სომხოფობია სომხოფილია

სომხოფობიის დასტური: 

ჩვენი პოპ ფეისების 50% ნახევრად სომეხია, მაგრამ გულმოდგინედ მალავენ ამას.

სომხური ეკლესია თბილისში სომხებს არ დაუბრუნდათ სსრკს დანგრევის შემდეგ.

ანანურში სომხური ეკლესია ეტაპობრივად ჩამოინგრა, არავინ გაამაგრა. 



მანთაშევის აკლდამა
მნაცაკანოვის ხიდი



ირონიული წაძახება - შე სომეხო.

 ბევრია კიდევ..(მეზარება).

 


ისტორიული ნაშთი, რომელიც სომხებს ქართველებთან და უფრო მეტად ქართველებს სომხებთან დაახლოვებას ცოტათი მაინც წინ ეღობება, არის ერთმანეთის აღმნიშვნელი სახელები somekhi და vrats. 
სანამ მსოფლიო გეორგიანებსა და არმენიანებს აღმოაჩენდა და რუკაზე დაიტანდა, მანამ ჩვენ ერთმანეთს სომხებს და ვრაცებს ვეძახდით. 
ვერ გამოვდგები ჩვენი იმდროინდელი წინაპრების ფონეტიკის ეტიმოლოგიის მკვლევარად, მაგრამ არ სიტყვების  ჟღერადობას კი დავუწუნებ. 
სიტყვები "სომეხი" ისევე როგორც "ვრაცი" წინააღმდეგობრივი სიტყვებია, თითქოს საფრთხის შემცველი, დასაეჭვებელი.  შეიძლება სიფრთხილისა და ეჭვის ეს ნოტები ჩვენმა წინაპრებმა იმ უძველეს ეპოქაში დაუკავშირეს მეზობელ ერს, როცა აღმოაჩინეს, რომ დედამიწაზე ჩვენს ენაზე მოლაპარაკე "ჩვენ" (ჩვენ ქართველები, ჩვენ სომხები) ჯგუფის გარდა სხვა ხალხიც არსებობს და ისინი,  სხვა ხალხი საკუთარ ჯგუფში მყოფ ხალხში არ უნდა არეოდათ. ანუ ამ სიტყვების ჟღერადობაში შეიძლება პრეისტორიული ადამიანის ჭრელი მსოფლიოსადმი პირველი შიში იყოს აღბეჭდილი. 
და თუ დღეს, ხვალ და ზეგ მომავალ ქართველებსა და სომხებს ის პრეისტორიული ნოტები ქვეშეცნეულ საფრთხეზე მაინც მიგვითითებს, შევძლებთ კი შევხედოთ ერთმანეთს ობიექტური თვალით? 
ვიცით კი ჩვენ, ვინ არიან არმენიანს მსოფლიოსთვის ან იციან კი სომხებმა ვინ ვართ ჯორჯიანს მსოფლიოსთვის? 





საქართველო და სომხეთი,ორი ქრისტიანული სახელმწიფო ევროპას აზიისგან იცავს. 
ისინი მსოფლიო ზღვამდე  ეღობებიან ირანს  რომელიც ჯერ კიდევ 25 საუკუნის წინ 400 ხომალდით ესეოდა საბერძნეთს, ეღობებიან თურქეთს, რომლის ძილბურანის ოცნება პანთურქული სახელმწიფოა თურქულენოვანი და ერთმორწმუნე შუა აზიითა და აზერბაიჯანით. 
ეღობებიან რუსეთს, რომლის ასევე ძილბურანის ოცნება ევროპისათვის ენერგორესურსების მონოპოლისტი მიმწოდებლის "კრანის"  ხელში ჩაგდებაა, ამ მიზნისთვის კი სომხებსა და ქართვებს შორის     მტრობა მას გულს მალამოდ დაეფინება, და თან რაც უფრო მწვავე იქნება ეს ჰიპოთეტური დაპირისპირება, მით უფრო კმაყოფილი იქნება დერჟიმორდა.
მაგრამ ვერა.
სომხებს ჩვენ ანგარიშიან, პრაგმატულ ხალხად ვიცნობთ, მაგრამ ამ ერს მთავარი ზარალი სწორედ სუბიექტურობით - აზერბაიჯანელებთან ომის გამო აქვთ აკიდებული, მათ ემოციურობის გამო ასცდათ ბაქო ჯეიხანი, გზების დივერტიფიკაცია და ათასი სხვა ხეირი, რომელიც მათ შეეძლოტ ჰქონოდათ, მაგრამ ბოროტმა ემოციამ, გამარჯვების ჯინმა, (რომლის გასაღები მას რუსეთმა დროულად შეუცურა) ისინი გიჟვრაცუებად აქცია - მათ იომეს.
დრეს მათ 10 პლიუსი მიეცემათ აფხაზეთი და ს.ოსეთი რომ აღიარონ, მაგრამ ვერ იზამენ - სუბიექტური გრძნობა გააჩერებთ. რა ქვია ამ გრძნობას, ვერ გეტყვით, ყველაზე მშრალი სიტყვებით ეს არის ისტორიული სოლიდარობის გრზნობა, მეტი პათეტიკა ჯერ ადრეა, მეტი პათეტიკა ერთმანეთის ურთიერთობაში მერე გვექნება, როცა საქართველო კარგი ქვეყანა გახდება.







როცა საქართველო კარგი ქვეყანა გახდება დავინახავთ რომ:
პირველი ქართველი ჰაგიოგრაფიული წმინდანი სომეხია
შუშანიკის წამების შესწავლისათვის უკლებლივ ყველა ქართველს არანაკლებ 3 კვირაა აქვს დახარჯული.  
პირველი ქართული ლიტერატურული ნაწარმოები სომეხს ეძღვნება
ილია ჭავჭავაძის დედა სომეხია
ივანე მაჩაბელის დედა სომეხია
ქართლოსი და ჰაოსი მითიური ძმები იყვნენ
ატენის სიონი სომეხმა ხელოსნებმა ააშენეს
იშხანი სომეხი ეპისკოპოსის აშენებულია
ქართველებს შერეული ქორწილები ყველაზე ხშირად სომხებთან გვაქვს
იმას, რასაც დღეს ჩვენ ძველ თბილისად (ქუთაისად, ბათუმად) ვთვლით, მნიშვნელოვანწილად სომხების აშენებულია. 
სომხები აშენებდნენ თბილისს ჯერ კიდევ მაშინ, როცა ერევანში ბევრი არაფერი მნიშვნელოვანი აეშენებინათ. 





არადა, იმ კოსმოპოლიტურ-გლობალურ მსოფლიოში, რომელშიც განუხრელად "პატარავდება", და ერთი  ურთიერთ გადახლართული ჭრელი ქსოვილი ხდება, მოგვიწევს საკუთარი თავის გვერდიდან დანახვის სწავლა.
ამის გარეშე ვერ ვიქნებით კაცობრიობის წარმატებების მიმღებები. 

და როცა შევძლებთ საკუთარი თავის გლობალური მასშტაბით დანახვას სომხებსაც მაშინ შევაფასებთ ობიექტურად და დავინახავთ, რომ ჩვენ ყოველგვარი პათეტიკის გარეშე ერთგული ძმები ვართ, და ვართ სწორედ იმ პრეისტორიული, ანტიკური, ფეოდალური, საბჭოთა თუ პოსტსაბჭოთა შიშებ და ეჭვებში გამოცდილი ძმები, რომლებსაც ერთმანეთი გვჭირდება. 

არავინ გვაღიარებს ჩვენ, თუ ერთმანეთი არ ვაღიარეთ. 

მსოფლიოს თვალსაწიერიდან ქართველები სომეხთა და სომხები ქართველთა ყველაზე ავტორიტეტული შემფასებლები ვართ. 
ჩვენ მსოფლიო ან ერთად გვაღიარებს, ან ერთად შეგვინახავს ბნელი ოთახის ვიტრინა-განჯინაში.