ქართულ პოპ ბომონდს

გენიალური იდეა


დიახაც გენიალური. მერე რა, რომ გენიოსი არ ჰყავს ავტორი

აი მომისმინეთ.




ყველანი ვთანხმდებით, რომ ქართული პოპმუსიკა უიმედოდაა ჩამორჩენილი.
გარდა იმისა რომ მუსიკაა საწყალობელი, ტექსტებიც უბადრუკია (წვიმდა, მაპატიე, უსასრულო ღამეა, სიყვარული, ერთად ვიქნებით, მომენატრე... ).
ეს ისეთივე სირცხვილია, როგორც 800 მილიონიანი ინდოელი ერისათვის ყოველწლიურად ერთი კრეტინული სცენარით 400 ახალ ფილმის გადაღება.
ჩვენც ისევე ვართ ამ უბადრუკი სიმღერების ღირსეული აუდიტორია, როგორც ინდოელები არიან ბოლივუდისთვის.

ქართული პოპმსუკა ქართული საზოგადოების პრიმიტივიზმის უტყუარი სიმპტომია.

ვინაიდან ნოტი მხოლოდ შვიდია, კაცობრიობა უკვე დიდი ხანია მივიდა იმ დასკვნამდე, რომ "ვან იზ ნოთ ინაფ".
ასე ერქვა დაახლოებით ათი წლის წინ MTV-ის გადაცემას, რომელშიც მხოლოდ რემიქსები და ქოვერები გადიოდა.
ერთი სიმღერის ერთი შემსრულებლის მიერ შესრულერბა საკმარისი არ არის, დიდი ფუფუნებაა, უსარგებლო ტაბუა.
მსოფლიომ ას ტაბუ წარმატებით დაძლია.
რემიქსები და ქავეტები დღეს ჩვენს მუსიკალურ დედამიწას მნიშვნელოვნად ამდიდრებს.


ქართველებსაც გვქონდა რემიქსების მცდელობები, მერე რა, რომ საავტორო უფლებებს არას დაგიდევდით, მსოფლიო კულტურის გალიორკაზე ეს გვეპატიებოდა.


ჩემი სათქმელი სხვაა.
რემიქსი გულისხმობს სხვა შემსრულებლის სიმღერის მღერას, ტექსტისა და მუსიკის საკუთარ ხოშზე მორგებას.

ქართველებმა სალაღობო სიმღერები ავიღეთ და ქართული ორიგინალური, მაგრამ ასევე სალაღობო ტექსტები შევუფარდეთ.
"შობა უშეენოდ", "მას მერე ვეძებ შარაშარა.."...


ჩავთვალოთ ეს განვლილ ეტაპად.



მოდი ახლა პირიქით მოვიქცეთ.


ავიღოთ კარგი უცხოური სიმღერების ტექსტები, ხომ ვართ პოეტების და პოეზიის სამშობლო, ხოდა ვთარგმნოთ
ლეონარდ კოენი, დაეირ სტრეიტსი, პინკ ფლოიდი, ქოლდფლეი, ენი ლენოქსი, ფილ კოლინზი, ავიღოთ ამ ხალხის ძალიან მაგარი ტექსტები და ვთარგმნოთ ლექსად და ვიმღეროთ ჩვენს ორიგინალურ მუსიკაზე.

აა?!

როგორია?

არც საავტორო კანონმდებლობასთან იქნებით კონფლიქტში, არც ბერნის კონვენცია შემოგვწყრება და ...
ქართულ საზოგადოებასაც განმავითარებელ კატალიზატორად ექცევით და არა მისი ქვენა გემოვნებების ზაკაზების შემსრულებლად.