“რესპუბლიკელები” !?

მას შემდეგ რესპუბლიკელები მიშას განუდგნენ, საკუთარი ფრაქცია შექმნეს, უსუფაშვილ-ხიდაშელით "გაძლიერდნენ" საპროტესტო მიტინგების ეიფორიაც გამოსცადეს და აპლოდისმენტების სიხარულიც.

მოკლედ პროგრესს მიაღწიეს და…. . . არჩევნების შედეგად კი პარლამენტს გარეთ დარჩნენ.

მათ ვერ მიიღეს ის ხმები რასაც იმედოვნებდნენ როცა "გაერთიანებულ ოპოზიციას" გამოეყვნენ.

ვის უნდა მიეცა მათთვის ხმა, ანუ ვინ იყო მათი პოტენციური ამოჩეველი, მაგრამ გადაიფიქრა?

მე მგონი ასეთი ორი ჯგუფი იყო.

ერთი - "გაერთიანებული ოპოზიციის" მომხრე, რომელიც სულაც არ იქნებოდა წინააღმდეგი "გაერთიანებული ოპოზიციის" დღევანდელი ჭინკები რესპუბლიკელების დეკლამაციური უნარით ყოფილიყვნენ აღჭურვილები და გაკოხტავებულები. ამ ელექტორატზე რესპუბლიკელებმა თვითონ თქვეს უარი.

მეორე - დღევანდელი ნაციონალების ამომრჩეველთა ის ნაწილი, ვინც თვლის რომ საქართველო სწორი გზით მიდის ძნელ გზაზე, უშვებს შეცდომებს და იწვნევს შეცდომების სიმწარეს. ამ გზაზე საჭიროა ნაციონალებმა იგრძნონ კეთილგანწყობილი და კონსტრუქციული ოპოზიციური პრესი.

მაგრამ.. "რესპუბლიკელებმა" ამ ხალხზეც თვითონ თქვეს უარი. სხვასთან შედარებითი ზომიერობის მიუხედავად, ისინი ბოლო თვეების განმავლობაში გულმოდგინედ ნერგავდნენ საკუთარ რადიკალურ და შეურიგებელ იმიჯს.

ელექტორატის ხსენებული სეგმენტი მათ მიიმხრეს "გაერთიანებული ოპოზიციისაგან " განდგომით, მაგრამ ამით ვერ გადაწონეს:
_ხიდაშელის ფრაზა-მოწოდება, 7 ნოემბერს ნათქვამი (თუ ნაყვირი) "მოდით ხალხო! მოდით და დავასრულოთ ეს ხელისუფლება!"

_ვერ გადაწონეს ხიდაშელისა და უსუფაშვილის მონოტონური აგრესიის ტელესეანსები.

მიუხედავად იმისა რომ ხიდაშელ უსუფაშვილის "რესპუბლიკელებში" მიწვევა (მოჭიდავეთა ბუნტის დროს) თავიდან ამ პარტიისათვის ძალიან კარგი პერსპექტივის დასაწყისად მეჩვენა, ახლა სხვა რეალობის წინაშე ვართ. ეს ადამიანები პოლიტიკაშიც ენჯეოშნიკებად დარჩნენ. თუ წარმატებული ენჯეოშნიკობისათვის საკმარისია ერთი კონკრეტული პრობლემის მოსახლეობამდე მიტანა და მისი გადაჭრის გზის ეფექტური აქციებით პრომოცია, პოლიტიკოსობას სხვა სიჯიუტე, მიზანდასახულობა და ქარიზმა სჭირდება.

არადა ამ ადამიანებმა (ხიდაშელ-უსუფაშვილმა) რესპუბლიკელთა ძველი გუნდისაგან სრული კარტბლანში მიიღეს.

ტელეეთერში გატარებული 1000 საათიდან მათ ერთხელაც არ ახსენეს რა მოსწონთ, რას გააკეთებდნენ თვითონ სახელმწიფოს მშენებლობის სტრატეგიულ თუ ტაქტიკურ საკითხებში, რაში შეძლებდნენ ხელისუფლებასთან თანამშრომლობას და ა. შ. პირიქით რესპუბლიკური პარტიის კანონდამჯერე, იუსტიციაში გარკვეული და კონსტიტუციის დამცველის წლებით ნაგროვები იმიჯი, თავდავიწყებული შრომით შეცვალეს აგრესიულ-რადიკალური იმიჯით.

მაგრამ ამ სეგმენტში ადგილი უკვე მყარად ეკავა 2007წ. ნოემბრის ავტორს - "გაერთიანებულ ოპოზიციას".
ამრიგად "რესპუბლიკელები" "არც მიწისაა არც ცისა" ანუ თამაშგარე სიტუაციაში აღმოჩნდნენ.

შემდგომ საქმიანობაში მათ მოუწევთ ახალი, დღევანდელის მომიჯნავე ელექტორატის გულის მოგება.

რომელი მიმართულებით წავლენ ამას დრო გვიჩვენებს.

P.S. მე კი, ამ შედეგებიდან გამომდინარე ცოტა არ იყოს მეუხერხულება ჩემი წინა პოსტის, სადაც თითქოს სხვა უარესი არ ყოფილიყოს, მაინცადამაინც “რესპუბლიკელები” გავკილე.