ყვაა, ყვაა რატომ აქვთ ზოგიერთ ფრინველს ასეთი უსიამოვნო ხმა? რა დააშავეს, იქნებ ასე ჯობია მათთვის, იქნებ მათი გემოვნებით ჩხავილი საუკეთესო ხმაა?
ვინ არის ქვეყნად ყველაზე ლამაზი
ჩემი ბახალა,
თოვლს დაადნობს და მზეს ამოიყვანს ჩემი ბახალა.
გალაქტიონის ლექსია, პატარა და კარგი ლექსი.
კი ბატონო, ეს გასაგებია, რომ ყველას თავისი შვილი ურჩევნია სხვისას და კიდევ კარგი ასეა.
მაგრამ არსებულა კიდევ ასეთი კანონზომიერება- ყველა ზრდასრულს მოსწონს პატარა, მათ შორის არა თავისი სახეობისაც, მაგრამ პატარა.
ანუ პატარა ბავშვი, მაიმუნი, ნიანგი, წიწილა და ლეკვი არამხოლოდ ადამიანს მოსწონს ესთეტიური შეხედულებით, არამედ სხვა ცხოველებსაც, და არა ესთეტიური მოსაზრებით, არამედ რეფლექსურად, ქვეშეცნეულად.
აღმოჩნდა, რომ პროპორციულად დიდი თავის ტვინის ნაწილი და პატარა, წარუზიდავი სახე პროფილში,ანუ, ცხვირი პაჭუა, შუბლი კი წინწამოწეული მშობლიური გრძნობების უნივერსალური მასტიმულირებელია.
ამიტომაც ხშირია ბუნებაში შემთხვევა, როდესაც მრისხანე მტაცებელი უსუსურ ჩლიქოსანს იშვილებს და უვლის.
ეს მხოლოდ ზოოპარკებში არ ხდება, ბუნებაშიც ხშირადაა დაფიქსირებული ასეთი კაზუსები: ვეფხვმა იშვილა გოჭი, ლომმა ანტილოპას ნუკრი, ძაღლმა კნუტები, ქათამმა ჭუჭულები.
წარზიდული ნაწილები ზოგ ცხოველს მთელი ცხოვრება რჩება ოდნავ წარზიდული (მაგალითად პანდა, კატა, თუთიყუში, ჰაჩიკო ძაღლი), ზოგს კი არ გაუმართლა და ზრდის პარალელურად წარზიდული ნაწილები ძალიან წარეზიდება (ნიანგი, ყვავი, მგელი, დობერმანი) ადამიანი ამ ცხოველების მიმართ იგივე ქვეშეცნეული სტერეოტიპების ქვეშ მყოფი სჯის, რა ქვეშეცნეული რეფლექსებიც ზოოსფეროსთვისაა საერთო:
მიტყეპილი საყვარელი და მოსაფერებელია, წარზიდული კი აგრესიულია და მტერია.
ანუ, ვერავინ დაადასტურებს, რომ თუთიყუში კეთილია ხოლო ყვავი ბოროტი, ვირთხა უფრო ბოროტია ვიდრე ზღვის გოჭი, მაგრამ სტერეოტიპი თავისას შვება.
წარზიდულ პროფილიანები მტრები არიან, პანდა, დათვი, თუთიყუში, კატა და ზღვის გოჭი კი მეგობრები.
ვართ თუ არა ჩვენც, ადამიანები ამ სტერეოტიპის გავლენის ქვეშ არა ცალკეულ პიროვნებას არამედ ერების შესახებ წარმოდგენის ჩამოყალიბებისას?
იქნებ ამიტომ გვირჩევნია ჩვენსავით და ჩვენზე უფრო ცხვირიან სომხებს რუსები?
იქნებ ჩვენც აპრიორ მტრები ვართ რუსებისთვის, მტერი რომელიც ან უნდა დაიმონო, ან უნდა მოკლა მაგრამ არცერთ შემთხვევაში არ უნდა დატოვო თავის ნებაზე.
იქნებ ჩინელები იმიტომ აჩენენ ბევრ ბავშვს, რომ მათი შვილები დიდხანს რჩებიან ცხვირპაჭუები და საყვარლები?
პ. ს. ეს თემა ცხვირის პლასტიკოსი ქირურგების მაფიამ შემიკვეთა და მეც კომპლექსებს ვავრცელებ - მოიჭერი ცხვირი თუ არ გინდა იყო ქვეშეცნეული მტერი.
ამ ვიდეოში დრამატულ ჯუნგლების კანონს ცხვირპაჭუებისადმი ეს უნივერსალური კეთილგანწყობა ენაცვლება. ლეოპარდი, რომელიც ბაბუინს კლავს, ღმოაჩენს, რომ ბაბუინს იღლიაში შვილი ჰყოლია, მერე თქვენ ნახეთ.
გულწრფელად რომ გითხრათ, ხანდახან უცხო ადამიანს მინდა ისე, ინკოგნიტოდ ვურჩიო, გაიკეთე ოპერაცია, გაცილებით ლამაზი იქნები და ქვეშეცნეულად საყვარელი.
პ. ს. მარგარეტ ტეტჩერის ცხვირი მომწონს, ხასიათის ნიშანია და არა ნაკლი. მომწონს, მაგრამ მომწონს პრემიერმინისტრი ქალისთვის და არა ცოლისთვის.
როდის უნდა გაიკეთო ცხვირის ოპერაცია?
ალბათ სკოლის შემდეგ და იქნებ ინსტიტუტამდე, ან თუ ჭოჭმანს თავს ვერ ართმევ სამსახურამდე მაინც, მაგრამ ადრე ჯობია.
უნდა გაიკეთო თუ არა ცხვირის ოპერაცია გადაწყვიტე მარტივად, თუკი შენი პროფილი უფრო ყვავისაა ვიდრე თუთიყუშის ან უფრო ვირთხის ვიდრე თაგვის, ან თუ დილით სარკიდან ხელმარჯვე ოსტატის რვაფეხა მეფე გიცქერის დღესვე დაიწყე ფულის შეგროვება ოპერაციისათვის.
დედა სამშობლო მოგიწოდებს, შენ ეს უნდა შეძლო, შენ ეს გევალება.
Friday, October 29, 2010
ცხვირის ოპერაცია
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
აუუ რა მტკივნეულ თემას შეეხე იცი?
ძალიან მინდა ოპერაციის გაკეთება (ნუ ყვავივით ცხვირი არ მაქვს, მარა პატარა კეხი მაქვს) და მაგას რომ ვამბობ, ძალიან ძალიან მეჩხუბება ყველა :/
ხო, და ზოგს მეც მინდა, რომ მივიდე და კეთილი რჩევა მივცე, რომ გაიკეთოს ოპერაცია :)))
ვაა, მეც უნდა გეჩხუბო ესე იგი. პატარა კეხი კარგია, ნისკარტი მეთქი, ნისკარტი არის მოსაცილებელი.
Post a Comment