სანტა კლ-ნიკოლო მაკიაველი

ჩემს სახლში სანტა კლაუსი გამომეცხადა, 



თუმცა სახელს რა მნიშვნელობა აქვს, სანტა იყო, კლაუსი არა, უფრო სწორედ სანტა არ იყო, არც მთლად კლაუსი, კლაუსის, უფრო სწორედ ნიკოლოზის ქალაქიდან ვარო,უფრო სწორედ მისი წმინდა საფლავი ჩემ ქალაქში, ბარიშია, უფრო სწორედ იმ ქალაქში, სადაც დედაჩმემა გამაჩინა და სახელი მეც ნიკოლო დამარქვეს, ოღონდ იმ დროს კლაუსს რომ ეძახით თქვენ უკვე კარგა ხნის მკვდარი გახლდათ, ერთი ათი საუკუნის წინ მაინცო.

ოღონდ ეს მერე მითხრა.  
მართალია 31-ში საღამოს კურიერში გამოგვიცხადეს, სანტა, რომელიც აქამდე ბომბორას პარკში ღებულობდა პატარებს, საქართველოს ტოვებს რათა ახლა მსოფლიოს სხვა ბავშვები გაახაროს, და  მას ეროვნული თოვლის ბაბუა ჩაანაცვლებსო, სანტაც დიდი ამბით დაგვემშვიდობა,  მაგრამ 1 იანვრის  ღამის 5 საათზე, შემცივნულს და ცოტათი მთვრალს, სახლში მეკვლეობიდან დაბრუნებულს სწორედ სანტა კლაუსი გამომეცხადა უფროს სწორედ სანტა ნიკოლოზი, ოღონდ არა სანტა და არა ლაპლანდიაში გადასახლებული კაპადოკიელი ბერძენი, არამედ იტალიელი ნიკოლოზი, ბერძენზე ათი საუკუნით ახალგაზრდა, და იტალიურ ყაიდაზე ნიკოლო და არა ნიკოლოზი ან კლაუსი. თუმცა  ეს, როგორც გითხარით, მერე შევიტყვე. 

როცა სახლში დაბრუნებულმა მოშარდვის უკიდურესი მძაფრი სურვილით შეპყრობილმა ხელისცეცებით გავაღე სახლის კარი და აღარც დამიკეტავს ისე შევვარდი ტუალეტში, გათავისუფლების ნანატრი წუთის განმავლობაში დერეფნიდან ფაჩუნი მომესმა, ჩემი ცოლი მეგონა. რომ გამოვედი ტუალეტიდან შემოსასვლელი კარები მერე გადავკეტე, სინათლე ჩავაქრე და უცებ სრულ სიბნელეში შევნიშნე, რომ სამზარეულოდან რაღაც მქრქალი შუქი გამოდიოდა, ჩემს ცოლს ნიჟარის ზედა შუქი დარჩენია მეთქი გავიფიქრე და სამზარეულიში შევედი. 

აი, იქ დავინახე პირველად ნამდვილი სანტა კლაუსი, თუ ვინც იყო, ოღონდ ნამდვილი. 
ჩემ მაგიდას მისჯდომოდა და საახალწლო გოჭს ახრამუნებდა, უჰ, გოჭის ფეხები ძალიან მიყვარს და იქ არ მაჭმევენო, მითხრა რომ დამინახა. თითქმის ისეთი იყო როგორც კოკაკოლას რეკლამაში, ოღონდ ცოცხალი, ნამდვილი ჭაღარით და ევროპელი მოხუცის პირისახით ოღონდ რატომღაც გამხდარი. ქართულად მელაპარაკა. წამოდგა და საკუთარი თავი წარმომიდგინა, ნიკოლო  გახლავარო, ჩავეკითხე როგორ მეთქი? და დამიმარცვლა ნი კო ლო მაკია ვე ლი-ო, მეც ნიკოლოზი ვარ ოღონდ სანტა კლაუსი არა, მე. 10 საუკუნით ახალგაზრდა ვარ მასზეო, დღეს შენ გერგო პატივი ჩემი მასპინძლობისა, იღბლიანი ყოფილხარო. 

  
არადა საჩუქრების არც ტომარა ჰქონდა და არც ხურჯინი. ქურდია მეთქი ვიფიქრე, ფეხდაფეხ შემომყვა მეთქი. 
ეს ევროპელი ქურდებიღა გვაკლდა, თითქოს ჩვენები არ გვყოფნიდა მეთქი. ბოროტს არ ჰგავდა და ჩავთვალე, რომ აჯობებდა მისივე ლეგენდის შესაბამისად მშვიდობიანად გამეცილებინა სახლიდან. 
მაგიდას მივუჯექი, 5 საათის წინ გახსნილი შამპანური დავუსხი, დავისხი და ახალი წელი მივულოცე, არა ვერ დავლევო, არა ვსვამო. ხმა ჰქონდა შესაბამისი, წითელი ლოყებიც, მაგრამ უცნაურად იქცეოდა ჯერ ის იყო, რომ  კლაუსი კი არა  ნიკოლო ვარო, მერე არც ახალ წელს მილოცავდა და არც სანტას როლს თამაშობდა. ალბათ შეშინებულია და ვეღარ ეშმაკობს, მოდი მეთქი, ჩემთვის ვიფიქრე, მე თვითონ მოვეხმარები სანტობაში, ვაჭმევ, ვასმევ და ისე გავისტუმრებ სახლიდან, ბოლოსდაბოლოს მოხუცი ბომჟი ევროპელია, რა იცი რა წარმატებული კარიერა ჰქონდა სანამ ამ ახალიწლის ღამეს ქვეყნის დასალიერში, საქართველოში უსახლკარო და უფულო აღმოჩნდებოდა მეთქი. 
თითქოს ჩემს აზრებს კითხულობსო, დაუყოვნებლივ მიპასუხა, არა მე სანტაკლაუსი არა ვარ, მე ჩათვალე რომ სანტაკიაველი ვარ, არც მშია და არც ფული მჭირდება, უბრალოდ (და აქ მოწყალედ გაიღიმა) დღეს შენთან იმიტომ მოვხვდი, რომ შენი მისამართი ამომიგდო კოხრეინის ლოტოტრონმაო. 
რამ მეთქი, ახლა მე ჩავეკითხე? 
ამიხსნა, კოხრეინის ლოტოტრონში ახალი წლების წინ ვათამაშებთ მხოლოდ იმ მისამართებს, რომლებიც იდეალისტი ამბიციური საზოგადოებრივი შიზოთიმიკებით არიან დასახლებულნი.  ეს ხალხი ძირითადად პოლიტიკოსები არიან, თან მაღალ ეშელონებში,  აი შენ როგორ მოხვდი მათ სიაში, მართალი რომ გითხრა ვერ გამიგია, ალბათ კოხრეინის ელფებმა შეცდომით შენი ბლოგი მიიჩნიეს საზოგადოებრივ აქტიურობადო, არ მიყვარს ბლოგერები, პოლიტიკოსები მირჩევნია. ჯერ ერთი იმით, რომ ჩემს რჩევებს მეტი ალბათობით მოჰყვება განხორციელება რეალობაში, მეორე იმით, რომ არცერთი მათგანი არ გაგთქვამს, რომ მას ახალიწლის ღამეს თეთრწვერა სანტამაკიაველი ეწვიე და ჭკუა დაარიგე. ეს მათთვის კარიერის დასასრული იქნება, ამიტომაც არიან საიდუმლოს საუკეთესო შემნახავები.
თუმცა საიდუმლოდ გეტყვი, ერთხელ დიდი შვიდიანის დახურულ ბანკეტზე Jისკარ დესტიენმა თავის სადღეგრძელოში  ვითომ ალეგორიად რომ უსურვა სხვა ქვეყნების პრეზიდენტებს, ახალ წელს სანტა კლაუსი კი არა ნიკოლო მაკიაველი გეწვიოთ და ჭკუა დაგარიგოთო, ყველა ფეხზე წამოდგა, იმიტომ რომ ყველასთან ვყოფილვარ ნამყოფი სხვადასხვა დროს. წამოდგნენ იმიტომ, რომ ამ სადღეგრძელოს შემდეგ გადაწყვიტეს თავისი რჩეულობა გაეთქვათ. 
მას შემდეგ უკვე 28 წელია ეგ სადღეგრძელო ყოველი სამიტის დახურულ ბანკეტზე ითქმევა, ბოლოს  დიდ ოცეულზეც კი თქვეს, თუმცა მათგან სულ 12 თუ ცამეტთან ვიყავი ნამყოფი. მაინც არ გამიბაზრდა.  
აი ეს ბლოგერები კი რაღაც საეჭვო პუბლიკა ხართ, ენაზე არაფერი გიჩერდებათ, მაგრამ სწორედ ის, ენალაქლაქები რომ ხართ, მშველის, რომ თქვენი მამხილებდლი პოსტები სერიოზულად არავინ მიიჩნიოს. 
რას ვიზამ, წელს შენ ხარ რჩეული მთელი კავკასიიდან, ერთი ხარ 24-ს შორის და ერთადერთი ამ ქვეყნიდან და ჰა, მკითხე გასწავლიო. ოღონდ დროზე, ერთ საათზე მეტს ვერ გავჩერდები შენთან, ათი წუთი უკვე გავიდა, დღეს ჩემთვის მეცხრე ხარ, თუ მერვე, რომელი საათობრივი ზოლიცაა მოკლედ. ყველას 5 საათზე ვესტუმრე და სხვებსაც ხუთზე უნდა ვეწვიო.  
შენ გაქვს 3 შეკითხვის უფლება, რომელზეც ჩემს გულწრფელ პასუხებს მიიღებო. 
ვინა, ვინა ხარ მეთქი, რაში მოვიგე მეთქი, ჩავეკითხე და საკუთარ სამზარეულოში ვიდეო თვალების ძებნას შევუდექი, კარგი, ფარულ კამერაში მოვხვდი, მაგრამ ჩემმა პერსონამ რითი დაიმსახურა ტელევიზიონშიკების ყურადღება, რომ ჩემზე ხარჯავენ თავის დროსა და რესურსებს მეთქი, რომელი სელებრითი მე ვარ რომ გადაცემის რეიტინგი გავუქაჩო, აგერ უცხოელი მსახიობიც მოუწვევიათ კიდეც, იქნებ სულაც არ არის მსახიობი, ალბათ ერთერთია იმ ინგლისურის ინგლისურენოვანი მასწავლებლებისაგან, რომლებიც ახლა საქართველოში ალთა ბალთა სოფლებში ბავშვებს ინგლისურს ასწავლიან მეთქი. კი გამიკვირდა რომ საკმაოდ ხნიერი იყო, მაგრამ მაინც ეს ვერსია ჩავთვალე ყველაზე რეალისტურად. 
საიდანღაც მიღებენ, მალე, ალბათ ძველი ახალიწლის საღამოს ტელევიზორში ვიქნები დადებული გაჭაჭული მასობრივი  სიცილების თანხლებით.
ამ შეკითხვას არ ჩაგითვლი, მიდი მკითხეო. 
 
სასწრაფოდ შევიცვალე გამომეტყველება, მანამდე გაოცებულ შეშფოთებული იერი თავდაჯერებული, დემონსტრაციულად ირონიულ - ქედმაღლურით შევცვალე, სკამზე თავისუფლად დავჯექი და ასიმეტრიული თვითკმაყოფილი ღიმილი მოვირგე. აქაოდა მიგიხვდით ბატონო, ეხლა თქვენ თვითონ ხართ მახეში, აბა ერთი ვნახოთ როგორ გამოძვრებით თქვენივე დაგებული ხაფანგიდან მეთქი. მაშ ასე ბიჭებო, მაკიაველი მომიყვანეთ ხო, მკვდრეთით აღმდგარი. ეხლა განახებთ როგორ იბლუყუნებს თქვენი მაკიაველი, იქნებ პირველივე შეკითხვაზე შერცხვეს და ბრიყვი  ნათამაშევი სიცილით გამომახედოს იმ ვიდეოთვალისკენ.  სადაა მაინც ის ვიდეოთვალი, ალბათ შუშის ვიტრინების უკან, არადა აქ 5 შუშის ვიტრინიანი თარო მაქვს, რომ ავდგე და ძებნა დავუწყო ჩემი ახალი ჩანაფიქრი ვეღარ განხორციელდება. ჩანაფიქრი? არადა რა ჩანაფიქრი, მე თვითონ ვერ მომეფიქრებინა წესიერად, როგორ მოვქცეულიყავი ამ სიტუაციაში და რა ხეირი მენახა სამომავლოდ ტელევიზორში ჩემი გამოჩენისგან, მაგრამ მტკიცედ მქონდა გადაწყვეტილი, რაღაც მომეფიქრებინა სასწრაფოდ. ალბათ ბლოგერობის პრესტიჟსა და რენომეს ამაღლება მინდოდა, პოპულარიზაცია მაინც, ფონად ალბათ დეილ კარნეგის ფორმულირებული მამაკაცის მუდმივი მოტკიაცია- სურვილი იყო მნიშვნელოვანი მქონდა. არადა ენა მორგებული ჰქონდა.  
მოვიფიქრე, დემონსტრაციულად ცალყბად გავიღიმე, ფეხი ფეხზე გადავიდე და ვკითხე:
" რა აზრისა ხართ ორ რუსეთზე " მეთქი. 
....
ორ რუსეთზე რა აზრის ხართ?                    


ორი რუსეთი?
-სწორად მოვსულვარო, ჩაიცინა. 
მეორე რუსეთი არის, საქმე იმაშია, რომ მესამეც არსებობს და ოცდამესამეც. 
რუსეთი მრავალმხრივიცაა და ძალიან ერთფეროვანიც.
"ბლა ბლა ბლა, დაბალი დონეა" გავიფიქრე ჩემთვის. "ნიკოლო" თუ "კლაუსი" არ გაჩერებულა. 
-თქვენ ქართველებს კონფლიქტის მართვაში სტანდარტული შეცდომა მოგდით - სხვათა შორის რუსებსაც - საკუთარი წონა არ იცით, არადა თქვენ ამ დუნიაზე ერთადერთი ქვეყანა ხართ, ვისაც ამ დევის მართვა შეგიძლიათ, თქვენ ფოლკლორში გყავთ ნაცარქექია თავისი ცას მოკიდებული ხელით, და ის გატყუებთ. ამ დევის მორჯულება მოფერებით შეიძლება და არა მოტყუებით. 
რუსეთის პატივმოყვარეობის აღდგენის გასაღები თქვენ გაქვთ და არ ხმარობთ. 
უჰ, რამდენ ამოსაჭრელ კადრებს უშვებს,   დროს კი კარგავს, მაგრამ დაამონტაჟებენ მერე მათთვის მომგებიანად მეთქი. ვეცადე ირონიული ღიმილი არცერთი წამით არ მომცილებოდა, თორემ ხმის რეჟისორის მიერ დადებული  ხარხარი გარანტირებული მექნებოდა. 
-ღმერთი ღმერთად მისდამი რწმენამ აქცია, ირწმუნეთ მეორე რუსეთი და შეისწავლეთ ის, ამავე დროს შექმენით მეორე საქართველო. 
პირველ ეტაპზე ყალბი მეორე საქართველოც იმუშავებს, რუსებს იმდენად დიდი მზადყოფნა აქვთ მის მიმართ. 
თუმცა ეს თქვენთვის ისედაც ახლობელია- თქვენც ხომ საშური რეგულარულობით იქმნით მითს მეორე რუსეთის შესახებ.
ახლა თქვენს წარმოდგენით კეთილგანწყობილ რუსებს ხორცი უნდა შეასხათ, უნდა გააცოცხლოთ. 

მე ამასობაში მუსკულუს რიზორიუსები (ღიმილის კუნთები) დამეღალა, თითქმის მეტკინა, და გადავწყვიტე ღირსეული იერი სხვა მიმიკით მიმეღწია.
თუმცა საუბრის კურსში ყოფნასაც ვცდილობდი გაჭაჭული ხარხარი რომ არ მომხდენოდა. 
ფიქრების ნაკადის სადღაც ქვედა დონეზე გავიფიქრე, კარგი იქნება ეგ შენი რეცეპტი განხორციელებადი რომ იყოს, და მართლა ჩვენს ხელში რომ იყოს მეორე რუსეთის დაბადებათქო. მოვიფიქრე. ვკითხე. 
ბატონო წმინდაო სანტა კლასუსო თუ ნიკოლასო თუ ნიკოლო, როგორ გვიბრძანებ მეორე რუსეთის გამოქანდაკებას? ხმლით, ფარით თუ კისერზე წურბლებით? 
ეს კონტრ შეკითხვა ჩემი გამჭრიახობის დასტური უნდა ყოფილიყო და საახალწლო ხუმრობადაც წავიდოდა. 
ვერ მივხვდი რაში დაჭირდა ის პაუზა, ჯერ ჩუმად იყო, ისევ ამოსაჭრელი კადრია, ამ კაცს ენა კი აქვს მორგებული, მაგრამ მთლად პროფესიონალი ვერაა, ეს მისი ბოლო როლი იქნება, აღარ მიიწვევენ მეთქი. 
- უკვე გითხარი, თქვენ უნდა შექმნათ თქვენგან მეორე საქართველო, მაქსიმალურად მოსიყვარულე, გახსნილი, კანონმორჩილი, სუფთა,წესიერი, მოწესრიგებული, განათლებული და  პატრიოტი,
წადით სიკვდილზე ოღონდ შეგნებულად და არტისტულად, ხომ ამაყობთ არტისტულობით. ხოდა მოაწონეთ იმ მეორე რუსეთს თავი, ოღონდ, მეორე საქართველოში მეორე რუსეთმა ჯერ თავგანწირვა უნდა დაინახოს და შემდეგ არტისტიზმი. გაითვალისწინეთ, 50.000 კაცის სისტემატიური წესიერება ერთი კამიკაძე პატრიოტის სიცოცხლე ღირს, აირჩიეთ თქვენ. გამარჟვებისთვის ან 90 კამიკაძე გამოიყვანეთ სასიკვდილოდ ,ან 4500000 სტაბილურად წესიერი მოქალაქე სტაბილურად დემოკრატიულ ქვეყანაში აცხოვრეთ.
ძაან მშვიდი ტონით თქვა, თან რეები თქვა? ელესდე ხომ არ აქვს ნაყლაპი მეთქი, ინტელექტუალი ნარკომანია, მანიაკია? ფარული კამერის ჟანრიდან აშკარად ამოვარდნილი იყო. ვიდეო კამერა ჯერაც ვერ მეპოვნა, ცოტა არ იყოს შემეშინდა, გაზქურისკენ მე ვიჯექი, ტაფას რომ ვტაცო ხელი და გავუქანო დავასწრებ მეთქი, გავიფიქრე. 
არადა მისი ნათქვამი ისევ აჩუხჩუხდა ჩემი აზრების ნაკადის ფსკერთან ახლოს. 
პასუხიც მოვიფიქრე, ოღონდ კატეგორიულად არასაახალწლო - შენ არ იცი, შენ რა იცი, სანტა ხარ თუ ვინცა ხარ, არ გამოვა ეგ საქმე. ჩვენი ღირსების დაბრუნებას სისხლის წვიმა არ ეყოფა, შენ არ იცი თუ როგორ სტაბილური მონდომებით და სწორედაც რომ არტისტულად ვამტკიცეთ ჩვენ ქართველებმა ბოლო ოცი წელი, რომ უღირსი ხალხი ვართ, რომ შენს მიერ დაგეგმილი მეორე საქართველოს სრულიად საწინააღმდეგო ტიპაჟი ვართ, და ეს რუსებმაც იციან, პირველმაც და მეორემაც. 
არ ვართ წესიერები, არ ვცნობთ იერარქიას, არ ვუვლით საერთოს, გავრბივართ წითელ ხიდზე, ყველა ღრიჭოს ვიყენებთ კორუფციისთვის, ერთი სული გვაავს ეს პოლიციური რეჟიმი დავამთავროთ და კორუფციული ღრიჭოები კორუფციულ ხეობებად ვაქციოთ, რომ უთავმოყვაროები ვართ და რუსებს ისევ ისე  ვეპირფერებით როგორც " ნე გარიუიში", რომ რუსულ ესტრადას მსოფლიო მუსიკას რუსულს ვამჯობინებთ და ახალ წელს გალუბოი აგანიოკს ვუყურებთ, რომ ქვეყნის ექს მეორე და ექს მესამე პირები სსრკ-ს ჰიმნზე პუტინის ხელის ჩამორთმევით იბადრებიან, რომ არცერთ არაპოლიტიკოს ქართველს არ გაუბედავს არცერთი რუსისთვის იმის მიძახდბა, რომ ვერ იტანს, სანამ მისი ხელი და ფეხი ორთავიან პირში აქვს მოქცეული. ყველამ უმღერა ვისაც ელოდნენ საკუთარი იმპერიის სადიდებელ აღლუმზე. ღირსება არ გვაავს, მეგობრობა გვინდა, ეს გაიგონა იმ მრავალსახოვანმა რუსეთმა, და  მეორე რუსეთი ინტრიგანად დატოვა. 
ჩვენ მოვკალით მეორე რუსეთი უწესობით, შიდააშლილობით, მტრის ვერდანახვით, 
შენ კიდე თქვენო, თქვენო ისაო დევსო. დევს მოერევითო.
წადი რა შენს ლაპლანდიაში  მეთქი გავიფიქრე, არ მითქვამს. 
და უცებ ვიგრძენი, რომ სწორედ ის სახე მქონდა, რომელსაც დიდი ხმაურიანი ხარხარი დაედებოდა, უჰ, წლის სახე, წლის კადრი. სირცხვილო, აი ახლა კი დავიწვი, წავაგე, გავბრიყვდი, გავშაყირდი, გავპამპულდი, ავცმუკდი და გავბანძდი. ფინალი მე უნდა მომეფიქრებინა.

პასუხი დამაფიქრებელი აღმჩნდა, ისევ თავდაჯერებული ღიმილი? მთლად ირონიული ღიმილი ვეღარ მექნებოდა, მე თვითონ გამოვიდოდი კრეტინი, ამ სიტყვებზე  ირონია რომ გამომხატვოდა, ყველა ჩათვლიდა, რომ მე ვერ გავიგე ნათქვამი.
"სანტა" იმდენად მტკივნეულ თემებს შეეხო და იმდენად  ღრმა და დეტალური ცოდნა გამოავლინა პოლიტიკურ ექსპერტს შეშურდებოდა, ქართველია? ვეკითხდბოდი საკუთარ თავს. პოლიტიკოსია? აჰა, სელებრითი თვითონაა, ეს რაღაც ჰოლივუდური ხარისხის მასკაც მიტომ აქვს მორგებული რომ ვერც ვიცნო, არადა ვერავის ვამსგავსებ ხმით. 

ერთ ბალიში რა გაუხდათ ღიპად რომ ჩაედო. მისი ნათქვამიდან ვერც ის მივხვდი, ოპოზიციონერი იყო თუ ხელისუფლების წარმომადგენელი, იქნებ დამოუკიდებელი პოლიტიკური ექსპერტია, თუმცა ჩვენთან ექსპერტებიც ხომ პოლიტიკაში არიან და ამიტომ ან ოპოზიციონერები არიან ან ხელისუფლება, მოკლედ დამოუკიდებლები არ არიან, თავის ხეირს ეძებენ და თავისი ჯილას გამარჯვებას ელიან. არ მიყვარს პოლიტიკური ექსპერტები, ტელეჟურნალისტები ადვილად, მოკლედ რომ მიაწერენ ქვემოთ - ექსპერტი, ექსპერტი და არა პოლიტოლოგი ან პოლიტიკური ექსპერტი. 
  ექსპერტი შეიძლება იყოს სამედიცინო, სამედიცინო სასამართლო, საერთაშორისო პოლიტიკის, გეოლოგიის, ეკონომიკის, თავდაცვის, ძვირფასი ქვების, ღვინოების და ასე შემდეგ მაგრამ არცერთ შემთხვევაში ყველაფრის ერთად . ამ პოლიტიკურ ექსპერტებს ტელევიზორებში მხოლოდ ერთ სიტყვიან პროფესიას უთითებენ - ექსპერტი. ანუ იგულისხმება ბრძენი. არ მჯერა მათი ბრძენობის, არადა ამ კაცის ნათქვამი გულზე მომხვდა, ნეტა მართლა ასე ვიფიქროთ ქართველებმა მეთქი. 
დავიბენი, ვეღარ მივხვდი რა შემეკერა ჩემი გამომეტყველებისგან, პაუზა ჩამოწვა.
 
დროის მოსაგებად და დაბნეულობის დასაფარად მეორე შეკითხვა, რაც ენაზე მომადგა ის ვკითხე
"როდის გახდება ქართული საზოგადოება საზოგადოება" მეთქი (ალბათ ისევ კარნეგის ფაქტორი მალაპარაკებდა - იყავი მნიშვნელოვანი).
პასუხმა კიდევ უფრო განმაცვიფრა. 
ზურგზე არ ეცემოდა კატასავით, ისეთი არგუმენტები მოჰყავდა, თანაც მშვიდი ხმითა და ბრძენის კეთილგანწყობილი ღიმილით, რომ ..

ვეჭვობდი აი ახლა მაქვს ბრიყვის სახე, აი ახლა მეთქი.

-საზოგადოება აქ იქნება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუკი დღევანდელ რელიგიურ აღტყინებას და საკრალიზაციას გაავრცელებთ აბსოლუტურად ყველა და ყველანაირ უმცირესობებზე. თუკი პატრიოტობად ჩათვლით საკუთარი ქართველობის მიჩუმათებას და დემონსტრაციულად გვერდზე დაიყენებთ უმცირესობებს, იქნებით წესიერები საყოფაცხოვრებო წესების დაცვასი, დაუთმობთ ერთმანეთს პერსონალურ სივრცეებს ხელუხლებლად, გეყოლებატ 100 ათასი ჩინელი, 100 ათასი ინდოელი და 100 ატასი აფრიკელი, როდესაც საქართველოში ოჯახების 20 % იქნება შერეული, როდესაც ქართველები ახალ სიამაყეებს იპოვით, ეს სიამაყეები უნდა იყოს მიმზიდველი, მეგობრული ქვეყანა, პროდუქცია, ექსპორტი, ნაწარმის ხარისხი, ნაკეტობის ავტორიტეტი. თქვენ მიდიხართ ამ მიმართულებით, მთავარი სიმპტომი უკვე ჩანს - ქართველი მენაგვეები, ბილეტის არება ავტობუსში და ღვადები მანქანაში, ეს უზარმაზარი ნაბიჯებია ამ მიმარტულებით, მაგრამ იმისათვის, რომ გადარჩეთ, გრანდიოზული წარმატება გწირდებათ. რაოდენობა ხარისხში მხოლოდ მაშინ გადაიქცევა, როცა შეეცდებით ააშენოთ ამ კურთხეულ მიწაზე ამერიკა, გადმოიტანეთ მექანიკურად დემოკრატიის ყველა იქაური გამოვლინება, 200 წელია გამოცდილია, მუშაობს. მიეცით ადამიანებს უფლება იყვნენ ავადმყოფები, ინვალიდები, გეები, ბოზები, დამიჯერეთ ისინი კვლავაც უმცირესობად დარჩებიან და აიძულებენ დანარჩენ საზოგადოებას იყოს უფრო ბრძოლისუნარიანი, პრინციპული და წესიერი. თქვენ პირველი საქმე თქვენი უმცირესობის შემორიგება გაქვთ, დაარწმუნეთ, რომ დაძლიეთ ყაჩაღი თქვენში, მარტივია - გეიპარადი ჩაატარეთ. იცოდეთ ორი პრინციპი: ყველაფრისთვის უნდა გადაიხადოთ და დემოკრატიას ეროვნება არ აქვს.საზოგადოების სექმნას შენ თვითონვე შეიტყობ, როცა დაინახავ რომ შენ ქვეყანას აქვს, საკუთარი ცოცხალი მუსიკა და არანაკლებ 500 ლექსი სიმღერად ბრძნული ან რთული მაინც ტექსტებით, როცა ქველმოქმედება კეთილი და ჭკვიანი იქნება ერთდროულად და ტანაც პრესტიჟული, როცა ხალხი მიხვდება, რომ სისუფთავე ნორმაა და არა ფანფარონობა, რომ ყველაზე ადვილი და მომგებიანი ურთიერთობა ეს სხვისი სიყვარული და პატივისცემაა.




ეს უკვე ზედმეტი იყო, ჩემი სტუმარი არამარტო სანტაკლაუსისა და ფარული კამერის რეპერტუარიდან გამოვიდა, არამედ საერთოდ მშვიდი საუბრის თემატიკიდანაც.
ხო, ყველაზე რეალური ვარიანტი მისი ევროპელ ფილოსფოს ბომჟობა მრჩებოდა, მაგრამ რა უნდა?
მძარცვავს? მათხოვარია?

ფარული კამერის ვარიანტიც ბოლომდე ვერ ვუარყავი. 
ამასობაში ვიტრინების მალულად შესწავლა დამთავრებული მქონდა და ახლა მაცივარსა და გაზქურას ვათვალიერებდი.

შეკითხვებით მისი კუთხეში დაყენება ვერ მოვახერხე, იქნებ პირიქითაც მოხდა, მისმა პასუხებმა დამაყენა მე დაბალ საფეხურზე, თითქოს მართლა მაკიაველს ზედმიწევნით გაერჩიოს საქართველოს დღევანდელი იწილო ბიწილო მდგომარეობა.
გარისკვა აღარ შემეძლო, თამაშდებოდა არა მარტო ჩემი, არამედ ქართული ბლოგოსფეროს,  ინტერნეტ ფორუმისა და ზოგადად ქართული საშუალოსტატისტიკური საზოგადოების ავტორიტეტი. ბოლო სიტყვა ჩემი უნდა ყოფილიყო და, შემდეგ როგორც აღმოჩნდა ყველაზე ბრიყვული შეკითხვა დავსვი - კამერა სად დამალეთ მეთქი. ალბათ ისეთი განმაქიქებელი გამომეტყველება თავიდანვე ვერ მივეცი ჩემს სახეს, როცა ამ შეკითხვას ვსვამდი, მაგრამ ჩემი გამომეტყველება მერე უნდა გენახათ, უფრო სწორედ, კიდევ კარგი რომ ვერ ნახავთ. 
ამ შეკითხვას კი გითვლი, ეს შეკითხვა მესამეა და მე მასზე პასუხი არ მაქვსო. უკმაყოფილო იყო, მაგრამ მაინც ტაქტიანი. 
იფიქრე რაც გითხარიო მითხრა წამომდგარმა, მიტრიალდა და პირდაპირ ორმაგი მინაპაკეტის გავლით გადაეშვა ქვემოთ მეთორმეტე სართულიდან. განძრევა ვერ მოვასწარი, რომ ყრუ ჟღარუნით ქვემოდან მფრინავი ეტლით ამოცურდა, უფრო სწორედ ამოფრინდა, ეტლი იყო და არა მარხილი, ირმები მე მგონი არ ჰყავდა შებმული, ალბათ ცხენები იყვნენ. ხვიხვინით გაიშხუილეს. 

ერთი წუთის წინ მიკროტალღოვან ღუმელს მინდოდა დავჯღანოდი "ა- ჰააა"-ს ძახილით, იქ მეგონა ჩამალული კამერა, მაგრამ .. კამერა აღარ მიძებნია. 
ახლა ვცდილობ მესამე შეკითხვა მოვძებნო და მზად მქონდეს ყოველი შემთხვევისთვის.
იმ ორ შეკითხვაზე პასუხი ვიცი. თანაც დეტალურად. ქურდი როცა მეგონა უჩუმრად მობილურზე დიქტოფონი ჩავრთე, მერე რომ სასამართლოზ ებევრჯერ რომ არ გამოვეძახეთ. 
აჰა ამონაწერი. მე თვითონ დავბეჭდე, სიტყვა არ შემიცვლია, დააშეარეთ სადაც მიგიწვდებათ, ფორუმზე, ბლოგებში, ფეისბუკზე, ოდნოებშიც, იქ ყველაზე მადლია. 


p.s.არ ვიცი იყო თუ არა ჩემი სტუმარი ნიკოლო მაკიაველი, ოღონდ ანსვერს.კომ-ში მაკიაველიზე მაინც წავიკითხე. არმოჩნდა, რომ მართლაც იმ ქალაქში დაბადებულა, სადაც წმინდა ნიკოლოზი განისვენებს.ეს მისი ფრაზებია ინგლისურად , აღარ მითარგმნია:
"Men shrink less from offending one who inspires love than one who inspires fear."

"There is nothing more difficult to take in hand, more perilous to conduct, or more uncertain in its success than to take the lead in the introduction of a new order of things."

"Men in general judge more from appearances than from reality. All men have eyes, but few have the gift of penetration."

"Men are more apt to be mistaken in their generalizations than in their particular observations."

"Men in general judge more by the sense of sight than by the sense of touch, because everyone can see, but only a few can test by feeling. Everyone sees what you seem to be, few know what you really are, and those few do not dare take a stand against the general opinion."

"There are three kinds of intelligence: one kind understands things for itself, the other appreciates what others can understand, the third understands neither for itself nor through others. This first kind is excellent, the second good, and the third kind useless."

"Men sooner forget the death of their father than the loss of their patrimony."

"Men nearly always follow the tracks made by others and proceed in their affairs by imitation, even though they cannot entirely keep to the tracks of others or emulate the prowess of their models. So a prudent man should always follow in the footsteps of great men and imitate those who have been outstanding. If his own prowess fails to compare with theirs, at least it has an air of greatness about it. He should behave like those archers who, if they are skilful, when the target seems too distant, know the capabilities of their bow and aim a good deal higher than their objective, not in order to shoot so high but so that by aiming high they can reach the target."

"Many have dreamed up republics and principalities that have never in truth been known to exist; the gulf between how one should live and how one does live is so wide that a man who neglects what is actually done for what should be done learns the way to self-destruction rather than self-preservation."

"Of mankind we may say in general they are fickle, hypocritical, and greedy of gain."

"Hatred is gained as much by good works as by evil."

"The wish to acquire more is admittedly a very natural and common thing; and when men succeed in this they are always praised rather than condemned. But when they lack the ability to do so and yet want to acquire more at all costs, they deserve condemnation for their mistakes."

"Ambition is so powerful a passion in the human breast, that however high we reach we are never satisfied."

"It is better to be feared than loved, if you cannot be both."

"Benefits should be conferred gradually; and in that way they will taste better."

"States that rise quickly, just as all the other things of nature that are born and grow rapidly, cannot have roots and ramifications; the first bad weather kills them."

"The promise given was a necessity of the past: the word broken is a necessity of the present."

"A prince never lacks legitimate reasons to break his promise."

"I consider it a mark of great prudence in a man to abstain from threats or any contemptuous expressions, for neither of these weaken the enemy, but threats make him more cautious, and the other excites his hatred, and a desire to revenge himself."

"Tardiness often robs us opportunity, and the dispatch of our forces."

"The one who adapts his policy to the times prospers, and likewise that the one whose policy clashes with the demands of the times does not."

"One change always leaves the way open for the establishment of others."

"Since it is difficult to join them together, it is safer to be feared than to be loved when one of the two must be lacking."

"A prince must be prudent enough to know how to escape the bad reputation of those vices that would lose the state for him, and must protect himself from those that will not lose it for him, if this is possible; but if he cannot, he need not concern himself unduly if he ignores these less serious vices."

"The fact is that a man who wants to act virtuously in every way necessarily comes to grief among so many who are not virtuous."

"There is no avoiding war; it can only be postponed to the advantage of others."

"The main foundations of every state, new states as well as ancient or composite ones, are good laws and good arms you cannot have good laws without good arms, and where there are good arms, good laws inevitably follow."

"God is not willing to do everything, and thus take away our free will and that share of glory which belongs to us."

"Where the willingness is great, the difficulties cannot be great."

"A wise man will see to it that his acts always seem voluntary and not done by compulsion, however much he may be compelled by necessity."

"It should be noted that when he seizes a state the new ruler ought to determine all the injuries that he will need to inflict. He should inflict them once and for all, and not have to renew them every day."

"Princes and governments are far more dangerous than other elements within society."

"No one should be astonished if in the following discussion of completely new princedoms and of the prince and of government, I bring up the noblest examples. Because, since men almost always walk in the paths beaten by others and carry on their affairs by imitatingeven though it is not possible to keep wholly in the paths of others or to attain the ability of those you imitatea prudent man will always choose to take paths beaten by great men and to imitate those who have been especially admirable, in order that if his ability does not reach theirs, at least it may offer some suggestion of it; and he will act like prudent archers, who, seeing that the mark they plan to hit is too far away and knowing what space can be covered by the power of their bows, take an aim much higher than their mark, not in order to reach with their arrows so great a height, but to be able, with the aid of so high an aim, to attain their purpose."

"From this we learn that a wise prince sees to it that never, in order to attack someone, does he become the ally of a prince more powerful than himself, except when necessity forces him, as I said above. If you win, you are the powerful kings prisoner, and wise princes avoid as much as they can being in other mens power."

"Because just as good morals, if they are to be maintained, have need of the laws, so the laws, if they are to be observed, have need of good morals."

გვანან ერთმანეთს?
მე მგონი რომ კი გვანან. ოღონდ იდეალიზმი მიძალებია სიკვდილის შემდეგ.
ნიკოლო მაკიაველი იყო კაცო?