შარშანწინ, 2110–ში, დედამიწას შეეჯახა მეტეორი

შეჯახდბა იყო საშინელი და მილიონები დაიღუპა..
შეჯახება იყო ისეთი  კუთხით და ძალით, რომ დედამიწის კანონზომიერი ბრუნვა მუდმივი პოლუსებით, შეიცვალა დამატებით ვერტიკალური ბრუნვით. 
მართალია უმნიშვნელოდ, შეუმჩნევლად, მაგრამ მუდმივი სიჩქარით დედამიწის ტრადიციული აფრიკული ეკვატორი (ანუ ის ადგილი, რომელიც დღეს ეკვატორია აფრიკაში) გადაადგილდება 10 კმ/ წელიწადში სამხრეთით.  ამ მოვლენის შედეგად დედამიწის მაგნიტური ველი, რომელიც იფარავდა დედამიწის ფლორასა და განსაკუთრებით ფაუნას მზის რადიაციისაგან, მოიშალა. ფაქტიური ეკვატორი   სასიკვდილო გახდა ცხოველთა უმეტესობისათვის, ადამიანისათვის.
ტროპიკული ზოლის ქვეყნების მოსახლეობის 2/3 დაიღუპა, დანარჩენი ლტოლვილად იქცს. მიაწყდა ჩრდილოეთსა და სამხრეთს.
აფრიკელები ჩრდილოეთ აფრიკას მიაწყდა, ამერიკელები აშშს, აშშ კანადას. ერთი დიდი ტალღის შემდეგ ყველა ქვეყანამ ჩაკეტა საზღვრები, ლტოლვილი ქვეყნები მოადგნენ ჩრდილოეთ ქვეყნებს თავისი ოფიციალური არმიებით, ისინი შესვლას ითხოვენ, მიმდინარეობს მოლაპარაკებები მაგრამ უშედეგოდ.   
ალაგ ალაგ ადგილი აქვს სისხლიან შეტაკებებს, მომხვდურები სასტიკად მარცხდებიან.
მხოლოდ ჩინელებმა მოახერხეს დიდი მსხვერპლის ფასად რუსეთის ციმბირში დიდ ნაკადად შეჭრა, რუსეთმა ჩინელების წინააღმდეგ ატომური ბომბი არ გამოიყენა და მის პრეზიდენტს ნობელის პრიზი მისცეს მშვიდობის დარგში. ჩინელები დათანხმდნენ რუსული უმცირესობის ადმინისტრირების ქვეშ ცხოვრებას, რითაც ახალ მიწაზე მშვიდობა მოიპოვეს.
ყველა ჩინელი, რომელიც გადააბიჯებს ურალს დასავლეთისკენ მოკლული იქნება, ჩინელები თანახმა არიან.    


გაერო წვრილი მაგრამ ბევრი ქვეყნის ინტერესების დამცველი ხდება. 
დიდ ქვეყნებში  (აშშ რუსეთი, კანადა, ევროპა) მძლავრობს იზოლაციონიზმი, ყველა ქვეყანა კეტავს საზღვარს, გაერო კი ცდილობს დედამიწის მთელი მოსახლეობის, კაცობრიობის ეროვნული სიჭრელის, დემოკრატიის პრინციპების გადარჩენას. 
დიდი ქვეყნები გაეროს დიპლომატიურად იგნორირებენ.


გაერო ცდილობს დადოს თეორია, ფორმულა, რომლითაც განსაზღვრავს თუ რამდენი ადამიანის გამოკვება შეუძლია ჩრდილოეთის მიწებს ოპტიმალური კომუნა- სახელმწიფოს პრინციპების დანერგვით, გაერო ადგენს რომ ვთქვათ ბრიტანეთს შეუძლია მიიღოს 100 მილიონი, ევროპას 500 მილიონი, რუსეთს ერთი მილიარდი. 
დიდი ქვეყნები "ახალი კომუნის წესების" მიღებას ეთანხმებიან მაგრამ ლტოლვილთა მიღებაზე უარს ამბობენ.   
მათი არგუმენტებია: ლტოლვილთა დიდი ნაკადის მიღება არ შეგვიძლია, იმიტომ რომ ლტოლვილები სხვა კულტურის, რელიგიის და რაც მთავარი პრობლემაა დაბალი სოციალიზაციის ადამიანები არიან, მათ სამოთხესავით წარსულში ვერ შეძლეს აეშენებინათ მაღალი პასუხისმგებლობის საზოგადოება და ახლა, ტოტალური გაჭირვების და დეფიციტის ჟამს ხომ საერთოდ მტაცებლებს დაემსგავსნენ.

ამერიკან სახმელეთო საზღვარი  შეუვალი გახადა, მაგრამ ორივე ოკეანიდან მას ყოველდღიურად უამრავი უიარაღო ან შეიარეღებული ლტოლვილის მიღება უწევს. 
ლტოლვილებს საკონცენტრაციო ბანაკებში ათავსებენ, რომლებიც მთელი სანაპიროს გასწვრივაა ჩამწკრივებული. 
მთავრობა დათანხმდა მიიღოს 250 მილიონი, ანუ ერთ ამერიკელზე ერთი ლტოლვილი, მაგრამ საკონცენტრაციო ბანაკებში უკვე 350 მილიონი ადამიანია. 100 მილიონი დარჩება საკონცენტრაციო ბანაკში და  ტყვის-მონის უფლებებით იმუშავებს ქიმიურ ქარხნებში. 



ევროპელმა ჰუმანისტებმა დადეს ახალი ტრაქტატი, რომლის მიხედვით კაცობრიობა 
თავისი 9 მილიარდი ადამიანით შეიძლება ფეხზე მდგომი დაეტიოს უელსში, დაწოლილი დაეტიოს ინგლისში და მატარებლის კუპის სიფართის სივრცე იქონიოს დიდ ბრიტანეთში. 
ამ გათვლებმა გაეროს ახალი არგუმენტი მისცა რათა მთელი კაცობრიობის, ეთნომრავალფეროვნების გადარჩენისთვის იბრძოლოს. 
გაეროს ლოზუნგია - ადგილი საკმარისია, ინფრასტრუქტურა აშენებადია, სიცოცხლე ყველას.
ამ ლოზუნგის ბოლო ფრაზა "სიცოცხლე ყველას" გულისხმობს, რომ არავინ უნდა დარჩეს სიკვდილის ზონაში.მაგრამ გაეროს დირექტივებს არ აქვთ კანონის ძალა გადარჩენილ ქვეყნებში. 
გაეროს მეცნიერები უამრავ ფუტურისტულ პროექტს ქმნიან, რათა ახალი სოციალიზაციის შესაძლებლობების გათვალისწინებით ახალი საცხოვრებელი სახლები, ქალაქები, აგრო ფერმები, პლანტაციები მოეწყოს. აქ არის ვიწრო ხეობების გადახურვის პროექტები, ქუჩების გადახურვა სახლების ბოძებად გამოყენებით, შუშის ნახევარბურთის - გუმბათის მქონე ქალაქების პროექტები, ვერტიკალური ბაღები და პლანტაციები, ოკეანის წყლის გამამტკნარებელი სოლარიუმები, კოლექტორი გზები ხის ფესვების განშტოებების ანალოგიით, ჰიდროელექტროსადგურების, მელიორაციული არხების პროექტები, ერთ–ერთი პროექტის ლოზუნგია - არცერთი წვეთი მტკნარი წყალი ზღვაში.
იგულისხმება რომ ოკეანე ისაზრდოებს დაუსახლებელი მიწებიდან ჩამოდინებული მდინარეებით, კაცობრიობის ახალი საცხოვრისიდან კი მტკნარი წყალი მთლიანად უნდა დაიხარჯოს ადამიანების საჭიროებებზე. 
რამოდენიმე პროექტი კიდობანს ქმნის, მცურავ ქალაქს, რომელსაც საკვებით ავტონომიური უზრუნველყოფა ექნება. მაგრამ ევროპას ჯერ კიდევ 100 წელი აქვს, ვიდრე კიდობანებზე ამხედრება და დღევანდელ ჩრდილოეთ ყინულოვან, მომავალ ევროპის ოკეანეში გადასახლება მოუწევთ. ტკბილი 100 წელი მოდრეიფე უსასრულობის წინ. თუმცა ეს ასი წელი დაიხარჯება დამანგრეველი მეტეორის კონტრაშოკის აშენებაზეც, კაცობრიობის მთელი არსენალი შეჯახების მოპირდაპირე მხარეს უზარმაზარი მუხტის გასროლას აპირებს, რომელმაც შესაძლოა დედამიწის ვერტიკალური ბრუნვა შეაჩეროს, შეანელოს მაინც. მაგრამ ეს პროექტი არასანდო ეფექტისა და ძნელად განხორციელებადობის და შორეული პერსპექტივის გათვალისწინებით მოსახლეობაში ოპტიმიზმს ვერ ბადებს.


გაერო და დიდი ქვეყნები ერთ საკითხში თანხმდებიან, ადამიანთა გაერთიანებებმა, დასახლებებმა, ქვეყნებმა უნდა იარსებონ ე. წ. "ახალი კომუნის" პრინციპებით - ახალ კომუნაში სასარგებლო უჯრედის ფუნქციის შესრულება მხოლოდ მაღალი სოციალიზაციის, წესიერ ადამიანებს შეეძლებათ, რომ დაბალი სოციალიზაციის და განათლების ადამიანები დესტაბილიზაციის დიდ რისკს შეიცავენ კომუნის ნატიფი ინფრასტრუქტურის, იერარქიის. 
დემოკრატია არ იზღუდება. ძალაში რჩება თანასწორუფლებიანობა ყველა უმცირესობისა, ხელოვნება არ იზღუდება. პროპაგანდა გადადის გაეროს ძალიან ძლიერი ფსიქოლოგების ხელში, რომელთა გეზია პროპაგანდა "სოფტ პაუერ"ით. ასოციალური პირები ზედმეტი ფუფუნება ხდება მსოფლიო ახალი წესრიგისთვის, ისინი ბორტს გაღმა დარჩებიან, მაგრამ, ვინ არის ასოციალური პირი?
გაერო აყალიბებს გადასასახლებელი (გადასარჩენი) მოქალაქეების სელექციისა და ქვეყნების ქვოტების მინიჭების პრინციპებს.

ჩრდილოეთი ეთანხმება ქვოტების შესაბამისად ლტოლვილთა მიღებას, ოღონდ გაეროს ქვოტების დათვლის კრიტერიუმებს ამატებს თავის (ევროპელ ინტელექტუალთა) მიერ დამატებულ კრიტერიუმებს, რომელთაც მტკიცე საიდუმლოდ ინახავს.

   
მეცნიერებმა გამოითვალეს, რომ 100 წელიწადში ევროპა იქნება ექვატორის განედზე?? დღევანდელი ჩრდილოეთი პოლუსი თბილ ოკეანეში ილივლივებს.  ევროპა ამ პერიოდში მოახერხებს მცურავი ალტერ ქვეყნების აშენებას და ძირითადი პოპულაციის სიცოცხლეთა გადარჩენას.


სამხრეთის ბედი კი გარქკეულია და ძალიან მარტივია – სამხრეთის ქვეყნები უსიცოცხლო ზონა რჩება. რადიაციის პირობებში იქ მხოლოდ კაკტუსები და ტარაკნები იცხოვრებენ.
მოკლედ, 9 მილიარდი დან 7–ს მოუწევს ბრძოლა ახალი მიწის დასაკავებლად, მაგრამ ეს ბრძოლა ვერ იქნება შეიარაღებული და სისხლიანი. სისხლიანი ომის წამომწყები აპრიორ წაგებულია განვითარებულ ჩრდილოეთთან.

ამიტომ სამხრეთს რჩება მხოლოდ ერთი გზა, დაიმსახუროს ჩრდილოეთის კეთილგანწყობა და მიიღოს საკმარისი კვოტა ჩრდილოეთის ქვეყნებში გადასასახლებლად.


დრო ძალიან ცოტაა, დიდი ასახლება 3 წელიწადში დაიწყება და 7 წლის შემდეგ დამთავრდება, ვინაიდან 7 წლის შემდეგ სამხრეთი გამოუსადეგარი ხდება ადამიანის საცხოვრებლად.

ჩრდილოეთს არ შეუძლია მიიღოს 7 მილიარდი ლტოლვილი. ჩრდილოეთი მზადაა მიიღოს 3 მილიარდი, ეს ფანტასტიკური დაათმობაა ჩრდილოელებისგან ვინაიდან გადასახლების ბოლოს 2 მილიარდ ჩრდილოელს 3 მილიარდ ლტოლვილთან მოუწევს თანაცხოვრება.


30 წლის შემდეგ მზის რადიაციისგან 4 მილიარდი დაიხოცება. შობადობის კონტროლით მიიღწევა ის, რომ გადარჩენილ ზონაში სიკვდილიანობა 4ჯერ გადააჭარბებს შობადობას. შედეგად 30 წლის შემდეგ დედამიწის მოსახლეობა შემცირდება 9 დან 5 მილიონამდე.


და... არსადაა ხსნა. ეს მოხდება.




დღეს კი, 2113 წელს, სამხრეთი გადარჩენისთვის იბრძვის.


ის ებრძვის თავის თანამემამულეებს, რათა უსწრაფესად შექმნას განვითარებულ ადამიანთა საზოგადოება. უწესო მისი მტერია, რეტროგრადი მისი მტერია, არატოლერანტი მისი მოსისხლეა. ჩრდილოეთი დიდი მიკროსკოპით უყურებს მის ქვეყანას და უშურველად იქნევს ყვითელ ბარათებს, ოღონდ იმ ბარათებს დასასჯელებს არ აჩვენებს,ჩრდილოელებს უნდათ განვითარებული ხალხი მიიღონ და არა გაწვრთნილები.ამიტომ ფოლები (იგივე ფიშტები, იგივე ჯარიმები) მხოლოდ შესაბამის ფოლდერში შეაქვს. დასასჯელებს მზე დასჯის ახლო მომავალში.


ჩრდილოეთის შეფასებების კრიტერიუმები ორ პლასტიანია, პირველი პლასტი საჯაროა და გაეროს მიერაა გავრცელებული, მეორე პლასტი საიდუმლოა, ის ჩრდილოეთმა გემზე შეიმუშავა ჯერ კიდევ 2111 წელს სპეციალურ სამიტზე.

მეორე პლასტი კვოტის კრიტერიუმებისა, მუდმივი კამათის საგანია სამხრეთში.

სამხრეთელი პოლიტიკური პარტიები საიდუმლო კრიტერიუმების თავის ნავარაუდებ ვარიანტებს დებენ საარჩევნო პროგრამებში,
საზოგადო მოღვაწეები ჩხუბობენ თოქ შოუებსა და მიტინგებზე, იცავენ თავის პოზიციას.

–ქვოტას მივიღებთ, თუ სამხედრო სიზუსტის წესრიგს დავამყარებთ ჩვენს გზაჯვარედინებზე ყვირიან ერთნი,
–ქვოთას მხოლოდ იმ შემთხვევაში დავიმსახურებთ, თუკი უმცირესობებს დემონსტრაციულად მოვეფერებით ყვირიან მეორენი,
–ქვოტას მოგვცემენ ევროპასთან ისტორიული თანამებრძოლობის მნიშვნელობის დემონსტრირებით სჯერა მესამეთ,
–საერთო რწმენა ჩვენი ხსნაა, ახლავე უნდა გავხდეთ პაპის და კათალიკოსის სამწყსო ქადაგებს მეოთხე,
– ჩვენ უნდა ვიყიდოთ ჩრდილოეთის კეთილგანწყობა იმით, რაც მათ ყველაზე მეტად დასჭირდებათ – ნიადაგით. 2 წლიანი სახელმწიფო პროგრამა საკმარისია, რათა კენიის პრერიებზე აღარ დარჩეს მდიდარი ჰუმუსი. ჩვენ შეგვიძლია ჩვენი თავი ჩვენი ნიადაგით პოლუსზეც გამოვკვებოთ.
– ჩენი დიუნების გარეშე მათ გაუჭირდებათ მაღალი ხარისხის შუშის წარმოება, დამცავი გუმბათების გარეშე კი, მათი ქალაქები ონკოცენტრებს დაემსგავსება, ვიყიდოთ ჩრდილოეთი ჩვენი დიუნებით.



მოკლედ, სამხრეთი დუღს, 7 საათზე იღვიძებს და 24 ზე იძინებს, ტვ თოქშოუები ერთმანეთს ენაცვლება და ზედ ედება ..


ვუშველოთ სამხრეთელებს მიიღონ საკმარისი ქვოტა საკუთარი ქვეყნისთვის, ანუ მიიღონ სიცოცხლის უფლება საკუთარი თავისთვის და შვილებისთვის.
ჩვენც ხომ სამხრეთელები ვართ.