საქართველო არ იცნობდა და ვერც გაიცნობდა ირაკლი ოქრუაშვილს, სალომე ზურაბიშვილს, კუკავასა და გუნავას.
ლევან და დავით ბერძენიშვილები, გოგა ხაინდრავა ისეთივე დავიწყებული ქიმერები იქნებოდნენ როგორც სიტყვაზე თედო პაატშვილი, ირაკლი შენგელაია და სახელი რომ არ მახსოვს ის შარმანაშვილი.
ისინი ფიგურებად პოლიტიკაში მიშა სააკაშვილმა დაგვისვა.
არავინ არ მოუსმენდა დღეს ამ ადამიანებს რომ არა მიშასთან აღებული ტრამპლინით მათი პოლიტიკაში შემოგრიალება. არც ძალაუფლების ეიფორიით იქნებოდნენ დადოპინგებულები და არც პარლამენტარის ხელფასით სტიმულირებლები.
მე მაინტერესებს ეთანხმებოდნენ თუ არა ბერძენიშვილები, დავითაშვილი, ხაინდრავა, კუკავა და სხვანი სააკაშვილს, როცა ის მათი გუნდის ლიდერი იყო?
თუ თავიდანვე თვლიდნენ, რომ მათი სათქმელი მერე უნდა ეთქვათ, მას შემდეგ რაც:
-პარლამენტში მოხვდებოდნენ ნაციონალების სიით.
-ხალხში 2003 წლის ვარდების რევოლუციის ეიფორია გადაივლიდა.
-ვარდების რევოლუციით დაბნეული სააკაშვილის მტრები გონს მოვიდოდნენ
და დაირაზმებოდნენ.
-სააკაშვილის ხელისუფლება საჭირო რეფორმების წარმართვისას აიღებდა პასუხისმგებლობას ადამიანების სამსახუბიდან დათხოვნასა და კორუფციული ბიზნესების დახურვაზე, რის შედეგად ბევრი ადამიანი ამ ხელისუფლებისაგან რეპრესირებულად ჩათვლიდა თავს.
-საქართველოსთვის ჯერ გამოუცდელი რეფორმები მოსახლეობის დიდი ნაწილის მიერ, თუნდაც იმ ნაწილის მიერ, რომელიც რეფორმებით არ დაზარალებულა, მაგრამ რეფორმების შიში პერესტროიკიდან აქვს ძვალ-რბილში გამჯდარი, მტრულად იქნებოდა მიღებული.
-დაზარალებული მასა და მუდმივად უკან, საბჭოეთში მაყურებელი ე. წ. მეხუთე კოლონა გაერთიანდებოდა და წინამძღოლს მოითხოვდა.
Friday, May 30, 2008
მიშას პასუხისმგებლობა
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment