ისევ ნობელის პრემია მეკუთვნის

ფილმები ტიტრებით

თბილისში ახალი საზუზუნო თემა გაჩნდა.
უნდა იყოს თუ არა ფილმები მხოლოდ ქართული ტიტრებით, ხმოვანი თარგმნის გარეშე.

ორი პოზიციაა.
1. ამ გზით მოსახლეობა ინგლისურს ისწავლის და ეს რა თქმა უნდა საჭიროა.
2. ის მოსახლეობა, რომელიც ინგლისურის სწავლას არ აპირებს და არც ასაკითა და სოციალური სტატუსით მოეთხოვება, დაკარგავს ფილმების ნახვის სიამოვნებას. ახლომხედველები დაიჩაგრებიან, ისინი ვერ მოასწრებენ ტიტრების წაკითხვას.

ორივე აზრს არსებობის უფლება აქვს.
ერთ მხრივ, გამალებული გლობალიზაციის პირობებში მოსახლეობის ფართო ფენამ თუ არა, რაღაც შესამჩნევმა სეგმენტმა მაინც უნდა იცოდეს ინგლისური. ეს აუცილებელია. ტიტრებით ფილმების ყურება კი ამ საქმეს ნამდვილად წაადგება.
მაგრამ რა ვუყოთ ახლომხედველებს, რა დაგვიშავეს?
ან რა ვუყოთ იმ ხალხს, რომელთაც უკანასკნელი 10 წლის განმავლობაში 10 სტროფიც არ წაუკითხავს. ცოტაა ეგეთი?
ან, რა ვუყოთ იმ დიასახლისებს, რომლებიც ტელევიზორის ყურებას უთავსებენ კერვას, უთოობას ან შვილის ხვალინდელი გაკვეთილების ჩაბარებას?
ან, რა ვუყოთ იმ ხალხს, ვინც იმ საღამოს დაღლილობის გამო ვერ იქნება ისეთ ტონუსში, რომ იკითხოს და უყუროს ერთდროულად?

ინდოელებმა თქვეს, რა ჩინეთი და რუსეთი, ჩვენ, ჩვენ მოვდივართ მსოფლიო დომინანტურ ეკონომიკად, იმიტომ რომ 500 მილიონიანი ინგლისურენოვანი ქვეყანა ვართ და ტექნოლოგიებს მალე ავითვისებთო. ვინ იცის, აი, მეორე პუნქტს თუ დაადგეს თავი, პირველი აშკარად შესაძლებელს გახდის ინდოელების ამ პროგნოზს.

ჩემი ძმა მიყვებოდა ჰოლანდიის შესახებ 1995 წელს, იქ ყველა გლეხმა იცის ინგლისური, არა იმიტომ რომ ნიჭიერები არიან ან სკოლაში კარგად ასწავლეს, არამედ იმიტომ რომ ფილმები ჰოლანდიური ტიტრებით გადისო.

მაშ ასე, დილემა საქართველოსთვის, ისწავლოს ცოტამ ინგლისური და დავიკიდოთ დანარჩენები, თუ დავრჩეთ იგივე კომფორტში "მაია,ტვაია,ხარაშო,რაზვი მოჟნა სვამი პაზნაკომიცა" ჭაობში?

სწორი პასუხი ახლა იქნება!



ტადააამ!
(ისევ ნობელის პრემია მეკუთვნის)

ტელეეთერით გადაცემული ფილმი უნდა იყოს სამი ხმოვანი თანხლებით
1. ორიგინალური (ფილმის მონაწილე მსახიობების გახმოვანებული, დაბალ ხმაზე)
2. სინქრონული ქართული (ქართველი მსახიობების მიერ ქართულად გახმოვანებული)
3. ისევ ორიგინალური ხმოვანი ტექსტი 1-2 წამის დაგვიანებით.

"რამდენი ბუჩქია?
-ჰაუ მენი ბუშიზ?"

































როგორია?
ანუ:
ამერიკელი პერსონაჟი პირს ტყუილად არ აღებს, მისი ხმა ისმის (თუმცა გარჩევა შეუძლებელია, ჩუმია და თანაც სინქრონული ქართული ტექსტი ედება),
ქართული ფრაზის გაგონებისთანავე გესმის ამ ფრაზის დედანი ფრაზა ინგლისურად, ნამდვილი მსახიობის ხმით.
მაგალითად
"რამდენი ბუჩქია?
-ჰაუ მენი ბუშიზ?"
თხრიალით შევა მთვლემარე მაყურებლის თავებში.
არა?
ხომ დიახ, ბავშვებო? (ჩემი ალგებრის მასწავლებლის ფრაზაა).