დღეს კვირაა. ჩემი ერთერთ პოსტის შეგონება ვისმინე - გადმოვხტი ციყვის გალიის ბზრიალა ბორბლიდან.
მე და ჩემმა შვილებმა პიკნიკი კუს ტბის თავზე, იაკობის წყაროს მახლობლად მოვაწყვეთ.
ამინდი აღმართ-დაღმართ სასიარულოდ იდეალური იყო, არც ციოდა და არც ცხელოდა.
ეს სურათები ჩვენი გადაღებულია და მე მგონი ზოგიერთს არა უშავს.
გზაში შეგვხვდნენ:
წითელ ჯემპრიანი ქალბატონი.
ორი ძაღლი წითელჯემპრიან ქალბატონთან სახელად "ლედი" (ქალბატონის ძაღლი, შავი ავჩარკა) და "ლედის" მეგობარი და მეზობელი უპატრონო "ცეტი".
ნახირი - ათამდე ძროხა.
მათი მწყემსი. წყნეთში მიგყავთ მეთქი? ვკითხე და არაო აქაურები ვართო და ხელი თბილისისკენ, ვერისკენ გაიშვირა.
მაუნთინბაიკერები.
სათითაოდ რომ გამოჩნდნენ მეგონა 2-3ის მეტი არ იქნებოდა. მეტი აღმოჩნდნენ, დაახლოებით 10. თინეიჯერებზე გაცილებით უფროსები.
ერთმანეთს გადასძახეს - კუსტბამდე ფრთხილად, ბინტი მეტი აღარ დაგვრჩაო და დაღმართზე სათითაოდ დაეშვნენ.
ქორი. დაფრინავდა თავისთვის, კამარას კრავდა, მაგრამ არავის დასცემია. არადა ფაქტია, რახან ცოცხალია და თავისუფლად ნავარდობს ესე იგი, ჭამს კიდევაც პატარა ჩიტებს. დღეში ერთი ორს მაინც.
ახლა ვაჯამებ. ამ ყველაფერმა პლიუს წითელჯემპრიანი ქალბატონის მიერ მისწავლებულ ულამაზეს
ადგილზე ცეცხლის გაჩაღებამ, მწვადების შეწვა და შეჭმამ, კუს ტბაზე მანქანით ასვლა-ჩამოსვლამ მხოლოდ 5 საათი დაიკავა.
ღირს!
Tuesday, April 22, 2008
ოჯახური უიკენდის ქრონიკა
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the TV de LCD, I hope you enjoy. The address is http://tv-lcd.blogspot.com. A hug.
Post a Comment