თვალები

ჩვენს გარშემო სამყარო სავსეა თვალებით, ნაცნობი თვალებით, ადამიანთა ჭკვიანი, ლამაზი თუ არც ისე, მაგრამ მაინც მეტყველი თვალებით, ცნობილი ადამიანების თვალებით.

იმისათვის რომ 5,5 მილიარდ ადამიანს შორის მსოფლიო მასშტაბის ცნობადობას მიაღწიო ორი აუცილებელი პირობა უნდა შესრულდეს.

ერთი - პიროვნება უნდა იყოს ძლიერი (ამაში შედის ტალანტი, შრომისუნარიანობა, ენერგიულობა, პროფესიონალიზმი, წარმატებული საქმიანობა და ა. შ.)

მეორე მაგრამ ასევე აუცილებელი - გარემო, რომელშიც იბადება ცნობილი ადამიანი უნდა უყოს განვითარებული. შარაპოვამ და უილიამსმა 16 წლის ასაკამდე შეძლეს იმ გამოცდილების დაგროვება, რომელმაც მათ გამარჯვების ძალა მისცა, მენდელმა, აინშტაინმა, ციოლკოვსკიმ, ბელმა და სიკორსკიმ თავისი აღმოჩენები იმ გარემოში მოახდინეს, რომელმაც მათ წინაპირობებიც დაახვედრა და მოუსმინა კიდევაც მათ, უცნობ, უცნაურ ადამიანებს.

მერლინ მონრო, იულ ბრინერი, ტომ პეტი, შაკირა და შაკილ ონილი იმიტომ გახდნენ მსოფლიო მასშტაბის ცნობადი სახეები რომ გარემომ მათი შემოქმედების უსაზღვრო ტირაჟირება მოახდინა. მსოფლიო მასმედია თითქმის უნიფიცირებული გახდა, ისინი სტაბილურად მოიპოვებენ და მსოფლიო მასშტაბით ავრცელებენ პოლიტიკოსთა და საზოგადო მოღვაწეთა გამოსახულებებსა და ნააზრევს.

მოკლედ ჩვენი (ნებისმიერი მეტნაკლებად ცივილიზებული დედამიწელი ჰომოსაპიენსის) გარემო სავსეა ჩვენთან პიროვნულად კონტაქტში მყოფი და ეკრანზე დანახული ადამიანებით.ამასთანავე ეს მეორე კატეგორია უფრო მნიშვნელოვანია ჩვენი საზოგადოებრივი, პოლიტიკური თუ კულტურული ცხოვრებისათვის.

ჩვენს თვალთახედვას და პოზიციას ძირითადად ეკრანზე მოხვედრილი ადამიანები განსაზღვრავენ.

მოკლედ, საით მიმყავს.

ჩემს გარშემო (დარწმუნებული ვარ შენიც, ვინც აქამდე კითხულობ) იმ ადამიანების თვალები, რომლებიც ჩემს თანაგრძნობას და ყურადღებას ან ყურადღებასა და აღიარებას იმსახურებენ
იყოფა –

45% ამერიკელი მსახიობები, 10% ბრიტანელი მომღერლები, 10% ამერიკელი მომღერლები, 10% ევროპელ-სამხრეთ ამერიკელი სპორტსმენები (ფეხბურთელები),7% ევროპელი მსახიობები, 7% რუსი მსახიობები და მომღერლები, 7% ჩვენი და სხვისი პოლიტიკოსები, 5% ჩვენი და სხვისი ჟურნალისტები, 4% ებრაელი მსახიობები და მეცნიერები, 2% ლათინური სერიალების მსახიობები (ჩემთვის), 2% კინო-ფოტოქრონიკას შემორჩენილი ისტორიული პირები მწერლები, 1% ჩვენი და სხვისი საზოგადო მოღვაწეები. ციფრების სიზუსტეზე თავს არ ვდებ. მაგრამ ვთვლი რომ განაწილება დაახლოებით ასეთივე პროპორციითაა მთელს მსოფლიოში.

ქვეყნების ხილული სიჭრელის მიუხედავად თუკი არსებობს გლობალური საზოგადოებრივი აზრი, ის აზრი ამ პიროვნებების, ამ ცნობილი ადამიანების გუნდის მიერაა მოზელილი.

ანუ რა..
საკონტროლო პაკეტი ვის აღმოაჩნდა? -ამერიკას, ჰოლივუდს!

სწორედ ჰოლივუდი თუნდაც თავისი შელახული ავტორიტეტით ახერხებს მთელ მსოფლიოს ყოველდღე გადაუგდოს ახალი ქვესტი როგორ უნდა მოიქცეს კარგი ადამიანი, სად არის კარგი და ცუდი, როგორ შეუძლება ტრანსფორმირდნენ ისინი ერთმანეთში, სწორედ ჰოლივუდი ახერხებს მტკიცე მორალური კატეგორიები ჩაუნერგოს მთელს მსოფლიოს. მაღალი ხელოვნება, რომელიც უამრავი შექმნილა ევროპასა და რუსეთში ამ ფუნქციას ვერ იღებს თავის თავზე.

ამერიკა მსოფლიოს ნაკრებია რომელიც დგას ტოლერანტობაზე და თანაბარ შესაძლებლობებზე.

ეს გარემოება ამერიკის კინოინდუსტრიას გაცილებით წინ აყენებს სხვა ქვეყნების კინოინდუსტრიებთან მიმართებაში.







ანუ სულ თავი რომ დავანებოთ აშშ-ს ძალასა და სიმდიდრეს, მომავალ მსოფლიოშიც მისი გავლენა შენარჩუნდება ცნობადი სახეების საკონტროლო პაკეტით.