გილოცავთ ახალ 1020, უი, 2010 წელს!

ვინაიდან 31 დეკემბერსა და 1 იანვარს შინ არ ვიქნები, და ვინაიდან ქვემდებარე პოსტი მკვეთრად არასაახალწლო ელფერს ატარებს, გადავწყვიტე დღეს დავწერო "საახალწლო პოსტი".
მას აშე, გილოცავთ ახალ წელს. დავი თქვენს სადღეგრძელოებს!

ქვემოთ ნახავთ პოსტს, სადაც ტელევიქტორინა "რა? სად? როდის?" -ათვის გამოსადეგი ჩემი ერთი კითხვა წერია (რამდენ ხანს გრძელდება ერთი კალენდარული დღე მთელს დედამიწაზე?).

დღეს კი ახალ წელთან დაკავშირებით მეორე სავიქტორინო შეკითხვასაც შემოგთავაზებთ.

-დაასახელეთ ქვეყანა, სადაც ყველაზე დიდი ოდენობით მზადდება მართლმადიდებელთა, კათოლიკეთა და პროტესტანტთა საერთო წმინდანის გამოსახულებები და ელექტროფიცირებული მარიონეტები?

ახალწელთან დაკავშირებით მეთქი, მინიშნებაა.


წელს უჩვეულოდ თბილი ზამთარია. ცოტა აცივებასაც ავიტანთ თუკი თოვლითურთ მოვა.


შარშან დავწერე და წელსაც გავიმეორებ - დიდ მადლობას ვუძღვნი რომაელებს ახალი წლის დეკემბერ-იანვრის საზღვარზე, შუა ზამთარში დაფუძნებისათვის.
გენიალური გადაწყვეტილებაა, ბრავო, ბრავისსიმო.

სანამ დღე კლებულობს, სიცივეები მატულობს და გაზაფხულამდეც ძაან შორია, ახალ წელს ველოდებით.
ახალი წლის შემდეგ კი აღმოაჩენ, რომ ყველაზე ხანგრძლივი ღამე გადაგიტანია და დღეები უკვე დიდდება.
იქ 2010 წლის წინ მარიამმაც არ დააყოვნა და იესოს გაჩენა ახალ წელს დაამთხვია. მადლობა მასაც შობა-ახალიწლის კომპლექტისთვის.

თუმცა ეს ახალწელშობა რამდენხანს უნდა გვქონდეს შობაახალიწლის ნაცვლად?
მართალია ჩემი ღმერთი ინტრიგანი და მეწვრილმანე არ არის და ჩემს თეფშში და კუჭში არაფერი ესაქმება,
შესაბამისად არ ვმარხულობ, მაგრამ ახალი წლის ზეიმი რომ წაართვეს იმ ხალხისა კი ნამდვილად არ მშურს. ვერ ვიტყვი მეცოდებიან მეთქი, მაგრამ ჩემსას ვჩივი - ჩემიანი კარგი ადამიანებისთვის ეს დღე დღესასწაული რომ არ არის, ჩემს დღესასწაულსაც რაღაც აკლდება.

გილოცავთ ახალ 1020, უი, 2010 წელს!

ადამიანის ქცევა. ექსპერიმენტები

სტალინის PR

ყველაზე დიდი პიარ ბლეფი, კაცობრიობის ისტორიაში, იმდენად დიდი, რომ ხალხი ჯერ კიდევ მისი ზემოქმედების ქვეშაა არის სტალინის უპრეტენზიობა, სიმდიდრისა და ფუფუნების უარყოფა. ხალხს ჯერ კიდევ ჯერა რომ ერთ შეინელში დაბერებული მსოფლიო პროლეტარიატის მოამაგე ულვაშა მართლაც დიოგენეს მიმდევარი იდეალისტი იყო.
არადა ამ კაცს იმ დროს, როცა საბჭოთა კავშირის ტერიტორიაზე ისეთი შიმშილი მძვინვარებდა (ისიც სტალინის პოლიტიკის შედეგად), რომ რუსეთში და უკრაინაში მასიური კანიბალიზმი დაფიქსირდა, 16 სრა-სასახლე დაჩა ჰქონდა მუდმივად გამთბარ გამზადებული და ისვენებდა კიდევაც მონაცვლეობით მათში.

ერთ მათგანში ნამყოფი ვარ - ლიკანში, მეორეს რიცაზე კი გასასეირნებელი ტურისტული კატერითაც კი არ მიგვაახლოვეს, აკრძალული იყო 1980-85 წლებშიც კი.
საქართველოდან კი ქართული სამზარეულოს შედევრები ჩასდიოდა სისტემატიურად მატარებლით მოსკოვში.

არადა სტალინის მოძულესაც კი რომ ჰკითხო ისიც გეტყვის სტალინი ბოროტი იყო თორემ ფუფუნება არ უყვარდაო.
ბრავო სტალინის პიარშიკებო, ბრავო!
ისწავლეთ კლასიკა დღევანდელებო.
СТАТИСТИКА

На каких еще дачах отдыхал великий вождь

1. «Семеновская» (Дальняя), более 100 км от Москвы, один этаж, 800 кв. м, 8 комнат. Сталин выезжал сюда на охоту и на отдых, а также при подготовке документов. (Сохранилась в измененном виде.)

2. «Блиновка». Сочи. 2 этажа, 250 кв. м, 5 комнат. Сталин отдыхал здесь один раз, дача ему не понравилась, и он отдал ее К. Ворошилову. (Сохранилась в измененном виде.)

3. «Пузановка». Сочи. Около 100 м над уровнем моря. 1 этаж, 100 кв. м, 6 комнат. (Сохранилась в переделанном виде.)

4. «Новая Мацеста» («Зеленая роща»). Сочи. 2 этажа, 200 кв. м, 6 комнат. (Сейчас здесь мемориальный музей.)

5. «Ривьера». Окраина Сочи. 1 этаж, 200 кв. м, 5 комнат. (Не сохранилась.)

6. «Головинка». Крым. 1 этаж, 4 комнаты, 150 кв. м. Сталин бывал здесь дважды. (В первоначальном виде не сохранилась.)

7. «Явейная». Крым. 1 этаж, 4 комнаты, 150 кв. м. Сталин сюда ни разу не заезжал. (В первоначальном виде не сохранилась.)

8. «Кореиз». Крым. 2 этажа, более 600 кв. м. Сталин останавливался здесь, в т. ч. во время Ялтинской конференции в 1944 г. (Дальнейшая судьба дачи неизвестна.)

9. «Трапезниково». Крым. 2 этажа, 300 кв. м, 7 комнат. Сталин отдыхал здесь несколько раз, в т. ч. вместе с Н. Аллилуевой. Впоследствии вселил туда Е. Ярославского. (Дальнейшая судьба дачи неизвестна.)

10. «Рица». Вблизи озера Рица. Грузия (Абхазия). 1 этаж, 200 кв. м, 4 комнаты. (Сгорела еще в советские времена.)

11. «Новый Афон». Грузия (Абхазия). 2 этажа, 200 кв. м, 6 комнат. Сталин заглянул сюда лишь один раз, но жить здесь отказался. (Не сохранилась.)

12. «Холодная речка». 11 км от г. Гагры. Грузия (Абхазия). На высоте более 130 м над уровнем моря. Здание встроено в гору. 2 этажа, около 500 кв. м, 8 комнат. На территории находился домик для дочери Светланы. (Сейчас здесь дом отдыха, где любят бывать иностранные туристы.)

13. «Боржоми». Грузия. Здание постройки конца XIX в. 2 этажа, 300 кв. м, 9 комнат. Сталин отдыхал здесь в 1951 г. (Сохранилось до наших дней.)

14. «Цхалтубо». Грузия. 2 этажа, более 200 кв. м, 5 комнат. (Здание сохранилось до наших дней.)

15. «Мюссеры». Грузия (Абхазия). 1 этаж, около 300 кв. м, 6 комнат. Сталин отдыхал здесь неоднократно начиная с 1933 г. (Здание сохранилось до наших дней.)

16. «Сухуми». Грузия (Абхазия). Дача расположена на территории Сухумского ботанического сада Академии наук Грузии. 2 этажа, более 600 кв. м, до 20 комнат. (Здание сохранилось.)

ИТОГО: всего за Сталиным в 30 - 50-е годы было закреплено около двух десятков госдач, на которых жил не только он сам, но и его соратники и зарубежные гости.

"რა? სად? როდის?

ამასწინათ ღრმადპატივცემული "ლინგვისტუსის" ბლოგში სავიქტორინო ("რა? სად? როდის?) შეკითხვებს გადავაწყდი და გამახსენდა, რომ მეც მაქვს შეკითხვები.



დღეს მხოლოდ ერთს დავსვამ თანაც ისეთს, მეც რომ არ ვიცი პასუხი. დღემდე სარწმუნო პასუხი ამ შეკითხვაზე ვერ მივიღე. არადა თითქოს არ არის ძალიან რთული, შესაბამისი რუკის გადაშლა უნდა და ... დაფიქრება.


მაშ ასე,
რამდენ ხანს გრძელდება ერთი კალენდარული დღე მთელს დედამიწაზე?


მიმიხვდით შეკითხვას?
ანუ, რამდენ ხანს არის ერთი კალენდარული დღე, ვთქვათ 27 დეკემბერი მთელ დედამიწაზე, ანუ მთელს დედამიწაზე რომ მხოლოდ ერთი თარიღი იყოს.

არა, ახლა, ამ წუთას ალასკაში ჯერ 26 დეკემბერია ანუ დედამიწაზე ამ წამს 2 თარიღია. მე გეკითხებით, რამდენ ხანს გრძელდება დრო, როცა მთელ დედამიწაზე ერთი თარიღია: იყო 28 დეკემბერი და იქნება 28 დეკემბერი ალასკაზეც და იაპონიაშიც.

ჰა?

ჯანმრთელობის დაზღვევა

არა, რეკლამას არ ვაკეთებ. ეს ერთერთი ჩვეულებრივი პოსტია ჩემს ბლოგზე. თამაშის წესები არ შემიცვლია, რასაც ვფიქრობ იმას ვიტყვი.

ეს პოსტი ჩემს მცირერიცხოვან მაგრამ ელიტარულ მკითხველს გეკუთვნით.

თქვენ მაინც იცოდეთ ის, რაც ყველას მინდა რომ გავაგებინო.

დაეზღვიეთ!
დღევანდელ რეალობაში ჯანმრთელობის დაზღვევა აუიცილებელია.

იგულისხმება რომ თქვენ არ ხართ 60 წელს ზემოთ ასაკის და მით უმეტეს 3 წელზე ახალგაზრდა.

მკურნალობის სრული ღირებულების გადახდა მოგიწევთ. მკურნალობა კი ძალიან ძვირია.
ამბულატორული ვიზიტი, რომელიც მაგალითად 4 საატს გასტანს, 2 კონსულტაციასა და 4 გამოკვლევას მოითხოვს შეიძლება 300 ლარი დაგიჯდეთ.ღმერთმა გაშოროთ და საშუალო სირთულის ოპერაცია 1000 ლარი, რეანიმაციაში მკურნალობის 1 დღე კი 800 ლარი.

საქართველო გარდაქმნების, მტკივნეული გარდაქმნების ეტაპს გადის, და მოსახლეობის ჯანმრთელობის დაცვის საკითხში ეს ეტაპი არის შიშის, აღშფოთებისა და შეშფოთების ეტაპი, რომლის შემდეგ (ამ ეტაპის შემდეგ) ყველა უნდა დავდგეთ იმ ჭკუაზე, რომ დავეზღვიოთ.
მხედველობაში ის მაქვს, რომ ადამიანმა თავისი ნებით უნდა გაიღოს საკუთარი თანხა წინასწარ, იმ უბედურების თავიდან ასაციელბლად, რომელიც მის მეზობელს, ნათესავს ნაცნობს უკვე დაატყდა თავს, როცა მკურნალობისთვის საჭირო თანხის მოსაძიებლად ლამის სახლკარის გაყიდვა მოუხდა. ან სულაც გაყიდდა კიდევაც, მაგრამ მკურნალობას მაინც არ ეყოფოდა.
სახელმწიფო აფინანსებს მხოლოდ 3 წლამდე და 60 წელს ზემოთ ასაკის ავადმყოფების გადაუდებელ და კრიტიკული მდგომარეობების მკურნალობას.
სახელმწიფო აგრეთვე აზღვევს დაახლოებით 1 მილიონ სოციალურად დაუცველ პირს და პედაგოგს.
ცოტა არ არის, ეს დიდი ხარჯია სახელმწიფოსთვის. დღეს ეს არის შესაძლებლობის მაქსიმუმი, რომელიც ამ ქვეყანას შეუძლია თავისი მოქალაქეებისათვის გაიღოს.
ასე რომ თუ შენ არ ხარ:
3 წლამდე ან 60 წელს ზემოთ,
სოციალურად დაუცველი
ან
პედაგოგი,

შენი ჯანმრეთელობა მხოლოდ შენს ხელშია.
დაეზღვიე, ასე ჯობია.

5ლარიანი ჯანმრთელობის დაზღვევა, რომელიც წინასაარჩევნო საჩუქრად გამოიმეტა მთავრობამ, ხალხმა არ აიღო, სულ ტყუილად.

წელიწადში 20 ლარი ჯდებოდა ასეთი დაზღვევა მთელი ოჯახისთვის.
გააპროტესტეს, ჩვენ ჯანმრთელობა გვინდოდა გვეყიდა იმ დაზღვევით, იმათ კი მხოლოდ რაღაც შემთხვევებშიო.


სწორედ იმ მოულოდნელი, დაუგეგმავი, მაგრამ აუცილებელი და ყველაზე ძვირი მკურნალობის თანხებს ფარავდა ის დაზღვევა. არ იმუშავა, იმიტომ რომ ხალხის კრიტიკული მინიმალური რაოდენობა არ დაეზღვა.


ჩემს საავადმყოფოში ექიმები საოჯახო დაზღვევაში ყოველთვიურად საშუალოდ 70 ლარს ვიხდით. ზედმეტი არ გვაქვს, ვიხდით საკუთარი ჯიბიდან იმის მიუხედავად, რომ თითქმის ყველა საავადმყოფოში გვყავს ნაცნობი, მეგობარი რომლებიც ერთ ვიზიტს სიხარულით მოგვივლიან უფასოდ. მაინც ვიხდით, თანაც ყველა.

იმიტომ, რომ ვიცით, შეიძლება მოულოდნელად გაუსაძლის ტვირთად ვიქცეთ საკუთარი ოჯახისათვის.

არტერია ილიოფსოას

ეს ამბავი ლექტორმა სტუდენტობისას მოგვიყვა. მასაც გაგონილი ჰქონდა და ვერ დაგვიზუსტა სად მოხდა, არც ის იცოდა საქართველოში თუ საზღვარგარეთ, არც ის ვინ იყო ქირურგი და არც ის მოხდა თუ არა საერთოდ. მაგრამ მოხდებოდა. მე მჯერა ამ ისტორიის დოკუმენტურობის.. უბრალოდ ასეთ ბოროტებას ჭორად და მითად ვერ მოიფიქრებდა ექიმი.

საოპერაციო ბლოკში ცნობილი პატივცემული მაღალბოხოხიანი ქირურგი ოპერაციას აკეთებს. საოპერაციო მაგიდას გარს შემორტყმიან სტუდენტები. ქირურგი მათი ლექტორია, ოპერაციის მსვლელობაში სტუდენტებს ოპერაციის პერიპეტიებს უხსნის, აჩვენებს საკვანძო მომენტებს.
კეთდება გავრცელებული - ქოლეცისტექტომიის ოპერაცია. ეს ოპერაცია ამ ქირურგისათვის მზესუმზირის კვნეტაა, მოსაყოლიც ბევრი არაფერია და ქირურგი გადაწყვეტს სემინარი სტუდენტებისათვის უფრო დასამახსოვრებელი და შემეცნებითი გახადოს.

მოდით აქ, უხმობს სტუდენტებს და მიუთითებს ადგილზე მუცლის უკანა კედელზე, ღვიძლსა და პანკრეასს ქვემოთ. ხედავთ?

აქ ძალიან ახლოს გადის არტერია ილიოფსოას. ეს უნდა იცოდეთ!
თუკი შემთხვევით ის გაჩხვლიტეთ ან გადაჭერით პაციენტი წუთებში მოგიკვდებათ. იცით რატომ?
ერთ წამში გაგევსებათ მუცელი სისხცლით, თვითონ გადაჭრილი არტერია კი დრეკადია, დამოკლდება და ქსოვილებში ჩაიმალება, მომჭერს ვეღარ დაადებთ თანაც ბრმად, სისხლის გუბეში. ღმერთმა არ ქნსას და თუკი ასეთ დღეში ხართ, ავადმყოფი დაუყოვნებლივ უნდა გადააბრუნოთ, ამ არტერიას თეძო წელის მხრიდან მიუდგეთ და ლიგატურით გადანასკვოთ. მხოკლოდ ასე გადაარჩენთ ავადმყოფს, რომელსაც ილიოფსოასი აქვს დაზიანებული.

წარმატება სახეზეა. აუდიტორიის 100%-იანი ყურადღება ქირურგისკენაა, აღარავინ ამთქნარებს და....
ქირურგი შემთხვევით აზიანებს იმ უჩინარ არტერიას, რომლის ადგილის ჩვენებაც მოინდომა სტუდენტებისთვის!
მუცელში სისხლის წვრილი მაგრამ ძლიერი ნაკადი ასხამს.
ცივი ოფლისა და სირთულის სერიოზულობის დანახვის შემდეგ ქირურგი დაუყოვნებლივ გასცემს განკარგულებებს: სწრაფად ამოაბრუნეთ, ლანცეტი, ამწოვი, ნემსდამჭერი კეტგუტით..

ქირურგის მითითებები წამებში სრულდება, ქირურგის ხელები სწრაფი და აკურატულია. ერთ წუთში არტ. ილეოფსოასი ნაპოვნია, გამოყოფილია და მტკიცე ხელით ლიგატურითაც საიმედოდაა გადაკვანძული. სტუდენტები აღტაცებულები და აფორიაქებულები უყურებენ თავისი ლექტორის ჯადოსნურ სიმტკიცესა სიჩქარესა და სიზუსტეს.
მხოლოდ ანესთეზიოლოგი რჩება გაფითრებული. ახლა ჯერი მასზეა გადასხმა მაქსიმალური ნაკადით გრძელდება, საანასთეზიო მედდები წამლების შეყვანას ძლივ აუდიან და.. ავადმყოფი კვდება.

მიზეზი ცოტა ხანში ხდება ნათელი.

თქვენ თუ მიხვდით?








































ვეერა

ზურგიდან მუცელზე ამოტრიალებისას დაზიანებული არტერია მაგიდის მოპირდაპირე მხარეს აღმოჩნდა.

ქირურგს მხარი არ შეუცვლია, მოპირდაპირე მხარეს არ გადასულა. მან დაუზიანებელი არტერია გადაკვანძა, მაშინ როდესაც დაზიანებული არტერიიდან სისხლისდენა გაგრძელდა და სხეული სისხლისგან დაცალა.
P.S. ამ ამბის მოსმენიდან 20-ოდე წელია გასული, თავს ვერ დავდებ, რომ ის საბედისწერო არტერია მართლაც ილიოფსოასია სახელად (ქირურგია და ტოპანატომია ჩემი პროფილი არ არის).

ექიმი vs პაციენტი

ექიმსა და პაციენტს შორის ბრძოლას საქართველოში დიდი და სახელოვანი ტრადიცია აქვს.

სახელს ამ ბრძოლაში წარმატებით მოიხვეჭდნენ ხოლმე კომპარტიული ფუნქციონერები, სამინისტროების ბიუროკრატები და…. . გამჭრიახი ჟურნალისტები. “თავდაუზოგავად” შეარღვევდნენ ხოლმე პაციენტსა და ექიმს შორს არსებულ ინტიმურ, ნდობით, ეჭვითა და იმედით შემოსილ სფეროს.

არადა, ძველისძველი საექიმო ანდაზის მიხედვით ჯანმრთელობისთვის ბრძოლაში სამი მონაწილე იბრძვის:
დაავადება, პაციენტი და ექიმი.
რომელ მხარეზე დგას ავადმყოფი?

გამარჯვება იმის მხარეზეა, ვინც ძლიერია. თუ ავადმყოფი ექიმის მხარეზეა მას გამარჯვების მეტი შანსი აქვს, თუ ავადმყოფი ექიმს არ ენდობა ავადმყოფობას გამარჯვების მეტი შანსი ეძლევა.
“შავი ლაქები თეთრ ხალათზე” – ეს ბრეჟნევისდროინდელი შევარდნაძის მიერ გაფუებული კომპანია იყო ფულისამღები ექიმების საწინააღმდეგოდ.
მაგრამ მაშინაც კი არ ყოფილა ექიმების იმდენად აშკარა Dდადანაშაულება ეშმაკის მოციქულობაში, როგორც ეს დღესაა. თუმცა ეს დღე ექიმებისათვის უკვე 5 წელია გრძელდება.
დროა შევაჯამოთ ამ საჯარო ხანგრძლივი ორთაბრძოლის შედეგები. ვინაა მოგებული?

კურიერი, დროება თუ მოამბე ერთმანეთს ეჯიბრება პაციენტის უფლებების დაცვაში. რატომაც არა, შევა ადამიანი საავადმყოფოში, გამოჯანმრთელება უნდა, არადა დრო გადის და ვერ რჩება, იქნება ხანგრძლივი ძვირი მკურნალობის შემდეგ მოკვდეს კიდევაც და ოჯახი ვალებით დატოვოს.
რას აკეთებს საავადმყოფო, სად იყურება? გულქვა ექიმები,
მაგათ მხოლოდ ფული უნდათ და ფეხის ფეხზე გადადება, აი ჩავრთო ჩემი დიქტოფონი, ნახავენ როგორ მაცდევინონ რიგში შემდეგ რომ მოვალ.

ტრაგიკული ფაქტი, რომელიც პაციენტის სიკვდილით მთავრდება ჟურნალისტებისთვის უებრო საჩუქარი ხდება, რატომ უნდა იყიდოს ტელეკომპანიამ ლათინური საპნის ოპერა? აგერ არა აქვს კეთილისა და ბოროტის შებრძოლება, თანაც დოკუმენტური, რეალური ბოროტებისა და ჩაგრული კეთილების მონაწილეობით?
ამისგან შეიძლება კარგი სერიალი გამოვიდეს, ზოგი ისტორია 3 სერიას ვერ ცდება, ზოგი კი 10 რეიტინგულ სერიასაც კი გაქაჩავს.
სერიალის ბოლოს იქნებ დრამატურგიის კანონებშიც ჩავჯდეთ და სამართლიანობის ზეიმიც ვიხილოთ. იაფია, რეიტინგულია, სასახელოა, ხელმძღვანელობისგან დაფასებული და წახალისებულია.
ასეთი სერიალები გვახსოვს ხომ?
-ფოთელი ოფთალმოლოგი რომლის კონსულტირებული ავადმყოფი სხვადასხვა საავადმყოფოში ხანგრძლივი მკურნალობის შემდეგ ჩირქოვანი მენინგიტით გარდაიცვალა.
-თვალის ექიმი, რომლის ოპერაციაზეც ბავშვი გარდაიცვალა.
-თბილისელი ქირურგი კომბუსტოლოგი , რომლის დანიშნულმა ახალმა ანტიბიოტიკმა ავადმყოფი ბავშვი ვენაში შეყვანისთანავე მოკლა.
-თბილისელი ბავშვთა ყელყურცხვირის ექიმი, რომლის დანიშნულებით სახლში გაშვებული მოზარდი 3 დღის შემდეგ მომაკვდავი შეიყვანეს საავადმყოფოში.
-სასწრაფოს ექიმი, რომლის მანქანაშიც ნაავარიები პაციენტი საავადმყოფოდან საავადმყოფოში ტარებისას გზაში მოკვდა.
-ქუთაისელი რეანიმატოლოგი, რომლის გადასხმულმა სისხლმა ქუთაისელი ქალბატონი შიდსით დააავადა.

ეს სერიალები განსაკუთერბით დასამახსოვრებლები აღმოჩნდნენ და თითოეული 5 სერიას ასცდა.
თითოეული სერია წინასწარ იყო ანონსირებული და აქტიურად პრომოცირებული მოსახლეობაში: როგორ ხმას გამოსცემს ექიმის კაბინეტის კარი როცა მას შვილმკვდარი მამის წიხლები და გინება აზანზარებს, როგორ იფშვნება ექიმის სახლის ფანჯრები, როცა დაღუპულს ნათესავი ქალი მას ქვას ესვრის და ეს ყველაფერი კურიერული მუსიკალური ტონი ტრაქტორის თანხლებით.

მოდი დავფიქრდეთ ვინ რა ხეირი ნახა.
-გარდაცვლილი პაციენტის მხარე ხეირშია, მათი პროტესტი ქვეყანამ იხილა, მათი უბედურება მთელმა ქვეყანამ გაიზიარა, სამართლიანობაც აღადგინეს – ექიმი დასაჯეს.
-იხეირა სახელმწიფო მანქანამ – კონკრეტულ შემთხვევაზე დაუყოვნებელი “მკაცრი მაგრამ სამართლიანი” სასჯელის გამოტანით მოსახლეობას დაანახა, რომ მათი დამცველია და “არ დაუშვებს საექიმო შეცდომებსა და გულგრილობას”.

მაგრამ
ყველაზე დიდი ხეირი ტელეკომპანიებმა ნახეს – სუპერრეიტინგული 5 სერია ერთ ფაქტზე.

არის კიდევ ერთი მხარე, რომელსაც თქვენც ალბათ ნახეირებში ჩათვლით.
ეს მხარე მთელი მოსახლეობაა.
ალბათ თვლით რომ მოსახლეობაც ხეირშია:
რატომაც არა? ტონუსში ყოფნა ყველა საქმეს ჭირდება, იყვნენ ტონუსში ექიმებიც, არაფერი უჭირთ. ექიმები მართლაც ტონუსში არიან, ვეღარ გაბედავენ გულგრილობას, არაპროფესიონალიზმსა და .. ბავშვების მოკვლას.

ხეირობს თუ არა მოსახლეობა იმისგან, რომ ექიმები “ტონუსში არიან”?
ხეირობს თუ არა მოსახლეობა იმისგან, რომ თვითონ, პაციენტად მყოფი “ტონუსში არის”?

ფაქტი სახეზეა, პაციენტსა და ექიმს შორს არსებულ ინტიმურ, ნდობით, ეჭვითა და იმედით შემოსილ ატმოსფეროში ახლა წამყვანი ადგილი ეჭვმა დაიკავა.

პაციენტი ეჭვობს ექიმის პროფესიონალიზმსა და გულითადობას, ექიმი არამარტო ეჭვობს მკურნალობის გამოსავალს არამედ პაციენტს უყურებს როგორც საფრთხეს მისი კარიერისა და ბიოგრაფიისათვის.
თითქოს ასეც უნდა იყოს, ეს ხომ პროფესიული სიფხიზლის შემადგენელი ნაწილი უნდა იყოს.


იქნებოდა კიდევაც, ჟურნალისტებს რომ არ დაერღვიათ ბუნებრივად რთული წონასწორობა.

დღეს წონასწორობა დარღვეულია და მკურნალობის პროცესში ჩაკვეტებულია ჟურნალისტთა დანერგილი თამაშის წესები.

-ეს წესები კი უკრძალავს ექიმს ისეთი წამლის დანიშვნას, რომლის უეფექტობის შემთხვევაში მკურნალობა სხვა, უფრო ძვირი წამლით უნდა გაგრძელდეს. დაუშვებელია მკურნალობის დაგეგმვა ორ ეტაპად. მეორე ეტაპი შეიძლება ჩხუბითა და ჩივილით დაიწყოს.
-ეს წესები აიძულებს ექიმებს ისე გაძეძგოს დანიშნულება, რომ მასში სხვა ექიმმა (რომელსაც ეჭვიანი პაციენტი აუცილებლადმიაკითხავს) ახალი წამალი ვეღარ ჩააკვეტოს.
-ეს წესები აიძულებს ექიმებს ცალყბად შესთავაზოს პაციენტს ის ოპერაცია, რომელიც პაციენტისთვის აუცილებლად გასაკეთებელია.
-ეს წესები აიძულებს ექიმს დაელოდოს იმ კონდიციას, როცა პაციენტი ტკივილით დატანჯული და მუდარის გამომეტყველებით შესთხოვს ექიმს ოპერაციის გაკეთებას. თვითონვე მოაწერს ხელს ხელშეკრულებას, სადაც წერია, რომ ოპერაციას შეიძლება ახლდეს გართულება და ის თანახმაა ოპერაციაზე გართულების ალბათობის მიუხედავად.


რას აკეთებს “ტონუსში მყოფი” ექიმი?

- ნიშნავს არა პირველი რიგის, არამედ ყველაზე ძლიერ და ძვირ ანტიბიოტიკს.
-სთავაზობს ჰოსპიტალიზაციას ავადმყოფს, რომლის მკურნალობა ბინაზე შეეძლო დაეწყო და მხოლოდ იმ შემთხვევაში მოეთავსებინა საავადმყოფოში, თუ 95%-ში ეფექტური მკურნალობა ამჯერად არასაკმარისი აღმოჩნდებოდა.
-აკეთებს იმ ანალიზებსა და გამოკვლევებს, რომელიც მას დასჭირდება არა მკურნალობის დასაგეგმად, არამედ შესაძლო პრეტენზიების მოსაგერიებლად.
-აყოვნებს ოპერაცია მანამდე, სამნამ პაციენტი და მისი ოჯახის წევრები შეეხვეწებიან ოპერაციის გაკეთებას.

რა ხდება “ტონუსში მყოფი” პაციენტის თავს?
ავადმყოფი ღებულობს ბევრ, ძლიერ და ძვირ წამალს, მკურნალობს საავადმყოფოში მაშინ, როცა მისი მკურნალობა სახლშიც შესაძლებელი იქნებოდა, ურთულდება და უმწვავდება ქრონიკული ავადმყოფობა, ხანგრძლივდება ავადმყოფობისა და კრიტიკული მდგომარეობის პერიოდი, იკეთებს არააუცილებელ გამოკვლევებს, მკურნალობა ხდება უფრო ხანგრძლივი, საფეხურობრივი და ძვირი.

რას აკეთებს “ტონუსში მყოფი” აბიტურიენტი?

საქართველოში სტაბილური ტრადიციის მიუხედავად, სამედიცინო ინსტიტუტში მისაღებად კონკურსი 5:1 ზე კი არა 1,5:1 ზე იყო და შედეგადაც ჩარიცხულთა IQ არ აღემატებოდა სხვა ინსტიტუტებში ჩაბარებულ აბიტურიენტთა ინტელექტუალურ მონაცემებს.

მოგებაშია თუ არა პაციენტი და ქვეყანა ანტიექიმური კამპანიების შედეგად?
თქვენ თვითონ განსაჯეთ.


3 კვირის წინ კურიერმა ახალი მამხილებელი გულისშემძვრები კადრებით გამოგვკვება:
დაჭრილი ახალგაზრდა კაცი საკაცეზე მწოლიარე შველას ითხოვს, მის გარშემო კი არავინაა. ავადმყოფი კვდება დახმარების დაგვიანების გამო.
როგორ?
ნუთუ არ აღმოჩნდა საკმარისი ამ გულქვა ექიმებისთვის ცეცხლის შენთება?
სად არის ჟურნალისტების მიერ გამოწვრთნილი “საექიმო ტონუსი”? რატომ არ აღმოჩნდა საკმარისი საექიმო სერიალები მკვლელი ექიმების გადამრჩენ ექიმებად გადასაქცევად?

რეტროხედვა: შეხედეთ ყველა ამ სულისშემძვრელ ფაქტს ჩემი თვალით.
მე როგორც ღუდუშაურის სავადმყოფოს ემერჯენსის რეანიმატოლოგი შევეცდები პათეტიკის გარეშე შევაფასო ეს გახმაურებული შემთხვევები:
ჩემს საავადმყოფოში მოხვედრის შემთხვევაში:
-ფოთელი ოფთალმოლოგი ნეიროქირურგს გამოიძახებდა და მოკვდებოდა თუ არა პაციენტი (თუმცა გადარჩენიოს შანსი მეტი იქნებოდა) ოფთალმოლოგი ქალი ბრალდებებსა და გასახლების მუქარებს ასცდებოდა.
-ქირურგ-კომბუსტოლოგის დანიშნულებას 350 ლარ ხელფასიანი კონკურს და ტრენინგ გავლილი ახალგაზრდა ექთანი შეასრულებდა და არა 60 ლარ ხელფასიანი 70 წლისა და ბავშვი გადარჩებოდა.
-სასწრაფოს ექიმზე ვეღარ გააკეთებდნენ სერიალს და ნაავარიები ახალგაზრდა ქალიც გადარჩებოდა, იმიტომ რომ ჩემს საავადმყოფოში არსებობს ემერჯენსი განყოფილება, სადაც გადაუდებელი დახმარება ყველას უტარდება, იმის მიუხედავად, არის თუ არა საავადმყოფოში ადგილი.
-იმავე მიზეზით ვერ გადაიღებდნენ ლიფტის წინ გაჩხერილ დაჭრილ ავადმყოფს რომელიც დახმარებას ამაოდ თხოულობს. ჩემს საავადმყოფოში მას გადარჩენის გაცილებით დიდი ალბათობა ექნებოდა, თუმცა გადარჩებოდა თუ არა, ეს ჭრილობის სირთულეზე იქნებოდა დამოკიდებული.
სულაც არ ვთვლი რომ ჩემს საავადმყოფოში უფრო კარგი ადამიანები ვართ ვიდრე ის ექიმები, ვისაც პიროვნულ ტრაგედიას – პაციენტის სიკვდილს, მთელი ქვეყნის მასშტაბით მოწყობილი ექსორიის სერიალები დაატყდათ თავს.

საქმე იმაშია, რომ ყველაფერს თავისი ფასი აქვს და რაც გინდა რომ მოხდეს ან გინდა რომ არ მოხდეს, უნდა იფიქრო, გადაწყვიტო, იზრუნო, ააშენო და რაც მთავარია უნდა დახარჯო:
უნდა ააშენო ემერჯენსები, უნდა აღჭურვო რაციებით “03”-ის სამსახური და ყველა პაციენტს დისპეტჩერირება გაუწიო საავადმყოფოში მიყვანემდე, უნდა იხადო რეანიმატოლოგებისა და ემერჯენსის კვალიფიცირებული ექთნების მაღალი ხელფასები, უნდა იხადო ექიმებისა და ექთნების ტრენინგების, 03-ის მანქანების აღჭურვილობისა და ათასი სხვა საჭიროების ფასი.
და.. აღარ გეყოლება მკვლელი ექიმები ქვეყანაში.
საქმე იმაშია, რომ ყველა ეს ხარჯი მოქალაქემ კი არა, სახელმწიფომ, სამინისტრომ, საავადმყოფომ უნდა გაიღოს.
მაგრამ, უღირს კი სახელმწიფოს 5-10 შენარჩუნებული სიცოცხლე და ამდენივე მწყობრში მყოფი ექიმი ამხელა ხარჯად?
იქნებ ანტისაექიმო სერიალებით გადაიაროს? იაფია და ბრბო-ელექტორატისათვის თავის მოქონვის საშუალებასაც იძლევა - ბოროტი ნაპოვნია! ბოროტს აუციელებლად დავსჯით!.
თუმცა, არ მინდა რომ მხოლოდ ცალმხრივ ვიმსჯელო.
როგორც ვთქვი გადარჩენადი ავადმყოფების გადარჩენის გზა სწორ ორგანიზებასა და ბევრ ფულზე, დიდ ხარჯზე გადის. ექიმები მარტივად რომ ვთქვა “არ დაგზარდებიან” გადარჩენას, მთავარია პირობა შეუქმნა და სწორი ორგანიზება გაუკეთო. მართალია გახმაურდა 10-მდე შემთხვევა, როცა სიცოცხლის შანსის მქონე ადამიანი გარდაიცვალა, მაგრამ ნუ დავუკარგავთ ამაგს იმ ხალხს, ვინც ბოლო ხუთი წლის განმავლობაში კრიტიკულ ავადმყოფთან სრულიად უუნარო 03, შეცვალა ახალი 033-ით რომლის რეანიმობილებმა, რეანიმაციულმა ბრიგადებმა, რაციებით აღჭურვილმა სადისპეტჩერო სამსახურმა უამრავ მძიმე ავადმყოფს შეუნარჩუნეს სიცოცხლე.
მადლობა ეკუთვნით მათ, ვინც უკეთებს ორგანიზებას, ხელმძღვანელობს თუ უშუალოდ მკურნალობს გადაუდებელ ავადმყოფს საქართველოში მომრავლებულ ემერჯენსი განყოფილებებში.

მადლობა ეკუთვნით აგრეთვე თბილისი გორის ავტობანის მშენებლებსაც. ჩვენი წინასწარი შიშის საწინააღმდეგოდ ამ გზის გახსნის შემდეგ მკვეთრად შემცირდა ავარიებისა და დაშავებულების რიცხვი. მედიკოსები არ არიან, მაგრამ მათაც უამრავ ადამიანს შეუნარჩუნეს სიცოცხლე, ჩემთვის ეს ემპირიული ჭეშმარიტებაა.
საქმე იმაშია, რომ გადარჩენილებს არავინ დათვლის, რეიტინგული თემა არ გამოვა.

ადამიანები მოკვდავები ვართ. ექიმით თუ ექიმის გარეშე, აუციელბლად მოვკვდებით. ექიმებიც მოვკვდებით. სხვათაშორის ექიმთა სიცოცხლის ხანგრძლივობა არაექიმთა სიცოცხლის ხანგრძლივობას არ აღემატება. ეს იმიტომ რომ, ჩვენი ორგანიზმის უპირატესობას, მიიღოს საჭირო დახმარება საჭირო დროს, აბათილებს ექიმობის თანმხლები სტრესებით მოყენებული ჭრილობები. ჭრილობები კი ყველა ექიმს გვაქვს, მედიცინა მათემატიკა არ არის, სიკვდილი და ფიზიკა ყოველთვის ამარცხებს სიცოცხლესა და ბიოქიმიას, ეს ბუნების წესია.

P.შ. მშრალი ფაქტები: მე პირადად ვიცნობდი 2 ექიმს უკიდურესად წესიერ ადამიანებს, და ვიცი კიდევ 1 შემთხვევა, როცა ექიმს პაციენტის სიკვდილისა და ბრალდებების კორიანტელის შემდეგ 2-3 წლის განმავლობაში კიბო დაემართათ და გარდაიცვალნენ. ვმეგობრობდი ექიმთან რომელმაც პაციენტის სიკვდილის შემდეგ დეპრესიის პიკზე სიცოცხელე თვითმკვლელობით დაასრულა, მე-6 სართულიდან გადმოხტა, თუმცა არავინ აბრალებდა იმ ლეიკოზიანი ბავშვის სიკვდილს.




ვისაც დღეს ჩემს მიერ მოყოლილი ექიმ -პაციენტის ურთიერთობის პერიპეტიები გაშფოთებთ გეტყვით, მეც მაშფოთებს და შემაშფოთებს კიდევაც, სანამ ერთი ექიმი მაინც იქნება საქართველოში აღნიშნული "ტონუსის" ქვეშ. ისინი არიან, მაგრამ ყველა ექიმი არა ვართ "ტონუსში". უმეტესობა ვცდილობთ საკუთარი თავით ვიფიქროთ და არა დასჯის შიშით.
პაციენტთა "ტონუსში" ყოფნას კი ვერაფერს მოვუხერხებთ, ისინი ხომ ავად (სიტყვიდან ავი) არიან, თავისი გასჭირვებიათ.

თქვენ კი ჩემო მცირერიცხოვანო ელიტავ (მკითხველებო), ჯანმრთელობას გისურვებთ და უარეს შემთხვევაში მოდუნებულ (დამკიდებელ) ექიმს. თქვენც მიმიხვდებით რისგან მოდუნებულსა და რის დამკიდებელს.

The Simpsons

What's the longest-running prime time entertainment TV show in America? The Simpsons, which celebrates its 20th anniversary today, claims that honor. Homer and Marge, Bart, Lisa and Maggie make up the world's favorite animated family. They haven't gotten where they are without outside help. The list of guest actors who lent their voices — and often their personas — to the show is long and eclectic, and includes actors, musicians, scientists, politicians, reporters, athletes and even an astronaut. Here are just a few names on the long list of those whose voices have graced The Simpsons: Donald Sutherland, Meryl Streep, Dustin Hoffman, Ann Hathaway, Roger Clemens, Serena Williams, Elizabeth Taylor, Michael Jackson, Johnny Carson, Buzz Aldrin, James Taylor, Mel Brooks, three of The Beatles, Joe Namath, Steve Martin, Rupert Murdoch, Steven Hawking, The Who, Stephen King, Paul Newman, Ben Stiller, J.K. Rowling, LeBron James, 50 Cent, Stephen Colbert and Jon Stewart.
დღეს ლეგენდარულ სერიალ "სიმპსონებს" 20 წელი შეუსრულდა.
მადლობა მას მინიმუმ ერთი სიცილისთვის, რომელისაც ის მე მჩუქნიდა ყოველი სერიის ნახვისას.

მუსიკა ამ გვერდს უკან

მინდა ბევრი დრო მქონდეს, რომ ამათ ვუსმინო. თუმცა, რატომ ვიქმნი ბარიერებს?

მოვუსმენ მაშინ, როცა სხვა საიტს ვათვალიერებ.
მეცოდინება რომ ამ გვერდს უკან სამი გადარეული ჩემთვის იწვის თუ იღწვის.
მოკლედ. დავდებ მხოლოდ ერთ ვიდეოს, შემდეგები თქვენ თვითონ ამოირჩიეთ, მადლობა იუთუბს

ყირამალა

ყირამალა

ჩვენს ქვემოთაც საქართველოა ოფიციალურად.
ეს საქართველო დედამიწის ცენტრამდე გრძელდება, აი, მას შემდეგ კი საქართველო არ არის.

დედამიწაა უბრალოდ, უფრო ქვემოთ, ყველაზე ქვემოთ კი წყალია, უშველებელი წყალი, სახელად წყნარი ოკეანე.
სამხრეთი წყნარი ოკეანე.
ჩვენს ქვემოთ დედამიწის გადაღმა ხმელეთი არ არის. ყირამალა საქართველოს მცხოვრებნ ძუძუმწოვრები მხოლოდ ვეშაპები, დელფინები და იქნებ სელაპაბიც არიან რომლებიც იქ შეიძლება ყველაზე ახლოს მდებარე ჩილეს კუნძულ "ალექსანდრე სელკირკის" კუნძულიდან მოცურდნენ.
"ალექსანდრე სელკირკის კუნძულის" მსგავსად ყირამალა საქართველოს კიდევ ერთი კუნძული ესაზღვრება უღონდ უკვე ცნობილი - "აღდგომის კუნძული" თავისი გიგანტური ტოტემური ქანდაკებებით.
ეს სამყარო ჩვენთვის ყირაზეა. ქანდაკებები კიდია, კი არ დგას.
წყალი, რატომღაც არ იღვრება ქვემოთ და ეს ტურისტიც სულ ტყუილად გამოიყურება მშვიდად, ნიუტონი რომ არა, მას ქვესკნელში გაუჩინარება ელოდა.

ზვიგენები და პირანიები ქალაქში

ფონდის “ღია საზოგადოება - საქართველო” სამოქალაქო საზოგადოების მხარდაჭერის პროგრამის საგრანტო კონკურსის ”დემოკრატიული ღირებულებები ქართულ კულტურაში” კოორდინატორებს

პროექტი “ზვიგენები და პირანიები ქალაქში” (არასაკონკურსო)


გავეცანი კონკურსის ”დემოკრატიული ღირებულებები ქართულ კულტურაში” მიზნებსა და პირობებს. გამეხარდა, რომ ასეთი საჭირო და აქტუალური მიზანი დაგისახავთ და იმედი მაქვს გამარჯვებული პროექტის შესრულების შემდეგ ახალი, დემოკრატიული საქართველოს საფუძველში ერთი მნიშვნელოვანი საყრდენი ქვა ჩაიდება.
მიუხედავად იმისა რომ 7 პროექტი მაქვს შესრულებული და შესაბამისად პროექტების წერის გამოცდილებაც მაქვს, პატივს ვცემ პროექტის პროტოკოლსა და სქემას, მაინც პირველი ნაბიჯი, რაც ჩემგან მინდა რომ დაინახოთ, ეს თქვენს წინაშე წარდგენილი არაფორმალური წერილია.

მიუხედავად იმისა, რომ პროექტი “ზვიგენები და პირანიები ქალაქში” კონკურსის მიზანს -დემოკრატიული ღირებულებების პოპულარიზაციას საქართველოში საუკეთესო ეფექტით შეძლებს, ის არ იქნება დაყრდნობილი მოცემული ამოცანის – ქართული ისტორიული დემოკრატიის პრომოციაზე.
მეორე მინუსი ჩემს პროექტს აცდებოდა, კონკურსის სათაური რომ ყოფილიყო
”დემოკრატიული ღირებულებები ქართულ კულტურაში!” და არა
”დემოკრატიული ღირებულებები ქართულ კულტურაში”.
ანუ, რომ ყოფილიყო გათვლა მოსახლეობისათვის დემოკრატიული ფასეულობების თანამედროვე, სწრაფად ცვალებადი მსოფლიოს შესაბამისი მოთხოვნების შეთვისებაზე და არა მხოლოდ ისტორიული, სამწუხაროდ მწირი მაგალითების გახსენებით დემოკრატიის უპირატესობების პრომოციაზე.

აღნიშნული ფაქტორების გათვალისწინებით გადავწყვიტე პროექტი მოგაწოდოთ არა არსებული კონკურსის, არამედ არასაკონკურსო ფორმატში. თქვენი თანადგომის იმედი მაქვს. ოპტიმალური (და ოპტიმისტური) გათვლით, თქვენგან ველი პროექტის რეკომენდაციას OSGF-ის ხელმძღვანელობასთან და შემდგომ პროტეჟირებას.
ჩემი პროექტი მეტად ამბიციურია, მისი ეფექტის საფუძველი კონკურსის ამოცანის (მოსახლეობისათვის იმ აზრის გათავისება, რომ დემოკრატია ქართული სახელმწიფოსათვის ისტორიული თანამდევი იყო და შესაბამისად დემოკრატია არ არის ყოველივე ქართულის მეტოქე) მსგავსად არის დემოკრატიის დაფუძნების წინაპირობის შექნმა მოსახლეობაში გავრცელებული მენტალური კლიშეების შეცვლის გზით, ოღონდ წინმდებარე პროექტი ფოკუსირებულია არა ისტორიული თვითშეფასების შეცვლის, არამედ პიროვნებასა და სოციუმს შორის ნდობისა და ურთიერთთანამშრომლობის ხარისხის გაზრდით.
თუკი ბოლო წინადადება ზედმეტად არაკონკრეტული, იდეალისტური და პათეტიკური მიგაჩნიათ, გთხოვთ გაითვალისწინოთ, რომ ჩემს ბლოგში www.cartveli.blogspot.com * თემაში “ძირს პათეტიკა” დღემდე 53 წერილი მაქვს დაწერილი, პიროვნულად ვეწინააღმდეგები პათეტიკის გამოვლებებს ჩემს გარშემო და მიმაჩნია რომ განვითარებული საზოგადოებაში პათეტიკა არა დეკლარაციული, არამედ მთელი ერის “ჩუმ ნატვრაში” და ერთობლივ მცდელობაში უნდა იყოს ტრანსფორმირებული.
ვთვლი რომ ჩემი პროექტი არის შემძლე მოსახლეობის მენტალიტეტი მნიშვნელოვნად შეცვალოს დემოკრატიისათვის მზაობის მიმართულებით.
ჩემს რწმენას მიძლიერებს 2006 წლის გ. ნოდიას, გ. თევზაძის, გ. ზედანიასა და დ. დარჩიაშვილის კვლევა “საქართველოს პოლიტიკური ელიტა: ხედვები და ღირებულებები”
ეს კვლევა აბათილებს იმ ზედაპირულ, სტანდარტულ წარმოდგენას, რომ დემოკრატიის შემობიჯება ჩვენს ყოფაში უნდა ეფუძნებოდეს მხოლოდ დეკლარირებულ და კარგად რეკლამირებულ თანასწორ უფლებებს ერების, რასების, უმცირესობების, რელიგიურ ჯგუფების თითოეული წარმომადგენლისათვის. კვლევაში ქართული საზოგადოებისათვის მთავარ წინაღობად დემოკრატიული ქვეყნის შენების გზაზე დასახელებულია უნდობლობა და თანამშრომლობის დაბალი დონე ინდივიდსა და სოციუმს შორის.

კონკურსის ”დემოკრატიული ღირებულებები ქართულ კულტურაში” პრობლემის განსაზღვრაში სწორადაა დასმული ძირითადი საკითხი –ესმის თუ არა მოსახლეობას დემოკრატიის რაობა.
ვთვლი რომ დღეს ქართული საზოგადოება მეტადაა მზად ტოლერანტობისა და შემწყნარებლობისათვის (ეროვნულ, რასობრივ, გენდერულ, პოლიტიკურ თუ თუნდაც სექსუალურ უმცირესობსათნ მიმართებაში), და ნაკლებადაა მზად დემოკრატიული საზოგადოების იმ აუცილებელი საყრდენების შესაქმნელად, რასაც წარმოადგენს ერთობლივი პასუხისმგებლობა, ურთიერთნდობა და ურთიერთთანამშრომლობა.
ჟურნალ “SCIENS &VIE JUNIOR”-ის რუბრიკაში “100% მეცნიერება – ქცევა” სტატიაში “ნუთუ ყველანი არამზადები ვართ” ლუდოვიკ ფერი აანალიზებს რამდენიმე ევროპული ქვეყნის ფსიქოლოგთა გამოკვლევებს და ასკვნის, რომ უპასუხისმგებლობა, უწესობა და კრიმინალიც კი ჩნდება იქ, სადაც ადამიანს უწესობის პრეცედენტი ხვდება. დაუსჯელი უწესობა კი უწესობების რაოდენობას სწრაფად აორმაგებს, ერთვება მექანიზმი- “უფლება გვაქვს არ დავიცვათ წესი, თუკი სხვები არ იცავენ მას”. თუკი ევროპელმა ფსიქოლოგებმა მოწესრიგებულ და მშვიდ ევროპულ ქალაქებში ლოკალური მაპროვოცირებელი აქციებით შეძლეს წესიერი ევროპელებისაგან უწესო ქმედების მიღება, რაღა უნდა მოვთხოვოთ საქართველოს მოსახლეობას, რომლის 90% ყოველ 200 მეტრში აწყდება არათუ უწყინარ უწესობებს, არამედ აშკარა შეურაცხყოფას.
მოსახლეობა ფაქტიურად ყოველდღიურად ეჯახება სხვადასხვა მასშტაბის შეურაცხყოფის, დაჩაგვრის, დაშინების, დასწრება-გადასწრების, წესის დარღვევისა და დაუსჯელობის ფაქტების მთელ ნაკადს. არც ეს არის პათეტიკა, ეს ჩვენი ქუჩების ყოველდღიური ცხოვრებაა.

საქმე იმაშია, რომ 10% თავხედის მიერ მოწყობილი შეურაცხყოფები არ ისმის ჩვენს ქუჩებში, ის სხეულის ენაზეა, უფრო სწორედ ავტომანქანათა მოძრაობის ტრაექტორიის სხეულის ენაზეა, მოქალაქეთა 90% კი, რომელსაც წესიერი ადამიანები წარმოადგენენ ამ შეურაცხყოფებს ჩუმი ბრაზით უყურებს და ვერ ეწინააღმდეგება.
-ფეხითმოსიარულე მოხუცი ქალი, რომელიც Dშიშით შესცქერის შუქნიშნის ყვითელ სიგნალზე აბღუებულ და დაძრულ მანქანას და ემუდარება თავხედ მძღოლს, აცალოს კიდევ 3 წამი მოძრაობის დასასრულებლად, ჩუმადაა.
-თავის ხაზზე მიმავალი მძღოლი, რომელიც მოულოდნელად აღმოაჩენს, რომ მარჯვნივ ხაზზე მოძრავი მანქანა ტაატით, მაშუქის გარეშე გადმოდის მის ხაზე და აიძულებს მკვეთრად დაამუხრუჭოს, რომ არ შეეჯახოს, ჩუმადაა.
-მანქანების უწყვეტი ნაკადი გზაჯვარედინს კვეთს მწვანე შუქზე, ამ დროს მათთან ზურგშექცეული ახალგაზრდები გზაჯვარედინს დიაგონალზე კვეთენ. მანქანების მწკრივი ირევა, წინა ამუხრუჭებს, უკანა მიზეზს გვიან ხედავს და უცაბედად სხვა რიგში გადადის, მათ უკან დამუხრუჭებულ 3 მანქანათაგან მესამე მეორეს ეჯახება. სიტყვებში მხოლოდ მეორე და მესამე მძღოლების სათქმელი გადაიზრდება, არადა რამხელა პრელუდია არ გაისმა?

ეს მხოლოდ ქართული ფენომენი არ არის, ინდოეთსა და ჰაიტიშიც ყველას თავისი გზა ჰგონია პრიორიტეტული. განვითარებადი და განუვითარებელი ქვეყნების ისედაც მწირი ბიუჯეტის დიდი წილი მიდის ავტომეთუნუქეთა და… .. ავარიებში დასახიჩრებულთა მკურნალობის ხარჯებში.
იმისათვის, რომ მძღოლმა და ქვეითმა დაიცვას ქუჩაში მოძრაობის წესები, საკმარისი არ არის გამოცდის ჩასაბარებლად მოძრაობის წესების სწავლა, ამასთანევე აუცილებელია მძღოლმაც და ქვეითმაც გაითავისოს თავისი როლი სოციუმში, ჰქონდეს პატივისცემა სხვა ადამიენების უფლებებისა და მოვალეობების მიმართ, კონკრეტული მანავრისას შეძლოს საკუთარი ადგილის როგორც ჯგუფის, ნაკადის ერთერთი წევრის დანახვა.
განვითარებულ ქვეყნებში მოზარდი, რომელიც პირველად ხდება საავტომობილო ან ქვეითი ნაკადის წევრი, ათწლეულებით ჩამოყალიბებული წესები ხვდება. განვითარებად და განუვითარებელ ქვეყნებში კი, საავტომობილო და ქვეითი მოძრაობის ახალ მონაწილეებს ჯუნგლების კანონი ხვდება –იმარჯვებს სწრაფი, ძლიერი და თავხედი. ქუჩაში მოძრაობა ხდება ტაქტიკური ჭიდაობა წინ და გვერდზე მყოფ ობიექტებთან, ეს ტაქტიკური ბრძოლა სრულიად აბნელებს მანქანათა ნაკადის სტრატეგიულ მონახაზს, რის გამოც ქუჩაში მოძრაობა საბავშვო ატრაქციონის რეზინის ბამპერიანი ელექტრომობილების ქაოსს ემსგავსება – იკვრება მანკიერი წრე, რომლისაგან ეს ქვეყნები კიდევ ერთი საუკუნე ვერ დააღწევენ თავს. ჯორჯ ორუელის “84”-ის ანალოგიით, ქუჩაში ყოველდღიურად მიღებული შეურაცხყოფის, დაუსჯელობის, უნდობლობის დოზა ხდება ის “სიძულვილის საათი” რომელიც ჩვენს პირობებში მუდმივ გადაულახავ კედლად აღუდგება ქვეყნის დემოკრატიული განვითარების, მოსახლეობის განვითარებულ საზოგადოებად გარდაქმნის პროცესს.
პროექტის “ზვიგენები და პირანიები ქალაქში” მიზანია ქართული საზოგადოება მიუახლოვოს განვითარების იმ საფეხურს, რომელიც კონკრეტულ, ყოველდღიურ საქმიანობაში საერთო პასუხისმგებლობისა და ურთიერთნდობის უპირატესობების ჩვენებით, წინაპირობას შექმნის, რომ იგივე მოდელი (საზოგადო პასუხისმგებლობა, ნდობა, დელეგირება და თანამშრომლობა) მათვე, ჩვეულებრივ მოქალაქეებს უპირატესობას მიანიჭებთ სოციალური, პოლიტიკური თუ საზოგადოებრივი ცხოვრების ყველა სხვა ასპექტშიც.
პროექტის “ზვიგენები და პირანიები ქალაქში” ამოცანაა ხანმოკლე ფილმებით (კლიპებით) და მულტფილმებით თვალსაჩინოდ დაანახოს მოსახლეობას ქუჩაში მოძრაობის პერიპეტიები, დაანახოს მათ თავისი თავი გვერდიდან, როგორც ქუჩის ნაკადის მონაწილისა, დაანახოს ცალკეული მანავრის/ქცევის პასუხისმგებლობა, დაანახოს ის უპირატესობა, რომელიც მიიღწევა წესების ერთობლივი დაცვით და ურთიერთნდობით.
თუკი თვლით, რომ რაც აქ ითქვა, კარგია, მაგრამ სამწუხაროდ მიუღწევადია, რომ მრავალ ქვეყანაში გაკეთებული მსგავსი პროექტები და მათი ეფექტი საეჭვოა, მეც დაგეთანხმებით. დიახ, მართლაც ასეა – მენტორული დიდაქტიკური ფილმები იმის შესახებ, რომ გზაჯვარედინი ქვეითმა მაშინ უნდა გადაკვეთოს, როცა ავტომობილებს წითელი შუქი უნთიათ და რომ მარჯვნიდან გასწრების ტრაექტორის გადახაზული ისარის ჩვენება მართლაც არ არის საკმარისი ეფექტის მქონე. ტელემაყურებელი მართლაც არ არის განწყობილი “ისწავლოს” და დაუჯეროს იმპერატიულ დირექტივებს. პირიქით, ქართულ თანამდეროვე ფოლკლორში- ანეგდოტებში არაერთხელაა დაფიქსირებული ქართული სინამდვილის თანამდევი კლიშე – თუ ხარ პატრიოტი დაარღვიე წესი, ვინ კითხავს გარბაჩოვს!
ჩვენი შემოთავაზებაა ისეთი ნოვატორული, საცნობარო-საგანმანათლებლო ფილმების შექმნა, რომელიც ტელემაყურებელს არა აგრესიული დირექტივების, არამედ თვალსაჩინო, “დეტექტიური მარცვალის” მქონე, საინტერესო ფილმებით/მულტფილმებით შეძლებს დასახული მიზნის მიღწევას.


დემოკრატიის ერთერთი დაუწერელი და ზოგ შემთხვევებში დაწერილი წესია პერსონალური სივრცის ხელშეუხებლობა “პერსონალ სპიეს” ეკუთვნის ადამიანს ბანკის რიგში, ესკალატორზე, და ქუჩაში მოძრაობისას.
პერსონალური სივრცე ავტომანქანებსაც აქვთ და ის თითქმის იმეორებს სამუხრუჭე დისტანციის ზომასა და ტრაექტორიას, ოღონდ მშვიდი დამუხრუჭების შემთხვევაში. საქართველოში ავტომობილები, ქვეითად მოსიარულეები, ქვტომობილები ქვეითად მოსიარულეებსა და ქვეითები ავტომობილებს უთმობენ ძალიან ცოტა პერსონალურ სივრცეს. ეს პერსონალური სივრცე გაცილებით პატარაა მშვიდი დამუხრუჭების დისტანასთან შედარებით და თითქმის უტოლდება საავარიო დამუხრუჭების მანძილს და შედეგადაც ყველა გზა და გზაჯვარედინი ჩვენთან დრამატული დამუხრუჭებების კოლექტორი ხდება.
პერსონალური სივრცე, რომელიც ეთმობა საავტომობილო ნაკადის მონაწილე ავტომობილებს ცვალებადია:
თუკი ის კიდესთან გაჩერებული ავტომობილისთვის 1 მეტრია, შუქნიშანთან 3 ხოლო მოძრაობის შემთხვევაში 10 მეტრამდე იზრდება. სწრაფი ნაკადისას პერსონალური სივრცე შეიძლება 40 მეტრიც კი გახდეს და სწრაფადვე შემცირდეს დასახლებულ პუნქტში შესვლისას. ეს წარმოსახვითი პერსონალური სივრცე (რომელიც კლიპში ზვიგენის სახით უნდა გამოისახოს) ყოველთვის წინმიმართული არ არის, მოხვევის მაშუქის ჩართვისას ეს სივრცე წინასწარ უხვევს მოსახვევი მიმართულებით და აფრთხილებს უკან მიმავალთ, რომ ის ადგილი წინ, მისია და ნუ ჩაუჭრიან მას, მიუხედავად იმისა, რომ მოძრაობის შენელება მოუწევთ.
წარმოიდგინეთ ქუჩის მოძრაობის მონაწილეთა ყველა პირადი სივრცე ვირტუალური ზვიგენების სახით (თავისი ცვალებადი ზომით, ცვალებადი მიმართულებებითა და ერთმანეთის გადაკვეთისას ჩხუბის, კბენის დემონსტრირებით). თუ კარგად წარმოიდგინეთ, ასევე გთხოვთ გაიხსენოთ საავტომობილო მოძრაობა ჩვენთან და განვითარებულ ქვეყნებში – შეადარეთ ერთმანეთს. თვალასჩინო გახდება რომ ჩვენი ქუჩების ვირტუალური ზვიგენები გაუთავებელ კბენას, ღრენასა და სისხლისღვრაში იქნებიან, განვითარებული ქვეყნების ზვიგენები კი ღირსეულად და ურთიერთპატივისცემით იმოძრავებენ, ერთმანეთის გადაუკვეთავად.
პროექტის ამოცანა იქნება დანერგოს მოსახლეობაში ისეთი პერსონალური სივრცის კულტურა, რომელიც არამარტო ღირსებას აღუდგენს საავტომობილო მოძრაობის მონაწილეთ, არამედ გადაარჩენს ადამიანებს მოსალოდნელი ავარიებისაგან.
დღეს კი საავტომობილო ნაკადის წესიერ მონაწილეთა ღირსება პერმანენტულად ილახება.
ჩვენს ქვეყანაში სამოქალაქო ღირსების გრძნობა დამარცხებულია აგრესიული თავხედი უმცირესობის მიერ. დემოკრატიისათვის დახშულ კარს ვერ გახსნის ვერც წარსულის მაგალითი და ვერც ქართველთა ისტორიული ტოლერანტობის დემონსტრირება. დემოკრატიისკნ გზაზე აუცილებლად მოსაგები ომი სწორედ ქუჩაში ღირსების აღდგენაა, რომელსაც ჩვენი ცვალებადი საზოგადოება ამ პროექტის დახმარებით შეძლებს. პროექტის შედეგად შეიქმნება ვიზუალური პროდუქტი, რომელის ეფექტურობა უნივერსალური იქნება სხვა განვითარებადი ქვეყნებისათვისაც. პროექტის ფარგლებში შეიქმნება ხანმოკლე ფილმები- კლიპები.

დავანახოთ მოსახლეობას ქუჩაში მოძრაობის მონაწილეთა “პირადი სივრცეები” ნახევრად გამჭვირვალე ზვიგენების სახით ავტომობილებისათვის და პირანიების სახით ქვეითად მოსიარულეთათვის.
უწესო, უპასუხისმგებლო მანევრი (ხაზის ჩაჭრა, გზაჯვარედინის სიღრმეში გაჩერება, ქვეითის ტროტუარიდან ჩამოსვლა და სხვა) იწვევს სწრაფ დამუხრუჭებას, ხაზის საავარიო შეცვლას, შიშს, ადრენალინის გადმოსროლას ორგანიზმში და ტაქიკარდიას. იქნებ გინებასაც ოღონდ ვტომობილის შიგნით). ჩვენ ვგეგმავთ ზოგიერთი ასეთი, ხშირად განმეორებადი სტრესული ქმედებები გადავიღოთ როგორც ზვიგენებისა და ზვიგენებისა პირანიებთან ბრძოლის სახით.
მაგ:
მარჯენა ხაზზე თანამიმართულებით მოძრაობს მანქანა რომელიც უცაბედად იკავებს მარცხენა ხაზს, რომელზედაც სხვა მანქანა სწრაფად მოძრაობდა და უკან მიმავალ მძღოლს აიძულებს ავარიას მუხრუჭით აცდეს. ჩვენს ფილმში ასე გამოჩნდება - ზვიგენი გვერდიდან კბენს მესამე ხაზზე სწრაფად მოძრავ დიდ, გრძელ ზვიგენს, ასისხლიანებს და აიძულებს დაპატარავდეს, დამოკლდეს.
ფილმი თვალნათლივ დაანახებს მაყურებელს, რომ საავტომობილო მოძრაობის წესები იძულებით შესასრულებელი რიტუალი კი არაა, არამედ მისსივე, როგორც საავტომობილო ნაკადის ერთერთი წევრის ინტერესების დამცველი მექანიზმია.
ფილმები მიიღებს სტილიზებული, ვიზუალური იგავ-არაკების სახეს, რომელიც თვალნათლივ დაანახებს მოსახლეობას იმ შეცდომებს, რომელიც დღესდღეისობით ძალიან გავრცელებულია ჩვენს გზებზე. პროექტი ხელს შეუწყოფს როგორც ქუჩაში მოძრაობის მონაწილეთ, ასევე მთელ მოსახლეობას, შეითვისონ პასუხისმგებლობა საზოგადოზე, შეიძინონ სამოქალაქო ღირსების გრძნობა.

პროექტის ხანგრძლივობა იქნება 10 თვე, რომელთაგანაც 6 თვე დაეთმობა ფილმების შექმნას, 4 თვე კი წამყვან ტელეარხებზე ჩვენებას.

დაგეგმილია 5 1 წუთიანი ფილმის გადაღება:
1. საცობისწინა მდგომარეობა, საცობის შექმნა.
2. მარჯვნიდან გასწრება.
3. გვერდზე მოხვევის მაშუქი.
4. გზაჯვარედინი.
5. უყურადღებო ქვეითი.
ერთი ფილმის ბიუჯეტი, რომელიც მოიცავს სიტუაციების დოკუმენტურ ვიდეოგადაღებას, კომპიუტერული ვიზუალის შექმნას (გამოსახულების შერწყმა ციფრულ ზვიგენებსა და პირანიებთან), მონტაჟს, გახმოვანებას და დაარქივებას შეადგენს 2500 USD

5 ფილმის ბიუჯეტი იქნება 12500 USD

ადმინისტრირება 800 USD ყოველთვიურად, რომელიც მოიცავს ყველა ადმინისტრაციულ ხარჯს პროექტის ადმინისტრაციული პერსონალის ხელფასის, საკანცელარიო და სატრანსპორტო ხარჯების ჩათვლით.
ადმინისტრირების ყოველთვიური ხარჯის 800 USD დან 300 USD იქნება ფონდ “რეანიმას” ხარჯი.
OSGF ფონდისაგან მოთხოვნილი თანხა ადმინისტრირებისათვის შეადგენს
500X10=5.000 USD
ადმინისტრირების თანხა რომელიც ფონდ “რეანიმას” რესურსი იქნება პროექტში არის - 300X10=3.000 USD
სულ ადმინისტრაციული ხარჯი იქნება
10X800=8.000 USD




ბიუჯეტი:
5ფილმიX2500 =12.500 UშD
ადმინისტრირება 10თვეX800=8.000 USD
დაუგეგმავი ხარჯისათვის გათვალისწინებული უნდა იყოს სრული ბიუჯეტის 5% =1025 USD
პროექტის სრული ბიუჯეტი 20.500+1.025=21.525 USD
ფონდ “რეანიმას” წვლილი 3000 USD

OSGF -ისგან მოთხოვნილი თანხა სულ:
21.525-3000=18.525 USD
P.შ. ვთვლით რომ პროექტის აქტუალობა განსაკუთრებით მაღალია ახლა, როდესაც თბილისის გზაჯვარედინების განტვირთვის მიზნით თბილისის მერიის მიერ დაწყებული ორიგინალური და ნაწილობრივ მოულოდნელი პროექტი _ ხაზების გამყოფი ზღუდეები და ქვეითთა კუნძულები, ახლა იწყებს პირველი შეფასებების მიღებას მოსახლეობისაგან. იმიედისმომცემია ისიც, რომ ეს შეფასებები, თავდაპირველი საყოველთაო სკეფსისიდან ამ ეტაპზე გადაიზარდა ნაწილობრივ მოწონებასა და იმედიან მოლოდინში.

ტერენს ტრენტ დი არბი, ნიკ ქეივი, დის რი და კაილი მინოუგი. რა შუაშია?

მახსოვს, ტერენს ტრენტ დი არბისთან ამ სიმღერაში მომღერალი დის რი არც კი მოიხსენიებოდა. ანუ წარწერებში მისი სახელი არ ეწერა.
ეს ის დრო იყო, როცა ტერენს ტრენტ დი არბი მსოფლიო მასშტაბის ვარსკვლავი იყო, დის რი კი დამწყები საინტერესო "პადპივალა", ხოდა იცოდეთ, ეს კლიპი ისე გადიოდა, დის რი ზედ არ ეწერა.




ასეთივე, ფაქტიურად ანალოგიური ისტორია იყო ნიკ ქეივსა და კაილი მინოუგისთან დაკავშირებით.

იქაც სიმღერას მხოლოდ ერთი - ნიკ ქეივის სახელი ეწერა, კაილი ჩანდა, მღეროდა, მაგრამ არ ეწერა, ალბათ მისი რანგი მაშინ იმდენად უმნიშვლელო იყო, რომ არ ჩათვალეს ღირსად გვარი დაეფიქსირებინათ.



ახლა ვიღას ახსოვს ნიკ ქეივი.



.

ახლა ვიღას ახსოვს ნიჭიერი ტერენს ტრენტი.
ამ გოგოებმა გამოარღვიეს თავისი სახელოვანი მეწყვილეების ჩრდილები და მათზე ცნობილნი გახდნენ.
ყოჩაღ მათ, აფერუმ.

მე კი აქ მათ ჯინაზე ტერენს ტრენტ დი არბისა და ნიკ ქეივს გავიხსენებ.




&




&&
ეს კი კიდევ ერთი ბონუსი ამ პოსტს. ვიღაც ჩემიჭკუისამ ეს კარგი ხალხი ციფრულ ფორმატში გააერთიანა.

speedtest

Top Countries by Download Speed
1.23.30 Mb/s Korea, Republic of
2.16.65 Mb/s Japan
3.15.14 Mb/s Latvia
4.14.78 Mb/s Aland Islands
5.14.15 Mb/s Lithuania
6.13.99 Mb/s Sweden
7.13.98 Mb/s Romania
8.13.31 Mb/s Netherlands
9.12.98 Mb/s Bulgaria
10.12.48 Mb/s Andorra
11.11.17 Mb/s Moldova, Republic of
12.9.96 Mb/s Hong Kong
13.9.71 Mb/s Slovakia
14.9.68 Mb/s Portugal
34.6.37 Mb/s Georgia






Top Countries by Upload Speed
1.9.20 Mb/s Lithuania
2.7.80 Mb/s Japan
3.6.00 Mb/s Bulgaria
4.5.95 Mb/s Latvia
5.5.39 Mb/s Hong Kong
6.5.30 Mb/s Romania
7.5.15 Mb/s Andorra
8.5.12 Mb/s Aland Islands
9.5.11 Mb/s Sweden
10.5.00 Mb/s Slovenia
11.4.73 Mb/s Russian Federation
12.3.52 Mb/s Moldova, Republic of
13.3.48 Mb/s Korea, Republic of
14.3.38 Mb/s Netherlands
26.1.84 Mb/s Georgia

Global Broadband Data
With over thirty million tests taken every month, we provide our select clients unparalleled global broadband statistics. Join other governments, universities, and corporate organizations in receiving detailed raw data or specialized reports on either a one-time or subscription basis.
speedtest.net

უოლტ დისნეი

დღეის სწორს 108 წლის წინ დედამიწას გენიოსი მოევლინა - უოლტ დისნეი.
მან შეცვალა მსოფლიო მის გარეშემო და.. მთელი დანარჩენი, მომავალი ისტორიის, თვალუწვდენელი მომავლის განმავლობაში.

მან უკვდავი, უნივერსალური კეთილი სამყაროები შექმნა, რომელიც მილიარდობით ადამიანის ტვინებში
იკავებს ადგილს და ცოტათი უკეთესს ხდის მათ.



მე კი ამ კაცმა ორჯერ კინაღამ მომკლა, ყოველ შემთხვევაში მე ასე მეგონა რომ ვკვდებოდი და ვეღარ ჩავისუნთქავდი. ეს იყო სულ წამიერად, მაგრამ იმდენად მძაფრად შევიგრძენი, რომ შიში ახლაც მახსოვს.

ეს იყო
1. ტომისა და ჯერის სუფრასთან ორთაბრძოლისას, როდესაც ჯერის ნასროლმა ცეცხლწაკიდებულმა ჭაობის ლელმა ტომი ერთ წამში დაწვა.
2. როცა დისნეის ცხოველების ფეხბურთის მსაჯობისას ნიანგს კეფაში ისე მოხვდა ბურთი, რომ ყბები გადმოუვარდა და პირი ჩურჩხელასავით ჩამოეკიდა.

წარმოიდგინეთ მოზარდი, რომელსაც 12-13 წლამდე ტომისა და ჯერის არცერთი სერია არ ენახა, ჰო, ასე ვიზრდებოდით ბავშვები შორეულ 80-იან წლებში.
სიცილისგან კინაღამ მოვკვდი,
მაშინ მივხვდი, რომ ფოლკლორული გამოთქმა " იცინის, იცინის, კვდება სიცილით" შეიძლებოდა რეალობასთან ყოფილიყო ახლოს.

Ozzy Osbourne

დღეს ოზი ოსბორნის დაბადების დღეა 61-ის გახდა.

დიდი ხანია რაც მკვდარი ღამურების თავების მოჭმას შეეშვა და სანიმუშო ოჯახისმამა გახდა.

ესეც ამის დასტური:


ლენონის woman .Woman - Ozzy Osbourne




მანამდე კი, მანამდე ასეთი იყო

Eruption - I Can't Stand the Rain

Eruption - I Can't Stand the Rain


TINA TURNER - i can't stand the rain

ჯიმი ჰენდრიქსი

დღეს კი ჯიმი ჰენდრიქსის დაბადების დღეა
Born: November 27, 1942, Seattle, WA
Died: September 18, 1970, London, England



ორივე 27 წლის მოკვდა.

ეს კლიპი ჯიმი ჰენდრიქსის საფლავით მთავრდება

თინა ტერნერი

დღეს თინა ტერნერის დაბადების დღეა. 70 წლის გახდა.
კაი ხანს მეგონა, რომ თუკი ქალი მომღერალი მომეწონებოდა, აუცილებლად უშნო უნდა ყოფილიყო.ელა ფიჯერალდი, ჯენის ჯოპლინი,თინა ტერნერი,ბარბარა სტრეიზანდი,არეტა ფრანკლინი, სინდი ლაუპერი, M პიპოლი, არცერთი იყო სილამაზის კლასიკა, მაგრამ რას მღერიან?
მერე და მერე რამდენიმე კრასოტკას მომღერლობაც ვაღიარე: ბიორკი, ევანესცენსი, მადონა, (მრხცვენია ბიორკს ესენი რომ მივუწერე).

ხო, ისევ თინა და მისი განუმეორებელი ხმა.
ჩემი პირველი შთაბეჭდილება
We Don't Need Another Hero
ეს კი ეროს რამაზოტისთან
COSAS DE LA VIDA -1997

საქართველო მგელია თუ ძაღლი?

ეხლა მოიხედე.


რუსეთი დრესიროვშიკია და საქართველოს წვრთნის, თავისი სასარგებლო ფინია უნდა გამოიყვანოს.

მისი მეთოდი არის ტკივილის მიყენება და დაშინება.


აქამდე ისტორიულად უჭრიდა ეს მეთოდი საქართველოსთან მიმართებაში.
საქართველოსგანაც ბევრი კუდის ქნევა და ლაქუცი ახსოვს და აკლია ახლა.

ახალგორი, პერევი, კოდორიც კი, მიტინგები თბილისში, ახლა კი ბავშვები ცხინვალის ციხეში ერთ მიზანს ემსახურება - ტკენას და თავმოყვარეობის, ურჩობის დათრგუნვას. ასე წვრთნინ ძაღლებს სელაპებსა და ლომებს.



ვერ წვრთნიან მხოლოდ მგლებს.




თუ საქართველო მგელია ამ ტკენას გადაიტანს.

თუ საქართველო მგელია რუსეთს ისე უკბენს, სახელოვანი ძლევამოსილი ისტორიის მანძილზე რომ არ მიუღია..
ვნახოთ.


ჰა?