საბჭოთა პერიოდში სკოლაში სიარული ვისაც მოგიწიათ, გემახსოვრებათ
საკუთარი გაოცების წამები.
ეს გაოცებები წამიერი იყო და მოსწავლეთა მხრიდან არ აფიშირდებოდა.
ის რაც გვაოცებდა ჩუმად უნდა გადაგვეხარშა, დიდი იყო დაცინვის ალბათობა. ის რაც გვაოცებდა ხომ სახელმძღვანელოში დაწერილი სიტყვა იყო.
კომუნისტების დროს კი სიტყვა წიგნში შემთხვევით არ ხვდებოდა, უამრავი კორდონი უნდა გაეარა.
არადა ეს სიტყვები, ზოგჯერ ფრაზები, ყველა საბჭოელი მოსწავლის თვალთახედვაში ხვდებოდა.
-ა წერტილი ძევს წრფეზე
-ადან ბე პუნქტამდე მიისწრაფის ცე წერტილი
-და ამასთან მხოლოდ ერთი
ამ დაღვარჭკნილი ქართულის თამადობით გავიხსენებ იმ სიტყვებსაც, რომლებიც სხვადასხვა პროფილის მეცნიერთა ცუღლუტობით დაინერგა და დღესაც "ამდიდრებს" ქართულ ენას.
ესენია:
-დღენაკლი ვადამდე დაბადებული ბავშვის სახელად
-პოზიცია - საკვები პროდუქტის სახეობის აღმნიშვნელად (განსაკუთრებით მიღებული იყო 1994 წელს).
ამ სიტყვებთან სრულ ქარმონიაში იყო ჩემი ერთერთი მასწავლებლის ფრაზა - რომელღაცი მაწუხებს.
Tuesday, April 26, 2011
საბჭოთა სკოლის ვინიგრეტი
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment