გაწვიმდა. დღევანდელმა წვიმამ ერთი მოსწრებული ფრაზა გამახსენა, ურეკში 1996 თუ 97 წელს პლიაჟზე ნამცხვრების ("ბაქლავაა ჩეხურიი, აჭარულიი, სნიკერსიი, მედოგიი თუ მედოკიი") გამყიდველი ქალის მიერ ნათქვამი.
წვიმა დაიწყო და პლაჟიდან დამსვენებლებმა თავისი ნივთები სასწრაფოდ აკრიფეს და სახლებში იწყეს დაბრუნება. ამ ფაცაფუცის მნახველმა ნამცხვრების გამყიდველმა ქალმა რომელსაც მყიდველები ეკარგებოდნენ ბრაზიანად ჩაილაპარაკა "რავა, ზღვა სულ სველი არ არის? აქ ზღვისთვის არა ხართ ჩამოსულები?"
ნამცხვრების დამტარებელ ქალებთან დაკავშიბით სხვა ისტორიაც მახსენდება.
ეს ამ პოსტის მთავარი ამბავია.
ისევ ურეკი, ქვიშიანი პლაჟი. ისევ უიმედო 1996 თუ 97 წელი. იქნებ სულაც იგივე ნამცხვრების გამყიდველი ქალი, რომელიც წვიმისგან შეშინებულ დამსვენებლებს ამუნათებდა.
9-12 წლის ბავშვები ტალღებთან თამაშობენ. ერთერთმა ბიჭმა ზედ წყლის დონეზე, ტალღებიდან 2-3 მეტრით დაშორებით დიდი ორმო ამოითხარა და შიგ ჩაწვა, სხვებმა ქვიშა გულგადულ მიაყარეს და ზედაპირზე მხოლოდ თავი დაუტოვეს.
რამდენიმე ხანში ქვიშას წყალი შეუდგა და ბავშვმა ქვიშაში იწყო ჩაძირვა.
გარშემო მყოფი ხალხი გვიან გამოერკვა, შეშინებული ბავშვის ყვირილი თავიდან თამაშად ჩათვალეს, მაგრამ მას შემდეგ რაც თვითონაც შენიშნეს, რომ ბავშვი მართლაც იძირება, მიცვივდნენ და პეშვ-პეშვ დაიწყეს ბავშვის ამოთხრა.
ამასობაში ბავშვი, რომელიც თავგანწირული ცდილობდა ხელების გათავისუფლებას უფრო და უფრო ქვემოთ იწევდა.
ნამცხვრების გამყიდველმა ქალმა, რომელიც მანმადე თავისი ჩვეული წამღერებული მონოტონური ტექსტითა და ენერგიული ნაბიჯებით მიუყვებოდა პლიაჟს, შეშინებული ბავშვის შემხედვარემ ერთი მოძრაობით გადაყარა მთელი თავისი ბაქლავ-მედოკები, ბავშვთან ჩაიმუხლა და ლანგარით დაიწყო ქვიშის ამოთხრა.
ერთ წუთში ბავშვი გათავისუფლებული იყო და დედას ჰყავდა ჩახუტებული.
3 წუთის შემდეგ კი ნამცხვრების გამყიდველი ქალი შეწუხებული სახით და ცარიელი ლანგრით გამობრუნდა უკან. ალბათ (იმედია)ახალი ნამცხვრების ასაღებად.
Thursday, April 10, 2008
ნამცხვრების ქალი
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment