შინდისფერი ნომრები

საქართველოში შინდისფერი ნომრები დიპლომატიური აკრედიტაციის მქონე ავტომობილებს აქვთ.

2003 წლამდე ეს მანქანები ორ დიამეტრულად განსხვავებული სტილით დადიოდნენ.

ან ძალიან თავხედურად,
ან ძალიან წესიერად და ჩვენებური შეფასებით გაუბედავად.

მიხვდით ალბათ თავხედები უცხოელების ქართველი მძღოლები იყვნენ, მათ ხომ პოლიცია არ აჩერებდათ (შეიძლება არც ჰქონდა პოლიციას მათი გაჩერება აკრძალული მაგრამ რატომ გააჩერებდნენ, შარი იყო და ხეირი არა).

გაუბედავები მძღოლები კი თვითონ უცხოელი დიპლომატები იყვნენ.


ყველა ევროპელი, რომელსაც საქართველოში მანქანის ტარება მოუწია გეტყვით რომ ქართველები უწესო ხალხი არიან.
ჩვენც, ყოველდღიურ ცხოვრებაში იმდენ უწესობას ვაწყდებით ყოველ ფეხის ნაბიჯზე, რომ ჩვენც დავიჯერეთ რომ უწესოები ვართ, და ის ხალხიც კი რომელიც ბუნებითა და საქმით წესიერები ვართ, თითქოს ვამართლებთ სხვების უწესობას და ამ თვისებას თითქმის ქართულ საამაყო მახასიათებლადაც ვთვლით (ამაყი, ინდივიდუალისტი, შეუპოვარი, ვინ კითხავს გარბაჩოვს?).

ამ "რომანტიკით" აღჭურვილი უწესოები კი უფრო და უფრო თავხედდებიან,
სიამაყით ყვებიან როგორ დაამტვრიეს ამ თვეში მეორედ მანქანა,
როგორი მთვრალი იყო მანქანაში დასაჯდომად მასპინძლები დაეხმარნენ, როგორ კარგად ჰქონდა აწყობილი საქმე სამსახურში ადრე “ტრანშზე 3% პირადად რომ არ დამრჩენოდა ძმაკაცები ჩმორად ჩამთვლიდდნენ”, “რა გინდა ძმაო, შენ რომ ყოფილიყავი მინისტრი რა ნაკლებს შეჭამდი?”, “აუ ერთი დღე მამყოფა მაგათ ადგილზე და მეორე დღესვე დავტყდები აქედან მილიონებით”..

დღეს კაცები, რომლებიც ერთმანეთს გულს გადაუხსნიან, თუ რა კარგი ვარიანტი აქვთ ფულის საშოვნად, ბოლოს დააყოლებენ ხოლმე " მაიცა რა, გინდა რომ გამატელევიზორონ?" (ანუ დაიმჭირონ და შეამრცხვინონ).

ეს ტექსტი ერთი წლის წინ დავწერე და ახლა ვამატებ:

ის ხალხი ვისი ციტატებიც ზემოთაა მოტანილი დღეს ამბობს “ერთი ეს გიჟები მოგვაცილებინა და ვინმე ხომ მოვა ნორმალური”.

კიდევ ბევრი ნაძირალა ელოდება ამ ქვეყანაში დიდი და მცირე არაკაცობის უშიშრად კეთების შანსს.