ღუდუშაურის საავადმყოფო ყველაზე ახლოა ამერიკის საელჩოსთან.
ამერიკის საელჩოს მშენებლობის დროს საავადმყოფოში რამდენჯერმე მომაკითხა საელჩოს მშენებლობის ქართველმა ექიმმა. მას ჩვენთან თურქი მუშები მოჰყავდა, რომელთაც ძლიერი ტკივილები აწუხებდათ.
მაშინ მთელი საქართველო აღრენილი იყო, ამერიკელებმა მშენებლობა ქართველი მუშებით დაიწყეს და ახლა თურქებით აგრძელებენო.
საელჩოს ექიმი ამბობდა, ესენი (თურქი მუშები) ადამიანები ხომ არ გგონია, ესენი ბულდოზერები არიან, ერთი კაცი ათის საქმეს აკეთებსო.
თურქები მართლაც ბულდოზერებივით იყვნენ, დაბლები, ჩასხმულები, კუნთების გროვები. ის ტკივილებიც ზედმეტი ფიზიკური დათვირთვისგან ჰქონდათ, რომელსაც მუშაობისას იღებდნენ.
იმ ექიმს რომ დავინახავდი, წინასწარ ვიცოდი , კიდევ მუშას მომიყვანდა, რომელიც სინამდვილეში ათი მუშა იყო.
ოღონდ ათი ქართველი მუშა.
რამდენია სინამდვილეში ერთი კაცი?
თუ ქართველი მუშა თურქი მუშის მეათედია, რამდენია ქართველი ექიმი, პოლიციელი, ფიზიკოსი, მძღოლი, ჯარისკაცი, მესაზღვრე, მებაჟე, მასწავლებელი, ინჟინერი თავისივე კოლეგა ინგლისელთან, გერმანელთან, ებრაელთან, ინდოელთან, ვიეტნამელთან, ზამბიელთან, ახალზელანდიელთან შედარებით?
ბევრზე ნაკლები და ცოტაზე მეტი ამ ჩამონათვლიდან.
მაგრამ ამ პოსტის თემა არც ქართველებია და არც მუშები.
ეს შესავალი იმიტომ დავწერე, რომ ინგლისელებზე, ფრანგებზე, გერმანელებზე, ესპანელებზე და იტალიელებზე ვილაპარაკოთ.
მსოფლიოში 6 მილიარდი ადამიანია და მათგან ამ ქვეყნებში დაახლოებით 250 მილიონია. მათ დავუმატოთ დაახლოებით 200 მლნ ევროამერიკელი.
გამოდის რომ 450 მლნ ადამიანი ქმნის კაცობრიობის სახეს. უფრო ობიექტური სურათისთვის მათ მივუმატოთ 100 მილიონი იაპონელი, ჩინელი და კორეელი, რომლებიც საკუთარი ქვეყნის უჩინარი მოსახლეობისგან განსხვავებით მსოფლიო სახეს მნიშვნელოვან შტრიხებს სძენენ.
მაშ ასე, მხოლოდ 550 მლნ ადამიანი 6 მილიარდი დედამიწელისგან.
ისინი ქმნიან, აწარმოებენ იმას რაც ჩანს და რაც არის, დანარჩენნი უჩინარნი ვართ, თავს ვინახავთ. 6.000.000.000-ში 500.000.000 შედის თორმეტჯერ. ანუ 1 განვითარებულ ქვეყნელი გადმოსცემს 12 უტყვი განუვითარებლის სათქმელს.
მაგრამ რეალურად იმ თორმეტს არ ძალუძს. ერთი ევროპელ იაპონელ კორეელ ჩინელის საქმის გაკეთება. 12-ს კი არა, იქნებ 24-საც არ შეუძლია იმის წარმოება, რასაც აკეთებს ერთი განვითარებული.
მაშ რამდენი საშუალოდედამიწელია სინამდვილეში ერთი ევროპელი, ამერიკელი, იაპონელი ან ჩინელი?
12? 24? იქნებ მეტიც.
ქართველები სადა ვართ? აღვემატებით თუ არა საშუალოდედამიწელს?
კარგი, იმ ხუთასმა მილიონმა მომცა მე ავტომობილი, მობილური, ლიფტი, წყალი, ხორბალი, კარაქი, სტაბილური განვითარების პოლიტიკური წესები, მშვიდობა, მაჩვენა მე დღეში 3 ახალი ფილმი, დამიდო მე 500 ბრძნული წიგნი და 500 გენიალური მუსიკალური ქმნილება, 500 უმნიშვნელოვანესი პრაქტიკული გამოგონება, არქიტექტურა, ინჟინერია, გზა, თვითმფრინავი და ელექტროენერგია, მედიცინა და ასტრონომია.
კარგი, ისინი ზეკაცები არიან, მათ ეს შეძლეს.
ჩვენ? ჩვენ იმას მაინც მივხვდით რითი უნდა განვვითარდეთ რომ მათ დავემსგავსოთ? ცოტათი მაინც?
ალბათ ჯერ ვერა.
არ მინდა ნახევარ, მეოთხედ თუ მეთორმეტედკაცობა, არ მინდა მათზე ნაკლები ვიყო .
მირჩიეთ რა ვქნა.
პირველ რიგში პატივი ეცი მათ იმაში, რითაც დავალებული ხარ მათგან.
იცოდე, რომ არა ისინი, ჩვენ, დანარჩენი 12-ნი ვიცხოვრებდით ისე, როგორც ცხოვრობენ დღესც ამაყი მთიელი პაკისტანელები და ავღანელები,
Friday, December 24, 2010
რამდენი კაცია ერთი კაცი?
Posted by cartwheel at 1:25 PM
Labels: ვინიგრეტი, ძირს პათეტიკა, ხალხი
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment