გული, აღარც ჩემს 13 წლის ბიჭს ვუხსნი რა და როგორ მიიღოს ტელევიზორში ნანახი (არც ვიცი როგორ).
და ვარ ობობას რეჟიმში.
ვემზადები ერთი, მტრისათვის საბედისწერო შეტევისათვის (თუნდაც ჩემთვისაც).
ახლა ტელევიზორის წინ ჩემი ადრენალინი არ უნდა დაიწვას. ეს ადრენალინი მე დამჭირდება როცა დედამოტყნული რუსი ბუზი ჩემს ქსელს შემოარღვევს.
Thursday, August 21, 2008
ობობას რეჟიმში ვართ!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment