კომპ თამაში

გილოცავთ ახალ 2012 წელს!
გისურვებთ ბევრი თამაშის მოგებას, ნათამაშევთა ერთი მესამედის მაინც. და ბედნიერბას პირად ცხოვრებაში.






კომპ თამაში


 ცურვა

პერსონაჟი  მიცურავს მარჯვნივ
- ნმ ხელებია, ზხ ფეხები


პერსონაჟი მიცურავს მარცხნივ
- ზხ ხელებია ნმ ფეხები

ორივე შემთხვევაში ჩასინთქვა სპეისია


ჰინტი:
ფეხები რაც შეიძლება სწრაფად
ხელები რაც შეიძლება სწრაფად, ოღონდ სუნთქვა არ უნდა გამოგრჩეს, თორემ დაიხრჩობა და ტრაკით ზემოთ იტივტივებს
ჰინტი
 ხელები თანდათანობითი აჩქარებით
ანუ თუ დროზე ადრე აჭერ მეორე ხელს, ოროვე ხელი მაღლა ან ორივე ხელი დაბლა მიდის ერთდროულად

ჰინტი
რაც უფრო სწრაფად მიდიხარ ( ანუ აქამდე სწორად იცურე) უფრო ნაკლები დრო უნდა ხელის ბრუნს ( ანუ მოსმას) შესაბამისად დეძლევა საშუალება კიდევ უფრო სწრაფად აწკაპო და სწრაფად იცურო.


პირველი ათი ლეველი მხოლოდ მარჯვნივ მიდიხარ
ამას რომ დაამხეცებ შემდეგი ხუთი ლეველი მარცხნივ

შემდეგ ერთ გაცურვაში მიმართულებას იცვლი, ზვიგენები მოგდევენ



თამაში
სელაპი ხარ, მოგდევს ზვიგენი ან კასატკა

პირველი ამოცანა, უნდა დაიმალო, საშიში დისტანციიდან გაიქცე
მაგრამ თუ საშიშ დისტანციაზე ხარ და მხეცი შენს შესაჭმელად გამოექანა, უნდა აიძულო უშედეგოდ ამოხტეს წყლიდან.
თუ ეს მოახერხე შეძლებ გაქცევას

ისრებით დაგყავს სპეისით ხტები წყლიდან


იგივე პირობა ოღონდ ადამიანი ხარ
ვერ დაემალე, ვერ გაექეცი, შენსკენ მოდის
ერთადერთი შანსი გაქვს მოუბრუნდა და ცხვირში დაარტყა. ოღონდ ზუსტად.
ისრებით დადიხარ, სპეისით ურტყამ წიხლს
ან სპეისით მის ცხვირს განზე წევ ხელით



პითეკანტროპი ხარ, მიდიხარ გაშლილ ველზე მოგდევს ხმალკბილა ვეფხვი
გიგანტური დათვი
მგელი

გადარჩენა ცეცხლშია

როცა საფრთხეს დაინახავ კი არ უნდა გაიქცე, ( როცა გარბიხარ აუცილებლად გეწევიან და გჭამენ) არამედ უნდა მოიხსნა ზურგჩანთა საიდანაც გადმოგაქვს გაღუებული ნაკვერჩხალი და ანთებ ცეცხლს. თუ მოასწარი მხეცი გარბის, თუ ვერა, შეგჭამს. მიზანია გადაიარო გაშლილი ველი და შეძვრე უღრან ტყეში, სადაც ეგ მხეცი ვერ შემოეტევა.



ხარ პრემაიმუნი, ცხოვრობ დინოზავრების გარემოცვაში შენი სამყარო 3 დ განვლადია: თანაბარი სიჩქარით მოძრაობ მიწაზეც და ტყის სისქეშიც ტოტებზე. დინოზავრი მოგსდევს და წვრილ ტოტებს ლეწავს. ეჯახება და ვერ აქცევს დიდ ხეებს. შენი მიზანია დინოზავრს დაურთულო მარშრუტი, გაზარდო დისტანცია, დაღალო და აიძულო შეგეშვას



პითეკანტროპი ხარ, შენზე დიდი და ღონიერი სინანტროპი დაგიჭერს და შეგჭამს თუ ჭკუით არ აჯობე
სიტუაციური ამოცანები
შენ იგონებ კვერთხს, ცეცხლს, ქამანდს
მაგრდები გამოქვაბულში და იქიდან იგერიებ  ქვებით.




ქვის ხანის ადამიანი ხარ, უღრან ტყეში მიდიხარ
ზურგზე ტყავის კენგურუში ბავშვი გყავს აკრული
 გარშემო დასუნსულებენ მგლები
თუ წამოგეპარნენ შეგჭამენ
შენ სწრაფი ნაბიჟით მიდიხარ და არ გარბიხარ
შენ გყავს დამცველი ერთი ძაღლი,  რომელიც ზუსტად მგელისავითაა, ოდნავ განსხვავებული ფერით ( მუქი)
ძაღლი გიცავს ზურგიდან, მაგრამ საბოლოოდ მგლები სხვადასხვა კუთხიდან გიტევენ და გჭამენ
სტრატეგია უნდა შეიმუშავო ასეთი
თუ მოასწარი მგლისთვის საჭმლის ( ხორცის ნაჭრის) გადაგდება, ის შეჭამს და ხდება ძაღლი, ახლა ორიძაღლი გყავს და უფრო დაცული ხარ, მატულობს მგლები და საფრთხე, შენ რაც შეიძლება
მეტი მგელი უნდა აქციო ძაღლად და გადარჩე

როცა ხორცი გაგითავდება უნდა მოასწრო გამოქანებულ მგელს მუხლზე დაჩოქილი  დახვდე და ჩაიხუტო, მოეფერო, ესეც ჭრის - ძაღლად იქცევა.

მგლები ძაღლებს ჩხუბში გიკლავენ

გახმოვანება მგლის და ძაღლის განსხვავებული
მოგებაა ტყიდან ველზე გასვლა სადაც შორს სოფელი ჩანს და მგლები დაგეხსნებიან.



გარბიხარ 100 მეტრიან დისტანციაზე, გასწრებენ ინვალიდები, ლოკოკინები , კუები ...

შენ შენი ფაფხურის შედეგს ფაქტიურად ვერ ხედავ


ვერასდროს მიოგებ, შენი საუკეთესო სედეგი იქნება თუკი ლოკოკინას გაუსწრებ





 

რაც ჩანს თუ რაც არის?

ფერად მხატვრულ ფილმ "ქალის სურნელში" რომელიც სულაც არ არის ქალის სურნელზე და რომელშიც ბრმა ალ პაჩინო frank slade მაგარ, სამუდამოდ დასამახსოვრებელ სიტყვებს ამბობს, ერთი უცნაურობა აღმოვაჩინე.

როცა კოლეჯის საერთო შეკრებაზე დირექტორი ჩარლისგან დაჟინებით ითხოვს თანაკოლეჯელი ბიჭების ჩაშვებას, ჩარლი საშინელ უხერხულ სიტუაციაში ვარდება.
სცენა სადღაც 3-5 წუთი გრძელდება. ამ დროს ჩარლი ერთდროულად უსუსურიცაა, დაბნეულიც და სასაცილოც.
ეს ლიდერთა კოლეჯის აღსაზრდელი ლიდერობის მოსურნე ჩაქოლილი მარიტას ტალახში ჩაჩოქილი სესილია ბებოსავით
უაზროს და უღონოდ ასავსავებხ ხელებს და აცეცებს თვალებს, ლამის იტიროს.
მისი ექსტერიერი უსუსურობის და უთავმოყვარეობის ხატია.
ისევე როგორც ebvard Munchßის ყვირილი შიშის.

Edvard Munch’s The Scream
მიჩმორებულ ჩარლის დირექტორი კოლეჯიდან გარიცხვას პირდება, თამაში ცალ კარში მიდის.

აქ ჩარლის მშობლების მეგობრის სტატუსით საქმეში ერთვება ბრმა ვეტერანი პოლკოვნიკი - ალ პაჩინო და ყველაფერს აყირავებს, მისი სიტყვა კოლეჯის მანკიერი სულის მხილებაა, ჩაშვებით დასმენით სტუდენტები კოლეჯურ კარიერას იმტკიცებენ და ამით კაცურ სულს ჰყიდიან, ალ პაჩინო აქებს ჩარლის და ამბობს, რომ მას ჩარლიში მოსწონა ის ვაჟკაცობა, რომელიც აძლევს მას ძალას წინ აღუდგეს დადგენილ წესს, იერარქიულ ზეწოლას, მუქარას და შიშს. პოლკოვნიკი ამბობს, ჩარლიმ გმირობა ჩაიდინაო. კოლეჯის უმაღლესი ჟიური ჩარლის ამართლებს.
ენდი ჰეფია.

ამაზე არაა,
ჩარლი გმირობის ჩადენის მომენტში უსუსური, უმწეო, მშიშარა და მერყევი რომ ჩანდა ეგაა ჩემი ყურადღების საგანი ამ პოსტში.
ჩვენ ისევ კ/ფ "გიორგი სააკაძის" გავლენით გვგონია, რომ გმირობა ომახიანი ღრიალ–შეძახილების გარეშე შეუძლებელია.




ნახეთ, არ დაიზაროთ.

+, გენიალური მსახიობები, ყველა.

ოპტიკურ ბოჭკოვანი ინტერნეტი

ვერკვევით მასშტაბებში?
შეკითხვა

ინტერნეტის ოპტიკურ ბოჭკოვანი ქსელის საშუალებით  შენ სახლში ღებულობ იმ ინფორმაციას, რომელიც ინახება ელექტრონულ მეგა ბიბლიოთეკაში (კინოთეკაში, ფონოთეკაში, არქივში, ტელევიზიაში, რადიოში..) რომელსაც ჰქვია სერვერი. 

სად მიდის გეოგრაფიულად ჩემი გაშვებული მოთხოვნა? 
სად მდებარეობს სერვერი?
სად მიანათებს ჩემი ანთებული ფოტონი?  
თუ მე ქართულ საიტზე ვარ მაშინ საიდან ვიღებ ინფორმაციას? 
გლობალური საიტების (გუგლი, იუთუბი, ფეისბუკი) სერვერები სად არის? 
თუ მე საქართველოდან ყველაზე დაშორებული კუნძულის საიტს ვნახულობ (ვთქვათ ჩილეს  ან აღდგომის კუნძულების) რა მანძილს გადის ჩემი სხივი იქეთ აქეთ. 
რა ხდება შუალედურ სადგურებზე (სერვერებზე)? 

აი ჩრდილოეთის ციალი, ერთი ღრუბლის ზომაა, მაგრამ დედამიწაზე 50 ჯერ დიდი მაგნიტური ბურთის ყუნწს წარმოადგენს.


  




ვერკვევით მასშტაბებში?
მე ვერა.

ყვითელი მარშრუტკები

მართალია საზოგადოების მიერ აქტიურად  გაპროტესტებული იქნა თბილისის ხელისუფლების მიერ თბილისში მარშრუტკების ავტოპარკის ახალი კომფორტული მანქანებით შეცვლის გეგმა, დაიდო ყურადსაღები არგუმენტებიც ( მძღოლების უმუშევრად დარჩენა, ცენტრალიზაცია- მონოპოლიზაცია, ბიზნესის დაკრიშვა- კორუფცია ეტკ.), მაგრამ ამ გეგმას მე მაინც სასიკეთო მოვლენად ვთვლიდი - მუნიციპალური მასშტაბის რეფორმად, რომლის შედეგად ძუნძგლიანი სუნიანი მარშრუტკები, რომელშიც წინა სავარძელზე მუხლებმიბჯენილს და შდდეგად მუხლებდალურჯებულს უნდა გემგზავრა, შეიცვლებოდა ნორმატივების შესაბამისი მანქანებით, სადაც ჩაჯდომისას არ იფიქრებდი, რომ უბედური ხარ და შენი ადგილი სწორედ ამ საღორეშია. 

ამ გეგმის გაცხადებიდან თითქმის ერთი წელია გასული. 
წესით რეფორმის შედეგები უნდა შეგვეფასებინა, მაგრამ  ნურას უკაცრავად - რეფორმა პილოტაჟური კვლევის ეტაპზეა გახიდული და სასაცილოდ გაჩაჩხული. 
2012 წელს ასეთი სტატუსით ვხვდებით
:

თბილისში მარშრუტკით მგზავრობა 80 თეთრი ღირს 50-ის ნაცვლად. 

მარშრუტკათა 90% ისევ ის ძუნძგლიანი ჩაჭუჭყნულსკამებიანი მანქანებია.

ახალი მანქანების წილის ზრდა აღარ შეიმჩნევა.

დიღომში  4 მწკრივად  უქმად დგას გასაყიდი ყვითელი ახალი მარშრუტკები, მყიდველი კი არ ჩანს.



როგორ მივიდა ამ სტატუსამდე მარშრუტკების თითქოსდა დაგეგმილი, ანონსირებული და რაც მნიშვნელოვანია - ხელისუფლებისგან პროტეჟირებული პროექტი? 


მხოლოდ რამდენიმე ფაქტორს ჩამოვთვლი, რომელსაც მე როგორც მგზავრი, როგორც ჩვეულებრივი მოქალაქე ვხედავ, ყოველგვარი კულუარული გარჩევების შესახებ ცოდნის გარეშე. 

აიწონა დაიწონას იგავარაკული ისტორიაა: 

ახალი მანქანებით მგზავრობა 80 თეთრი გახდა, ძველებს 50 დარჩათ.

ხალხი მოერიდა 80 თეთრიან ტრანსპორტს და გადაჯდა 50 თეთრიანზე

ახალ მარშრუტკებს ცოტა ადგილი აქვთ (რიგებს შორის ფართე ინტერვალების გამო) კონკურენციის შედეგად კიდევ უფრო ცოტა მგზავრი დარჩათ და წამგებიანები აღმოჩნდნენ. 


არათანაბარი პირობების აღმოსაფხვრელად და ახალი მარშრუტკების გადასარჩენად გადაწყდა ყველა მარშრუტკას ერთნაირი - 80 თეთრი ფასი დაედოს. ასეც გაკეთდა. 

მგზავრი დაუბრუნდა ახალ მარშრუტკებს

ძველი მარშრუტკები ისევ მუშაობენ და რეფორმამდელზე 50% - ით მეტ მოგებას ნახულობენ ახალი ფასისგან

ახალ მარშრუტკებს ადგილების შეზღუდულობის, გათბობა- კონდიცირება- სისუფთავის ვალდებულების, მანქანის ექსპლუატაციისა მაღალი თვითღირებულების შედეგად მოგება გაცილებით ცოტა აქვთ ძველებთან შედარებით. 

შედეგად დიღომში გამწკრივებულ ყვითელ მარშრუტკებს მყიდველი აღარ ჰყავს. 

როგორ უნდა დასრულდეს ეს პროექტი ჩვენთვის სასიკეთოდ? 
იდეები გაქვთ?

უგულავას ხომ არ ვურჩიოთ ოქრუაშვილის მეთოდი გამოიყენოს?  
        

შეზღუდული განვითარება

ხოშიანი ჯგუფი 90-ინებიდან.
ინტელექტუალური ზანგური ტექსტები ჯგუფისგან "დებილობა"Arrested Development.




დილით მოსასმენი სახლიდან გასვლამდე.




God I miss the 90s. Where did all the intelligent black people in music go?

ხელთქმნილი თუ ხელთუქმნელი

რომელი ჯობია?

ეს ხელთუქმნელი სილამაზე ბისმუტის კრისტალია. მისი ავტორი უსიცოცხლო ფიზიკაა.
 

დაუმსახურებელი საჩუქარი ფიზიკისა და ბიოლოგიისაგან



ყველა მათგანი შემოქმედებითი წვის, ნიჭისა და აპლოდისმენტების გარეშე შეიქმნა.

ადამიანს მათ შექმნაში მონაწილეობა არ მიუღია
ჩვენ ამ სილამაზეების მხოლოდ შემფასებლები და მომხმარებლები ვართ და არა შემქმნელები. 

 



 
ადამიანს არ  შეუქმნია, ბუნებამ შექმნა. 
ბუნება კი იყოფა უსაზღვრო მკვდარ კოსმოსად, ფიზიკად და მხოლოდ დედამიწის ქერქზე მოგდებულ  სიცოცხლედ.    



რომელმა შექმნა უფრო კარგი შედევრი, ფიზიკამ თუ სიცოცხლემ? 
სიცოცხლემ თუ ადამიანის შემოქმედებითმა ტალანტმა?

რომლებია მათ შედევრებს შორის საუკეთესო?  








მაშ შევეჯიბროთ ცოცხლები უკიდეგანო ფიზიკას




ფიფქი ჯობია თუ ყვავილი
წვეთი ჯობია თუ სპირალური ხვიარა
კრისტალი ჯობია თუ დეენემი
კოსმოსური სფერო–გლობუსი ჯობია თუ ნიკეა
კომეტა ჯობია თუ ავაზა
ვარსკვლავი ჯობია თუ ღრმა წყლის ფლორესცენტული ციმციმა თევზი
დაისი ჯობია თუ ნიუ
ცისარტყელა ჯობია თუ ფეიერვერკი
ტალღა ჯობია თუ სტრიპტიზი
ელვა ჯობია თუ ღამის ლას ვეგასი
ლავა ჯობია თუ ორქიდეა 
დიუნი ჯობია თუ მარჯანი

მცენარე მწვანეა ქლოროფილით

მცენარე  მწვანეა ქლოროფილით

ქლოროფილი მაგნეზიით

სისხლი წითელია ჰემოგლობინით

ჰემოგლობინი რკინით

კანიც რკინითაა ვარდისფერი

კანზე ვენებიც რკინითაა ლურჯი

განავალიც რკინითაა ყავისფერი

შარდიც რკინითაა ყვითელი

ჰელიუმი ჯერ მზეზე აღმოაჩინეს, მერე დედამიწაზე.

ცისარტყელა ერთად თეთრია

დღეში ადამიანის ნაწლავებში სისხლიდან 10 ლიტრი წყალი ჩაიჟონება

დღეში ადამიანის პირსი 1 ლიტრი ნერწყვი გამომუშავდება




ცა შავია 20 კმ ის ზემოთ, 

ცა შავია  მთვარეზე, ფერი აქვს მხოლოდ მზეს და მთვარის ზედაპირს, დანარჩენი შავია


ღამე ატმოსფერო გამჭვირვალეა და შეგიძლია შეიხედო სინათლუს წლების სიშორეში, დღე ატმოსფერო თეთრ ლიბრად ეკვრება სამყაროს და 20 კმ ის იქით ვარაფერს ხედავ, თეთრი ფარდაა.  



 

ჯონ ლენონი

30 წლის წინ ჯონ ლენონი მოკლეს.
ის ვეღარ გახდა 64 წლის.

ჭიაბერაშვილის ბერმუდის სამკუთხედი

სურათს შორიდან უნდა შეხედო, ახლოდან ვერ წაიკითხავ.

ახლა, მას შემდეგ რაც ჭბს- სამოქმედების შემდეგ თბილისის ავტოპარკი თითქმის გაორმაგდა, შევხედოთ ამ გადაწყვეტილებას თავიდან. გაამართლა თუ არა მან? 
ამ შეკითხვაზე საპასუხოდ მოგვიწევს წარმოვიდგინოთ თუ როგორი იქნებოდა მოძრაობა დღევანდელი მანქანების რაოდენობითა და ადრინდელი მოძრაობის ორმხრივი მიმართულებებით. 

მაშინ ძალიან აღგვაშფოთა იმან, რომ უმოკლესი გზა გადაგვიკეტეს და შორი გზით გაგვიშვეს,


მაგრამ ახლა ჩვენ თვითონ ვირჩევთ გრძელ ახალ  გზას, რათა დანიშნულების ადგილზე უფრო მალე და კომფორტულად მივაღწიოთ. 

ჩემი ფანჯრების წინ მდინარე ვერეს ხეობაში ახალი გზაა, ერთთვიანი ეჭვის შემდეგ მასზე იმდენმა მანქანამ იხუვლა, რომ დღე და ღამე მძივივითაა ასხმული. 
ამ მანქანების ყველა ავტომფლობელი მცირე ყოყმანის შემდეგ გრძელ და სწრაფ გზას დაადგა.      

1921 წელს საქართველომ არ იბრძოლა დამოუკიდებლობისათვის

მაშინ თურქეთის ოტომანთა იმპერიას სულთანი მუჰმედ VI ვაჰდედინი მართავდა, სულთანი იყო მისი წოდება.

დამოუკიდებლობა საშიშროებას შეიცავდა, თურქეთში იგივე ჩალმიანი ფეოდალიზმი ყვაოდა, რაც მანამდე  საუკუნეების განმავლობაში.

 თურქეთს აჭარა  ისევე ჰქონდა ჩაბღუჯული, როგორც დღეს სამაჩაბლო რუსეთს. არც აქეთ დაუშლიდა ვინმე, სამცხე ჯავახეთში. 
მთლად თბილისს ვეღარ აიღებდა, ერთა ლიგა უკვე არსებობდა.
მაგრამ მოინდომებდა კია. 


1921 წელს ქართველთა დუნე წინააღმდეგობა იყო შედეგი არჩევანისა ორ ბოროტებას შორის ნაკლები ბოროტების სასარგებლოდ.  


დღეს საქართველოს არ აქვს ისეთივე მწვავე დილემა , ან ჩალმიანი ან ხიშტიან მაუზერიანი. 
დღეს არშევანი არის ასეთი, ან რუსეთი თავისი "კუთვილი"  იმპერიით, ან ნატო - აგრესიული და ძლიერი რუსეთის საპირწონედ განვითარებული ქვეყნების მიერ შექმნილი ხელშეკრულებით გაფორმებული სამეგობრო. 
რუსეთს უნდა  შეგითრიოს, ნატოში კი უნდა მოინდომო, იწვალო, ითმინო და იქნებ დაიმსახურო მიღება.  


ნატო არ დაგვიპყრობს 
და არ გადაგვარჩენს რუსეთის აგრესიისგან ისე როგორც რუსეთმა დაგვიპყრო და გვიხსნს სულეიმან ფაშას თურქეთის აგრესიისგან. 
რუსეთს ჩვენს ვირაჟებიან ისტორიაში ნებსით თუ უნებლიედ ხშირად მოუწია დადებითი როლის თამაში, ყოველ შემთხვევაში უარესზე უკეთესი ვარიანტი იყო. 
დღეს რუსეთი საქართველოსთვის ყველაზე დესტრუქციულია  თავის ისტორიაში. 
მას მხოლოდ ცუდი უნდა და ცდილობს. ადრე ცუდის კეთების პარალელურად უარესის ალტერნატივა მაინც იყო, დღეს ის ყველაზე უარესი ვარიანტია. იმდენად ცუდი, რომ არც გაღიარებს ქვეყნად საქართველოს ფარგლებში. სსრკს დროინდელ,  ერთა ლიგის დროინდელზე შეკვეცილ საზღვრებშიც არ გაღიარებს.

საქართველოსთვის დღევანდელი რუსეთი  ყველაზე უარესია დროში და სივრცეში


ჩვენ ვბრაზობთ ერეკლეზე, რომელიც რუსეთთან საეჭვო დათმობაზე წავიდა
ვბრაზობთ ჟორდანიაზე, რომელმაც რუსებს ჯეროვანი წინააღმდეგობა ვერ გაუწია
ვბრაზობთ ორჯონიკიძეზე, რომელიც რუსებს შემოუძღვა. 


არადა, ყველა მათგანს ჰქონდა საქართველოსთვის სასიკეთო არგუმენტები, თვით სერგო ირჯონიკიძესაც. 

ის ხალხი, რომელიც დღეს ცდილობს რუსეთის გახარებას ყველა ჩამოთვლილზე უარესია. 






პ.ს. მათ კი, ვინც თვლის, რომ რუსეთს სიყვერული უნდა ანახო და ის სიკეთეს დაგანახებს, ვეტყვი.
რუსეთი ჩვენს სიყვარულს კარგად შეირგებს, მაგრამ არაფერს მოგვცემს.
ერთადერთი შანსი, საქართველო რუსეთს ოდესმე რამეს გამორჩეს, ეს პატივისცემაა.


ანუ, რუსეთი საქართველოს გაერთიანებას დათანხმდება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ საქართველოსადმი პატივისცემა იგრძნო.
როგორ უნდა ვაგრძნობინოთ რუსეთს პატივისცემა საქართველოს მიმართ?

44-ე მარშრუტკა და მე-6 კლასის ფიზიკა

#44

მიწევს ამ მარშრუტით მგზავრობა. 
მას შემდეგ რაც 19 წლის ომეგა პატიოსნად მოვკალი* და დაშლილებში ჩავაბარე, 44- ე მარშრუტკით ვმგზავრობ ხოლმე. უცვლელია რიტუალური თითქმის ტრადიციულის ის წინადადება, რომელიც გზაზე ამ მარშრუტკის დანახვას მოჰყვება. 
აი ეს.  აუცილებლად მიჩნდება ეს წინადადება. მოგიტყანთ ფიზიკის მასწავლებელი. 
სანამ გამოჩენის შემდეგ ეს ნეტარხსენებული ავტო ჩემამდე მოსვენდება ამ წინადადებას ალბათ სამჯერ ვიმეორებ გუნებაში. 

რატომ? 

იმიტომ რომ ამ ხაზის მძღოლებს შიდა განაწესი აქვთ - ლუბლიანას ქუჩა, რომელიც    მათი მგზავრების მთავარ უბანს წარმოადგენს, არაუმეტეს 15 კმ/ სთ სიჩქარით გაიარონ. მიაღწევენ დიღმის ბაზარს და მერე "აწეწავენ". 

წვალობენ ამ ზოზინით და გვაწვალებენ მგზავრებს. ერთიოეჯერ მარტო როცა აღმოვჩნდი მძღოლთან, შევეცადე ამეხსნა რომ ეს სრულიად ფუჭია, პირიქით, ე. წ. კონტრპროდუქციულია. იმით რომ  ფაკულტატური მგზავრები მათ აღარ წყალობენ ამ ზოზინის გამო და სხვა  მარშრუტს არჩევენ. 

უშედეგოდ. 

მეტ ცდას აღარ ვაპირებ, მაინც ვერ შევვლი მათ მაზოხისტურ სადისტურ  გადაწყვეტიკებას. 
ვერ შევცვლი იმიტომ რომ მათ ცუდი ფიზიკის მასწავლებლები ჰყავდათ მეექვსე კლასში. 

საიდან ვიცი? 

იმიტომ რომ ეს ამოცანა მათთვის დაუძლეველია: 


მარშრუტკა დადის A დან C მდე მარშრუტზე.
ვინაიდან ცუდ დროს1996 წლამდე ამ ქვეყანაში არავითარი წესი, მათ შორის მცირე კორპორაციული სოლიდარულობის წესი არ მოქმედებდა,  განსაკუთრებით ხარბი მძღოლები A დან B პუნქტამდე მონაკვეთს, სადაც კლიენტათა მთავარი კონცენტრაციაა, ძალიან ნელა გადიოდა, რათა მეტი მგზავრი აეყვანა. B დან C მდე მონაკვეთს კი კისრისტეხით გარბოდა. შედეგად ამ ხარბი მძღოლის უკანა მანქანა რჩებოდა კლიენტისა და ფულის გარეშე.  არაერთი ურთიერთ ჩხუბისა და დედის გენება დაგინების შემდეგ მიიღეს წესად, ყველა თანაბრად უწესოდ მოვიქცეთ, რათა ჩვენს შორის უწესოს უფრო უწესოდ მოქცევის საშუალება აღარ ჰქონდეს (აბა 15 კმ/ სთ ზე ნაკლები სიჩქარით ხომ არ ივლის, ვეღარ ივლის)
ეს ბრძნული ევოლუციური წინსვლა-წესი ამ მარშრუტზე ალბათ უკვე 10 წელია მუშაობს.

საქართველო აღარაა ისევ ის საყოფაცხოვრებო დონეზე გაუტანელ მოღალატეთა ხროვა, რალხი წესს მეტ პატივს სცემს, ღვედებიც კი შეიკრეს მანქანებში, ეს 44-ე  მარშრუტის მძღოლთა "წესი" კი ისევ ძალაშია.   
რომ კითხო ასე უფრო მეტ კლიენტს აგროვებენ. 

მაშ ასე, სიუტაციური ამოცანა ABC მარშრუტზე. 

შენი მიზანია მეტი მვზავრის აყვანა, 
წარმოადგენ ადამიანთა  ჯგუფს, რომელთაც ასევე ეს მიზანი აქვთ - მეტი მგზავრის აყვანა. და ვინაიდან ჯგუფი ხართ და არა ხროვა, ცდილობთ რომ ერთმანეთის მიმართ სამართლიანი წესი შემოიღოთ. 
ABC მარშრუტზე მგზავრი ძირითადად AB მონაკნეთზე ამოდის, AB მონაკვეთი 1 კმ სიგრძისაა BC კი 15. 

ერთმა "ჭკვიანმა" თქვენში თქვა, ვიაროთ ყველამ 15 კმ/ სთ სიჩქარით AB მონაკვეთზე, ასე მეტ მგზავრს მოვაგროვებთ. 

ყველა დაეთანხმა და სრულდება ეს წესი მეათე წელია.
 
შენ რომ იქ ყოფილიყავი დაეთანხმებოდი თუ შეეწინააღმდეგებოდი და ააცილებდი  ნერვების ფხრეწვას 500 მგზავრს დღეში ათი წლის განმავლობაში? 

და თუ შეეწინააღმდეგებოდი რა არგუმენტებით (ფიზიკა მაქვს მხედველობაში და არა მორალი)

იმედია გადაარწმუნებდი.



მიხვდით ალბათ, რომ B წერტილიდან მიკროავტობუსები ერთიდაიგივე ინტერვალით გადიან, შესაბამისად უკან მომავალ მიკროავტობუსს ის მგზავრები, რომლებიც მას უნდა დახვედროდა წინა ავტობუსს სწრაფად რომ ეარა და შესაბამისა ამ მგზავრების გამოსვლამდე უნდა ჩაევლო, აღარ დახვდება. შესაბამისა, ვინაიდან მეორე მანქანა ნელა მიდის, ის აიყვანს იმ მგზავრებს, რომლებიც მისი სწრაფად ჩავლის შემთხვევაში მესამე მანქანას უნდა დახვედროდა.

ანუ სწრაფად ივლიან თუ ნელა, მგზავრები მაინც იგივე ეყოლება თითოეულს. 

ოღონდ პრინციპი უნდა იქნას დაცული, ან ყველა სწრაფად (ვთქვათ, ნორმალური სიჩქარით) უნდა დადიოდეს, ან ყველა ნელა. 

თუ ყველა ნორმალური სიჩქარით ივლის მაშინ 44-ე მარშრუტს მოუბრუნდება იმ მგზავრთა ნაწილი, რომელიც ამ მარშრუტში სწორედ ამ ზოზინა წუთების გამო აღარ ჯდება  . 

მაგრამ 44 ელები ისევ ვერ ენდობიან ერთმანეთს, ურჩევნიათ დარწმუნებულები იყონ, რომ მათი ჯგუფელი ერთერთი ჭკვიანი ფეხს არ აითრევს და შემდეგ მანქანას ცარიელს არ დატოვებს  . 

ამიტომაც ამ მარშრუტის პოტენციური მგზავრები სხვა ტრანსპორტს ნახულობენ. 
სხვა მარშრუტები კი (არადა ეს ადგილი 4-5 მარშრუტის ბოლო წერტილია) ერთმანეთს ენდობიან და ნორმალური სიჩქარით დადიან, 
მათ ბონუსად ემატება 44-ეს გამოქცეული მგზავრები. 




19 წლის ომეგა პატიოსნად მოვკალი*- და დაშლილებში ჩავაბარე. ხო, მაშინ პრინციპულ საკითხად მივიჩნიე, რომ საქართველოში იმ მანქანას აღარ უნდა ევლო თუ ებობღა. 
მუხრუჭები აღარ ჰქონდა, ელიტიპოლის მატარებელივით ხრჩოლავდა და ერთი ორჯერ მომიცურდა. მოკლედ ხიფათი იქნებოდა მფლობელისთვის და ჩვენთვის არამფლობელთათვის ავტონაკადთა ასეთი თანამონაწილე. 

პოლუსები: მუხრანი – ნოდარი

მუხრან მაჭავარიანი ყოველთვის ზექართველი მეგონა და ვეთაყვანებოდი, ვოცნებობდი მუხრანმაჭავარიანის საქართველოზე.


ნოდარ დუმბაძე ნიჭიერი, ძალიან ნიჭიერი მწერალი მაგრამ მერკანტილი ადამიანი მეგონა. ნოდარდუმბაძის საქართველო გვღუპავს მეთქი ვფიქრობდი (ნუ, გამიფიქრია მაინც). დღეს ამ პოლუსებში (მუხრანი - ნოდარი) დავცურავ. დიდი სიჩქარით ნოდარისკენ და რაც მთავარია მუხრანისგან შორს.

მუხრანი ჩემთვის ასოციაციებში ეწეპება გუბაზ და ლევან სანიკიძეებს.

არ მინდა მათი საქართველო. ნოდარისა მირჩევნია.
ჯერ არ ვართ ნოდარის საქართველოში, მისაღწევია ეგ.


ფორუმზე საინტერესო პოლემიკაა ამ თემაზე.
დააწკაპე სათაურს.

კარგი ადამიანები vs კარგი ადამიანები

პიკის ყოფილმა დირექტორმა, ბატონმა პარსონსმა დასკვნით ინტერვიუში ("ლიბერალში") დაგვისვა დიაგნოზი:
თქვენი მასმედია არ ვარგა, ძალიან პოლარიზებულია და რეალობას ვერცერთი მხარე გამოხატავს, მაგრამ მთავარი პრობლემა ისაა, რომ თვითონ საზოგადოებაა პოლარიზებულიო.
ახალი პრინციპში არაფერი უთქვამს,  ოღონდ კარგია, რომ ერთი ავტორიტეტული პირის მიერ  ითქვა ორივე მხარის არაობიექტურობის შესახებ.

ერთ მხარეს მეორე მხარე ცუდი ადამიანების საკრებულოდ მიაჩნია, მეორეს კი პირველი.  ანუ ჩვენ "კარგები ისინი ცუდები" მარტივი, იაფი და იორღა თეზა ძალაშია მოსახლეობის ძირითად მასაში.
 ფორუმი კიდევ უფრო პოლარიზებულია, ვიდრე მოსახლეობა,  და ეს კარგია,  ბევრი ბუზღუნ–ჯაჯღანი რომ შეგვძლებოდა 91–ში, იქნებ აღარ აგვეყირავებინა ქვეყანა.

პარსონსმა თქვა, ორივე მხარე (მასმედია ჰქონდა მხედველობაში) ცუდიაო .
მოსახლეობაზე რომ გადავიტანოთ ეს ფრაზა, გამოვა რომ ორივე მხარეს ცუდები ვართ.


მაგრამ,  რადგან ჩვენ ვიცით, რომ კარგები ვართ,  უნდა შევძლოთ დავინახოთ, რომ მეორე მხარეც კარგია.  ან სხვანაირად რომ ვთქვათ,  რამდენადაც კარგები ვართ ჩვენ, იმდენად კარგები არიან ისინი.

და რადგან დღეს არსებული საზოგადოების პოლარიზება რეალობაა, ესეიგი ჩვენ ერთმანეთის სიკარგეს ვერ ვხედავთ.

არადა სამყარო ჭრელია, საქართველო განსაკუთრებით, დღევანდელი საქართველო კიდევ უფრო მეტად. ჩვენ ვართ კულტურათა, ფორმაციათა, ეპოქათა, გეოპოლიტიკურ ბანაკთა, კონტინენტთა, მენტალიტეტთა,  რელიგიათა,  მოლოდინთა, ნავთობ და ელექტროსადენთა გზაჯვარედინზე.
ეს გზაჯვარედინი ჭკუას გვირევს, ჩვენი რაკურსი ცვალებადია, ჩვენი მხედველობა ვერ ასწრებს ფოკუსირებას, იმდენად სწრაფად იცველება ინტერესის ობიექტი, ჩვენს გარშემო ცვლილებათა მასშტაბები ძნელი აღასაქმელია, წვრილმანი დიდი გვგონია, დიდი კი უმნიშვნელო, ბუნებრივი მოპოვებული გვგონია, ძნელად მიღწეული კი ისედაც კუთვნილი.

და რაღა გასაკვირია, რომ ჭრელია ჩვენი აზრებიც, პოზიციებიც, ორიენტირებიც.


ვცდილობთ გავიმარტივოთ, გარემო, მარტივ სქემაში ჩავსვათ და ზედმეტი დავივიწყოთ,  მტრის ბანაკში მოთავსებით მისდამი თანაგრძნობა მაინც მოვაკლოთ ჩვენს მრავალნატანჯ ტვინებს.

არადა ეს გამარტივება რეალობას გვშორებს.

უნდა დავინახოთ   ერთმანეთში კარგი.  პოლარიზება მუდმივად ბორბლებში ჯოხით მთავრდება, არადა ამ ველოსიპედს ბორბალში კი არ უნდა ჯოხი, არამედ საჭეს, მუხრუჭს, წონასწორობის ცენტრს ჭირდება მუდმივი ყურადღება და სწორი რეაგირება,  წონასწორობის დასაცავად და სვლის გასაგრძელებლად.

დღეს ფორუმზე ვხსნი თემას, სადაც ფორუმელებს მხოლოდ მოწინააღმდეგის (ნუ, მოპაექრის) კარგის დანახვა და დაწერა ჩაეთვლება სიყოჩაღედ.

მაგალითად ასეთის:

მე როგორც "მიშისტი" დავწერ:
ის კაცი კარგია, ვინც იბრძვის, საქართველოში არსებულ სასამართლო სისტემის ნაკლოვანების წინააღმდეგ – პროკურორი უგებს ადვოკატს ანგარიშით 98:2 რაც ამ ქვეყანაში პროკურატურის არაობიექტური  აღმატებულობის უტყუარი ნიშანია.

კარგო კაცო, იბრძოლე, რათა ჩემს ქვეყანაში ეს სიმახინჯე აღმოიფხვრას.

მან, ოპოზიციონერმა უნდა დამიწეროს,  (მაგალითად) შენ მახსოვრობა მოკლე არ გაქვს, გახსოვს წონასწორობის დარღვევა და მისი შედეგები და ცდილობ ეს ქვეყანა სტაბილური განვითარების გზით ატარო,  ამიტომ კარგი კაცი ხარ.

მოვნახოთ ერთმანეთში კარგი.


გაიმარჯვებს ის, ვინც მეტოქის მეტ ქებას  შეძლებს.

ირონია არ ჩაითველება, გამეორება იქნება.  აქ ახალი აზრები უნდა დაწეროთ.

ვნახოთ თუ გამოვა რამე (თემა მაქვს მხედველობაში).

რაკურსი

რაკურსი არის ხედვის წერტილი.

იმისდა მიხედვით, თუ როგორ იცვლება რაკურსი ობიექტთან მიმართებაში, იცვლება თვით ობიექტის გამოსახულება.
 ზედა რაკურსით მსხალი ვაშლია, თევზი თითისტარაა, ცხვარი მუთაქაა,  ქვედა რაკურსით მანქანა ტალახია, ადამიანი უზრდელია. რაკეტა ცეცხლოვანი  ბურთია.

გვერდითა რაკურსი ყველაზე ობიექტურ სურათს იძლევა. გვერდიდან ადვილად შეაფასებ ზომას, ფორმას და მიმართულებას. გვერდიდან სფინქსი სფინქსია და ეიფელის კოშკი ეიფელის კოშკია, ჟირაფი ჟირაფია და მსხალი მსხალი.
;თუმცა აქაც არის რაკურსის წერტილები, რომელიც ობიექტის არასწორი დანახვის ალბათობას ტოვებს. თუ ობიექტი რთულია ყოველთვის რჩება ასეთი თეთრი ზონები. მაგალითად მარტივი ( თუნდაც გენიალური) ეიფელის კოშკი ყველა წერტილიდან ეიფელის კოშკია, ხოლო სფინქსი ( ასევე გენიალური, ოღონდ რთული) ზურგიდან შეიძლება ლომი იყოს, ან კატა  ან სულაც კვერცხი ან ბორცვი.

ბათუმის პიონერთა პარკის შესასვლელში მდგომი ავიატორი ქალის და მისი შვილის  ძეგლი ახლო რაკურსით შვილის საცემრად გაქაჩულ ქალს და თავზარდაცემულ, თავდასაცავად ხელაღმართულ შვილს  ჰგავს.
ერთი მოვლენა და ერთი პიროვნება თუ ერთი მხრიდან განმანთავისუფლებელი ბრძოლა და ეროვნული სიამაყეა, ფრონტის მეორე მხრიდან მტერი და მტერთაგან ყველაზე ბოროტი ადამიანია.
რაც ერთისთვის დემოკრატიის ნიშანია, მეორეთათვის აღვირახსნილობაა, რაც მაღლისათვის დაბალია, ის დაბლისათვის შეიძლება მაღალი იყოს.
რაც ერთისთვის პრინციპულობაა, მეორისთვის სიჯიუტეა, ასე გადაიქცევა სიკეთე სიბრიყვედ, ლმობიერება ლობიოობად, შრომა ვირობად და თავდადება პატივმოყვარეობად. თავმოყვარეობა ფანფარონობად და სისულელე გულწრფელობად.
გააჩნია რაკურსს.
ერთ ინტერვიუში ასანიძემ მოყვა კურიოზი, ერთხელ ბილიარდის თამაშისას კიებს ვარჩევდი და ერთზე ვთქვი ძალიან მძიმეა მეთქი, და გაეცინა ხალხსო. თუმცა ეს უკვე რაკურსზე აღარაა, ეს შეფასებათა კრიტერიუმთაგან სხვა პარამეტრია - შედარება, ამაზე სხვა დროს.  
ისევ რაკურსზე, ანუ ხედვის წერტილზე.
სომხეთი მსოფლიოს უყურებს იმ რაკურსით, რომელშიც უნდა დაინახოს -" მთიან კარაბახს დამოუკიდებელი არსებობის უფლება აქვს, იმიტომ რომ ანკლავების მიერ  თავისი დე ფაქტო დამოუკიდებლობის მოპოვება დე იურე დამოუკიდებლობად გარდაქმნა მსოფლიოში მიღებული კანონზომიერი  პრაქტიკაა". ოფიციალურ სომხეთს საკუთარი რაკურსი- ხედვის წერტილი არ მისცემს საშუალებას მხარი დაუჭიროს საქართველოში აფხაზეთის  იძულებით  რეინტწგრაციას.
ნოვოდვორსკაია და ბარავოი  მსოფლიოს იმ რაკურსში ხედავენ, სადაც პუტინის ციკლურობის მანევრი - პრეზიდენტი- პრემიერი- პრეზიდენტი ყველაზე დიდი საფრთხეა. მათ ყველაზე მეტად ის არ უნდათ დაინახონ, რომ ეს ციკლურობა რაღაც  კანონზომიერებას ეყრდნობოდეს და არა ერთი კაცის დიქტატურას.
ნოვოდვორსკაიას და ბარავოის საკუთარი რაკურსი არ მისცემთ საშუალებას მოიწონონ სააკაშვილის მმართველიბის გახანგრძლივება, მიუხედავად იმისა, რომ მათთვის მიშა კენედია და პუტინი სტალინი. ამ შემთხვევაში მათ მიშასადმი გულშემატკივრობას აჭარბებს იმ ღერძის ძალა, რომელიც ამბობს -ხელისუფალი, რომელიც ძალაუფლებას ინარჩუნებს თუნდაც კანონის ფარგლების დაურღვევად, ცუდია და გადმოყირავებას იმსახურებს.
არადა რუსეთში პუტინი პრემიერად და პუტინი ისევ პრეზიდენტად რუსი ხალხის მიერ სრულიად გააზრებულად არის არჩეული. პუტინმა რუსებისგან, ანუ განვითარებული, განათლებული ევროპული ერისგან უზარმაზარი   მანდატი მიიღო, არაორაზროვანი მანდატი - ასე განაგრძეო. რუსეთში პრეზიდენტის არჩევნები ისევ წინაა, მაგრამ შედეგი წინასწარაა ცნობილი. არა იმიტომ რომ არჩევნები ხელისუფლების სასარგებლოდ გაყალბდება, არამედ იმიტომ, რომ პუტინის რეიტინგი ცის ტატნობთანაა აწეული მის შესაძლო კონკურწნტებთან შედარებით. რეიტინგი კი რუსი ხალხის სურვილს, შეფასებას, იმედს, ნდობას გამოხატავს. რუსები თვლიან, რომ მთავარია მათი პრეზიდენტი გავლენიანი იყოს მსოფლიოში, მათი გეოპოლიტიკური ნელცეცხლიანი ომი წარმატებით გაგრძელდეს გარშემო 1991 წლუს შემდეგ წამოყელყელავებული ბასტიონების თანდათანობითი და განუხრელი დაცემით, და პენსიები, კორუფცია, დემოკრატია   ,  ეს ხუინაა. ვეძ ნავთობდოლარები ყოველთვის იდენს, არაყიც მექნება, კალბასიც, ბანანიც და გაგრაც დასასვენებლად.
რუსი ხალხის აქცენტი გამარჯვებაზე, პუტინის მეშვეობით გადადის რუსეთის რეალურ გამარჯვებებში და ეს კანონზომიერია. შეკვეთა არის ერთმნიშვნელოვანი და ომახიანი, პუტინი რუსეთის მსახურია. ერთადერთი სურვილი, რაც ამ გზაზე შეიძლება კრიტიკის საგანი გახდეს რუსეთის პრეზიდენტისთვის, ესაა საკმარისი დიპლომატიისა და პოლიტიკოსობის უნარი, რათა ეს საქმე ( რუსეთის გავლენის განუხრელი ზრდა) ფაფხურის, ემოციების, სისხლის და მსოფლიოსგან ნეგატივიზმის გარეშე გაგრძელდეს. ანუ რუსეთის ზეასვლა იყოს ღირსეული და ძლევამოსილი და არა სისხლიანი და ისტორიაში დასაფიქსირებელი კომპრომატებით. პუტინი ამას გააკეთებს, გ7 შიც ღირსეულად იდგება და გ20-შიც, არიფი არ არის, სიტყვა არ შეეშლება. მართალია საქართველოსთან მთლად სუფთად არ გამოუვიდა 2008- ში, კომპრომატებიც საკმაოდ დატოვა, მაგრამ საქართველოსთან მთავარი სარმა ჯერ კიდევ წინაა. უკრაინაა მშვიდად გართხმული პუტინის ქვეშ და საქართველოც აღძრულია ჩუმად და რბილად დასაცემ პოზას თვითონ ღებულობს
ასეთ დროს პუტინი აუცილებელია. არა იმიტომ, რომ სხვა ამას ვერ გააკეთებს, არამედ იმიტომ, რომ სარმა სუფთად ( ისევე როგორც უკრაინაში) დასრულდეს საქართველოს მიერ თავისი შეცდომის აღიარებით ჯერ კიდევ პუტინის მმართველობაში, რათა  სამომავლო ისტორიაში დღევანდელი კომპრომატები გაბათილდეს. რუსეთი არ უნდა ჩანდეს როგორც ცალკეული პრეზიდენტი, რუსეთი უნდა ჩანდეს როგორც დერჟავა და მისი კანონზომიერი უფლებები, ხოლო საქართველო უნდა ჩანდეს, როგორც კერძო შემთხვევა, სოროსის და ბუშის დასმული სააკაშვილი.
ეს სცენარი ისევეა მოსალოდნელი, როგორც მოძრავი მატარებლის ტრაექტორია თანხვდება  რელსების  ტრაექტორიას.
საქართველოს განსაკუთრებული კონსოლიდირებისა და პატრიოტიზმის გამონახვით შეუძლია მხოლოდ კურსი უცვალოს ამ მატარებელს . მას არ შეუძლია  მატარებლის გაჩერება ან მართი კუთხით გახვევინება. საქართველოს შეუძლია მოასწროს და ააშენოს გადასახვევი, რომელიც მხოლოდ რამდენიმე გრადუდით, შემდეგ კიდევ რამდენიმე გრადუსით, შემდეგ კიდევ რამდენიმე გრადუსით და შემდეგ კიდევ რამდენიმე გრადუსით შეცვლის რუსი ხალხის გეგმას.
რა მაქვს მხედველობაში?
საპარლამენტო არჩევნები!
ამ არჩევნებზე საქართველომ, ქართველმა ხალხმა, ისევე როგორც რუსეთში რუსი ხალხი  აირჩევს პუტინს, ანუ ცერს ქვემოთ უჩვენებს თავის გლადიატორს ,მოკალი ეგ ქართველიო.
ქართველმა ხალხმაც უნდა აჩვენოს ტრიბუნებს რომ თავის წაფორხილებულ გლადიატორს არენაზე გასვლას შეცდომად არ უთვლის,  ბრძოლის გაგრძელებას და არა დანებებას უბრძანებს.
მეორე ვარიანტია საქართველო მოწყენილი გაჩუმდეს ტრიბუნაზე და ისმინოს გვერდიდან რუსების გამარჯვებული ყიჟინა სანამ მათი გლადიატორი  ჩვენს მიტოვებულ ჩვენს მიერვე პარალიზებულ გლადიატორს კი არ კლავს, არამედ თავზე აფსამს. კოშმარულია ეს სცენარი.

 რას შეუკვეთავს ქართველი ხალხი?
საპარლამენტო არჩევნები იტყვის ქართველი ერის ვერდიქტს: ვინ არის მტყუანი რუსეთთან, მიშა თუ საქართველო.
და თუ საქართველომ აიღო თავის თავზე საქართველოს გაერთიანების შეკვეთა, მაშინ რუსეთის მოწინააღმდეგე არა სააკაშვილი, არამედ საქართველო გამოდის, რუსეთის ტანკები საქართველოში 080808- მდე კი,  რუსეთის დაწყებული ომი საქართველოს წინააღმდეგ.
ნუ გავიფუჭებთ ისტორიას, ისტორია გავუფუჭოთ რუსეთს. ვინც ვერ გაიგეთ რომ  მართალი ვარ, თავიდან ნუღარ წაიკითხავთ, მაინც ვერ გაიგებთ.

მიშა აღარ გვეყოლება პრეზიდენტად  ერთ წელიწადში და საერთაშორისო ნორმები და ჩვენი კონსტიტუცია მშვენიერ შანნს გვაძლევს, რომ ბრძოლა "რუსეთ- სააკაშვილის ბრძოლიდან" ( როგორც ამას რუსეთში ნათლავენ, თუმცა საქართველოშიც ითქვა 200 ჯურნალისტის წინ) რუსეთ საქართველოს  ომად, პრონციპული პოზიცოების ჭიდილად ვაქციოთ, თუნდაც თვით რუსი ხალხის თვალში.
ეს მოხდება თუ სააკაშვილი არაორაზროვანი უპირატესობით გაიმარჯვებს მის ერთადერთ დარჩენილ არჩევნებს- საპარლამენტო არჩევნებს.

ივანიშვილის პოლიტიკაში მოსვლამდე ამ გამარჯვებას არც ალტერნატივა ჰქონდა, არც საფრთხე და ... არც ფასი.
ივანიშვილის გამოჩენის შემდეგ ყველა ხმა, სააკაშვილისათვის მიცემული პოზიცია იქნება და არა დინების მიყოლა.
რუსებმა იციან რა დაავალონ თავის სახელმწიფოს. რას დავავალებთ ჩვენ ქართველები ჩვენს სახელმწიფოს?
მსოფლიო გვიყურებს დიდი თვალებით მათი რაკურსი უცვლელია, ღირსეულ საქართველოს, რომელმაც იბრძოლა, გვერდში დაიყენებენ, უღირს საქართველოს, რომელსაც ექსცენტრიკი მართავდა დროებით, დაივიწყებენ. მსაჯული ჩვენ ვართ, ტრიბუნა მსოფლიოა.
საპრეზიდენტოზე ხმა  ვისაც გინდათ მიეცით, მსოფლიოს თავის შეკითხვაზე პასუხი უკვე ექნება.

მიშისტებს და სხვებს.

32 ათასი წლის წინ (ქრისტეშობამდე 30 ათასი წლით ადრე) ადამიანს ბევრი საშიში მტერი ჰყავდა, ყველაზე ბევრი და ახლოსმყოფი, შესაბამისად ყველაზე საშიშიც, მგელი.  თუკი გიგანტური დათვები და ხმალკბილა ვეფხვები იშვიათად ესხმოდნენ თავს ადამიანს, იქიდან გმომდინარე, რომ ეს მტაცებლები ინდივიდუალურად ნადირობდნენ და ადამიანების ჯგუფური ჭყვილისა და ნასროლი ქვებისათვის  თავი არ უნდა აეტკივათ, (იქვე არ ჰყავდათ გემრიელი სარდელები, გოჭები და ხბოები? ),აი მგელი კი თვითონ ნადირობდა ჯგუფურად და ადამიანზეც ხშირადაც იწეოდა. თან მგლები ბევრნი იყვნენ და იმიტომაც გადაურჩნენ კატაკლიზმებს ხმაკლბილა ვეფხვისა და გიგანტური დათვისგან განსხვავებით.  ანუ ადამიანის მთავარი შიში მგელი იყო.  შიში შეიქმს სიყვარულსაო და ადამიანმაც ისისაა დაარსებულ პანთეონში ერთერთ პირველ ღმერთად მგელი გამოაცხადა ( მგელი ღმერთი  ქართველების წინაპრებში დადასტურებული ტოტემია).  მგლები უსაფრდებოდნენ ადამიანს გამოქვაბულთან და უჭამდნენ შვილებს.    მგლებს ნანადირევთან ერთად ადამიანების ნასუფრალიც იზიდავდა, მწვადის სუნი მათთვის დაუძლეველი ცდუნება იყო და ადამიანის კოცონთან მორჩენილ ძვლებსაც დიდი სიამოვნებით გეახლებოდნენ. მგლებმა ადრევე იგუმანეს, რომ ადამიანთან შორიახლოს ყოფნა მათთვის ხეირი იყო. ადამიანებმა მხოლოდ 28 ათასი წლის წინ (ქრისტეშობამდე 26 საუკუნით ადრე) , ანუ მგლების მათ შემოგარენში სუნსულის დაწყებიდან 4 ათასი წლის შემდეგ შეძლეს დაეძლიათ მგლებისადმი მტრობა. მათი დამოკიდებულება მგლებისადმი რთული გახდა, მტრობა და მეგობრობა, კვლა და კვება, ლეკვების ბუნაგში შემოშვება და მცირე აგრესიის შემთხვევაში სასტიკი დასჯა. თუმცა კვლა ყველა სხვანაირის კვლა ადამიანისთვის უცხო არ იყო, ახალი იყო შეგუება, ატანა, მოთმენა, აღზრდა, მადლის გაცემა შემდეგში მადლიერების დაბრუნების იმედით. ადამიანმა ძაღლი მოაშინაურა., ბოდიში, ადამიანმა მგელი მოაშინაურა. მგელთათვის მადლიერების სწავლება შეძლო. მგელი– ძაღლი მადლიერი აღმოჩნდა. არცერთ ადამიანის მიერ მოშინაურებულ სახეობას არ აქვს მადლიერება ადამიანის მიმართ, იქნებ ცოტათი ცხენს (თუ აქვს ამის ინტელექტი) თუმცა ინტელექტი უფრო მტაცებლების მახასიათებელია და არა ბალახისმჭამელების. კატა? კატაც მტაცებელია, ოღონდ კატა ადამიანს არ მოუშინაურებია, კატა ადამიანს უბრალოდ... იყენებს. ჩემი სათქმელი სხვაა, 28 ათასი წლის წინ ადამიანებმა შეძლეს გადაელახათ 4 ათასწლიანი ტაბუ, მათ მტერს ლუკმა გაუყვეს, მოეფერნენ, შვილები გამოუკვებეს, ნატკენი თათი მოურჩინეს და .... დაიმსახურეს დედამიწის ისტორიაში ყველაზე გულწრფელი მადლიერება. დღეს რა გვჭირს, რატომ ვერ ავმაღლებუვართ 28 ათასწლეულის წინანდელ ადამიანამდე, რა გახდა ეს მტერი, მტერის ძახილი და თანაგრძნობის არარსებობა? ბოროტებით თვალზე ლიბრის გადაკვრა და სელექციური მხედველობა ( რასაც უნდა ხედავს, რასაც არ უნდა ვერაფრით დაინახავს), არადა სამყარო და დღევანდელი საქართველო განსაკუთრებით ჭრელია, რთულია, ილუზიებითა და პავლოვის რეფლექსებითაა გაჯერებული. თუ მხოლოდ ცუდს ხედავ ძალიანბევრს დაინახავ ცუდს, თუ მხოლოდ კარგს მოძებნი, ასევე ბევრს დაინახავ. ჯობია დავიბრუნოთ ჭრელი საქართველო, ზემო იმერეთში არ ეშლებოდათ რომ ქვეყანა ჭრელი უნდა იყოს (დ. კაკაბაძის "იმერეთი დედაჩემი") , მაგრამ ერთ მშვენიერ დღეს მათმა ფეოდალმა ახალი სათვალე გაიკეთა, ბრენდი "მაესტროსი" და გადაწყვიტა ჩვენც ეგ სათვალე გაგვიკეთოს, ვისაც არ გვინდა იმათაც. თბილისის ფორუმი - ჭინკების საკრებულო, ბართლომეს ღამის მოწყობის ოცნებაში აღამებს და ათენებს.ოსებს მივუსამძიმროთ მეთქი, ბავშვების ამოხოცვის 3 წლისთავი, დასამალი გახდა ის თემა, იმდენად ფაშისტური აზრები აფრქვიეს, იაპონელებს რაღას ემართლებოდნენ, მიწისძვრის შემდეგ მათი მისასამძიმრებელი თემაც შორსაა დასამალი, მართლმადიდებელი რუსების სახელით დაწყევლეს, კურილიის კუნძულების მოთხოთხოვნისთვის ღმერთის სასჯელად ჩათვალეს. ვერ მოათვინიერებთ თქვენ მგელს კი არა, ძაღლსაც. გაეცით სიყვარული, თუ გინდათ სიკეთე საკუთარი თავისთვის. ეს ყველაზე პრაგმატული, პრაქტიკული პროგრამაა. მოეფერეთ და თანაუგრძენით ყველას, აფხაზს, რუსს, ოსს, მიშისტს, ოპოზიციონერს, გუბაზისტს და ბიძინისტს, ვისაც იმედი აქვს და ვისაც იმედი აღარ აქვს (განსაკუთრებით მათ).

. ჩემი ფორუმზე შესვლის ამოსავალი ესაა, დავიცვა ჩემი პრინციპები ერთი ქვეტექსტით მოპაექრისადმი პატივისცემითა და თანაგრძნობით. ბოლოსდაბოლოს ჩემთვის ყველაზე მიუღებელი პოზიცია შეიძლება ჩემს სისხლა და ხორცს, ნათესავსაც ჰქონედს, იქნებ თქვენზე უფრო რადიკალურიც, ამიტომ თქვენში მე მათ, ჩემიანებს ვხედავ. შპარგალკას გაძლევთ, მოეფერეთ ერთმანეთს, მგელი აღმოჩნდა მადლიერი, უთანაგრძნეთ ყველას, პირველ რიგში მიშას,წარმოიდგინეთ თავი მის ტყავში. მე გაძლევთ კურთხევას უთანაგრძნოთ მიშას, ეს სირცხვილი არ არის, ლეგიტიმურია, კანონზომიერია, ისტორიით გამოცდილია, საეთაშორისოდ მიღებული პრაქტიკაა, უთანაგრძნეთ საკუთარ პრეზიდენტს. მას ახალი წინააღმდეგობა აქვს დასაძლევი, ჩვენი სახელით და ჩვენთვის, სიყვარულის და მადლიერების სახელით მას გადმოგდებას ამჯერად მტერთან მომბოდიშებელი უპირებს. სულაც არ მინდა მიშა მესამე ვადით, ნეტამც იყოს ოპოზიციურ 99 პარტიაში რომელიმე, რომელიც რუსეთისთვის ბოდიშის მოხდას არ აპირებდეს. მაგრამ არ არის. ჰომო სოვეტიკუსი ჩვენში ტავარნი ვიდს იღებს: ამტყუნებენ საქართველოს, ამართლებენ რუსეთს, პარაჟენცობაა ეგ და ყველაზე მეტად პარაჟენცები რუსებს არ უყვართ, ისინი გამარჯვებული ერი არიან, ისევე როგორც ამერიკელები. ვერ იტანენ ვერცერთი შემგუებლებს და კონფორმისტებს. გულში ქირქილებენ აბა ქართველებო, დროზე ჩაიჯვით სახალხოდ, რას გელოლიავებოდით თურმე აქამდე, ჩმორები ყოფილხართო. ხელებს იფშვნეტენ და გულიც წყდებათ, რომ მათი მოპაექრე უღირსი ყოფილა. უღირსთან გამარჯვება კი რა სასახელოა, სირცხვილიცაა. ნუ ეჩხუბები სულელს, ხალხი თქვენს შორის სხვაობას ვერ დაინახავს, ეს მერფის კანონებიდანაა. პრეზიდენტ ივანიშვილის მობოდიშების შემდეგ (და მობოდიშება უკვე შედგა) რუსეთი შუბლში ხელს მიირტყამს, ამათთვის გავიფუჭე სივიო? 28 ათასი წლის წინ "ჩვენ" ჯგუფში ადამიანმა მგელი მიიღო, დროა 21-ე საუკუნეში "ჩვენ" ჯგუფში მივიღოთ, საქართველოსი მცხოვრები ყველა ადამიანი, პრეზიდენტი, პოლიციელი, პატიმარი, ადვოკატი, აფხაზი, ოსი, რუსი, აზერბაიჯანელი, სომეხი, იეღოველი, მუსულმანი, ათეისტი, თხისწვერიანი, გრძელთმიანი, ყვითელგალსტუკიანი, გალსტუკმღეჭველი, მომიტინგე, ქართველი და არაქართველი, და... თანაგრძნობა ყველას საქართველოშ შიგნით. საქართველოს გარეთ? იქაც, ამერიკას, ევროპას, განსაკუთრებით რუსეთს, რუსებს, ვუთანაგრძნოთ და მოვაწონოთ თავი. ნუ ჩავიჯვამთ რაა.

ორი საქართველო, არა, სამი საქართველო

კიდევ ერთი მცირე ბასტიონის კარები განიხვნა და ივანიშვილი შეუშვა თვისსა შინა.

ეს ბასტიონი არეშიძეა.
ცოტა ხნის წინ ასევე მცირე ბასტიონები, ანუ გარკვეული რეზისტენტობისა და ინდივიდუალიზმის მქონე ფიგურები, რომელთაგანაც ივანიშვილის მეტნაკლებად ობიექტურ შეფასდბას ველოდი, შალვა რამიშვილი და ლევან ბერძენიშვილი, გაბრძოლების ნიშნების გარეშე განერთხვნენ ბიძინას წინაშე და გუნდრუკის დიდი პარტია მოიმარაგეს.

ამ კაცს, არეშიძეს  მე ვიცნობ როგორც ანალიტიკური ჭკუის პატრონს, პატრიოტს. მაგრამ იმდენად ბოროტ პრინციპულს არა, რომ პოლიტიკურ ფიგურად იქცეს. ერთი გაფიქრება მისთვის მინდოდა ჩემი ხმის დელეგირება, იმდენად ვაფასებ.

მას შემდეგ რაც ივანიშვილმა 080808 მარტივად ახსნა, ჩვენი გიჟის შეცდომით, და ამით საქართველოს სამომავლო ისტორიულ სტრატეგიულ ანკესს, საჭირო ანკესს გადაგდება დაუპირა, განსაკუთრებით დამაინტერესა არეშიძის პოზიციამ ბიძინა ივანიშვილის ამ "აღმოჩენის"  შესახებ.  მაესტროზე ვუყურე, ოღონდ არასრულად. არ ვიცი ახსენა თუ არა საერთოდ ივანიშვილის ის პოზიცია, არ ვიცი რა შეფასება მისცა,
მაგრამ უკვე აღარ მაინტერესებს მისი აზრი ამ თემაზე, უფრო სწორედ, ნაკლებად მაინტერესებს.  რატომ? ივანიშვილზე ისაუბრა როგორც ხალხში იმედის გამღვიძებელ მშვიდ გაწონასწორებულ პოლიტიკოსზე. აშკარად გადაამატა ქება დიდება, ქარიზმა  და სიმშვიდე  მოუწონა,  ირაციონალურ დონეზე ხალხის დამშვიდების, დაიმედებისა და დაკმაყოფილების უნარი აღმოუჩინა ( ხალხი ამბობს, არ ვიცი რა ილაპარაკა, მაგრამ კაი იყოო).

ხოდა, ეს ივანიშვილის სიმშვიდე  უკვე რამოდენიმეჯერ რომ ახსენეს, მაინტერესებს დავიჯერო ამდენად რეალურია?
მე სულაც არ მიმაჩნია მშვიდად კაცი, რომელიც ჟურნალისტის შეკითხვას, მითუმეტეს ღია ეთერში,  კონტრკითხვებით, თანაც დამადანაშაულებელი კითხვებით და შეფასებებით პასუხობს, რომელიც აცხადებს რომ საზოგადოებრივ მაუწყებელში მის ჯანმრთელობას საფრთხე ემუქრება, რომელიც მესამე საჯარო გამოჩენას მესამედვე თავისი ზეაღმატებული სასახლიდან აწარმოებს.  არ მიმაჩნია მშვიდად პოლიტიკოსი რომელიც თვლის, რომ "სააკაშვილს რომ დაუჯერო 080808 ომი ჩვენ მოვიგეთ". საქართველოს ხელისუფლების ომისშემდგომი ომახიანი რიტორიკის  ასეთი თავისუფალი ინტერპრეტაცია ჟურნალისტს ეპატიება, პოლიტიკოსს არა, პრეზიდენტი კი ასეთი პოზიციით  წაგებული ქვეყნისთვის დამღუპველი იქნება.
09 აქციებზე მიშამ თქვა ჩვენ ამ ოპოზიციურ ტალღას ( სიტყვასიტყვით არ მახსოვს) გადავლახავთ ისე, თითქოს რუსეთი საერთოდ არ არსებობდესო.    მინდა რომ საქართველოს სახელმწიფომ ეს ტალღაც ისე დაძლიოს , თითქოს რუსეთი საერთოდ არ არესებობს. 
ანუ არ მინდა რომ ბიძინა ივანიშვილს კრემლის აგენტი და პროექტი ეძახონ. ხალხი დაიჯერებს და კრემლს ჩაბარდება, მობეზრდათ 20 წლის დამოუკიდებლობანა, ძნელია რუსეთისგან ქების გარეშე ყოფნა, რუსეთი ხომ სამყაროა ჩვენთვის.
და პრინციპულადაც, მინდა რომ პოლიტიკოსის ნათქვამ სიტყვას პოლიტიკოსის ნათქვამი სიტყვა დაუპირისპირდეს და მსაჯული ხალხი იყოს. როგორც იყო აქამდე.

ადრე მიშა ( და ზოგადად პრეზიდენტი, როგორც თანამდებობა)  პრარაბს, გიდს, სტრატეგიის გეიმერს, მასწავლებელს და ობობას შევადარე,
მიშას ობობად ყოფნა კარგად გამოსდის, თუმცა ივანიშვილის ამოფრქვევამდე კაი ხანი პრარაბი იყო. ახლა ისევ ობობაა, ფაქტიურად მიზერული მოძრაობები გააკეთა, არავითარი შეფასება, არავითარი შეპასუხება, მხოლოდ ის, რისი უფლებაც კანონით ჰქონდა - ჩამოართვა მის მიერვე მიცემული მოქალაქეობა კანონის შესაბამისად, შეუზღუდა ფულის მოძრაობა სათანადო დოკუმენტაციის გარეშე და ავტომატური იარაღი ჩამოართვა მის დაცვას. ძალიან გამიკვირდებოდა ამ შემთხვევებში სხვა რეაგირება რომ ყოფილიყო.
პოლიტიკა და მითუმეტეს რუსეთთან წაგებული ქვეყნის პოლიტიკა სპორტი არ არის, არც ქუჩური გარჩევაა, იანგულივით ცალი ხელი რომ შეიკრა და ისე ეჩხუბო, მითუმეტეს შენზე უფრო მდიდარს ( სეუ გავლენიანს, ძლიერს)  პოლიტიკა ომების შემდეგ გაჩნდა დედამიწაზე და ომების საწინააღმდეგოდ შექმნეს ადამიანებმა.
მტერო, არ გაბედო არის პოლიტიკის მთავარი ღერძი.
არ გაბედო ომი ჩემს წინააღმდეგ, მე დასაცავი მაქვს საქართველოს ღირსება, რომლესაც ემუქრები, ამიტომ შეგებრძოლები, არ დაგითმობ.
ეს თავიდანვე უნდა იცოდეს ოპოზიციამ (  ოპოზიციამ მინუს დავითაიამ და პადოშამ, რომლებიც რუსეთისთვის პირის მობანვას არ აპირებენ) აი, არეშიძე მეიმედებოდა, რომ მეტ პრონციპულობას გამოიჩენდა, მაგრამ რას ვერჩი, ისიც ივანიშვილის ხიბლშია ჩავარდნილი. ხიბლი ლიბრად ქცევია და ვერ ამჩნევს რას მოუტანს საქართველოს რუსეთთან  ომზე ბოდიშის მოხდა. და პირიქით, რა პერსპექტივები აქვს საქართველოს პრინციპული პოზიციის შენარჩუნების შემთხვევაში.

 ოპოზიციის მიერ ამოტივტივებული ტერმინით რომ ვისარგებლო, წყალგამყოფი აქაა, ესაა წყალგამყოფი.



და აი რაა ეს წყალგამყოფი.
საქართველოს მოსახლეობა ორ ნაწილადაა გაყოფილი, ისინი ვინც თვლის რომ საქართველო უნდა გამთლიანდეს, რომ ეს შესაძლებელია და ისინი ვინც საქართველოს გაერთიანებას ფუჭ ოცნებად თვლიან.  ამ ორ ჯგუფს შორის განსხვავება პრინციპულია.  პირველნი თვლიან რომ საქართველოს ჭირდება დიდი წარმატება და არა წარმატება, ჭირდება მისი მონაწილეობა არამილიტარულ გაძლიერებაში (ექსტერიერის,  ინფრასტრუქტურა, ბიუჯეტი, სტატისტიკა, ასფალტი და კონცერტი მისთვის მნიშვნელოვანია) . ისინი თვლიან რომ ქვეყნის ღირსება  ქვეყნის და მისი მოქალაქეების გლობალური სახეა.
მეორე ნაწილი თვლის რომ ქვეყანა მხოლოდ მაშინ დააკმაყოფილებს მას, თუ იქნება მდიდარი, სამართლიანი, კეთილი, დემოკრატიული, ხელისუფლება იქნება რბილი, კრიმინალები არ დაიბადებიან, კორუფცია თავს არ წამოყოფს, პოლიცია ძალას არ გადაამეტებს, პრეზიდენტი იქნება ილია ჭავჭავაძე, ოღონდ 70 წლის, 50 წლამდე ილია ჭავჭავაძეს ისინი ვერ აიტანენ.
ღირსება მათთვის ქვეყნის საზღვრებს არ ცდება და პიროვნებათა სახეა და არა ქვეყნის.



  არსებობს კიდევ მესამე ჯგუფი იქნებ ამ ორივეზე უფრო ხალხმრავალი, რომელსაც მხოლოდ ერთი დღით თუ  გაუბედავ გლობალური არხების (ევრონიუსი, დისქავერი, ნიკელოდეონი, ნეშენელ ჯეოგრაჯიკი) მაუწყებლობის ინგლისურად გაშვებას და რუსულის თარგმნის დაბლოკვას, და ის დღე უნდა იყოს რუსეთ საქართველოს ომის ერთი წლისთავი, ერთი დღით (080809),  მეტი ვერა.
ეგ ხალხი ჯერ კიდევ რუსეთში ცხოვრობს, საბჭოთა რუსეთში.  ერთი ცოდვის პატიების გარანტია საკმარისია, რომ დაივიწყონ ისტორია, დაივიწყონ ბოლო 20 წელი და მიუბრუნდნენ რუსეთთან ქება- მოფერების რეჟიმს, სულერთია რა ფასად. მაგალითად წინასწარ კასტრირებული ლტოლვილთა 5 %–ის დაბრუნებაც იკმარებს ინდულგენციად. ღირსება მათთვის სამდიდრეში, სიმშვიდეში ზომიერ ლაგამში, "კუთვნილი" ბედნიერების ფლობაში   ტრანსფორმირებული ამორფული მცნებაა.    რომელ ჯგუფშია ივანიშვილი?  რომელი ჯგუფის ორგანიზებას და წინამძღოლობას აპირებს?  უკვე ვიცი რომ პირველის არა. 

მასთან დამოკიდებულების ჩემი წყალგამყოფიც ეგაა, არეშიძისგან განსხვავებით.         

ჰაერში მყოფი შეკითხვები ბიძინა ივანიშვილს

გუშინ ივანიშვილის მასიური პრესკონფერენცია იყო შუშის ყველაზე გაუმჭვირვალე ვერტპლაშჩადკიდან.მინდა თუ არა, ეს კაცი ქართულ პოლიტიკაში მნიშვნელოვანი ფიგურა იქნება მინიმუმ რამოდენიმე წელი.ჩემი ყურადღება ეკუთვნის, მაგრამ ვერ ვნახე პირდაპირ ეთერში, მორიგე ვიყავი მიშასთან. მასაც არ უნახავს, დარწმუნებით შემიძლია ვთქვა რომ არ უნახავს მინიმუმ ღამის თორმეტ საათამდე, ვინაიდან მანამდე სტუმარი ჰყავდა ანაკლიასა და განმუხურში, იმგზავრა ვერტმფრენით და ბათუმიდან თვითმფრინავით, გზაში კი "ქეთო და კოტედან" ნანი ბრეგვაძის და პაატა ბურჭულაძის მონაკვეთებს უსმენდა/უყურებდა თვითმფრინავში.დღეს ინტერნეტში ვუყურე, ალბათ მიშამაც ინტერნეტში, ან ჩაუწერდნენ წინასწარ. პატარა ამბავია, საქართველოს ბიუჯეტის ოდენობის ფული თავისუფლად საქნევი, შიგნითვე გიპირისპირდება, თანაც სიყვარულის და იმედის ჰოროლით.ვუყურე.
და რა მერე?შეკითხვები ბევრი მქონდა, მათგან უმეტესობა ისევ პასუხგაუცემელი დამრჩა.კაი, გეთანხმებით, რომ ეს კაცი დებილი არ არის, და შალვა ნათელაშვილზე უკეთესი პოლიტიკოსი შეიძლება დადგეს.საიდან ასეთი დასკვნა?იქიდან რომ ელემენტარულ თამაშის წესებში გაერკვა:სწორედ წესების დაცვით განაცხადა რომ:–რომ ააშენებს დემოკრატიას.–გაათავისუფლებს მედიას სახელმწიფო ზეწოლისგან.–მოიზიდავს უცხოურ ინვესტიციებს.–რუსეთთან ურთიერთობებს დაალაგებს.–პატივს სცემს რუსი ხალხის არჩევანს (პუტინს).–საქართველოს არაქართველ მოსახლეობას, რელიგიურ და სექსუალურ უმცირესობებს განიხილავს საქართველოს სრულუფლობიან მოქალაქეებად.–შექმნის კანონიერების და სამართლიანობის დამცველ სახელმწიფოს.–არ გააბრაზებს რუსეთის ხელმძღვანელობას..–ითანამშრომლებს ნატოსთან და ამერიკასთან.–ითანამშრომლებს ჭკვიან ხალხთან, ჭკუას დაეკითხება მათ.–უყვარს საქართელო.

ეს მინიმალური ნაკრებია, რაც უნდა ეთქვა პოლიტიკოსობასა და ხალხის მმართველობაზე ამბიციის მქონე ნებისმიერ ადამიანს, რომელსაც ამავე დროს უმაღლესი განათლების დიპლომი უდევს და სახლში ტელევიზორი აქვს.ამათგან თუნდაც ერთერთი რომ შეშლოდა, ვიტყოდი, რომ ნათელაშვილის ან დიმიტრი ლორთქიფანიძის დონისაა. მაგრამ არ შეშლია, სწორად თქვა, და ამიტომაც ვაღიარებ პოლიტიკოსად (დიდი უკანდახევა ჩემგან). ნუ, საქართველოს მასშტაბით მაინც პოლიტიკოსია.მაგრამ, გარდა იმისა, რომ პოლიტიკოსია, მე რას მიქადის მისი პოლიტიკოსობა + გავლენიაობა/წონიანობა?როგორც გითხარით მისდამი შეკითხვები კვლავ უპასუხოდ მრჩებადა ვინაიდან 200 ჟურნალისტის 20 შეკითხვა არ აღმოჩნდა საკმარისი იმისათვის, რომ ჩემს მარტივ შეკითხვებზეც გამეგო პასუხი, აქ შევეცდები შეკითხვები უკვე ჩემი სიტყვებით ჩამოვწერო.–აქვს თუ არა ქვეყანას (ქვეყნებს ზოგადად) ღირსება?–რა შემთხვევაში უნდა დაიცვას ქვეყანამ ღირსება თუნდაც სისხლით?–სააკაშვილის პერსონალური შეცდომით 080808–ის ახსნა, ხომ არ არის საქართველოს ღირსების ისტორიული დაკარგვა/ ომის სამომავლო ბონუსების განულება?–სააკაშვილის ომის გაჩაღებაში დადანაშაულების შემდეგ თქვენი გაპრეზიდენტების ფაქტი აღიქმება თუ არა რუსეთის (ხალხისა და პოლიტიკოსების, მასმედიის მიერ) მიერ დადასტურებად, რომ 080808 ისინი სწორი მიზნებისთვის იბრძოდნენ?–მისი მმართველობაში მოსვლა ლოიალური პოზიცით რუსეთის მიმართ, იქნება თუ არა პოსტსაბჭოთა ქვეყნებისათვის რუსეთის გარშემო ინტეგრაციის ახალი ტალღის მაპროვოცირებელი?–გაუგია თუ არა მას ფრაზა "ცხრაჯერ მწარედ რომ დამარტყან, მტრის ჯინაზე ცხრაჯერ მწარედ გავიცინებ" და რატომ არ შეესბამება ეგ ფრაზა საქართველოს ხელისუფლების ომისშემდგომ ომახიან პათეტიკას?–გაუგია თუ არა მას ძველი ქრისტიანული შეგონება " წარსდექ მშიერი , არა შიშველი" და თუ ეთანხმება, რითი არ შეესაბამება ამ პრინციპს საქართველოს ხელისუფლების პრიორიტეტები ქვეყნის გასუფთავების, შეღებვის, გზების მსენებლობისა და პრეზენტატიული ექსტერიერის მიცემის აქცენტით?– რამდენად პრინციპულია მისთვის ევროპის გაზსადენის დივერსიფიკაციის გასაღების ფლობა საქართველოს მიერ?–იცნობს თუ არა ის 080808–მდე საქართველოს სახელმწიფოს მიერ საქართველოს გასერთიანებლად მიმართულ სამშვიდობო პოლიტიკას, კონკრეტულ ღონისძიებებს, საერთაშორისო საზოგადოების ჩართულობის ხარისხს ამ საქმეში?– მისი განმარტება, რომ 080808 სააკაშვილს უნდა ჩაერთო საერთაშორისო საზოგადოება და დაეფიქსირებინა ერთობლივი აღშფოთება–შეშფოთება, და ასე უნდა ეპასუხა სხვა სამომავლო სისხლიან ინტერვენციებზეც, იქნებოდა თუ არა საქართველოსთვის საუკეთესო პერსპექტივის მქონე სტრატეგიული პოლიტიკა?–მისი დაპირება, რომ დაამარცხებს ელიტარულ კორუფციას რა მეთოდებით შესრულდება? პატრონების შეცვლით ზოგადი უნარების ტესტებში გამარჯვებული კანდიდატებით თუ როგორც თვითონ ახსენა ერთგული თანამოაზრეების გუნდისთვის გადაბარებით?–მისი ფრაზაა, რომ სააკაშვილი მთელ საქართველოს ციხეში ჩასმას უპირებს, რომ ციხეები გადატენილია. მისი ვარაუდით რამდენი ათასი ადამიანი იქნება მისი მმართველობის დროს ციხეში?–2008 წლის იანვარში სააკაშვილმა მოიგო თუ არა საპრეზიდენტო არჩევნები?–2003–20011 წლებში საქართველო არამარტო სააკაშვილმა აშენა, არამედ სრულიად საქართველომაც.მისი შეფასებით რა დადებითი ანუ რა შესანარჩუნებელი ცვლილებები მოხდა საქართველოში და როგორ აპირებთ თქვენ იმ მიღწევების შენარჩუნებას?–როგორ მოიქცევა, თუკი მის გეგმას გადაეღობება ხალხის გარკვეული ჯგუფი, პოლიტიკოსთა სეგმენტი, მასმედია, ერთი ადამიანი?

–დალაგება ნიშნავს არსებული ობიექტურად არსებული ნივთების ლამაზი განლაგებით გადალაგებას, რა შეიძლება გადალაგდეს დღეს რუსეთ–საქართველოს ურთიერთობაში გარდა იმისა, რომ თქვენ რუსეთის პრეზიდენტს სიტყვით არ გააბრაზებთ?–რა პოლიტიკა უნდა გაატაროს საქართველომ სტრტეგიული ობიექტების გასხვისებასთან მიმართვებაში?–უნდა დაუბრუნოს თუ არა საქართველომ სომხეთს საქართველოს ტერიტორიაზე მართლმადიდებლურად გადანათლული სომხური ეკლესიები?–დართავთ თუ არა თურქეთს ნებას თურქული კულტურის ცენტრების და ზოგგან მეჩეთის აღდგენაზე ტაოკლარჯეთში ეკლესიების აღდგენის სანაცვლოდ?–ლოკი, მაჰათმა განდი, ჯორჯ ვაშინგტონი, ნელსონ მანდელა,მარტინ ლუთერი რომელია ზედმეტი?–საჯარო შეურაცხყოფას რა შემთხვევაში არ მოითმენთ?–რა შემთხევაში არ ჩათვლით ჟურნალისტის შეკითხვას მოგზავნილი მტრის საფრთხედ?–იცოდით თუ არა, რომ საფრანგეთის მოქალაქეობის მიღებით თქვენი საქართველოს მოქალაქეობის ლეგიტიმურობა სათუო ხდებოდა?–რატომ არ მოინდომეთ პოლიტიკოსობა მაშინ როცა საქართველოს ბიუჯეტი ნახევარი მილიონი იყო და ქვეყანას მწვანე უშუქო ჭაობში ეძინა?–რომელია საქართველოსთვის მისაბაძი ქვეყანა?–რომელია მსოფლიოში ყველაზე საპატივცემო ქვეყანა?–სააკაშვილის ხელისუფლება რამოდენიმეჯერ იყო ხრამის პირას. თქვენი პოზიცია, რომელსაც დღეს ავლენთ ალბათ საკმარისი იქნებოდა სააკაშვილის დასამხობად 2007–ში, 2008–ში, 2009–ში. მაშინ რატომ არ ჩაერთეთ პოლიტიკაში?–თქვენს პოლიტიკაში ჩართვამდე სააკაშვილს საპარლამენტო არჩევნებში სერიოზული მოწინააღმდეგე არ ეყოლებოდა, (ხოლო პრეზიდენტის არჩევნებში მას ისედაც აღარ შეეძლო მონაწილეობის მიღება). საპარლამენტო არჩევნებებში გამარჯვებას ევროპა სააკაშვილს არ მოუწონებდა და სულ უფრო გამტკიცდებოდა შეფასება, რომ სააკაშვილი პუტინის გზას ადგას. თქვენი გამოჩენით სააკაშვილს მიეცით სტიმული დაიცვას ის მონაპოვარი, რომელიც მისი მმართველობისას საქართველომ მიიღო. თქვენ აცხადებთ, რომ შეცვლით იმას, რასაც სააკაშვილი მიღწევად ითვლის. თანაც იმდენად ჩქარობთ ცხოვრება დაუბრუნოთ სააკაშვილისგარეშე კალაპოტს, რომ პირდებით ოპოზიციურ ელექტორატს, იმპიჩმენტით გააძევოთ სააკაშვილი და ამით არასრული ერთი წელი ბედნიერება აჩუქოთ საქართველოს, იცით თუ არა რა საერთასორისო მესიჯებს შეიცავს პრეზიდენტის გადაყენება საქართველოსთვის?–დღევანდელი კანონმდებლობით პრეზიდენტს უფლება აქვს დაითხოვოს პარლამენტი, თქვენი დაპირება, რომ უმრავლესობით მოსვლის სემთხვევაში სააკაშვილს იმპიჩმენტით გადააყენებთ, რითი განსხვავდება 2007 წლის პოლიტ ლოზუნგებისგან – მიშა გადადექი,გადაგექი, მოვალთ და ჩაგსვამთ ციხეში!–როგორ მოიქცევით თუკი საპარლამენტო არჩევნბს ვერ მოიგებთ ან თუ ვერ მოიგებთ თქვენს მიერ დაგეგმილი აბსოლუტური უმრავლესობით, ხოლო პოლიტიკური პარტნიორები კვლავ ქუჩის აქციებით გირჩევენ პრეზიდენტის გადაგდებას?–აცნობიერებს თუ არა რა პასუხისმგებლობას აკისრებს ხალხი (თავისი ამომრჩეველი) და აცნობიერებს თუ არა, რომ ის ადგილი რომელიც მას მიეკუთვნება ქართულ პოლიტიკაში მას მიეცემა არა პოლიტიკური წარსულის ან პოზიციის, არამედ ფულის გამო. გრძნობს თუ არა თავს უხერხულად, რომ მის მიერ დახარჯული ფული სახელით – საჩუქარი ქვეყანას, საბოლოოდ ისევ მას უბრუნდება პოლიტიკურ წონად?–დღეს მის მიმართ იმედი აქვთ ოპოზიციის სხვადასხვა პლატფორმაზე მხოფ ხალხს: ამასთანავე ყველას სურვილს ვერ დააკმაყოფილებ. ის რაც გაახარებს გუბაზის მომხრეებს გადაუმტერებს ლიბერალებს, ის რაც გაახარებს ლიბერალებს გადაუმტერებს ზვიადისტებს, ის რაც მოეწონება ტურისტს არ მოეწონება მაღაროელს, რაც მოეწონება პროკურორს არ მოეწონება პატიმარს და ა. შ. . მის მიმართ რა მოლოდინებს თვლის ფუჭ მოლოდინად, ანუ არაობიექტურ მოლოდინად?–და ბოლოს, რამდენ ენერგიას და დროს დახარჯავს საქართველოს მმართველის პოზიციის მიღების შემთხვევაში, შეძლებს თუ არა იყოს საკაშვილზე ენერგიული და დაუღალავი, რომელიც დღეში არანაკლებ 10 შეხვედრას მართავს და არაუადრეს ღამის 2 საათისა წვება დასაძინებლად მე–8 წელია?–დღეს მას ჰაერივით ჭირდება ფიგურები და ფეისები თანამოაზრეთა რიგებში, პირველი ათეული შევსებულია (ყველაზე სურპრიზად აქტიურები – ლევან ბერენიშვილი და შალვა რამიშვილი, სხვები მოსალოდნელი იყო), რა კრიტერიუმებით იხელმძღვანელებს ამ (ასეთი) ადამიანებისათვის იდეოლოგიის კურსის ჩაბარებაში.–როგორი იქნება მისი პოზიცია მისი ხელისუფლების ოპოზიციონერული მასმედია საშუალებების მიმართ?–რატომ არ გამოდის საჯარო შეხვედრისათვის თავისი შუშის კოშკიდან, 3 ინტერვიუ სამივე ბროლის სასახლიდან, რა მესიჯის ჩანერგვას გეგმავს? –მიაჩნია თუ არა, რომ ზურაბ ჟვანია სააკაშვილმა მოაკვლევინა?–რამდენი ფული ჭირდება კოსმოპოლიტ ადამიანს ზოგადად მატერიალური ბედნიერებისთვის?–რა შემთხევაში დადგება იმ ადგილას, სადაც მის სიცოცხლეს საფრთხე ემუქრება და თანაც შეიძლება მიშასავით მიწაზე წაქცევით და ზედ დაცვის ბიჭების ზედახორით დამთავრდეს?–რა შემთხვევაში გადადგება?თქვენც დაამატეთ.

თანაგრძნობა და ქართველი

თანაგრძნობა პირველ რიგში ავადმყოფს ჭირდება.

რამდენად გულწრფელნი ვართ თანაგრძნობაში ქართველები, თუკი ავადმყოფებს ასეთი ეპითეტებით ვამკობთ?
(დაუკვირდით მხოლიდ ჟღერადობას, დამცინავ ჟღერადობას)
შაკიკიანი, ტრიკიანი, ჩიყვიანი, დღენაკლი, სირსველიანი,კოჭლი, მელოტი*, ტრაწიანი, ტყირპიანი, ხეიბარი, ავადმყოფი (ავი).

ავადმყოფს თითქოს ის არ ყოფნიდეს, რომ დაავადებულია, დამატებით ისიც უნდა იტვირთოს, რომ ამ საშინელი დასაცინი სიტყვების ადრესატი გახდეს, იქნებ ამიტომაც ხდება ავი.

*პარდონ მელოტებთან, სამ ტაკოი, მელოტობა ავადმყოფობა არ არის, მამაკაცური ჰორმონის სიჭარბის შედეგია და ინტელექტის მეორედი ნიშანი.

ცხოვრებაში ერთხელ მაინც უნდა ნახო ეს ვიდეოები

აქ ვუყრით თავს თქვენი მონაწილეობა ესენციალურია და მისალმებული.

ავე აქუ!

ბუბა კიკაბიძეზე უკვე დავწერე. 
მომეწონა მისი ჩემთვის მოულოდნელი პრინციპულობა – არ ჩავიდეს რუსეთში საკუთარი პოლიტიკური პოზიციის გამო. 
ამ გადაწყვეტილებით ბუბამ ადვილი ფული დაკარგა, ბევრი ფული, მისთვის ბევრი ფული. 

დღეს მეორე სასიამოვნო გაოცების შესახებ ვწერ. გაოცებული კი იმით ვარ, რომ მოულოდნელი იყო იმ ადამიანისგან, რომელიც ცოტა ექსცენტრულ, მაგრამ მაინც კონიუნქტურაზე ორიენტირებულ ჟურნალისტად მიმაჩნდა, რომელიც თავის მიერ აღებულ საზოგადოებრივ როლს განუხრელად ასრულებს. 

ამ დღეებში საქართველოს აქამდე გულმოდგინედ გაყურსული ივანიშვილის კომენტარები დაგვეფრქვა თავზე. აღმოჩნდა, რომ ეს უჩინარი მეცენატი ვაკის პარკში შეკრებილი პენსიონერის გულმოდგინებით აკვირდება საქართველოს საზოგადოებრივ-პოლიტიკურ ცხოვრებას და ყველა ფეისისათვის თავისი (ვაკის პარკელი პენსიონერის თანხვედრი) შეფასებები აქვს. 
მისთვის (და მათთვის) ყველა ცუდია, აბა ყველა ცუდი რომ არ იყოს ხომ ვიქნებიდით ბედნიერები, კუთვნილ ბედნიერებას ვეღარ ჩაგვიკეტევენ მთავრობის სეიფებში. 


ბიძინამ თითო ხელუკუღმა სილაქი უშურველად ჩამოურიგა მარჯვნივ და მაეცხნივ მის მოიმედე პოლიტ ფეისებს. 

ცალკე აღნიშვნის ღირსად ჩათვალა აქუ. 
აქუ, აქუბარდია, კავკასიის მფლობელი და ამაგდარი ჟურნალისტი. 


გუშინ აქუს კომენტარი გავრცელდა. 
აქუ ივანიშვილის სიტყვებს მისი  ღირსების შეურაცხყოფად თვლის და სინანულს გამოთქვამს, რომ მისდამი იმედის მიუხედავად ივანიშვილი პოლიტიკაში დესტრუქციული მუხტით მოვიდა. 
აი კაცი. 
ყოველგვარი მიკიბმოკიბვის გარეშე უთხრა, მე შენგან ღირსებაშელახული ვარ და სულაც არ ვაპირებ შენგან სარფიანი წინადადების მოლოდინში ხელების ფშვნეტას და ამ მოლოდინში შეურაცხყოფის გადაყლაპვასო.  
ეს მაშინ, როცა მასზე გაცილებით წონიანმა ლიდერებმა ალიყურ აწითლებულებმა მოახერხეს ივანიშვილთან მისაახლებელი პირი დაეტოვებინათ.


http://cartveli.blogspot.com/2008/02/blog-post_8954.html
ეს კი ივანიშვილის ერთადერთი ხსენება ჩემს ბლოგში, პატარკაციშვილის გასვენების დღეს მიხსენებია. იგივე აზრზე ვარ.
მოზომილი ფილანტროპია, კარგი მეურნე, ბაგაში იმდენი ჩაგვიყარა, რამდენიც საკმაოდ დაგვამწიფებს და გაგვასუქებს დანამდე (საარჩევნო ყუთამდე) მისასვლელად, როგორც ღორს.
ოდნავ მეტიც არა.

სამების აშენება 12 მილიონი დაჯდაო, იცით რამდენია 12 მილიონი 5 მილიარდთან?

აჰა, არ დავიზარე –416 სამების აშენება შეეძლო მაგ ფულით.


მას ფილანტროპიაზე თავისი შეასაძლებლობის არაუმეტეს 3% დაუხარჯავს.

ბრავო!

დორა მაარი კატასთან და სამება მისთვის თითქმის თანაბარი ხარჯი იყო
სამება 12 მილიონი,
დორა მაარი კატასთან 9,5 მილიონი. ჭორვილაში უკიდია, ან უდევს.

ავერსელი კურტანიძე ჯობია ფილანტროპობის ხარისხით.
მეც ვჯობივარ (პროცენტებით მეთქი) .
სამივეს ომანიძე გვჯობდა, უცხოეთში უშვებდა სტუდენტებს თავის ფულით 1993–94 წლებში.

ჩვენ ყველას კი უცხოეთში მომუშავე უსახელო ქართველები გვჯობიან, აქეთ რომ ინახავენ წლობით უნახავ ოჯახებს და ქმრის ნათესავებს.




პ.ს. პარდონ, ახლა დაიწერა ივანიშვილის ქველმოქმედებათა ამონაწერი და ოდენობები. აღმოჩნდა რომ თავისი ქონების არა ჩემს მიერ ნავარაუდევი 3, არამედ თითქმის 20 % დაუხარჯავს ქველმოქმედებაში.
საერთო ოდენობით თითქმის მილიარდ ნახევარი.
ღმერთმა გაუმარჯოს, ნეტა მე რამდენს დავხარჯავდი მის ადგილზე, ან შენ?

მილდაუ

ამას ფორუმზე არ დავწერ, ორი მოტვი მაქვს ბლოგზე დასაწერად
1. ძალიან მიხარია, რომ საქართველო ის ქვეყანა გახდება, სადაც ბრად მილდაუ დაუკრავს და მეც იქნებ მოვახერხო დასწრება.
2. ბლოგის მკითხველებს დიდ ნაკოლს ვაძლევ, არ გაუშვათ ეს შანსი ხელიდან.

თან ვრისკავ, რომ შეიძელბა ჩემი ადგილი დაიკავოთ, მაგრამ მაინც გთავაზობთ.

ფორუმელები იმდანად არ მიყვარს, რომ ასეთ თავგანწირვაზე წავიდე.

მაშ ასე ბრად (ბრედ) მილდაუ თბილისში იქნება და დაუკრავს, კონცერტი პატარა დარბაზში ტარდება დეკემბერში. დეტალები თქვენ გაარკვიეთ.


პ.ს. ჯაზის არც მცოდნე ვარ და არც განსაკუთრებული მოყვარული, ვუსმენ კია, იშვიათად.
მილდაუ კი ჯაზი არ არის, ის თავად მისი უდიდებულესობა მუსიკაა.

პ.პ.ს.
მეგონა რომ ვერასდროს მოვესწრებოდი საქართველოში მილდაუს და ავიშაი კოენს. 50%–ით შევცდი,
საქართველოს სასარგებლოდ.
ავიშაი კოენსაც თუ ვნახავ აქ, ბეჭებზე გავერთხმები, (ანუ, წავაგებ საქართველოსთან).

შარშანწინ, 2110–ში, დედამიწას შეეჯახა მეტეორი

შეჯახდბა იყო საშინელი და მილიონები დაიღუპა..
შეჯახება იყო ისეთი  კუთხით და ძალით, რომ დედამიწის კანონზომიერი ბრუნვა მუდმივი პოლუსებით, შეიცვალა დამატებით ვერტიკალური ბრუნვით. 
მართალია უმნიშვნელოდ, შეუმჩნევლად, მაგრამ მუდმივი სიჩქარით დედამიწის ტრადიციული აფრიკული ეკვატორი (ანუ ის ადგილი, რომელიც დღეს ეკვატორია აფრიკაში) გადაადგილდება 10 კმ/ წელიწადში სამხრეთით.  ამ მოვლენის შედეგად დედამიწის მაგნიტური ველი, რომელიც იფარავდა დედამიწის ფლორასა და განსაკუთრებით ფაუნას მზის რადიაციისაგან, მოიშალა. ფაქტიური ეკვატორი   სასიკვდილო გახდა ცხოველთა უმეტესობისათვის, ადამიანისათვის.
ტროპიკული ზოლის ქვეყნების მოსახლეობის 2/3 დაიღუპა, დანარჩენი ლტოლვილად იქცს. მიაწყდა ჩრდილოეთსა და სამხრეთს.
აფრიკელები ჩრდილოეთ აფრიკას მიაწყდა, ამერიკელები აშშს, აშშ კანადას. ერთი დიდი ტალღის შემდეგ ყველა ქვეყანამ ჩაკეტა საზღვრები, ლტოლვილი ქვეყნები მოადგნენ ჩრდილოეთ ქვეყნებს თავისი ოფიციალური არმიებით, ისინი შესვლას ითხოვენ, მიმდინარეობს მოლაპარაკებები მაგრამ უშედეგოდ.   
ალაგ ალაგ ადგილი აქვს სისხლიან შეტაკებებს, მომხვდურები სასტიკად მარცხდებიან.
მხოლოდ ჩინელებმა მოახერხეს დიდი მსხვერპლის ფასად რუსეთის ციმბირში დიდ ნაკადად შეჭრა, რუსეთმა ჩინელების წინააღმდეგ ატომური ბომბი არ გამოიყენა და მის პრეზიდენტს ნობელის პრიზი მისცეს მშვიდობის დარგში. ჩინელები დათანხმდნენ რუსული უმცირესობის ადმინისტრირების ქვეშ ცხოვრებას, რითაც ახალ მიწაზე მშვიდობა მოიპოვეს.
ყველა ჩინელი, რომელიც გადააბიჯებს ურალს დასავლეთისკენ მოკლული იქნება, ჩინელები თანახმა არიან.    


გაერო წვრილი მაგრამ ბევრი ქვეყნის ინტერესების დამცველი ხდება. 
დიდ ქვეყნებში  (აშშ რუსეთი, კანადა, ევროპა) მძლავრობს იზოლაციონიზმი, ყველა ქვეყანა კეტავს საზღვარს, გაერო კი ცდილობს დედამიწის მთელი მოსახლეობის, კაცობრიობის ეროვნული სიჭრელის, დემოკრატიის პრინციპების გადარჩენას. 
დიდი ქვეყნები გაეროს დიპლომატიურად იგნორირებენ.


გაერო ცდილობს დადოს თეორია, ფორმულა, რომლითაც განსაზღვრავს თუ რამდენი ადამიანის გამოკვება შეუძლია ჩრდილოეთის მიწებს ოპტიმალური კომუნა- სახელმწიფოს პრინციპების დანერგვით, გაერო ადგენს რომ ვთქვათ ბრიტანეთს შეუძლია მიიღოს 100 მილიონი, ევროპას 500 მილიონი, რუსეთს ერთი მილიარდი. 
დიდი ქვეყნები "ახალი კომუნის წესების" მიღებას ეთანხმებიან მაგრამ ლტოლვილთა მიღებაზე უარს ამბობენ.   
მათი არგუმენტებია: ლტოლვილთა დიდი ნაკადის მიღება არ შეგვიძლია, იმიტომ რომ ლტოლვილები სხვა კულტურის, რელიგიის და რაც მთავარი პრობლემაა დაბალი სოციალიზაციის ადამიანები არიან, მათ სამოთხესავით წარსულში ვერ შეძლეს აეშენებინათ მაღალი პასუხისმგებლობის საზოგადოება და ახლა, ტოტალური გაჭირვების და დეფიციტის ჟამს ხომ საერთოდ მტაცებლებს დაემსგავსნენ.

ამერიკან სახმელეთო საზღვარი  შეუვალი გახადა, მაგრამ ორივე ოკეანიდან მას ყოველდღიურად უამრავი უიარაღო ან შეიარეღებული ლტოლვილის მიღება უწევს. 
ლტოლვილებს საკონცენტრაციო ბანაკებში ათავსებენ, რომლებიც მთელი სანაპიროს გასწვრივაა ჩამწკრივებული. 
მთავრობა დათანხმდა მიიღოს 250 მილიონი, ანუ ერთ ამერიკელზე ერთი ლტოლვილი, მაგრამ საკონცენტრაციო ბანაკებში უკვე 350 მილიონი ადამიანია. 100 მილიონი დარჩება საკონცენტრაციო ბანაკში და  ტყვის-მონის უფლებებით იმუშავებს ქიმიურ ქარხნებში. 



ევროპელმა ჰუმანისტებმა დადეს ახალი ტრაქტატი, რომლის მიხედვით კაცობრიობა 
თავისი 9 მილიარდი ადამიანით შეიძლება ფეხზე მდგომი დაეტიოს უელსში, დაწოლილი დაეტიოს ინგლისში და მატარებლის კუპის სიფართის სივრცე იქონიოს დიდ ბრიტანეთში. 
ამ გათვლებმა გაეროს ახალი არგუმენტი მისცა რათა მთელი კაცობრიობის, ეთნომრავალფეროვნების გადარჩენისთვის იბრძოლოს. 
გაეროს ლოზუნგია - ადგილი საკმარისია, ინფრასტრუქტურა აშენებადია, სიცოცხლე ყველას.
ამ ლოზუნგის ბოლო ფრაზა "სიცოცხლე ყველას" გულისხმობს, რომ არავინ უნდა დარჩეს სიკვდილის ზონაში.მაგრამ გაეროს დირექტივებს არ აქვთ კანონის ძალა გადარჩენილ ქვეყნებში. 
გაეროს მეცნიერები უამრავ ფუტურისტულ პროექტს ქმნიან, რათა ახალი სოციალიზაციის შესაძლებლობების გათვალისწინებით ახალი საცხოვრებელი სახლები, ქალაქები, აგრო ფერმები, პლანტაციები მოეწყოს. აქ არის ვიწრო ხეობების გადახურვის პროექტები, ქუჩების გადახურვა სახლების ბოძებად გამოყენებით, შუშის ნახევარბურთის - გუმბათის მქონე ქალაქების პროექტები, ვერტიკალური ბაღები და პლანტაციები, ოკეანის წყლის გამამტკნარებელი სოლარიუმები, კოლექტორი გზები ხის ფესვების განშტოებების ანალოგიით, ჰიდროელექტროსადგურების, მელიორაციული არხების პროექტები, ერთ–ერთი პროექტის ლოზუნგია - არცერთი წვეთი მტკნარი წყალი ზღვაში.
იგულისხმება რომ ოკეანე ისაზრდოებს დაუსახლებელი მიწებიდან ჩამოდინებული მდინარეებით, კაცობრიობის ახალი საცხოვრისიდან კი მტკნარი წყალი მთლიანად უნდა დაიხარჯოს ადამიანების საჭიროებებზე. 
რამოდენიმე პროექტი კიდობანს ქმნის, მცურავ ქალაქს, რომელსაც საკვებით ავტონომიური უზრუნველყოფა ექნება. მაგრამ ევროპას ჯერ კიდევ 100 წელი აქვს, ვიდრე კიდობანებზე ამხედრება და დღევანდელ ჩრდილოეთ ყინულოვან, მომავალ ევროპის ოკეანეში გადასახლება მოუწევთ. ტკბილი 100 წელი მოდრეიფე უსასრულობის წინ. თუმცა ეს ასი წელი დაიხარჯება დამანგრეველი მეტეორის კონტრაშოკის აშენებაზეც, კაცობრიობის მთელი არსენალი შეჯახების მოპირდაპირე მხარეს უზარმაზარი მუხტის გასროლას აპირებს, რომელმაც შესაძლოა დედამიწის ვერტიკალური ბრუნვა შეაჩეროს, შეანელოს მაინც. მაგრამ ეს პროექტი არასანდო ეფექტისა და ძნელად განხორციელებადობის და შორეული პერსპექტივის გათვალისწინებით მოსახლეობაში ოპტიმიზმს ვერ ბადებს.


გაერო და დიდი ქვეყნები ერთ საკითხში თანხმდებიან, ადამიანთა გაერთიანებებმა, დასახლებებმა, ქვეყნებმა უნდა იარსებონ ე. წ. "ახალი კომუნის" პრინციპებით - ახალ კომუნაში სასარგებლო უჯრედის ფუნქციის შესრულება მხოლოდ მაღალი სოციალიზაციის, წესიერ ადამიანებს შეეძლებათ, რომ დაბალი სოციალიზაციის და განათლების ადამიანები დესტაბილიზაციის დიდ რისკს შეიცავენ კომუნის ნატიფი ინფრასტრუქტურის, იერარქიის. 
დემოკრატია არ იზღუდება. ძალაში რჩება თანასწორუფლებიანობა ყველა უმცირესობისა, ხელოვნება არ იზღუდება. პროპაგანდა გადადის გაეროს ძალიან ძლიერი ფსიქოლოგების ხელში, რომელთა გეზია პროპაგანდა "სოფტ პაუერ"ით. ასოციალური პირები ზედმეტი ფუფუნება ხდება მსოფლიო ახალი წესრიგისთვის, ისინი ბორტს გაღმა დარჩებიან, მაგრამ, ვინ არის ასოციალური პირი?
გაერო აყალიბებს გადასასახლებელი (გადასარჩენი) მოქალაქეების სელექციისა და ქვეყნების ქვოტების მინიჭების პრინციპებს.

ჩრდილოეთი ეთანხმება ქვოტების შესაბამისად ლტოლვილთა მიღებას, ოღონდ გაეროს ქვოტების დათვლის კრიტერიუმებს ამატებს თავის (ევროპელ ინტელექტუალთა) მიერ დამატებულ კრიტერიუმებს, რომელთაც მტკიცე საიდუმლოდ ინახავს.

   
მეცნიერებმა გამოითვალეს, რომ 100 წელიწადში ევროპა იქნება ექვატორის განედზე?? დღევანდელი ჩრდილოეთი პოლუსი თბილ ოკეანეში ილივლივებს.  ევროპა ამ პერიოდში მოახერხებს მცურავი ალტერ ქვეყნების აშენებას და ძირითადი პოპულაციის სიცოცხლეთა გადარჩენას.


სამხრეთის ბედი კი გარქკეულია და ძალიან მარტივია – სამხრეთის ქვეყნები უსიცოცხლო ზონა რჩება. რადიაციის პირობებში იქ მხოლოდ კაკტუსები და ტარაკნები იცხოვრებენ.
მოკლედ, 9 მილიარდი დან 7–ს მოუწევს ბრძოლა ახალი მიწის დასაკავებლად, მაგრამ ეს ბრძოლა ვერ იქნება შეიარაღებული და სისხლიანი. სისხლიანი ომის წამომწყები აპრიორ წაგებულია განვითარებულ ჩრდილოეთთან.

ამიტომ სამხრეთს რჩება მხოლოდ ერთი გზა, დაიმსახუროს ჩრდილოეთის კეთილგანწყობა და მიიღოს საკმარისი კვოტა ჩრდილოეთის ქვეყნებში გადასასახლებლად.


დრო ძალიან ცოტაა, დიდი ასახლება 3 წელიწადში დაიწყება და 7 წლის შემდეგ დამთავრდება, ვინაიდან 7 წლის შემდეგ სამხრეთი გამოუსადეგარი ხდება ადამიანის საცხოვრებლად.

ჩრდილოეთს არ შეუძლია მიიღოს 7 მილიარდი ლტოლვილი. ჩრდილოეთი მზადაა მიიღოს 3 მილიარდი, ეს ფანტასტიკური დაათმობაა ჩრდილოელებისგან ვინაიდან გადასახლების ბოლოს 2 მილიარდ ჩრდილოელს 3 მილიარდ ლტოლვილთან მოუწევს თანაცხოვრება.


30 წლის შემდეგ მზის რადიაციისგან 4 მილიარდი დაიხოცება. შობადობის კონტროლით მიიღწევა ის, რომ გადარჩენილ ზონაში სიკვდილიანობა 4ჯერ გადააჭარბებს შობადობას. შედეგად 30 წლის შემდეგ დედამიწის მოსახლეობა შემცირდება 9 დან 5 მილიონამდე.


და... არსადაა ხსნა. ეს მოხდება.




დღეს კი, 2113 წელს, სამხრეთი გადარჩენისთვის იბრძვის.


ის ებრძვის თავის თანამემამულეებს, რათა უსწრაფესად შექმნას განვითარებულ ადამიანთა საზოგადოება. უწესო მისი მტერია, რეტროგრადი მისი მტერია, არატოლერანტი მისი მოსისხლეა. ჩრდილოეთი დიდი მიკროსკოპით უყურებს მის ქვეყანას და უშურველად იქნევს ყვითელ ბარათებს, ოღონდ იმ ბარათებს დასასჯელებს არ აჩვენებს,ჩრდილოელებს უნდათ განვითარებული ხალხი მიიღონ და არა გაწვრთნილები.ამიტომ ფოლები (იგივე ფიშტები, იგივე ჯარიმები) მხოლოდ შესაბამის ფოლდერში შეაქვს. დასასჯელებს მზე დასჯის ახლო მომავალში.


ჩრდილოეთის შეფასებების კრიტერიუმები ორ პლასტიანია, პირველი პლასტი საჯაროა და გაეროს მიერაა გავრცელებული, მეორე პლასტი საიდუმლოა, ის ჩრდილოეთმა გემზე შეიმუშავა ჯერ კიდევ 2111 წელს სპეციალურ სამიტზე.

მეორე პლასტი კვოტის კრიტერიუმებისა, მუდმივი კამათის საგანია სამხრეთში.

სამხრეთელი პოლიტიკური პარტიები საიდუმლო კრიტერიუმების თავის ნავარაუდებ ვარიანტებს დებენ საარჩევნო პროგრამებში,
საზოგადო მოღვაწეები ჩხუბობენ თოქ შოუებსა და მიტინგებზე, იცავენ თავის პოზიციას.

–ქვოტას მივიღებთ, თუ სამხედრო სიზუსტის წესრიგს დავამყარებთ ჩვენს გზაჯვარედინებზე ყვირიან ერთნი,
–ქვოთას მხოლოდ იმ შემთხვევაში დავიმსახურებთ, თუკი უმცირესობებს დემონსტრაციულად მოვეფერებით ყვირიან მეორენი,
–ქვოტას მოგვცემენ ევროპასთან ისტორიული თანამებრძოლობის მნიშვნელობის დემონსტრირებით სჯერა მესამეთ,
–საერთო რწმენა ჩვენი ხსნაა, ახლავე უნდა გავხდეთ პაპის და კათალიკოსის სამწყსო ქადაგებს მეოთხე,
– ჩვენ უნდა ვიყიდოთ ჩრდილოეთის კეთილგანწყობა იმით, რაც მათ ყველაზე მეტად დასჭირდებათ – ნიადაგით. 2 წლიანი სახელმწიფო პროგრამა საკმარისია, რათა კენიის პრერიებზე აღარ დარჩეს მდიდარი ჰუმუსი. ჩვენ შეგვიძლია ჩვენი თავი ჩვენი ნიადაგით პოლუსზეც გამოვკვებოთ.
– ჩენი დიუნების გარეშე მათ გაუჭირდებათ მაღალი ხარისხის შუშის წარმოება, დამცავი გუმბათების გარეშე კი, მათი ქალაქები ონკოცენტრებს დაემსგავსება, ვიყიდოთ ჩრდილოეთი ჩვენი დიუნებით.



მოკლედ, სამხრეთი დუღს, 7 საათზე იღვიძებს და 24 ზე იძინებს, ტვ თოქშოუები ერთმანეთს ენაცვლება და ზედ ედება ..


ვუშველოთ სამხრეთელებს მიიღონ საკმარისი ქვოტა საკუთარი ქვეყნისთვის, ანუ მიიღონ სიცოცხლის უფლება საკუთარი თავისთვის და შვილებისთვის.
ჩვენც ხომ სამხრეთელები ვართ.

ჩინეთის საბჭოთა რესპუბლიკა 80

1931 წელს, 80 წლის წინ ჩინეთის ერთერთ ამბოხებულ პროვინციას რომელსაც სათავეში მაო ძედუნი ედგა ახალი სახელი დაერქვა – ჩინეთის საბჭოთა რესპუბლიკა.

მათ დამოუკიდებელი სახელმწიფოს შექმნა რუსულ "დიდი ოქტომბრის სოციალისტური რევოლუციის" წლისთავს 7 ნოემბერს დაამთხვიეს და გეგმაში ალბათ სსრკსათვის შემოერთება ჰქონდათ.


აი მათი ფული ლენინით




ჩინეთის საბჭოთა რესპუბლიკამ 1934 წლამდე იარსება. იმ დრომდე, ვიდრე ჩინეთის ნაციონალისტურმა ხელისუფლებამ განდგომილები არ გადევნა და არ აიძულა მაო ძედუნი და მისი ხალხი (დაახლოებით 3 მილიონი ადამიანი), ეგრეთ წოდებული დიდი მარშით ოტებულიყვნენ და გაქცეოდნენ ხელისუფლებას.

მაო ძედუნი ხელისუფლებას ტრიუმფით დაუბრუნდა 1949 წელს, როდესაც სრულიად ჩინეთს ჩაუდგა სათავეში.

როგორც ჭორად მაქვს მოსმენილი მას მაშინაც უნდოდა ჩინეთის სსრკ–სთვის მიერთება, მაგრამ ეს გეგმა სტალინმა დაბლოკა.

როგორი იქნებოდა მსოფლიო დღეს 2011 წელს მაოს ეს გეგმა რომ ასრულებულიყო?

დიდი ფანტაზია ჭირდება პასუხს. ერთი სიტყვით, სრულიად განსხვავებული დღევანდელისგან.


და, ვიცით კი, რომ მაოს ის გლობალური გეგმა იმპროვიზავიებით მაინც არ ხორციელდება?
იქნებ ხორციელდება.

თურქები. თურქები?

მეექვსე საუკუნეში თურქები მომთაბარე ტომი იყო, რომელიც მონღოლეთიდან ტაჯიკეთამდე ტერიტორიაზე ცხოვრობდნენ. 
რომელ რასას წარმოადგენდა ეს ტომი? 
ჩემს ისტორიის სკოლის წიგნში დაახლოებით -1982 წელს ვკითხულობდი, რომ თურქ-სელჯუკები მომთაბარე მონღოლური ტომი იყო. 
ეგ ეჭვი ბავშვობიდამვე გამიჩნდა, როგორ გახდა მონღოლური რასის ხალხი ინდოევროპული რასის წარმომადგენელი თურქების მშობელი? 
არადა თანამედროვე თურქები აშკარად ინდოევროპელები არიან და არა მონღოლოიდები. 

ეშლებათ ისტორიკოსებს მეთქი, ვფიქრობდი. 

დისქავერზე დოკ. ფილმი იყო სახელწოდებით "ასკერები"
ასკერები თურქეთის სულთანის კარზე გავლენიანი სამხედრო პირები იყვნენ.
 
მათი ძალა რამოდენიმეჯერ სულთნის ძალასაც აღემატა და ერთი ორჯერ წარმატებული გადატრიალებაც მოუწყვით თავისთვის მისაღები სულთნის გასამეფებად.

ასკერები მცირერიცხოვანი  მაგრამ, გავლენიანი თავნება მდიდარი უმაღლესი კასტა იყო. 
Askeri (Ottoman Turkish: عسكري) is an Ottoman Turkish term that refers to a class of imperial administrators in the Ottoman Empire.

This elite class consisted of four main groups: the military, the court officials, the nobility, and the religious clergy. Though term itself literally means "of the military", it more broadly encompasses all higher levels of imperial administration. To be a member of this ruling elite, one thus had to hold a political office in the service of the Ottoman Empire, meaning that both Muslims and non-Muslims in those positions could be considered askeri.

It was contrasted with the reaya, the tax-paying lower class, and the kul, or slave class, which included the Janissaries.

მათი ბატონობა მე- ???16 საუკუნემდე გაგრძელდა, როდესაც მეფის კარის შიდა იწილობიწილო ომის  შედეგად ასკერების მმართველობა გადაგდებული იქნა. 
ამ დროისათვის ასკერების ყოყლოჩინობა და ბაქიბუქი ყველას მობეზრებული ჰქომდა, მათი სამხედრო მნიშვნელობა უკანა პლანზე გადაწია ეხალფეხადგმულმა არტილერიამ. ასკერები როგორც წარმატებულ სამხედროთა კასტა მას შემდეგ აღარ აღორძინებულა.

მანამდე კი მათ, ასკერებს ხელისიფლებაში იერარქიის ზედა საფეხური მოსდგამდათ, გენეტიკურად გადაეცემოდათ როგორც ევროპაში ფეოდალ რაინდებს. 
ცხოვრობდნენ სულთნის სასახლეში და სახელმწიფო სიმდიდრეში ბანაობდნენ. 





დისქავერის იმ დოკუმენტურ ფილმში ასკერების მმართველობის გადაგდება გადმოცემული იყო როგორც პროგრესული მოვლენა თურქეთის სახელმწიფოსათვის. 
ასკერების შემდეგ მოახერხა თურქეთმა ყველაზე დიდი დამპყრობითი ომების წარმოება, დაიპყრო ბაბილონი, იერუსალიმი  ეგვიპტე და ჩრდილოეთი აფრიკა, ებრძოლა ესპანელთა არმადას, რუსების ფლოტილიას, დაიპყრო საბერძნეთი და აღმოსავლეთ ევროპის სამხრეთი და ეს ყველაფერი დაუმატა ძველ ისედაც უზარმაზარ თურქეთს. 
ასკერების ჩამოგდებით კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი ამბავი მოხდა და აი რა. 





თურქსელჩუკები მომთაბარე  მონღოლოიდები იყვნენ. მათ დაიპყრეს დიდი მიწები და საბოლოოდ დაფუძნდნენ დღევანდელი თურქეთის ტერიტორიაზე. მათ იქ რომის - ბიზანტიის იმპერია დახვდათ თავისი ვასალი ადგილობრივი ქვეყნებით, რომლებიც იმ დროისთვის იმპერიის  პოლიტიკურ იერარქიაში იჯდნენ და თავს არ ამჟღავნებდნენ. 
რომმა იქ მისვლამდე არსებული უამრავი ქვეყანა გაარომაელა: პართიელები, ხეთები, ურარტუელები, მოსინკები, კაპადოკიელები, მიდოელები, ტროელები, ეფესელები, კესარიელები, ანატოლიელები იმ დროისთვის (თურქ სელჯუკების ხელისუფლებაში მოსვლამდე) უკვე რომაელები- ბიზანტიელები იყვნენ და თავისი ისტორიული იდენტობა გვარიანად ჰქონდათ დაკარგული. ადგილობრივი აბორიგენები რაოდენობით მნიჩვნელოვნად აჭარბებდნენ ბიზანტიელ რომაელებს და ბერძნებს, მაგრამ იერარქიაში მტკიცედ ისხდნენ მათ ქვემოთ. მსახურობდნე ბიზანტიურ ჯარში, აშენებდნენ ბიზანტიის ტაძრებს და ეკონომიკას. 
სელჯუკების გაბატონებით რომაელების იერარქიის მწვერვალი სელჯუკთა იერარქიია მწვერვალობით მათთვის იოლად შეიცვალა. 
არ მომხდარა  ერთი ერის გენოციდი და იმ ტერიტორიაზე მეორე ერის ჩასახლება. ეს თითქმის არც არადდროს მომხდარა ომით. 
მთელი ეთნოსის განადგურება და იქ სხვა გენის ჩასახლება მხოლოდ ეკონომიკური მიზეზებით ხდებოდა ისტორიაში. უფრო გავრცელებული ფორმა იყო ასეთი, აბორიგენთა ომში დამარცხების, რომელშიც საერთო მოსახლეობის ალბათ 5 % დაიღუპებოდა, შემდეგ ერი აღიარებდა ვასალობას და აგრძელებდა ცხოვრებას ახალი მმართველის ხელში. რომაელებგამოვლილმა აბორიგენმა ხალხებმა მარტივად მიიღეს ახალი სუზერენი - მონღოლოიდი თურქსელჯუკი. 
ეს სუზერენი ისევ იქ, კონსტანტინოპოლში დაჯდა და მტკიცე  იერარქიული ქსელები გააბა. ხალხი ახლა თურქსელჯუკთა ჯარში წავიდა და თურქსელჯუკთა ეკონომიკა და სიმდიდრე აშენა, იყვნენ რომაელ- ბიზანტიელები, გახდნენ თურქები. 
ასკერებს სულთნის კარზე ზემდგომობა მოსდგამდათ, მათ უფლება ჰქონდათ სულთნის გადაყენების.







ასკერები მონღოლოიდი თურქ-სელჯუკების შთამომავლები იყვნენ -მონღოლოიდები.


საიდან ვიცი? სწორედ იმ დოკუმენტური ფილმიდან დისქავერიზე. 

ასკერები რამდენიმე მინიატურაზე იყვნენ დახატულები, ისინი 100% მონღოლოიდები იყვნენ.


 
ამრიგად გენეტიკურად თურქსელჯუკებმა ???? წელს დაასრულეს იმ იმპერიის სახედ და მმართველად ყოფნა, რომელიც თვითონ მერვე საუკუნიდან აშენეს.  იმპერია დარჩა, სახელი დარჩა, მაგრამ გენი შეიცვალა. ადგილობრივმა აბორიგენმა უმრავლესობამ მმართველობაშიც უმრავლესობა მოიპოვა და მონღოლოიდები სრულიად და სამუდამოდ განდევნეს ხელისუფლებიდან.  
და დღეს თურქების გენებში ჩქეფს მომთაბარე სელჯუკების გენები, არაუმეტეს  ... 5%_  ში მოსახლეობის. 
95% კი ისევ ის ძველი გენებია, პართიელების, ანატოლიელების, ხეთების, მიდიელების, სპარსების, ბერძნების, რომაელების, ქართველების, ურარტუელების/სომხების, ებრაელების, ფილისტიმელების, ეგვიპტელების, მაღრიბელების, რომელთაგანაც ნაწილი იმპერიის ცენტრში გადასახლდა და თავისი ისტორიული სამშობლო სამუდამოდ დაკარგა, და ა. შ. 
ამის დასტური მათი ექსტერიერია
საკმარისია მხოლოდ შეხედო ტრამვაიში, მაღაზიის დახლში, ქუჩაში, მუზეუმში, სასტუმროში. 
ჩვენ ქართველები გარეგნობაში საქართველოდ  კუთხურობის აბორიგენთა  ნიშნებს ვინახავთ; შეგიძლია განასხვავო ერთმანეთისგან კახელი და იმერელი, მეგრელი და სვანი, ხევსური და აჭარელი, ქართლელი და ქიზიყელი. ქალაქელებში, რომლებშიც რამოდენიმე თაობაა შორი - კუთხეთაშორის დამემკვიდრებით, გარეგნობა ნაკლებადაა კუთხურ სტანდარტული,არეულია, მაგრამ მაინც ქართული. 
თურქებს ექსტერიერთა 100 ჯგუფი აქვთ და პლიუს კიდევ ერთი ჯგუფი - არეული, და ეს ჯგუფი ყველაზე მრავალრიცხოვანია. მასში იშვიათად გამოკრთება მონღოლოიდური გენი, იმაზე მეტად არა, ვიდრე ქართველებში. 


აქედან დასკვნა, თურქები ისევ ის ხალხია, ვინც იმ მიწაზე უმშვენიერესი ანტიკური და პრეანტიკური ძეგლები შექმნეს, მათ მიიღეს და დღემდე ინარჩუნებენ გადამთიელ მომთაბარეთა სახელი. 
მათ მიიღეს მაგრამ ... მხოლოდ ???? მდე ინარჩუნებდნენ სელჯუკთა მმართველობას. 
???? წელს ადგილობრივები გათავისუფლდნენ შორიდან მოსულთა ხელისუფლებისაგან, მაგრამ მათი აწყობილი ინფრასტრუქტურა, იერარქია და ბრენდი სახელი შეინარჩუნეს. 
აქედან დასკვნა 2.
თურქებმა უნდა იამაყონ იმ მიწის ისტორიით, რომელზეც ცხოვრობენ, ეს მათი მიწაა, მათი წინაპრების პრეანტიკური, კაცობრიობის ისტორიაში ერთერთი პირველი სახელმწიფოების შემქმნელი ხალხის მიწაა. 
შეუძლიათ იყვნენ მადლიერნი მონღოლოიდი თურქსელჯუკებისა, რომელთაც ისტორიაში ერთერთი ყველაზე წარმატებული, მწყობრი, მოქმედი იერარქია და ერთიანობა აჩუქეს, და შეუძლიათ იამაყონ თავისი აბორიგენობით თუკი საკუთარ ანარეკლში მონღოლოიდს ვერ იპოვნიან, ან იამაყონ ნამდვილი თურქსელჯუკობით, თუ სარკეში  მონღოლოიდთა ნაკვთი იპოვა. 
მაგრამ, როგორც გითხარით თურქობით სიამაყე დღევანდელ თურქთა არაუმეტეს 5%_ს მოუწევს. 


თუ ეს მოხდა, ამით ძალიან დიდ პლიუსს მიიღებს თურქეთი, დღევანდელი თურქეთი. 
წარმოიდგინე. 


მაგრამ დღევანდელმა  თურქეთმა ეს არ იცის, პირიქით, ემიჯნება ანტიკურს, ბიზანტიურს, და სამყაროს დასაბამად კონსტანტინოპოლის აღება დაუსახავს. 
თურქეთის ტერიტორიაზე განფენილი უმშვენიერესი პრეანტიკური, ანტიკური, ადრექრისტიანული, ბიზანტიური ძეგლები დღევანდელი თურქებისთვის არა წინაპართა ნაოფლ- ნადაგ- ნაფიქრ- გათვლილი ხელოვნების ნიმუშებია, არამედ ტურისტთა მოსაზიდი ამ მიწის ბონუსები. რომლებიც, რაც უფრო გრანდიოზულია, მით უფრო უნდა გრცხვენოდეს, როგორც ქურდს და მიმტაცებელს. 
თურქებო, გეძლევათ კურთხევა ჩემგან, იამაყეთ თურქეთის მიწის უძველესი ისტორიით, ის თქვენი ისტორიაა.   




http://en.wikipedia.org/wiki/Genetic_history_of_the_Turkish_people
ა, თუ არ გჯერათ, ჩემამდე უფიქრია ჭკვიან ხალხს.

Turkish and Azeri populations are atypical among Altaic speakers in having low frequencies of Asiatic haplotypes. Rather, these two Turkic-speaking groups seem to be closer to populations from the Middle East, Caucasus and the Balkans. This finding is consistent with a model in which the Turkic languages, originating in the Altai-Sayan region of Central Asia and northwestern Mongolia, were imposed on the indigenous peoples with significant genetic admixture, possible example of elite cultural dominance - driven linguistic replacement.
ანუ, ეს ხალხი, თურქები და აზერბაიჯანელები წინა აზიის,შუა აზიის, კავკასიის და ბალკანეთის მოსახლეთა მსგავსი გენების მქონეა, გენეტიკურად განსხვავდება ალტაის თურქებისაგან, მაგრამ ენა კი ალტაის თურქებისა აქვთ, მათი (ალტაის თურქების) კულტურული დომინირების გავლენითო.