სპეციალური სპეციალური რეპორტაჟი

ეს ტელევიზორი, ახლა პინოქიოსა და ბაზილიოს რომ უჩვენებს ისტორიულია, მასში შევარდნაძემ სახელმწიფო კანცელარიის მე-12 სართულზე ვარდების რევოლუციის კოლონას უყურა, რევოლუციის შემდეგ პრეზიდენტის კაბინეტის ახალმა ბინადარმა ახალი ტელევიზორი დაიდგა. ეს, ძველი კი პირადი დაცვის ოთახში გადადისლოცირდა. ახალი შუშისგუმბათიანი სასახლის გახსნის შემდეგ იქაა, მინუს 1 სართულზე, ფაქტიურად ბუნკერში, სადაც პრეზიდენტის პირადი დაცვის ცვლა ხშირად ატარებს თავისუფალ საათებს ამ ტელევიზორის ყურებაში.
მაგრამ ჩემთვის ეს ტელევიზორი მას შემდეგ გახდა ისტორიული, რაც მე და ჩემთან ერთად პრეზიდენტის პირადი დაცვის ბიჭებმა და პირადმა მძღოლებმა "იმედის" "სპეციალური სპეციალური რეპორტაჟი" ვიხილეთ.

მას შემდეგ კვირაზე მეტი გავიდა და მეც "ქრისჩენ საინს მონიტორის" პრინციპის მიხედვით, მოგვიანებით ვწერ კომენტარს.



თუკი ვინმე სხვაზე მეტად შეიძლება წამოგებულიყო ამ "სპეციალურ სპეციალურ რეპორტაჟზე", ერთერთი მე ვარ.
რატომ?

-იმიტომ რომ გადაცემას იმ ნაწილიდან ვუყურე, სადაც ფილმის სცენარისტი განსაკუთრებული ტალანტით, მსოფლიო სახეების კომენტარებით გვიმტკიცებს, რომ ომი რეალობაა, რომ მსოფლიო ლიდერები კვლავ არ იშურებენ აღშფოთებულ და შეშფოთებულ კომენტარებს, ლატინინა და ნოვოდვორსკაია კი საქართველოს ანექსია უკვე შემდგარ მოვლენად ახსენებენ.
-იმიტომ რომ მედვედევს ახალი არაფერი უთქვამს. ახალი მხოლოდ მისი გადაწყვეტილება იყო, ომით გაეთავისუფლებინა მოძმე ქართველი ხალხი ტერორისტი სააკაშვილის ტირანიისაგან.საკუთარი პრეზიდენტის ამ სიტყვების შემდეგ კი რუსეთს უფლება არ რჩებოდა წაგების. ამ სიტყვების შემდეგ რუსეთის მარცხი რუსეთის დაშლის ტოლფასი იქნებოდა.
-იმიტომ რომ ტელევიზორს დაახლოებით 10-12 ზრდასრულ მამაკაცთან ერთად ვუყურებდი, რომელთაც ჩემი არ იყოს, ვერ დაუშვეს ის ალბათობა, რომ ასეთი ფორმით მათ მხატვრულ პუბლიცისტური ფილმი მიეწოდებოდათ და არა საინფორმაცციო გადაცემა.

-იმიტომ რომ, მათ და მეც მათთან ერთად, შემდეგი საათები დილამდე და იქნებ დღეებიც პრეზიდენტთან ყოფნა გვევალებოდა, მათ დაცვა და უსაფრთხო გადაადგილება (როგორც პირად მცველებს და პირად მძღოლებს), მე რეანიმაციული დახმარება (როგორც მორიგე პირად ექიმს)საჭიროების შემთხვევაში.



-იმიტომ რომ მიშას დაცვის ბიჭები, რომლებიც იმ დღეს არ მორიგეობდნენ გამოუძახებლად მოცვივდნენ პრეზიდენტის სასახლეში, თანაც ტაბელური იარაღის ასაღებად არ მოცდნენ, პირადი იარაღებით მოვიდნენ.

-იმიტომ რომ "სპეცებმა" ზემოდან ბრძანების გამოცხადებამდე დაიკავეს გარე პერიმეტრი.

-იმიტომ, რომ იმ მომენტში პრეზიდენტის სასახლის -1 სართულზე, ფაქტიურად ბუნკერში ვიმყოფებოდი და ზუსტად ვიცოდი, რომ პირველ ავიადარტყმას გადავურჩებოდი, მაგრამ ასევე ზუსტად ვიცოდი, რომ მაქსიმუმ 6 საათსა და მინიმუმ ერთ-ორ დღეში რუს ჩაფხუტიანებთან შეხვედრა პირადად მომიწევდა, ისინი იქნებოდნენ გამარჯვებული რუსები ჩემს ქალაქში, მე კი მათ მიერ მოკლული ან დაჭერილი პრეზიდენტის ექიმი.
-იმიტომ რომ, როცა ცოლი მირეკავდა და შეშინებული მეკითხებოდა რა ვქნაო, მე მხოლიდ ის მქონდა საპასუხო, რომ სახლიდან არ გასულიყვნენ და დანარჩენი რაც იქნებოდა იქნებოდა.
-იმიტომ რომ ეს, ჩვენ ერთხელ ხომ უკვე გადაგვხდა, უფრო სწორედ ერთხელ კი არა, 3ჯერ მაინც, როცა პოლიტიკური დაძაბულობა ომში გადაოზარდა.
-რეპორტაჟში მოყვანილი ყველა ციტატა დასაშვებად ჩავთვალე. ფაქტიურად ყველა თავის ნათქვამს იმეორებდა, მედვედევიც, ობამაც, სააკაშვილიც, ფურნიეც, ჟირინოვსკიც, ნოვოდვორსკაიაც.

-ყველაფერი დავიჯერე მიშას სიკვდილის გარდა, მისი კარგადყოფნა დარწმუნებით ვიცოდი, მისგან არაუშორეს 20 მეტრაში ვიმყოდებოდი პრეზიდენტის კანცელარიაში (რომელსაც მასმედია პრეზიდენტის სასახლედ იცნობს), მაგრამ ნათქვამი - პრეზიდენტის ადგილსამყოფელი უცნობია, ავრცელებს წერილობით მიმართვას უსაფრთხოებისთვის გავრცელებულ ლოგიკურ დეზინცორმაციად ჩავთვალე.

ცოტათი მოულოდნელი ბურჯანაძისა და ნოღაიდელის პოზიციები იყო, მაგრამ მსგავს გარემოებებში 100%მოსალოდნელი მათგან.

ფილმის სათქმელიც ეს იყო.


უყურადღებობით არ გამოჰპარვიათ ეკრანის კუთხეში მითითება, რომ სპეციალური რეპორტაჟი მოდელირებული იყო და არა ფაქტიური.
ფილმის ავტორები შეგნებულად წავიდნენ იმ ილუზიის შექმნაზე, რომელიც მოსახლეობას რუსეთ საქართველოს მეორე ომსა და ამ ომის მარცხის გარდაუვლობას საქართველოს შემდგარ რეალობად აღაქმევინებდა.
მართალია, კოშმარული სიზმარის მსგავსად "ომი" ყველაზე უარეს მომენტამდე, თბილისის დაცემამდე შეწყდა. მაგრამ ძლიერმა, ნატურალურმა შიშმა, რომელიც ამ ფილმმა დატოვა ემოციებში დარჩენა ვერ შეძლო, პოლიტიკურ დისკუსიად, სკანდალად და ყველა თავშეყრის ადგილას, სამსახურებში, სასწავლებლებში, ტრანსპორტში, ინტერნეტში ემოციური განსჯის საგნად გადაიქცა.

რეპორტაჟის დაგმობა არავის დაზარებია პრეზიდენტიდან დაწყებული პოლიტ სპექტრითა და მასმედიით გაგრძელებული და პურით ხელში შეხვედრილი მეზობლებით დამთავეებული.
გმობა იყო 100%-იანი.

და მართლაც, რას გვერჩოდა "იმედი"?
რუსეთ საქართველოს პირველ ომი 4 მლნ ადამიანისთვის ტელეეკრანს არ გამოსცილებია, მაშინაც ტელეეკრანიდან გვბომბავდნენ და გვემუქრებოდნენ და ცხინვალელ-გორელ მოქალაქეთა და სამხედროთაგან განსხვავებით, მაშინაც არ გვიშველია თავისთვის გაქცევით რეალური ავია დაბომბვის დროს.
ჩვენ ფაქტიურად იგივე სიღრმის სტრესი გადაგვატანინა "იმედმა", რაც პირველი ომისას. მართალია სტრესი ხანმოკლე იყო, მაგრამ შინაარსით გაცილებით მძიმე, რეპორტაჟის მაყურებელს უნდა დაეჯერებკნა რომ ომი ფაქტიურად წაგებულია, რომ ერთი ხელის მოსმით 1989 წლის 10 აპრილი გვიბრუნდებოდა, თავისი ოკუპანტი რუსებით, რომლებისათვის ყოველდღე უნდა გეყურებინა თბილისის მოედნებსა და გზაჯვარედინებზე და რუსულად ნათარგმნი პირადობა გეჩვენებინა.
არის რაღაცა სიკვდილზე უარესი, და ეს რაღაცა ხვალიდან დგებოდა.

ასე რომ, მე მეორე რუსეთ საქართველოს ომი გადატანილი მაქვს, თუ რეალში მართლაც წინ გვაქვს რუსეთ საქართველოს ომი, ის ჩემთვის და ჩემი ოჯახისთვის მესამე იქნება.


ჩემს მდგომარეპბაში უამრავი ადამიანი აღმოჩნდა, ფაქტიურად ის ხალხიც კი, ვინც გადაცემის დასაწყისი და შესავლად ნათქვამი განმარტება იხილა (რომ გადაცემა სპეციალურადაა შენილი საქართველოსთვის შესაძლო ყვალაზე ცუდი სცენარის საილუსტრაციოდ) ისინიც კი მახეში აღმოჩნდნენ რეპორტაჟის დრამატურგიისა და ლიბრეტოს დახვეწილობისა და ექსპრესიულობის შედეგად.
რატომ წავიდა "იმედი" წინასწარპროგნოზირებულ რისხვის გამომწვევ ნაბიჯზე?

პასუხი მე ვიცი!

სამყარო ჩვენს გარშემო ბევრ საფრთხეს შეიცავს, მათგან ზოგი ჩვენგან დამოუკიდებლად გვატყდება თავზე და ზოგი კი ჩვენივე უყურადღების შედეგად. მიწისძვრა, წყალდიდობა, ხანძარი, მეხი, სიბერე,ავარია ადამიანებს კლავს, მაგრამ მათგან მხოლოდ ხანძარისა და ავარიების აცილება შეგვიძლია თავიდან.


აქ ვწყვეტ. გაგრძელება მაქვს აიპოდში და საიტზე მხოლოდ მას შემდეგ შევძლებ გადმოტანას, როცა ვაირლეს ინტერნეტს გადავაწყდები.

ანუ გაგრძელება იქნება.


სპეციალური სპეციალური რეპორტაჟი. ამჯერად დასრულებული

აჰა ისიც.