თქვენ მსახურობთ? სამსახური გაქვთ? ჩართული ხართ იმ იერარქიაში რომელსაც ჰქვია მუშაობა? ემორჩილებით მინისტრს, დირექტორს, პოლკოვნიკს ან გამგეს? ეს ხომ ჩვეულებრივი იერარქიაა რომლის საფეხურებზე ადამიანები ბევრი შემთხვევითი თუ კანონზომიერი მოვლენის შედეგად ხვდებიან. განა თქვენს ან თქვენი ოჯახის წევრთა სამსახურებში ყველა ზემდგომი ადამიანი ყველა ქვედა რგოლის თანამშრომლებს აღემატება ჭკუითა და პიროვნული მახასიათებლებით? ჩვენ ხომ ეს ცხოვრება ისეთად მივიღეთ როგორიც არის - კანონზომიერებებისა და შემთხვევითობის ნარევად. ჩვენს ხელისუფლებაში არიან ადამიანები, რომელთა წარმატებაში შემთხვევითობამ უფრო მეტი როლი ითამაშა ვიდრე კანონზომიებამ. ანუ მათ გაუმართლათ რომ რამდენჯერმე ქვეყნის პოლიტიკის გამხმოვანებლის პატივი ერგოთ. იქნებ გვირჩევნია საქართველოს სახელმწიფოს სახელით სიტყვები გრიგოლ ორბელიანისნაირმა პატივცემულმა ბრძენმა გვამცნოს, თან ყველა ჯერზე სხვადასხვამ, რომ არ მოგვბეზრდნენ. მაგრამ სად არიან ეს ხალხი არავინ არ კითხულობს. "როგორ, ესე იგი ისევ კირკიტაძეების, ბოკერიების, ნადირაძეების, ბარამიძეების და გვარამიების უნდა იყოს ეს ქვეყანა?" გადმოსცვივდებათ ხოლმე თვალაბი ჩემთან მოკამათეებს." განა მათზე უკეთესი კაცი არ აღმოჩნდა საქართველოში?" ეს სუფთა უტრირებაა (მოვლენის ცალმხრივად შეფასება და ამ მხარის გაზვიადება), აგრავაციაა. ასეთი რამ ჩემს პაციენტებს ტკივილების და ობიექტური განცდების ფონზე მოსდით. კატეგორიული მოთხოვნა ხელისუფლების მიმართ გადაუგდოს ბრბოს შესაჭმელად და Cასაქოლად წიწილები, "თორემ ხეს მოვჭრი და ხის ძირსაცა, შენც შეგჭამ და შენს შვილსაცა" ე. ი. ქვეყანას დავამხობ და ხელისუფლებასაც ზედ მივაყოლებო. საკუთარი სამსახურის დანგრევით ხომ არ დაგეწყოთ, მაგრამ ვერ გაბედავთ იმიტომ რომ იქ ინკოგნიტოდ ვერ დარჩებით.
Wednesday, February 6, 2008
ანალოგია - სამსახური
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment