ოდესმე ალბათ ამ თემებზე შევეცდები დავწერო და .. მე თვითონ გავერკვე.
ეთნო ფსიქოლოგია არ ქვია ამას, ეს ალბათ იმ კულტურული კოლოსების გავლენაა პიროვნების (და შედეგად მთელი ერის) ფსიქოლოგიური რაობის გამოძერწვაში, რომლებიც მას (პიროვნებას, ერს) ბავშვობისთანავე ჩაეჭედება ტვინში.
კრიტიკული, ეჭვიანი მზერა ყველაფერს ჭირდება. აბსოლუტური ჭეშმარიტებები არ არსებობს, ყოველ შემთხვევაში განწყობებში არ არესებობს.
ჰოდა, რას ვამბობ.
მინდა გავერკვე რა გავლენა აქვს ქართულ სოციუმზე "ვეფხისტყაოსანს" და კ/ფ"მონანიებას"
ეჭვის ქვეშ ნამდვილად არ ვაყენებ შოთა რუსთაველისა და თენგიზ აბულაძის გენიოსობას. იქნებ სწორედ, მათი ქმნილებების გენიალურობას რომ ვაღიარებ, იქიდანაც ვასკვნი, რომ ამ კოლოსებს ჰიპნოზური გავლენა აქვს ქართველ ერზე.
და.. მე მგონია რომ .. უარყოფითი გავლენა ქართველთა წარმოდგენაზე პიროვნების სოციალურ როლზე სახელმწიფოში.
მეორე პოლუსზე ილია ჭავჭავაძეა.
მართლაცდა კოლოსი, ადამიანი, რომელუიც სწორ სოციალურ, პატრიოტულ ორიენტირებს ნერგავს ყველა ჩვენგანში.
ილია ჭავჭავაძის სლოგანი "ენა, მამული, სარწმუნოება" მის თანამედროვე საზოგადოებში თავხედობად იქნა აღქმული, ვინაიდან იმ დროინდელ ელიტას ვერ წარმოედგინა ენისა და მამულის სარწმუნოებაზე წინ დაყენება.
ილია ჭავჭავაძის წმინდანად შერაცხვამ ილიას ამ სლოგანს ძალა გამოაცალა, და ილიას ფიგურასაც.
როდესმე დავწერ ამაზე.
Saturday, April 18, 2009
კულტურული კოლოსები
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment