მუზეუმი რაფაზე

Brad mehldau - blackbird by Claudio Vicente

ზღვიდან კენჭები მომაქვს, ყოველ წელიწადს 10-20 ცალი.
არ ვეძებ, უბრალოდ, თუ თვალში მომხვდა და მომეწონა, ვინახავ და მომაქვს.

თანაც მარტო კენჭები კი არა, არამედ კენჭადქცეული ბოთლის შუშები, ქვები, რომლებიც პემზაბლოკის დაქუცმაცების შედეგად დარჩა, შესახედად ჩვეულებრივი ქვა, რომელსაც შუაში სამშენებლო ბლოკის ნახვრეტი აქვს.

ეს ექსპონატები მე დროის მუზეუმისთვის მჭირდება, რომელიც ჩემი ბინის რაფებზე მაქვს მოწყობილი.

აი კენჭი, რომლის წითელი მხარე რკინისშემცველი ლავის ტალღისაა, იმავე კენჭის მწვანე მხარე კი მეორე ვულკანის, ახლა უკვე სპილენძისშემცველი ვულკანის ლავით გადაფარვის შედეგად დაედუღა წითელს, ეს ამბავი შორეულ 67 დან 58 მილიონ წელს შორის მოხდა, 30 საუკუნის წინ ჩემი კენჭი დიდი ლოდი იყო მერე გაცვითა ზღვამ და ახლა რაფაზე მიდევს.
აი, ზუსტად მისი მსგავსი ფორმის მეორე კენჭი, ოღონდ შუშის, ის შარშან წინ ბოთლი იყო, ლაზს ან თურქს ჰქონდა შენახული საბძელში როცა დიდმა წვიმამ საბძლიანად წყალდიდობას გაატანა და შავ ზღვაში ჭოროხის გავლით ჩამოახრიგინა.
აი, ქვა, რომელიც შარშან აქ მდგომი საცეკვაო კაფებარის ნარჩენია, ზედ საღებავიც ეტყობა, თაბაშირიც და ცემენტიც, გარედან კი ჩვეულებრივი ქვის ფორმა აქვს.

68 მლნ წელი, 20 საუკუნე, 5 წელი და შარშანდელი სეზონი, ასე ვუყურებ მე ამ კენჭებს და მგონია რაღაც საკრალურის მფლობელი ვარ.


ყველას გინახავთ (რეალში თუ არა წიგნში ან ტელევიზორში) ნამარხი ცხოველები, რომლებიც მილიონობით წლის წინ რბილ თიხაში მოკვდნენ და შემდეგ გარემოს გაქვავების შედეგად მუდმივი სარკოფაგი იშოვეს .
მეც შემხვდა ერთხელ ჩვეულებრივ ქვაში ფუღურო და იმ ფუღუროში რაღაც ტრილობიტი, რომელიც ქვის გაქანებაზე ჩხარუნობდა, მაგრამ მაშინ, 10 წლის წინ, არ ვიყავი განწყობილი მისთვის ექსპონატი დამერქვია და.. მივატოვე.
მას შემდეგ ჩვეულებრივ, ნაცრისფერ ქვებსაც ვაქცევ ყურადღებას, იქნებ ისევ შემხვდეს მილიონობით წლის წინ მაცხოვრებელი არსების ნაშთი, მაგრამ არ შემხვედრია.

აღარ შემხვედრია, მაგრამ გული მაინც არ მწყდება, ბოლოს და ბოლოს,
კი, თავისი ფორმა ვეღარ შეინარჩუნეს, მაგრამ


ცარცი,
ნავთი,
ნახშირი
ქარვა
მარჯანი
გრაფიტი
ტორფი








რომელიც ჩვენს გარშემო მილიონობით ტონობით მოიპოვება, რომელთაც ყოველთვის შევეხებით, როცა მოვინდომებთ, დავხარჯავთ კიდევაც, ხომ ნამარხებია.
მართალია ფორმა დაკარგული, მაგრამ მაინც 100%-ით ცოცხალი არსებების, მცენარეებისა და ცხოველების, სექვოიების, გვიმრების, მოლუსკებისა და დინოზავრების ნაშთები.

ვერცერთ პლანეტაზე ვერ ნახავთ მათ, ისინი ამ პლანეტის უხსოვარი ისტორიის განმავლობაში მოსახლე მოშრიალე, მცურავი, მღრინავი თუ მფრინავი არსებების შემადგენელი მოლეკულებია.

ანუ ჩემი რაფის დროის მუზეუმს უნდა ჩამოვუმწკრივო ცარცი, ქარვა, გრაფიტი, ალმასი(?), მარჯანი, ნავთი და ტორფი და ... ჩემი იქნება მთელი 70 მლმ წელი ჩვენამდე.