ქვა პარიზში

6 დღე პარიზის ისტორიულ ცენტრში ვიტრიალე.
ტერიტოტიულად ეს ადგლი თბილისზე ბევრად პატარა არ არის. წარმოდგინე თბილისისხელა ღირსშესანიშნაობა, სანახაობა. ისტორიული პარიზში შეღებილ სახლს თითქმის ვერ ნახვ, ყველა სახლი ულამაზესი ქვის ჩიქურთმებიანი ზედაპირითაა შემოსილი. თითეული სახლის სილამაზე უზარმაზარი შრომის ფასადაა მიღწეული, მითუმეტეს ათასგვარი ინსტრუმენტის, ბენზინის თუ ელექტო ძრავიანი ქვის სამტვრევი- საბურღი საპრიალებელის გამოგონებამდე.
ეს ისტორიული პარიზია, აქ ყველაზე ახალი ნაგებობა მეოცე საუკუნემდეა აგებული, ზოგი პატარა უბანი კი , მეთხუთმეტეში. საშუალო, გადაუჭარბებელი შეფასებით ის ალაქი, რომელშიც დადიხარ მეთვრამეტე საუკუნის ბოლოსა და მეცხრამეტეს დასაწყისშიც ასეთი იყო უკვე.
წარმოიდგინე ეტლებისა და ქუჩის ფარნების ეპოქა და... ეს ქალაქი. მე ახლა პირდაფჩენილი დავდიოდი და მაშინდელი პარიზის სტუმარი ხომ საერთოდ დაკარგავდა მეტყველების უნარს.
ამ ქალაქში იანვარშიც კი ქვა რომლითაც შემოსილია სახლები თბილი და რბილია, გრანდიოზულ კომფორტულ და ჩახუჭუჭებულ ავეჯს გავს.
ჩვენი ნიკორწმინდისა და სვეტიცხოვლის მნახველსაც კი გააკვირვებს ის, თუ რა სუბსტანციად შეძლეს გარდაექმნათ ქვა ფრანგებს. ეს ქვა რბილი, წელვადი და დრეკადია .
ალბათ ოფლში და ფანტაზიაში უნდა ჩაალბო ასეთად რომ იქცეს.
გაოცებს ამ სილამაზის მასშტაბურობა და უწყვეტობა, შეიძლება ჩიხის ჩიხში ისეთი ნაგებობა აღმოაჩინო შენი ქალაქის სიმბოლოდ რომ იქცეოდა აქ რომ ყოფილიყო.