ამაყობენ თუ არა ებრაელები ქრისტეთი?

ქრისტე ებრაელებისათვის ებრაელი ისტორიული პირია, რომელიც ჩვ. წ. აღრიცხვით 0-33 წლებში ცხოვრობდა. ის მათთვის ცრუ წინასწარმეტყველი იყო პირველ საუკუნეში და ამისათვის დასჯილი იქნა ჯვარცმით სიკვდილით.

ქრისტიანული სამყარო ებრაელებს საყვედურობს:
- ქრისტეს ღმერთად არცნობას
- ქრისტეს ჯვარცმაში მონაწილეობას
- პილატეს შანსის, აერჩიათ ერთი სამ ჯვარცმულთაგან, რომელსაც სიცოცხლე ეწყალობებოდა, ბარაბას გადასარჩენად გამოყენება.


ქრისტიანებს კი არ გვბეზრდება ებრაელებისადმი საყვედურის შთამომავლობაზე გავრცელება, მაგრამ ასეთივე პრინციპულები ვართ თუ არა საკუთარი ერების მიმართ?
თუკი 21 საუკუნის წინანდელ ებრაელთა ერთი ჯგუფის საქციელს ადვილად ვაზოგადებთ მთელ ერზე და ჩვენს ვერდიქტს სამუდამო ვერდიქტად ვთვლით, ვართ თუ არა ასეთივე პრინციპულები და მკაცრები საკუთარი ისტორიის მიმართ.
მაგალითად, ვთვლით თუ არა ქართველობას ერად, რომელსაც ისტორიულად პოლიტიკური პროსტიტუტები მართავდნენ, იმით რომ, ქართველ მეფეთა ნახევარს დამპყრობის საამებლად მუსულმანობა ჰქონდა მიღებული, ან ერად, რომელსაც პროსტიტუტი თავადაზნაურობა ჰყავდა, რომელიც რუსეთთან შეერთების შემდეგ ადვილად გაიყიდნენ და სრული პოლიტიკური ნულები გახდნენ რუსეთში დარიგებული
მამულების ფასად. მათი შთამომავლები შემდეგი თაობიდანვე მოყოლებული რუსები გახდნენ. ვთვლით თუ არა, რომ ქართველობა, ქართველთა მასა პროსტიტუტი მასაა, იქიდან გამომდინარე, რომ ქართველები საკუთარ მეზობლებსა და მეზობლის შვილებს იტაცებდნენ და მონათა ბაზრებზე მონებად ჰყიდდნენ?
ვთვლით თუ არა, რომ ქართველობის ვაჟკაცობა მითია, და მისი საომრად წასხმა მხოლოდ შიშით შეიძლება, სხვა რითი ხსნი იმას, რომ პირველ და მეორე მსოფლიო ომებში მილიონი ქართველი მამაკაცი მონაწილეობდა, საკუთარი მიწის დასაცავ ომებში კი არაუმეტეს 30.000-მა და მათგან ნახევარმა ხანმოკლედ, პირველ იმედგაცრუებამდე იბრძოლა, მერე კი შინ დაბრუნდა.
ღებულობ თუ არა პასუხიგებლობას შენი ხალხის ისტორიულ სირცხვილებზე?
არსაკიძისთვის მკლავის მოკვეთაზე, ფალავანდიშვილის მიერ შეთქმულების ჩაშვებაზე. თამარ მეფის მიერ ...-სთვის თვალების დათხრაზე, გიორგი ბრწყინვალის მიერ მოწვეული თავადებისათვის თავების დაჭრაზე?

ჩვენ ადვილად ვაზოგადებთ 20 საუკუნის წინანდელ ებრაელთა დამპყრობის მიერ მოწყობილ დასჯის საყურებლად, ბოროტად თვალსასეიროდ შეგროვილ ალბათ ათასკაციანი ჯგუფს მთელ ებრაელ ერთან. თანაც ამ ფაქტში ებრაელთა არა მხოლოდ მაშინდელ პორტრეტს ვხედავთ, არამედ სამუდამოს; მაშინდელს, ახლანდელს და სამომავლოს.

საკუთარი ეროვნების შეფასებაში ასეთი მკაცრები და მარტივები აღარა ვართ. ჩვენი ისტორიის სირცხვილები ხან ფეოდალიზმს ბრალდება, ხან უთვალავ მტერს და ხან უდანაშაულო მსხვერპლს.

ნეტა როგორ მოვიქცეოდით ჩვენი ისტორიიდან ვიღაც მეშვიდე საუკუნელი პირისგან მსოფლიოს ღმერთი რომ შეექმნა, ჩვენ კი დღევანდელივით კვლავაც ქრისტიანები რომ ვყოფილიყავით? ძირითადი განვითარებული მსოფლიო ქუჯიანები, ვახტანგიანები, გოჩაიანები ან აზოიანები რომ ყოფილიყო.
ვიამაყებდი თუ არა მე იმ ქუჯით, გოჩათი ან აზოთი?
ვინ და რა ძალა შეძლებდა არ მეამაყა ისტორიული ქართველით, რომელიც მსოფლუოს არა მარტო ღმერთად და სათაყვანებელ ხატად ჰყავს, არამედ სათნოების, სამართლიანობის, კაცთმოყვარეობისა და სიბრძნის სიმბოლოდაც.
რას შეეძლო გაეფერმკრთალებინა ჩემი სიამაყე ქართველი ღმერთკაცის არსებობით?
არაფერს და ვერაფერს ალბათ გგონიათ, ხო?
მე ვიამაყებდი ქართველი ღმერთკაცით, თუნდაც იმის მიუხედავად, რომ მსოფლიო მას უეროვნებო ღმერთკაცად თვლიდეს, მეშვიდესაუკუნელ ქართველთა ერთი სასჯელის სანახავად გასული ბრბოს ცოდვას მთელი ქართველებას თუ მოგვაწერდნენ.
გავუძლებდი სუბიექტურ ნეგატიურ შლეიფს და მაინც ვიამაყებდი.
ლუვრში რამდენიმე ჟღალთმიანი ქრისტე ვნახე. მისი მხატვრები ჯერ კიდევ მაშინ ებრაელად აღიარებდნენ ქრისტეს, ჩვენ კი ახლა, განვითარებული ტექნოლოგიებისა და უსაზღვრო ცოდნის ხანაში არ ვაღიარებთ ქრისტეს ებრაულ ისტორიულ პირად, ალბათ შურის გამო არ.
ებრაელებს კი სრული უფლება აქვთ იამაყონ თავისი იეშუათი, ის ხომ მართლაც ძალიან მაგარი ვინმე იყო და აი რატომ:
ბენეფიტები მსოფლიოსთვის:
არამატერიალური ძალა, სიმართლისა და კაცთმოყვარების ძალა მატერიალურ ბოროტ ძალაზე აღმატებულად გადააქცია. ამით მან და შემდეგ რომაელებმა მსოფლიოს ისეთივე ახალი წესრიგი მისცეს, როგორც გაერომ მეოცე საუკუნეში.
მისმა პიროვნულმა თვისებებმა არამარტო პოლიტიკა შეცვალა, არამედ მსოფლიოს კულტურა და ცივილიზაციაც.



ბენეფიტები ებრაელთათვის:
მსოფლიო დომინანტური რელიგია სავალდებულო საწყისად მიიჩნევს ებრაელთა ძველ აღთქმას.
მსოფლიომ კარგად იცის ისრაელის ისტორია ჩვ წ. 1 საუკუნემდე.
ებრაული სახელები გლობალურადაა გავრცელებული.

ისრაელის ისტორიის ამ საყოველთაო ცნობადობამ საშუალება მისცა ებრაელებს აღედგინათ ისრაელის სახელმწიფო. ისრაელის სახელმწიფო უნიკალური გზით შეიქმნა, მსოფლიოს ქვეყნებმა სამართლიანად ჩათვალეს არაბებით დასახლებულ მიწაზე ებრაული სახელმწიფოს აღდგენა. მათ არაბები მოიმდურეს და გადაიმტერეს სამართლიანობის სასარგებლოდ.
სამართლიანობის დასადგენად ორიენტირი კი მათთვის ქრისტეს დროინდელი ისრაელის უტყუარი არსებობა იყო.

ქრისტესგან კიდევ ერთი სარგებელი ებრაელთათვის არის ის, რომ წესიერი ქრისტიანები საერთო მასაში, და ისტორიის განმავლობაში ებრაელ ეროვნულ უმცირესობებს კარგად ექცევიან, პატივისცემითაც, თუნდაც საერთო ძველი აღთქმის გამო, მოციქულთა ებრაელობის, მარიამის ებრაელობის გამო. აშკარად თუ ქვეშეცნეულად, ეს ასეა.
სწორედ ამიტომ დასახლდა მტერთაგან ოტებული ებრაელობა ქრისტიანულ სახელმწიფოებში და არა ბუდისტურ- ინდუისტურში.

მუჰამედმა ებრაული ძველი აღთქმა დატოვა და ქრისტე ამოაგდო, და იმით, ქრისტე რომ ამოაგდო (იმის მიუხედავად, ძველი ებრაული რომ დატოვა) ებრაელთა მიმართ ყველაზე მტრულ რელიგიას მისცა სათავე.
ანუ ქრისტე ებრაელთა არამარტო საამაყო ისტორიული პირი, არამედ ისტორიული და სამომავლო მფარველია.
მფარველია არამარტო ზეცასა და ქვესკნელში (ანუ არამატერიალური) არამედ დედამიწაზეც; გაეროში, ფრონტის ხაზზე თუ ზურგში (ანუ მატერიალურად იცავს, ფარავს).
მე რომ იერუსალიმის მერი ვიყო, ქრისტეს ყველაზე დიდ ძეგლს დავუდგამდი, ოღონდ არა ჯვარცმის, არამედ ქადაგების დროს, ან სულაც დაკარგული და ნაპოვნი ბატკნით ხელში, ან სინაგოგაში მლოცველი, ან სანთლით, ან ხელებგაშლილს რიოს ქრისტეს მსგავსად.

ხომ გვაქვს ჩვენ ქართველებს მედეა, ფარნავაზი და ვახტანგი ძეგლებში. ქრისტე რითია ნაკლები ებრაელთათვის?
იქნებ სულაც ჯვარცმაც დამედგა, ამით მე როგორც ებრაელი გავემიჯნებოდი ბარაბას ამომრჩევ 1000 ნარჩევ ბოროტ 21 საუკუნისწინანდელ ებრაელს. ნარჩევ ბოროტს, იმიტომ რომ თვითონ მივიდნენ რომაელთა მოგონილი ტანჯვით სიკვდილით დასჯის - ჯვარცმის, თანაც სამმაგი ჯვარცმის სანახავად.
მეც ხომ ვემიჯნები 1000 ქართველს, რომელიც 21-ში წითელ არმიას შემოყვა, 37-ში საკუთარი ქვეყნის გონიერი და ნათელი ნაწილი მოსპო, მიხეილ ჯავახიშვილი და კალისტრატე? ტანჯვით სიკვდილსთვის გაიმეტა, რუსთაველი საქართველოდან გაასახლა, ვახტანგის აბჯრის გარღვეული იღლია გასცა, არსაკიძეს მკლავი მოსჭრა, სულხან საბა მიწაზე ათრია, ?-ს კი თვალები დათხარა.
რატომაც არ უნდა გავემიჯნო.
ჩემი პასუხისმგებლობის ნატამალია ის, რომ ჩემს დროს, ჩემს თანამედროვე საქართველოში ბედნიერი მოკვდა ჯაბა იოსელიანი (დიდუბის პანთეონში განისვენებს), მემუარებს წერს სიგუა. კბილებს იჩიჩქნის კიტოვანი და ინტერვიუებს იძლევა შევარდნაძე. მე ამ პასუხისმგებლობას ვერსად გავექცევი, ერთია მხოლოდ, რომ იმდენად მაქვს დაპატარავებული, რომ არ ვებრძვი, ანუ ვეგუები, მხოლოდ ეპიზოდურ დისკომფორტ-ფორიაქებს ვჯერდები. მე თუ დღევანდელ ისტორიულ სირცხვილებს ვეგუები, ებრაელებს როგორ უნდა მოვთხოვო პასუხისმგებლობა 1977წლის წინანდელ ებრაელებზე?




ამაყობთ თუ არა ქრისტეთი?
ებრაელებს ვეკითხები მაგრამ წერილის ძირითად ადრესატებად მარლმადიდებელ ქართველებს გგულისხმობთ.